"Premier Wielkiej Brytanii przeznacza dodatkowe 2,5 miliarda funtów na Ukrainę"

Musimy zrobić więcej dla Ukrainy – powiedział w piątek premier Rishi Sunak, ogłaszając największy pojedynczy pakiet pomocy obronnej dla Ukrainy "od początku wojny".

W sumie Wielka Brytania przekazała Ukrainie 12 miliardów funtów. Nadszedł czas, aby brytyjska opinia publiczna, która płaci rachunek, zaczęła pytać, na co idą te wszystkie pieniądze i na co są przeznaczane.

W maju 2023 r. spółka BlackRock wraz z ukraińskim rządem uruchomiła Fundusz Rozwoju Ukrainy ("UDF"), aby przyciągnąć kapitał publiczny i prywatny do odbudowy Ukrainy. W tym samym tygodniu prezydent Wołodymyr Zełenski spotkał się z Laurence'em D. Finkiem, szefem BlackRock, największej na świecie firmy zarządzającej aktywami, aby omówić, jak przyciągnąć inwestycje w spustoszoną wojną gospodarkę kraju.

Podczas gdy ci, którzy chcą zyskać na inicjatywie BlackRock, mogą uznać uruchomienie jako pozytywny rozwój dla ukraińskiej gospodarki, wielu podatników krajów, które płacą rachunek, nie uzna tego za pozytywny rozwój gospodarek swoich krajów.

Jak donosi BNE IntelliNews, zebranie tak dużej ilości pieniędzy będzie trudne, ponieważ ukraiński przemysł został w dużej mierze zniszczony, a inwestorzy raczej nie przyjdą, dopóki utrzymuje się groźba ponownej rosyjskiej agresji.

Zdaniem szefa grupy konsultingowej BlackRock, Charlesa Hatamiego, wysiłek związany z odbudową stworzy inwestorom znaczące możliwości udziału w ożywieniu ukraińskiej gospodarki. Dodał jednak, że tylko przy ścisłej współpracy kapitału publicznego i prywatnego możliwe będzie pozyskanie niezbędnego finansowania.

UDF nie jest jedynym funduszem, który trafia do ukraińskiego rządu. W grudniu 2022 r. Bank Światowy utworzył Fundusz Powierniczy na rzecz Pomocy Ukrainie, Odbudowy, Odbudowy i Reform ("URTF").

"Ukraina potrzebuje około 3-4 miliardów dolarów miesięcznie w 2023 roku, aby nadal świadczyć podstawowe usługi rządowe, w tym podstawowe usługi publiczne w zakresie zdrowia, edukacji i ochrony socjalnej" – twierdzi Bank Światowy. "Potrzebne są pilne inwestycje, aby naprawić zniszczoną infrastrukturę energetyczną, drogi, mosty, budynki mieszkalne, szkoły i przychodnie".

W grudniu Bank Światowy ogłosił dodatkowe wsparcie finansowe w wysokości 1,3 miliarda dolarów, aby pomóc w utrzymaniu kluczowych usług rządowych na poziomie krajowym i regionalnym na Ukrainie.

"Ta runda finansowania projektu Wydatki publiczne na rzecz trwałości zdolności administracyjnych na Ukrainie ("PEACE") będzie nadal zapewniać wsparcie na wypłatę emerytur dla osób starszych, dotacje dla osób wewnętrznie przesiedlonych oraz wynagrodzenia dla nauczycieli, ratowników i pracowników służb ratowniczych" – poinformował Bank Światowy.

Bank Światowy oszacował w marcu 2023 r., że Ukraina będzie musiała zainwestować 411 miliardów dolarów w ciągu najbliższych dziesięciu lat, aby odbudować się po wojnie, a sam rachunek za usuwanie gruzów wynosi 5 miliardów dolarów. 411 mld dolarów to 2,6 razy więcej niż cały produkt krajowy brutto ("PKB") Ukrainy w 2022 roku. W raporcie obliczono, że bezpośrednie szkody w budynkach i infrastrukturze wynoszą 135 miliardów dolarów, nie licząc szerszych skutków ekonomicznych trwającego ponad rok konfliktu.

Od lutego 2022 r. Grupa Banku Światowego uruchomiła ponad 38 mld USD wsparcia finansowego dla Ukrainy, z czego prawie 33 mld USD wypłacono do 12 stycznia 2024 r. "Ponad 90 proc. tego finansowania zostało zapewnione przez partnerów rozwojowych" – podał Bank Światowy. Stworzono kilka funduszy, aby skierować pomoc do Ukrainy. Nie zagłębiając się w to, czy Wielka Brytania wnosi wkład z innych funduszy, Wielka Brytania przekazała Bankowi Światowemu 2 miliardy dolarów. Zestawienie płatników do funduszu Banku Światowego można zobaczyć TUTAJ.

W piątek podczas niespodziewanej wizyty w Kijowie premier Rishi Sunak ogłosił światu, że Wielka Brytania musi udzielić Ukrainie większej "pomocy".

"Musimy zrobić więcej" – powiedział Sunak, ogłaszając największy pojedynczy pakiet pomocy obronnej dla Ukrainy od początku wojny w wysokości 2,5 miliarda funtów w ciągu najbliższych 12 miesięcy pod pretekstem wojny.

"W sumie, od początku wojny, Wielka Brytania przekazała Ukrainie prawie 12 miliardów funtów pomocy" – powiedział.

Ukraina i Rosja starają się uzupełnić swoje arsenały w tym roku, twierdzą analitycy wojskowi, w oczekiwaniu na możliwe duże ofensywy lądowe w 2025 roku, pisze EuroNews. Wielka Brytania jest drugim co do wielkości darczyńcą pomocy wojskowej dla Ukrainy po USA.

Czy społeczeństwo brytyjskie, które płaci za to z podatków pobieranych przez rząd, naprawdę wie, dokąd idzie cała ta "pomoc"?

Poniżej znajdują się niektóre z artykułów, które wcześniej opublikowaliśmy, a które powinny wystarczyć, aby każdy zadał sobie pytanie, dokąd zmierza pomoc dla Ukrainy i jak jest wykorzystywana:

1. Wszystkie wojny są wojnami bankierów: jak prywatni bankierzy narzucili światu swój system niewolnictwa
2. Biolabs na Ukrainie na Exposé
3. Rezerwy litu w Donbasie potrzebne do pojazdów elektrycznych w UE napędzają wojnę na Ukrainie, mówi niemiecki parlamentarzysta
4. Ukraina bezwarunkowo się podda, a wtedy Rosja unieważni wszelkie ustalenia, jakie BlackRock zawarł z reżimem Zełenskiego, mówi Scott Ritter
5. Agent Zełenski: Film dokumentalny o tym, jak marionetkowy prezydent Ukrainy doszedł do władzy
6. Były doradca sekretarza obrony USA wyjaśnia prawdę o wojnie na Ukrainie
7. Ukryta prawda o wojnie w Ukrainie
8. Wojna jest naprawdę dobra dla biznesu, Ukraina jest dobra dla biznesu
9. Czy Wielka Brytania wysyła sprzęt wojskowy, aby wzbogacić oligarchów, którzy są właścicielami Ukrainy?
10. Cambridge Analytica brytyjskiej służby wywiadowczej utorowała drogę do inwazji Rosji na Ukrainę
11. Inwazja na Ukrainę skłoniła wojsko do modernizacji swoich arsenałów – a Dolina Krzemowa może to wykorzystać
12. Wielka Brytania zgadza się z Ukrainą na "współpracę" w zakresie identyfikatorów cyfrowych i ich wdrożenie
13. Jak schemat FTX Ponzi zapowiada "Nic nie będziesz posiadał" WEF
14. Ciekawy przypadek "prezydenta" Joe Bidena, Ukrainy i FTX Money Laundering Connection
15. Czy Czerwony Krzyż pobiera narządy od dzieci na Ukrainie NATO?
16. Ci, którzy "kibicują Ukrainie", wiwatują na cześć rzezi Ukraińców – i nie tylko
17. Dyrektor generalny BlackRock domaga się, aby rosyjska inwazja została wykorzystana do przyspieszenia wprowadzenia kontrolowanej przez rząd waluty cyfrowej
18. Fake-Raine: Podróż jednego człowieka przez hollywoodzki plan filmowy, który znamy jako Ukrainę

Sunak mówi, że wsparcie dla Ukrainy nie "zachwieje się", gdy ogłasza pomoc wojskową w wysokości 2,5 mld funtów, Guardian News, 12 stycznia 2024 r.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://expose-news.com/

"Nowy premier Francji, Gabriel Attal jest Globalnym Młodym Liderem WEF i Bilderbergerem."(video)

 

9 stycznia 2024 roku Gabriel Attal, który jest często postrzegany jako protegowany prezydenta Emmanuela Macrona, w wieku 34 lat dokonał historycznego kroku jako najmłodszy premier Francji w czasach V Republiki. Attal zyskał sobie przydomek "Baby Macron" ze względu na swoją młodość i centrową ideologię polityczną, którą dzieli z Macronem. To nie wszystko, co łączy go z Macronem, ponieważ obaj są absolwentami Klausa Schwabsa Global Young Leaders.

Attal był wczesnym zwolennikiem ruchu En Marche Macrona w 2016 r., a po jego odejściu z Partii Socjalistycznej ma już imponującą tekę polityczną jak na tak młodego i zaledwie kilka lat. W 2017 r. był posłem do parlamentu, a w 2020 r. rzecznikiem rządu.

Niedawno, w sierpniu 2023 r., był ministrem edukacji, gdzie podobno zyskał przychylność opinii publicznej dzięki "umiejętnemu radzeniu sobie z pandemią Covid i zagorzałej obronie świeckości i autorytetu w szkołach".

Niewybrany, ale mianowany przez Macrona

Niewybieralny, co wydaje się być obecnie normą, Attal został wybrany, mianowany przez Macrona, aby zastąpić poprzedniczkę Élisabeth Borne po tym, jak zrezygnowała po niedawnym zamieszaniu politycznym związanym z ustawą imigracyjną, która zdaniem krytyków poczyniła zbyt wiele ustępstw na rzecz skrajnej prawicy.

Attal był w doskonałej pozycji, ponieważ Macron chciał pokazać reformę rządu w samą porę na Igrzyska Olimpijskie w Paryżu i wybory do Parlamentu Europejskiego tego lata, gdzie centrowe siły Macrona ryzykują porażkę z rąk skrajnej prawicy pod przywództwem Marine Le Pen.

Różnorodność i inkluzywność

France 24 napisała, że "Warto zauważyć, że Attal jest pierwszym otwarcie homoseksualnym mężczyzną na stanowisku premiera, co jest znaczącym kamieniem milowym we francuskiej polityce. Jego życie osobiste obejmuje związek partnerski ze swoim partnerem, Stéphane'em Séjourné, który jest aktywnym posłem do Parlamentu Europejskiego z ramienia partii Odrodzenie Macrona. (Kogo to obchodzi?)

"Oprócz osiągnięć politycznych, Attal jest ceniony za swoją sprawność komunikacyjną i obecność w mediach. Jego popularność na platformach społecznościowych jest solidna i często wykorzystuje te platformy do nawiązywania kontaktu z opinią publiczną za pośrednictwem treści wideo i wiadomości. Jest stałym gościem w różnych programach telewizyjnych i radiowych, znany ze swojej spokojnej i przekonującej postawy, ale zdolny do intensywnej walki w obliczu skrajnie prawicowej opozycji. Źródło

Kronika skupia się na osobistych doświadczeniach Attala, w tym na zastraszaniu, z jakim spotkał się w szkole z powodu swojej seksualności i stracie ojca na raka w wieku 18 lat, o czym otwarcie mówi, i mówi, że "korzenie Gabriela Attala sięgają bogatego gobelinu wielokulturowości".

Jego ojciec, David Attal, żydowski dentysta, wyemigrował z Maroka do Francji w latach 60. Jego matka, Valérie Benaim, znana dziennikarka i prezenterka telewizyjna, pochodzi z Tunezji i Algierii, a fakt, że ma dwie starsze siostry, jest "świadectwem różnorodności i inkluzywności".

Cher Gabriel, Le Mini Macron, jest również absolwentem WEF.

(Tylko ja, czy on ma na myśli Damiana Thorne'a?)

Tak więc jego pochodzenie według JC "kształtuje jego pogląd na Francję jako naród różnorodności i inkluzywności. Źródło. Bla, bla, bla, tak, zaznacza wszystkie odpowiednie pola "przebudzenia".

Ale to, co było prawdopodobnie ważniejsze dla przydatności tej roli, nie zostało ujawnione przez France 24.

Według strony internetowej Światowego Forum Ekonomicznego (WEF), Attal jest jednym z "wybitnych i byłych członków Young Global Leaders", politycznego programu szkoleniowego WEF.

Tak więc Attal, podobnie jak jego prezydent, jest "Młodym Globalnym Liderem". The Spectator pisze: "Jak chwali się jego strona internetowa, Young Global Leaders jest "zgodny z misją Światowego Forum Ekonomicznego", którego celem jest "przyspieszenie wpływu zróżnicowanej społeczności odpowiedzialnych liderów ponad granicami i sektorami, aby kształtować bardziej inkluzywną i zrównoważoną przyszłość".

Inicjatywa została zapoczątkowana przez Klausa Schwaba w latach 90., a jej absolwentami są m.in. premier Nowej Zelandii i Finlandii Jacinda Ardern i Sanna Marin oraz były kanclerz Austrii Sebastian Kurz. Do medialnych staroświeckich chłopców należą założyciel Meta Mark Zuckerberg i założyciel Wikipedii Jimmy Wales.

The Spectator zauważył, że Schwab jest dumny ze swojej inicjatywy i pokazał to w wywiadzie na Harvardzie w 2017 roku, gdzie wyjaśnił, w jaki sposób "penetrujemy gabinety" premierów i prezydentów, którzy są również Young Global Leaders.

Schwab był szczególnie zadowolony ze swojej pracy w Kanadzie, gdzie, jak twierdził, połowa gabinetu Justina Trudeau to "Młodzi Globalni Liderzy Światowego Forum Ekonomicznego".

"To, z czego jesteśmy teraz bardzo dumni, to fakt, że penetrujemy szafki. [Ponad połowa kanadyjskich ministrów] to w rzeczywistości Młodzi Globalni Liderzy Światowego Forum Ekonomicznego... Tak jest w Argentynie, a teraz we Francji, gdzie prezydentem jest Młody Globalny Lider".

Być może była to jednak przesada: według "Spectatora" "było ich pięć" i chociaż Schwab twierdził, że sam opiekował się Trudeau, nie jest jasne, czy rzeczywiście był "młodym przywódcą". Niemniej jednak biografia Trudeau na stronie WEF chwali jego "szacunek i promocję wolności i różnorodności oraz bardziej demokratycznego rządu, który naprawdę reprezentuje Kanadyjczyków".

Schwab wskazał również Francję jako kraj mający Młodego Globalnego Lidera w osobie Emmanuela Macrona. Przeszedł przez program w 2016 roku, w tym samym roku, w którym rozpoczął swoją kampanię prezydencką. Podobnie jak Ardern, Varadkar i Trudeau, jest zaangażowanym globalistą i postępowcem, niezdolnym do rządzenia w żaden inny sposób. Attal to tylko odprysk starego bloku.

Klaus Schwab może być z nich dumny, ale nie wzbudzają zbytniej sympatii wśród swoich rodaków, mówi Spectator.

Attal The Bildergerger.

Nie tylko został przygotowany do objęcia urzędu przez Schwaba, ale Attal został również uznany za "kluczowego członka" grupy Bilderberg.

Jewish Chronicle, która szczyci się mianem najstarszej żydowskiej gazety na świecie, napisała: "Attal, który również otwarcie przyznaje się do homoseksualizmu, obecnie pełni funkcję ministra edukacji. Urodzony w tunezyjskiej rodzinie żydowskiej i ortodoksyjnej chrześcijanki, studiował prestiżową szkołę prawniczą w Paryżu i na uniwersytecie Le Science Po.

Attal, według Chronicle, był jedną z pierwszych osób, które poparły Macrona, kiedy zdecydował się kandydować na prezydenta i został wybrany na posła, a w wieku 29 lat został najmłodszym ministrem w czasach V Republiki, a konserwatywny były minister i poseł Philippe de Villiers napisał na X/Twitterze: "Nominacja Gabriela Attala na miejsce Pap Ndiaye to katastrofa lata. Przechodzimy od woke do LGBT".

Jednak w doniesieniach prasowych po cichu przemycono fakt, że "Attal jest aktywistą i kluczowym członkiem grupy Bilderberg" i opowiada się za reedukacją", jakby po prostu mówili, że był członkiem Instytutu Kobiet!

Prywatne spotkania Grupy Bilderberg

Grupa Bilderberg jest paramasońskim i globalistycznym klubem, którego istnieniu od dawna zaprzeczają media, które oskarżają o spisek tych, którzy ujawniają jego tajne spotkania. Źródło

le Media wyjaśnia, że "Grupa Bilderberg, zwana także Konferencją Grupy Bilderberg lub Klubem Bilderberg, jest corocznym i nieformalnym spotkaniem około stu trzydziestu osób, głównie Amerykanów i Europejczyków, składającym się głównie z osobistości z dyplomacji, biznesu, polityki i mediów.

W dniach 18-21 maja 2023 r. w Lizbonie odbyły się spotkania paramasońskiego i globalistycznego klubu Bilderberg. Spośród 129 uczestników w tym prywatnym dorocznym spotkaniu wzięło udział dziesięciu przedstawicieli Francji, a jednym z nich był Gabriel Attal.

Tych dziesięciu przedstawicieli Francji wzięło udział w dyskusjach na takie tematy jak sztuczna inteligencja, system bankowy, Chiny, transformacja energetyczna, Europa, wyzwania fiskalne, Indie, polityka przemysłowa i handlowa, NATO, Rosja, zagrożenia ponadnarodowe, Ukraina i hegemonia amerykańska.

Według Davida Icke'a, grupa Bilderberg jest globalną elitą, która była w stanie popchnąć ludzkie społeczeństwo w kierunku globalnej tyranii, która sprawiłaby, że George Orwell skrzywiłby się.

Z Gabrielem Attalem w roli premiera Francji czy bez niego, wydaje się, że Jeden Rząd Światowy mianował swoich przedstawicieli na stanowiska władzy.

Dlatego nie możemy już dłużej mówić, że my na Zachodzie żyjemy w demokracjach. Nasi słabi, liliowi ministrowie rządowi pozwolili na ten zamach stanu, a nauczeni przez Schwaba światowi przywódcy rzeczywiście "przeniknęli" nasze rządy zgodnie z planem.

Attal objął swoje stanowisko w Rządzie Światowym, tak jak Sunak, Macron, Arden i Trudeau przed nim, i każdy z nich ma swoją rolę do odegrania, ale pracuje zgodnie z instrukcjami.

Jak powiedział David Icke o grupie Bilderberg, rząd WEF również "popchnie ludzkie społeczeństwo w kierunku globalnej tyranii, która sprawiłaby, że George Orwell skrzywiłby się"

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://expose-news.com/

Escobar:" Rok Smoka - Jedwabne Szlaki, Szlaki BRICS i Chińskie Szlaki"

 AUTOR: TYLER DURDEN

NIEDZIELA, STY 14, 2024 - 05:20 AM

Autor: Pepe Escobar,

Wkraczając w żarzący się rok 2024, cztery główne trendy zdefiniują postęp połączonej Eurazji.

1. Integracja finansowa/handlowa będzie normą. Rosja i Iran już zintegrowały swoje systemy przekazu wiadomości finansowych, omijając SWIFT i handlując rialami i rublami. Rosja-Chiny już teraz rozliczają się w rublach i juanach, łącząc ogromny chiński potencjał przemysłowy z ogromnymi zasobami rosyjskimi.

2. Integracja gospodarcza przestrzeni postsowieckiej, przechylającej się w stronę Eurazji, będzie przebiegać przede wszystkim nie tyle za pośrednictwem Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej (EUG), ile poprzez Szanghajską Organizację Współpracy (SCO).

3. Nie będzie znaczących prozachodnich najazdów w Heartlandzie: środkowoazjatyckie "stany" będą stopniowo integrowane w jedną gospodarkę Eurazji zorganizowaną przez SCO.

4. Starcie stanie się jeszcze ostrzejsze, gdy Hegemon i jego satelity (Europa i Japonia/Korea Południowa/Australia) zmierzą się z integracją Eurazji, reprezentowaną przez trzy główne kraje BRICS (Rosja, Chiny, Iran) oraz KRLD i świat arabski włączone do BRICS 10.

Na froncie rosyjskim niezrównany Siergiej Karaganow ustanowił prawo:

"Nie powinniśmy wypierać się naszych europejskich korzeni; Powinniśmy traktować je z troską. W końcu Europa dała nam bardzo wiele. Ale Rosja musi iść do przodu. A naprzód nie znaczy na Zachód, ale na Wschód i Południe. Tam właśnie leży przyszłość ludzkości".

I to prowadzi nas do Smoka – w Roku Smoka.

Mapy drogowe Mao i Denga

W 2023 roku odbyło się aż 3,68 miliarda chińskich podróży koleją – to rekord wszech czasów.

Chiny są na dobrej drodze, aby stać się światowym liderem AI do 2030 roku. Na przykład gigant technologiczny Baidu niedawno wypuścił Ernie Bot, aby rywalizować z ChatGPT. Sztuczna inteligencja w Chinach szybko rozwija się w opiece zdrowotnej, edukacji i rozrywce.

Wydajność to podstawa. Chińscy naukowcy opracowali układ ACCEL – zdolny do wykonywania 4,6 biliarda operacji na sekundę, w porównaniu do A100 firmy NVIDIA, który zapewnia 0,312 biliarda operacji na sekundę wydajności głębokiego uczenia.

Chiny rok po roku kończą nie mniej niż milion studentów STEM więcej niż Stany Zjednoczone. 

To wykracza daleko poza sztuczną inteligencję. Narody azjatyckie zawsze osiągają najlepsze 20% w konkursach przyrodniczych i matematycznych.

Australijski Instytut Polityki Strategicznej (ASPI) może być kiepski w kwestii geopolityki. Ale przynajmniej zrobili publiczną usługę pokazującą kraje, które przodują na planecie w 44 krytycznych sektorach technologicznych.

Numerem jeden są Chiny, które są liderem w 37 sektorach. Stany Zjednoczone prowadzą na 7.

Wszyscy inni prowadzą zerowe sektory. Należą do nich obrona, przestrzeń kosmiczna, robotyka, energia, środowisko, biotechnologia, zaawansowane materiały, kluczowa technologia kwantowa i oczywiście sztuczna inteligencja.

Jak Chiny się tu znalazły? 

Dzisiaj warto powrócić do wydanej w 1996 roku książki Maurice'a Mesnera: The Deng Xiaoping Era: An Inquiry into the Fate of Chinese Socialism, 1978-1994.

Przede wszystkim trzeba wiedzieć, co wydarzyło się pod rządami Mao:

Od 1952 r. do połowy lat 70. produkcja rolna netto w Chinach rosła średnio o 2,5 proc. rocznie, podczas gdy w najbardziej intensywnym okresie industrializacji Japonii (od 1868 do 1912 r.) wskaźnik ten wynosił 1,7 proc.

W całej sferze przemysłowej wszystkie wskaźniki poszły w górę: produkcja stali; węgiel; cement; drewno; energia elektryczna; ropa naftowa; nawozy chemiczne. W połowie lat siedemdziesiątych Chiny produkowały również znaczną liczbę samolotów odrzutowych, ciężkich ciągników, lokomotyw kolejowych i nowoczesnych statków oceanicznych. Chińska Republika Ludowa stała się również znaczącym mocarstwem nuklearnym, wyposażonym w międzykontynentalne pociski balistyczne. Pierwszy udany test bomby atomowej odbył się w 1964 r., pierwsza bomba wodorowa została wyprodukowana w 1967 r., a satelita został wystrzelony na orbitę w 1970 r.

Obwiniajcie za to Mao, który w połowie lat 70. przekształcił Chiny "z jednego z najbardziej zacofanych krajów agrarnych świata w szóstą co do wielkości potęgę przemysłową". Pod względem większości kluczowych wskaźników społecznych i demograficznych Chiny wypadły korzystnie nie tylko w porównaniu z Indiami i Pakistanem w Azji Południowej, ale także z "krajami o średnich dochodach, których PKB per capita był pięciokrotnie wyższy niż w Chinach".

Wszystkie te przełomowe odkrycia wyznaczyły drogę dla Denga: "Wyższe plony uzyskiwane w indywidualnych gospodarstwach rodzinnych we wczesnej erze Denga nie byłyby możliwe, gdyby nie rozległe projekty nawadniania i kontroli powodzi – tamy, prace irygacyjne i wały rzeczne – zbudowane przez skolektywizowanych chłopów w latach 50. i 60.

Oczywiście, nie obyło się bez wypaczeń – ponieważ dążenie Denga doprowadziło do powstania de facto gospodarki kapitalistycznej, której przewodniczyła biurokratyczna burżuazja: "Podobnie jak w przypadku historii wszystkich gospodarek kapitalistycznych, władza państwa była bardzo zaangażowana w tworzenie chińskiego rynku pracy. Rzeczywiście, w Chinach wysoce represyjny aparat państwowy odegrał szczególnie bezpośrednią i przymusową rolę w utowarowieniu pracy, procesie, który postępował szybko i na skalę historycznie bezprecedensową.

Pozostaje niegasnącym źródłem debaty, w jakim stopniu ten bajeczny ekonomiczny Wielki Skok Naprzód pod rządami Denga wygenerował katastrofalne konsekwencje społeczne.

Imperium kakistokracjI

Podczas gdy era Xi zdecydowanie mierzy się z tym dramatem – i próbuje go rozwiązać, to, co czyni go jeszcze bardziej skomplikowanym, to ciągła ingerencja osławionych "strukturalnych sprzeczności" między Chinami a Hegemonem.

Nagonka na Chiny jest politycznie poprawną grą numer jeden na obwodnicy – i to z pewnością wymknie się spod kontroli w 2024 roku. Zakładając porażkę Demokratów w listopadzie przyszłego roku, nie ma wątpliwości, że republikańska prezydentura – Trump czy nie Trump – rozpęta zimną wojnę 3.0 lub 4.0, z Chinami, a nie Rosją, jako głównym zagrożeniem.

Do tego dochodzą zbliżające się wybory na Tajwanie. Jeśli wygrają je kandydaci opowiadający się za niepodległością, poparcie wzrośnie wykładniczo. A teraz wyobraźcie sobie, że w połączeniu z wściekłym sinofobem lokującym Biały Dom.

Nawet gdy Chiny były słabe militarnie, Hegemon nie był w stanie ich pokonać, ani w Korei, ani w Wietnamie. Szanse na pokonanie Pekinu na polu bitwy na Morzu Południowochińskim są teraz mniejsze niż zero.

Problem amerykański zamyka się w burzy doskonałej.

Hegemon twarda i miękka siła została zepchnięta w czarną pustkę wraz z nieuchronnym, kosmicznym upokorzeniem NATO na Ukrainie, połączonym ze współudziałem w ludobójstwie w Gazie.

Jednocześnie globalna potęga finansowa Hegemona wkrótce bardzo mocno ucierpi, ponieważ strategiczne partnerstwo rosyjsko-chińskie, wiodące na czele BRICS 10, zacznie oferować całkiem realne alternatywy dla Globalnego Południa.

Chińscy uczeni, w bezcennych wymianach zdań, zawsze przypominają swoim zachodnim rozmówcom, że historia była konsekwentnym placem zabaw, na którym arystokratyczna i/lub plutokratyczna oligarchia walczyła ze sobą. Tak się składa, że kolektywny Zachód jest obecnie "prowadzony" przez najbardziej toksyczną odmianę plutokracji: kakistokrację.

To, co Chińczycy słusznie kwalifikują jako "narody krzyżowców", jest obecnie znacznie wyczerpane – gospodarczo, społecznie i militarnie. Co gorsza: niemal całkowicie zdeindustrializowany. Ci, którzy mają sprawny mózg wśród krzyżowców, przynajmniej zrozumieli, że "oddzielenie się" od Chin będzie wielką katastrofą.

Nic z tego nie eliminuje ich aroganckiego/ignoranckiego dążenia do wojny z Chinami – nawet jeśli Pekin wykazał się ogromną powściągliwością, nie dając im żadnej wymówki do rozpoczęcia kolejnej wiecznej wojny.

Zamiast tego Pekin odwraca taktykę Hegemona – jak w przypadku nałożenia sankcji na Hegemona i różnych wasali (Japonia, Korea Południowa) na import metali ziem rzadkich. Jeszcze skuteczniejsze jest skoordynowane rosyjsko-chińskie dążenie do ominięcia dolara amerykańskiego i osłabienia euro – przy pełnym poparciu członków BRICS 10, członków OPEC+, członków EUG i większości członków SCO.

Zagadka tajwańska

Chiński masterplan, w skrócie, jest rzeczą piękną: wykończyć "międzynarodowy porządek oparty na zasadach" bez jednego wystrzału.

Tajwan pozostanie głównym, jeszcze niezaangażowanym polem bitwy. Z grubsza można argumentować, że większość populacji Tajwanu nie chce zjednoczenia; jednocześnie nie chcą wojny zaaranżowanej przez Amerykanów.

Zasadniczo chcą obecnego status quo. Chiny się nie spieszą: plan Denga wskazywał na zjednoczenie przed 2049 rokiem.

Z drugiej strony, Hegemon bardzo się spieszy: wszystko kręci się wokół zasady "dziel i rządź", od nowa, promując chaos i destabilizując nieubłagany wzrost Chin.

Pekin śledzi dosłownie wszystko, co porusza się na Tajwanie – za pomocą monumentalnych, drobiazgowych dossier. Pekin wie, że aby Tajpej mogło prosperować w pokojowym środowisku, musi negocjować, póki jeszcze ma z czym negocjować.

Każdy Tajwańczyk z mózgiem – a na wyspie jest mnóstwo pierwszorzędnych naukowców – wie, że nie może oczekiwać, że Amerykanie zginą, walcząc za niego. Przede wszystkim dlatego, że wiedzą, że Hegemon nie odważy się prowadzić konwencjonalnej wojny z Chinami, ponieważ Hegemon przegra – i to z kretesem (Pentagon rozważał wszystkie opcje). Nie będzie też wojny nuklearnej.

Chińscy uczeni lubią przypominać nam, że kiedy w XIX wieku pod rządami dynastii Qing (1644-1912) Państwo Środka zostało całkowicie podzielone, "chińsko-mandżurska klasa rządząca nie była w stanie wyrzec się własnego wizerunku i podjąć drakońskich kroków".

To samo odnosi się teraz do Wyjątkowości – nawet wtedy, gdy wykonują seryjne salta, próbując zachować własny, mitologiczny wizerunek: Narcyz utopiony w basenie, który sam stworzył.

Można powiedzieć, że Rok Smoka będzie rokiem, w którym panuje Suwerenność.

 Hegemonowe napady wściekłości wojny hybrydowej i kolaboracyjne elity kompradorskie będą przeszkodami stale hamującymi Globalne Południe. A jednak przynajmniej będą trzy bieguny z kręgosłupem, zasobami, organizacją, wizją i sensem Historii Powszechnej, aby przenieść walkę o bardziej równy i sprawiedliwy system na wyższy poziom: Chiny, Rosja i Iran.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.zerohedge.com/

"Ukraina wzywa ludzi do robienia dronów w domu .Minister stwierdził, że cel prezydenta Zełenskiego, jakim jest wyprodukowanie miliona UAV w 2024 r., jest możliwy do osiągnięcia przy pomocy społeczeństwa"

 Obywatele powinni ukończyć kursy online i rozpocząć montaż dronów na potrzeby ukraińskiej armii w obliczu konfliktu z Rosją, powiedział wicepremier tego kraju i minister transformacji cyfrowej Michaił Fiodorow.

A Ukrainian soldier displays a FPV (first-person view) drone in a shelter near the frontline. ©  AFP / Anatolii Stepanov

Ogłoszony niedawno przez prezydenta Ukrainy Władimira Zełenskiego cel wyprodukowania miliona UAV w 2024 r. jest „realistyczny”, jeśli społeczeństwo pomoże rządowi, Fiodorow zapewnił w sobotę w poście na Facebooku. Małe drony z widokiem z perspektywy pierwszej osoby (FPV) stały się „przełomem” w konfrontacji obu krajów – napisał. Od rozpoczęcia walk w lutym 2022 r. rząd w Kijowie usunął wiele przeszkód prawnych, na jakie napotykają producenci dronów, a krajowe firmy zwiększają obecnie produkcję – dodał minister. Ale każda osoba spoza linii frontu może również pomóc Ukrainie w rozbudowie jej arsenału UAV (bezzałogowych statków powietrznych), kończąc „kurs inżynieryjny, który uczy, jak złożyć w domu siedmiocalowy dron FPV” – wyjaśnił Fiodorow. Według ministra program online zapewnia wykłady, konferencje Zoom z ekspertami, listę komponentów oraz niezbędnych narzędzi i materiałów potrzebnych do zbudowania UAV, a także dostęp do społeczności inżynierskiej w celu uzyskania porad i pytań.

Nowy kurs rozpoczyna się co dwa tygodnie i jest całkowicie bezpłatny – napisał. Uczestnicy programu zmontowali już około stu dronów, z czego 80% było sprawnych, co jest dobrym wynikiem – podkreślił Fiodorow. Szef wydziału wojny elektronicznej i cybernetycznej w Sztabie Generalnym Ukrainy, pułkownik Iwan Pawlenko, powiedział w zeszłym tygodniu Financial Times, że „Rosjanie produkują ostatnio tak wiele [dronów], że staje się to ogromnym zagrożeniem” dla sił Kijowa. W tym samym artykule FT poinformowało, że Moskwa „utrzymuje przewagę” także w zakresie technologii walki elektronicznej, której celem jest zakłócanie i odwracanie kierunku wrogich UAV, podczas gdy Kijów jedynie „próbuje nadrobić zaległości”. Były ukraiński poseł Igor Łucenko, który obecnie służy w wojsku, powiedział w zeszłym tygodniu ukraińskiemu serwisowi Telegraf, że Rosja wystrzeliwuje na linię frontu około stu dronów dziennie.

Jednakże w związku ze wzrostem produkcji w Rosji Łucenko powiedział, że spodziewa się, że dzienna liczba uruchomień wkrótce wzrośnie do 200 lub 300 sztuk. Jeśli chodzi o Ukrainę, cel, jakim jest wyprodukowanie miliona UAV w tym roku, jest „osiągalny”, ale nie wystarczy, ostrzegł, ponieważ kraj faktycznie potrzebuje dwa lub trzy razy więcej.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/russia/590611-ukraine-drones-home-fedorov/