Dlaczego w szczepionkach mRNA znajdują się cytotoksyczne nanorurki węglowe lub nanowormy??????
https://rumble.com/vg0gul-what-is-a-carbon-nanotube-or-nano-worm-doing-in-a-vaccine.html
Doktorze Robert Young, proszę zidentyfikować czarne nano robaki w szczepionce Pfizer, jak widać pod mikroskopem kontrastowym pH?
W powyższym filmie z mikroskopii z kontrastem fazowym poprosiłeś mnie o przejrzenie i komentarz.
Sugerowałbym, co następuje: to, co widzicie, to nanorurka o wielu ściankach węglowych (MWCNT), która, jak wykazałem, wywołuje toksyczne działanie podobne do azbestu na błony komórkowe i genetykę komórek.
Nymark i wsp .: Zmiatanie i tworzenie wolnych rodników przez wielościenne nanorurki węglowe w warunkach bezkomórkowych oraz w ludzkich komórkach nabłonka oskrzeli. Toksykologia cząstek i włókien 2014 11: 4.
Aby zmniejszyć ryzyko dla ludzi i zwierząt, sugerowałbym, aby do przewidywania poważnego zagrożenia dla zdrowia wykorzystać właściwości fizykochemiczne lub reaktywność nanomateriałów.
Kształt włókien i zdolność do generowania reaktywnych form tlenu (RFT) są ważnymi wskaźnikami występowania silnie kwasowych materiałów niebezpiecznych. Azbest jest jednym z tych znanych, toksycznych, kwaśnych generatorów ROS, podczas gdy MWCNT mogą wytwarzać lub usuwać RFT.
Jednak niektóre biocząsteczki, takie jak albumina - stosowane jako środki dyspergujące w nanomateriałach lub preparatach w postaci cząstek do badań toksykologicznych in vivo i in vitro - mogą zmniejszać reaktywność powierzchni tych nanomateriałów.
Testowanie materiałów MWCNT wywoływało bardzo zmienne efekty cytotoksyczne, które na ogół są związane z liczebnością i charakterystyką aglomeratów / agregatów oraz z szybkością sedymentacji.
Odkryłem, że wszystkie nanomateriały węglowe - MWCNT, podobnie jak ten, o który pytasz w powyższym filmie, zmiatają rodniki hydroksylowe, które są głównym buforem alkalicznym (OH-) uwalnianym przez limfocyty w celu ochrony alkalicznego projektu płynów ustrojowych przed celem obniżenia stężeń protonów / wodoru w płynach ustrojowych, co prowadzi do ryzyka niewyrównanej kwasicy we wszystkich badanych przeze mnie płynach lub roztworach organizmu, w tym w naczyniowych i śródmiąższowych płynach śródmiąższowych, prowadząc do patologicznego krzepnięcia krwi , niedotlenienie i śmierć przez uduszenie ludzi i zwierząt.
Wykazano wpływ albuminy surowicy bydlęcej (BSA) w pożywce do hodowli komórek z komórkami BEAS 2B i bez nich na tworzenie / zmiatanie rodników przez pięć MWCNT, sadzę Printex 90, azbest krokidolitowy i wełnę szklaną, przy użyciu spektroskopii elektronowego rezonansu spinowego (ESR). efekty cytotoksyczne mierzone testem wykluczenia błękitu trypanowego wśród badanych materiałów. Dwa typy długich, igłopodobnych MWCNT (średnia średnica odpowiednio> 74 i 64,2 nm, średnia długość odpowiednio 5,7 i 4,0 μm) oprócz efektu zmiatania wywołały zależne od dawki tworzenie się unikalnego, ale niezidentyfikowanego rodnika lub przeciwutleniacza uwalnianie zarówno pod nieobecność, jak i w obecności komórek, co również zbiega się z cytotoksycznością tych nanorurek lub, mówiąc najprościej, MWCNT są czynnikiem przyczyniającym się do powstania stanu rakowego.
Przedstawione w dwóch powiększeniach (pasek pomiaru wynosi 0,5 μm na górnych obrazach i 50 nm na dolnych obrazach) .Nymark i wsp .: Zmiatanie i tworzenie wolnych rodników przez wielościenne nanorurki węglowe w warunkach bezkomórkowych iw ludzkich komórkach nabłonka oskrzeli . Toksykologia cząstek i włókien 2014 11: 4.
Na podstawie oceny mikroskopowej przedstawionej na powyższym filmie, jestem profesjonalistą, że to, co jest oglądane, to MWCNT lub nanorurka węglowa, która jest silnie cytotoksyczna lub zakwaszająca krew, przedziały płynów śródmiąższowych i płyny wewnątrzkomórkowe, co może prowadzić do powstania błony komórkowej zwyrodnienie i mutacje genetyczne komórek organizmu, zagrażające zdrowiu wszystkich gruczołów, narządów i tkanek u ludzi i zwierząt.
Oglądaj, słuchaj, ucz się, dbaj i udostępniaj wszystkim, których kochasz i na których Ci zależy - www.drrobertyoung.com/blog
Oglądaj, słuchaj, ucz się, troszcz się i udostępniaj wszystkim, których kochasz i na których Ci zależy! - www.drrobertyoung.com
#health #wellness #nutrition #healthyeating #healthylifestyle #healthyliving #healthy #diabetes #fitness #healthcare #mentalhealth #share #love #pandemic #vaccines
Bibliografia
1. De Volder MFL, Tawfick SH, Baughman RH, Hart AJ: Nanorurki węglowe: obecne i przyszłe zastosowania komercyjne. Science 2013, 339: 535–539.
2. Liu Y, Zhao Y, Sun B, Chen C: Zrozumienie toksyczności nanorurek węglowych. Acc Chem Res 2012, 46: 702–713.
3. Fenoglio I, Aldieri E, Gazzano E, Cesano F, Colonna M, Scarano D, Mazzucco G, Attanasio A, Yakoub Y, Lison D, Fubini B: Grubość wielowarstwowych nanorurek węglowych wpływa na ich toksyczność w płucach. Chem Res Toxicol 2011, 25: 74–82.
4. Serwis RF: Nanorurki: następny azbest? Science 1998, 281: 941.
5. Lam CW, James JT, McCluskey R, Hunter RL: Toksyczność płucna jednościennych nanorurek węglowych u myszy 7 i 90 dni po wkropleniu dotchawiczym. Toxicol Sci 2004, 77: 126–134.
6. Shvedova A, Castranova V, Kisin E, Schwegler-Berry D, Murray A, Gandelsman V, Maynard A, Baron P: Ekspozycja na materiał nanorurek węglowych: ocena cytotoksyczności nanorurek przy użyciu ludzkich komórek keratynocytów. J Toxicol Environ Health A 2003, 66: 1909–1926.
7. Kim J, Song K, Lee J, Choi Y, Bang I, Kang C, Yu I: Toksykogenomiczne porównanie wielościennych nanorurek węglowych (MWCNT) i azbestu. Arch Toxicol 2012, 86: 553–562.
8. Palomäki J, Välimäki E, Sund J, Vippola M, Clausen PA, Jensen KA, Savolainen K, Matikainen S, Alenius H: Długie, igłowe nanorurki węglowe i azbest aktywują inflamasom NLRP3 poprzez podobny mechanizm. ACS Nano 2011, 5: 6861–6870.
9. Polska CA, Duffin R, Kinloch I, Maynard A, Wallace WAH, Seaton A, Stone V, Brown S, MacNee W, Donaldson K: Nanorurki węglowe wprowadzone do jamy brzusznej myszy wykazują patogeniczność podobną do azbestu w badaniu pilotażowym . Nat Nano 2008, 3: 423–428.
10. Sakamoto Y, Nakae D, Fukumori N, Tayama K, Maekawa A, Imai K, Hirose A, Nishimura T, Ohashi N, Ogata A: Indukcja międzybłoniaka przez pojedyncze śródmiąższowe podanie wielościennej nanorurki węglowej w nienaruszonym męskim Fischerze 344 szczury. J Toxicol Sci 2009, 34: 65–76.
11. Takagi A, Hirose A, Futakuchi M, Tsuda H, Kanno J: Indukcja międzybłoniaka zależna od dawki przez dootrzewnowe podanie wielościennych nanorurek węglowych u myszy heterozygotycznych p53. Cancer Sci 2012, 103: 1440–1444.
12. Takagi A, Hirose A, Nishimura T, Fukumori N, Ogata A, Ohashi N, Kitajima S, Kanno J: Indukcja międzybłoniaka u myszy p53 +/- przez dootrzewnowe zastosowanie wielościennej nanorurki węglowej. J Toxicol Sci 2008, 33: 105–116.
13. Xu J, Futakuchi M, Shimizu H, Alexander DB, Yanagihara K, Fukamachi K, Suzui M, Kanno J, Hirose A, Ogata A, et al: Wielościenne nanorurki węglowe przemieszczają się do jamy opłucnej i wywołują proliferację trzewną międzybłonka u szczurów. Cancer Sci 2012, 103: 2045–2050.
14. Murphy FA, Polska CA, Duffin R, Al-Jamal KT, Ali-Boucetta H, Nunes A, Byrne F, Prina-Mello A, Volkov Y, Li S, et al. przestrzeń opłucnowa myszy inicjuje utrzymujący się stan zapalny i postępujące zwłóknienie opłucnej ciemieniowej. Am J Pathol 2011, 178: 2587–2600.
15. Murphy F, Polska C, Duffin R, Donaldson K: Zapalenie opłucnej zależne od długości i odpowiedzi opłucnej ciemieniowej po osadzaniu nanorurek węglowych w przestrzeni powietrznej płuc myszy. Nanotoxicology 2012, 1:11.
16. Nagai H, Okazaki Y, Chew SH, Misawa N, Yamashita Y, Akatsuka S, Ishihara T, Yamashita K, Yoshikawa Y, Yasui H, et al. . Proc Natl Acad Sci 2011, 108: E1330 – E1338.
17. Nagai H, Toyokuni S: Różnice i podobieństwa między nanorurkami węglowymi a włóknami azbestu podczas rakotwórczości mezotelialnej: rzucanie światła na mechanizm wprowadzania włókien. Cancer Sci 2012, 103: 1378–1390.
18. Sargent L, Reynolds S, Castranova V: Potencjalne skutki płucne inżynierii nanorurek węglowych: efekty genotoksyczne in vitro. Nanotoxicology 2010, 4: 396–408.
19. Shvedova AA, Pietroiusti A, Fadeel B, Kagan VE: Mechanizmy toksyczności wywołanej nanorurkami węglowymi: Focus on oxydative stress. Toxicol Appl Pharmacol 2012, 261: 121–133.
20. Sund J, Alenius H, Vippola M, Savolainen K, Puustinen A: Proteomic characterization of engineered nanomaterial-protein interactions a surface reaktywność. ACS Nano 2011, 5: 4300–4309.
21. Jaurand MC, Renier A, Daubriac J: Mesothelioma: Czy azbest i nanorurki węglowe stanowią takie samo zagrożenie dla zdrowia? Part Fibre Toxicol 2009, 6: 1–14.
22. Kamp DW, Graceffa P, Pryor WA, Weitzman SA: Rola wolnych rodników w chorobach wywoływanych przez azbest. Free Radic Biol Med 1992, 12: 293–315.
23. Fenoglio I, Greco G, Tomatis M, Muller J, Raymundo-Piñero E, Béguin F, Fonseca A, Nagy JB, Lison D, Fubini B: Wady strukturalne odgrywają główną rolę w ostrej toksyczności wielowarstwowych nanorurek węglowych w płucach: aspekty fizykochemiczne. Chem Res Toxicol 2008, 21: 1690–1697.
24. Jacobsen NR, Pojana G, White P, Møller P, Cohn CA, Smith Korsholm K, Vogel U, Marcomini A, Loft S, Wallin H: Genotoxicity, cytotoxicity, and reactive oxygen species induced by single-walled carbon nanotube and C60 fulereny w komórkach nabłonka płuc myszy FE1-Muta ™. Environ Mol Mutagen 2008, 49: 476–487.
25. Bihari P, Vippola M, Schultes S, Praetner M, Khandoga A, Reichel C, Coester C, Tuomi T, Rehberg M, Krombach F: Zoptymalizowana dyspersja nanocząstek do biologicznych badań in vitro i in vivo. Part Fibre Toxicol 2008, 5: 1–14.
26. Elgrabli D, Abella-Gallart S, Aguerre-Chariol O, Robidel F, Rogerieux F, Boczkowski J, Lacroix G: Effect of BSA on carbon nanotube dispersion for in vivo and in vitro studies. Nanotoxicology 2007, 1: 266–278.
27. Vippola M, Falck G, Lindberg H, Suhonen S, Vanhala E, Norppa H, Savolainen K, Tossavainen A, Tuomi T: Przygotowanie dyspersji nanocząstek do badania toksyczności in vitro. Hum Exp Toxicol 2009, 28: 377–385.
28. NANOGENOTOX: Ułatwianie oceny bezpieczeństwa wytworzonych nanomateriałów poprzez scharakteryzowanie ich potencjalnego zagrożenia genotoksycznego. Nancy: Bialec; 2013.
29. Foucaud L, Wilson MR, Brown DM, Stone V: Pomiar produkcji form reaktywnych przez nanocząstki przygotowane w biologicznie odpowiednich mediach. Toxicol Lett 2007, 174: 1–9.
30. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem: Sztuczne włókna szkliste. Lyon: Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem; 2002 [IARC Monographs on the Evaluation of Carcinogenic Risks to Humans, vol 81.].
31. Jacobsen NR, White PA, Gingerich J, Møller P, Sabre AT, Douglas GR, Vogel U, Wallin H: Widmo mutacji w FE1-MUTATM Komórki nabłonka płuc myszy wystawione na działanie nanocząstkowej sadzy. Environ Mol Mutagen 2011, 52: 331–337.
32. Ellinger-Ziegelbauer H, Pauluhn J: Toksyczność płucna wielościennych nanorurek węglowych (Baytubes®) w stosunku do α-kwarcu po jednorazowym 6-godzinnym narażeniu szczurów na inhalację i po 3 miesiącach od ekspozycji. Toxicology 2009, 266: 16–29.
33. Jensen KA: Raport podsumowujący na temat podstawowych właściwości fizykochemicznych wytworzonych nanomateriałów stosowanych w NANOGENOTOX. Raport końcowy NANOGENOTOX 2013: [http://www.nanogenotox.eu/files/PDF/Deliverables/ d4.1_summary% 20report.pdf].
34. Murray A, Kisin E, Tkach A, Yanamala N, Mercer R, Young SH, Fadeel B, Kagan V, Shvedova A: Uwzględnianie aglomeracji nanorurek i nanowłókien węglowych w celu lepszego przewidywania ich toksyczności w porównaniu z azbestem. Część Fibre Toxicol 2012, 9:10.
35. Searl A, Buchanan D, Cullen RT, Jones AD, Miller BG, Soutar CA: Biopersistence i trwałość dziewięciu rodzajów włókien mineralnych w płucach szczurów przez 12 miesięcy. Ann Occup Hyg 1999, 43: 143–153.
36. Sabre A, Jensen K, Jacobsen N, Birkedal R, Mikkelsen L, Møller P, Loft S, Wallin H, Vogel U: Zapalne i genotoksyczne działanie nanocząstek przeznaczonych do włączenia do farb i lakierów. Nanotoxicology 2012, 6: 453–471.
37. Roche M, Rondeau P, Singh NR, Tarnus E, Bourdon E: Właściwości przeciwutleniające albuminy surowicy. FEBS Lett 2008, 582: 1783–1787.
38. Pacurari M, Yin X, Zhao J, Ding M, Leonard S, Schwegler-Berry D, Ducatman B, Sbarra D, Hoover M, Castranova V, Vallyathan V: Surowe jednościenne nanorurki węglowe indukują stres oksydacyjny i aktywują MAPK, AP-1, NF-kappaB i Akt w normalnych i złośliwych ludzkich komórkach międzybłonka. Environ Health Perspect 2008, 116: 1211–1217.
39. Bennett SW, Adeleye A, Ji Z, Keller AA: Stabilność, ługowanie metali, fotoaktywność i toksyczność w systemach słodkowodnych komercyjnych jednościennych nanorurek węglowych. Water Res 2013, 47: 4074–4085.
40. Carella E, Ghiazza M, Alfè M, Gazzano E, Ghigo D, Gargiulo V, Ciajolo A, Fubini B, Fenoglio I: Grafeniczne nanocząsteczki ze źródeł spalania wychwytują rodniki hydroksylowe w zależności od ich struktury. Bio Nano Sciences 2013, 3: 112–122.
41. Kagan VE, Tyurina YY, Tyurin VA, Konduru NV, Potapovich AI, Osipov AN, Kisin ER, Schwegler-Berry D, Mercer R, Castranova V, Shvedova AA: Bezpośredni i pośredni wpływ jednościennych nanorurek węglowych na makrofagi RAW 264.7 : Rola żelaza. Toxicol Lett 2006, 165: 88–100.
42. Mercer R, Hubbs A, Scabilloni J, Wang L, Battelli L, Schwegler-Berry D, Castranova V, Porter D: Dystrybucja i trwałość penetracji opłucnej przez wielościenne nanorurki węglowe. Część Fibre Toxicol 2010, 7:28.
43. Henstridge MC, Shao L, Wildgoose GG, Compton RG, Tobias G, Green MLH: The electrocatalytic properties of Arc-MWCNTs and Associated „Carbon Onions”. Electroanalysis 2008, 20: 498–506.
44. Ambrosi A, Pumera M: Amorficzne zanieczyszczenia węglowe odgrywają aktywną rolę w procesach redoks nanorurek węglowych. J Phys Chem C 2011, 115: 25281–25284.
45. He Hy, Pan Bc: Badania defektów strukturalnych nanorurek węglowych. Front Phys China 2009, 4: 297–306.
46. van Berlo D, Clift M, Albrecht C, Schins R: Carbon nanotubes: an insight into the effects of their potencjalnie genotoxicity. Swiss Med Wkly 2012, 142: w13698.
47. Tsuruoka S, Takeuchi K, Koyama K, Noguchi T, Endo M, Tristan F, Terrones M, Matsumoto H, Saito N, Usui Y, et al: ocena ROS dla serii CNT i ich pochodnych metodą ESR z DMPO. J Phys: Conference Series 2013, 429: 012029.
48. Srivastava R, Pant A, Kashyap M, Kumar V, Lohani M, Jonas L, Rahman Q: Wielościenne nanorurki węglowe indukują stres oksydacyjny i apoptozę w linii komórek ludzkiego raka płuc - A549. Nanotoxicology 2010, 5: 195–207.
49. Reddy ARN, Reddy YN, Krishna DR, Himabindu V: Wielościenne nanorurki węglowe indukują stres oksydacyjny i cytotoksyczność w ludzkich embrionalnych komórkach nerek (HEK293). Toxicology 2010, 272: 11–16.
50. Lindberg HK, Falck GCM, Singh R, Suhonen S, Järventaus H, Vanhala E, Catalán J, Farmer PB, Savolainen KM, Norppa H: Genotoxicity of short single-wall and multi-wall carbon nanotubes in human oselfial epithelial and mezothelial komórki in vitro. Toxicology 2013, 313: 24–37.
51. Miserocchi G: Fizjologia i patofizjologia obrotu płynu opłucnowego. European Respiratory Journal 1997, 10: 219–225.
52. Porter D, Hubbs A, Chen B, McKinney W, Mercer R, Wolfarth M, Battelli L, Wu N, Sriram K, Leonard S i wsp. Nanotoxicology 2012, 7: 1179–1194.
53. Shen JW, Wu T, Wang Q, Kang Y: Indukowana stopniowa zmiana konformacyjna albuminy surowicy ludzkiej na powierzchni nanorurek węglowych. Biomaterials 2008, 29: 3847–3855.
54. Yang M, Meng J, Mao X, Yang Y, Cheng X, Yuan H, Wang C, Xu H: Nanorurki węglowe indukują zmiany struktury wtórnej albuminy bydlęcej w fazie wodnej. Journal of Nanoscience and Nanotechnology 2010, 10: 7550–7553.
55. Salvador-Morales C, Townsend P, Flahaut E, Vénien-Bryan C, Vlandas A, Green MLH, Sim RB: Wiązanie białek płucnych środków powierzchniowo czynnych do nanorurek węglowych; możliwość uszkodzenia mechanizmów odpornościowych płuc. Carbon 2007, 45: 607–617.
56. Wang F, Yu L, Monopoli MP, Sandin P, Mahon E, Salvati A, Dawson KA: Korona biomolekularna jest zatrzymywana podczas pobierania nanocząstek i chroni komórki przed uszkodzeniami wywołanymi przez nanocząstki kationowe, aż do degradacji w lizosomach. Nanomedicine: Nanotechnology, Biology and Medicine 2013, 9: 1159–1168.
57. Reddel RR, Ke Y, Gerwin BI, McMenamin MG, Lechner JF, Su RT, Brash DE, Park JB, Rhim JS, Harris CC: Transformation of human bronchial epithelial cells by infekcja wirusem hybrydowym SV40 lub adenovirus-12 SV40, lub transfekcję poprzez koprecypitację z fosforanem strontu z plazmidem zawierającym geny regionu wczesnego SV40. Cancer Res 1988, 48: 1904–1909.
58. Park MVDZ, Neigh AM, Vermeulen JP, de la Fonteyne LJJ, Verharen HW, Briedé JJ, van Loveren H, de Jong WH: Wpływ wielkości cząstek na cytotoksyczność, stan zapalny, toksyczność rozwojową i genotoksyczność nanocząstek srebra. Biomaterials 2011, 32: 9810–9817. doi: 10,1186 / 1743-8977-11-4
59. Nymark i wsp .: Zmiatanie i tworzenie wolnych rodników przez wielościenne nanorurki węglowe w warunkach bezkomórkowych oraz w ludzkich komórkach nabłonka oskrzeli. Toksykologia cząstek i włókien 2014 11: 4.
Przetlumaczyla GR przez translator google
https://www.drrobertyoung.com/post/why-are-cytotoxic-carbon-nanotubes-or-nanoworms-found-in-mrna-vaccines
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz