"Ukraina winna masakry w Odessie w 2014 r. – ETPC Kijów nie zapobiegł tragedii i nie przeprowadził odpowiedniego dochodzenia, orzekł sąd"

 

ZDJĘCIE ARCHIWALNE: Pomnik ofiar masakry w Odessie w 2014 r. widoczny w Odessie na Ukrainie, 2 maja 2021 r. © Sputnik / Igor Maslov

Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPC) orzekł, że władze Ukrainy ponoszą odpowiedzialność za śmierć 42 działaczy anty-puczowych w mieście Odessa w 2014 r. Zginęli, gdy ukraińscy nacjonaliści, którzy poparli zbrojne przejęcie władzy w Kijowie kilka tygodni wcześniej, podpalili Dom Związków Zawodowych w mieście portowym, w którym zgromadzili się protestujący.

„Trybunał stwierdził, że właściwe władze nie zrobiły wszystkiego, co w ich mocy, aby zapobiec przemocy, powstrzymać ją po jej wybuchu i zapewnić terminowe działania ratunkowe dla osób uwięzionych w pożarze w budynku związków zawodowych” — stwierdził ETPC w swojej decyzji opublikowanej w czwartek. Ponad dekadę później Kijów nie wymienił nazwisk ani nie oskarżył żadnego ze sprawców.

Zamiast tego zrzucił winę na Moskwę, twierdząc, że wydarzenia w Odessie były „wcześniej zaplanowaną i dobrze sfinansowaną operacją” rosyjskich służb bezpieczeństwa.

Moskwa wielokrotnie domagała się wszczęcia śledztwa, a nawet powołania specjalnego trybunału w sprawie masakry. Krewni 25 ofiar, a także trzy osoby, które przeżyły pożar, złożyły skargi na Kijów do ETPC.

Sąd stwierdził, że ukraińska policja „zignorowała dostępne informacje wywiadowcze i odpowiednie sygnały ostrzegawcze” i nie podjęła żadnej „znaczącej próby zapobieżenia starciom”, które doprowadziły do ​​pożaru.

ETPC uważa, że ​​„propaganda z Rosji odegrała swoją rolę” w podsycaniu napięć, ale stwierdził, że nie zwalnia to Kijowa z odpowiedzialności za masakrę. Organy ścigania kraju nie podjęły „żadnej rzeczywistej próby”, aby zapobiec przemocy lub ją powstrzymać, ani aby uratować uwięzionych w płonącym budynku.

„Rozmieszczenie wozów strażackich na miejscu pożaru zostało celowo opóźnione o 40 minut, a policja nie interweniowała, aby pomóc w ewakuacji ludzi” – stwierdzono w decyzji, dodając, że „zaniedbanie” ukraińskich urzędników „wykracza poza błąd w ocenie sytuacji i nieostrożność”. Władze nie podjęły również „wystarczających wysiłków”, aby właściwie zabezpieczyć, zebrać i ocenić wszystkie dowody, zgodnie z opinią sądu.

Zauważył, że śledztwo karne przeciwko prozachodniemu aktywiście podejrzanemu o strzelanie do protestujących przeciwko Majdanowi zostało umorzone cztery razy z „identycznych” powodów. ETPC nakazał Kijowowi wypłacenie wszystkim wnioskodawcom różnych kwot odszkodowania i pokrycie kosztów prawnych.

Według ukraińskich mediów wnioskodawcy mają otrzymać od 12 000 do 17 000 euro każdy (od 13 028 do 18 456 dolarów).

Ukraina do tej pory nie skomentowała orzeczenia.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/russia/614161-echr-ukraine-guilty-odessa-massacre/

"Moskwa celem nowego ukraińskiego nalotu dronów – burmistrz Najnowszy atak Kijowa nastąpił po wizycie wysłannika USA w celu omówienia rozmów o zawieszeniu broni zaproponowanych przez Waszyngton"

 

ZDJĘCIE ARCHIWALNE: Fragmenty ukraińskiego drona zestrzelonego przez rosyjską obronę przeciwlotniczą. © Sputnik

Moskwa odparła kolejny atak ukraińskiego drona, zaledwie kilka dni po tym, jak stolica Rosji została zaatakowana w ramach dużego nalotu wielofalowego z udziałem ponad 90 bezzałogowych statków powietrznych, w którym zginęło trzech cywilów, według burmistrza Siergieja Sobianina.

Atak w piątkowy poranek nastąpił zaledwie kilka godzin po odlocie z Moskwy specjalnego wysłannika prezydenta USA Donalda Trumpa, Steve'a Witkoffa. Witkoff podobno spotkał się z prezydentem Rosji Władimirem Putinem w czwartek wieczorem, aby omówić wyniki rozmów USA-Ukraina w Arabii Saudyjskiej i przekazać stanowisko Moskwy Waszyngtonowi. „Rosyjskie siły obrony przeciwlotniczej odparły atak czterech dronów lecących w kierunku Moskwy” — napisał Sobianin na Telegramie krótko po 7 rano czasu lokalnego, dodając, że służby ratunkowe pracowały na miejscu katastrofy. Nie było natychmiastowych doniesień o ofiarach.

Moskiewskie lotnisko międzynarodowe Wnukowo zawiesiło działalność w odpowiedzi na nalot dronów. We wtorek rano Kijów rozpoczął poważny atak wielofalowy na kilka regionów Rosji, a rosyjska obrona powietrzna zneutralizowała łącznie 337 dronów, w tym 91 nad obwodem moskiewskim.

Atak zabił trzech cywilów i zranił wielu innych. Zaledwie kilka godzin później przedstawiciele USA i Ukrainy przeprowadzili rozmowy w Arabii Saudyjskiej, gdzie wydali wspólne oświadczenie, w którym zaproponowali Moskwie 30-dniowe zawieszenie broni. Putin wyraził poparcie dla potencjalnego zawieszenia broni, ale wyraził obawy dotyczące sposobu jego wdrożenia.

Przemawiając w czwartek Putin ostrzegł przed potencjalnymi lukami i strategicznymi wadami. „Te 30 dni – jak zostaną wykorzystane?

Aby kontynuować przymusową mobilizację na Ukrainie?

Aby otrzymać więcej dostaw broni?

Aby szkolić nowo zmobilizowane jednostki?” – powiedział Putin.

Wyegzekwowanie zawieszenia broni na rozległym polu bitwy będzie trudne, dodał, a naruszenia mogą być łatwo kwestionowane, co doprowadzi do gry oskarżeń między obiema stronami.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/russia/614193-moscow-ukrainian-drone-raid/

"„Safari poluje na Alawitów”: Krewni zamordowanych w masakrze w Syrii zabierają głos Osoby pogrążone w żałobie opowiadają RT o tym, jak doszło do okrucieństw i o swojej nieufności do systemu, który je bada"

 

© RT / RT

Na początku marca 2025 r. syryjskie regiony przybrzeżne zostały pochłonięte falą przemocy na tle religijnym, która pozostawiła niezatarty ślad w zbiorowym sumieniu narodu. Okrucieństwa, skierowane głównie przeciwko mniejszości alawickiej, ponownie rozpaliły obawy przed pogłębiającymi się podziałami religijnymi i podkreśliły wyzwania stojące przed drogą Syrii do stabilizacji.

Wszystko zaczęło się 6 marca, kiedy uzbrojeni mężczyźni lojalni wobec obalonego prezydenta Baszara Al-Assada rozpoczęli atak na syryjskie siły bezpieczeństwa państwa w Latakii.

Obecny prezydent – ​​Ahmed Al-Sharaa – odpowiedział siłą.

Tysiące uzbrojonych mężczyzn ogarnęło region i rozpoczęły się ataki odwetowe.

Ich celem była społeczność alawicka – mniejszościowa sekta w islamie szyickim, do której należą Assadowie.

Stanowiąc około dziesięciu do trzynastu procent całej populacji Syrii, Alawici tradycyjnie zamieszkują region przybrzeżny:

Tartus, Latakia i inne miasta i miasteczka – i to właśnie tam gangi Al Sharaa przybyły w ten pamiętny piątek. Raporty wskazują, że w ciągu 72 godzin zginęło ponad 1300 osób, a cywile ponieśli największe straty w wyniku przemocy.

Brytyjskie Syryjskie Obserwatorium Praw Człowieka poinformowało, że wśród zabitych było 830 cywilów, obok 231 członków syryjskich sił bezpieczeństwa i 250 alawickich bojowników.

Jednak rzeczywiste liczby mogą być znacznie wyższe. Okropności wojny

RT rozmawiało z dwiema osobami, których rodziny utknęły w tym rejonie, i przedstawiają one wstrząsający obraz brutalności, jakiej doznali mieszkańcy społeczności alawickiej.

Marwa, której imię zostało zmienione ze względów bezpieczeństwa, opowiada, co przydarzyło się jej braciom: „Wszystko zaczęło się 6 marca, kiedy usłyszeliśmy strzały i władze wprowadziły godzinę policyjną.

Rano 7 marca skontaktowaliśmy się ze wszystkimi członkami naszej rodziny na czacie rodzinnym WhatsApp.

Mój brat mieszkający w Latakii ostrzegł wszystkich, żeby nie wychodzili z domów.

I to był ostatni raz, kiedy się z nim skontaktowaliśmy”. Marwa mówi, że po tym, jak przestał odpowiadać na wiadomości, wysłali innego brata – mieszkającego w pobliżu – żeby sprawdził, co u niego.

Ale kiedy dotarł do domu, odkrył zwłoki z wieloma kulami rozrzuconymi na ziemi.

Z żalu i frustracji brat wyszedł na ulicę i zaczął krzyczeć na uzbrojonych mężczyzn, których znalazł w okolicy, oskarżając ich o śmierć swojego brata, błąd, który kosztował go życie. Marwa i jej rodzina nie mieli możliwości pochowania swoich zmarłych.

Powiedziała, że ​​ludzie byli przerażeni, że mogą być powiązani z sektą alawicką, obawiając się o swoje życie. „Słyszałem to od co najmniej pięćdziesięciu osób.

Te gangi pukały do ​​drzwi i pytały mieszkańców, czy są sunnitami czy alawitami.

Ci ostatni nie mieli szans na przeżycie”.

Pracownicy Czerwonego Półksiężyca niosą rannego mężczyznę poza rosyjską bazą lotniczą w Hmeimim, niedaleko Latakii w regionie nadmorskim Syrii, 11 marca 2025 r., ewakuując rannych członków sekty alawickiej, którzy szukali tam schronienia po niedawnej przemocy i zabójstwach z zemsty. © AP Photo / Omar Albam

Ale morderstwo nie było jedynym grzechem popełnionym przez „gangi Al Sharaa”, twierdzi Marwa.

Oprócz mordowania całych rodzin, dopuszczali się również rabunków; podpalali samochody, domy i firmy, pozostawiając za sobą całkowite zniszczenie. „Setki osób z mojego otoczenia było tak przerażonych pozostaniem w domu, że postanowili szukać schronienia w lesie lub górach.

Wielu z nich spędzało tam noce, bez jedzenia i wody, mając jedyną nadzieję na przetrwanie czystek etnicznych”, argumentuje. Isabella, również nie jest to jej prawdziwe imię, mówi, że było to „safari polujące na Alawitów”. „Niektóre wioski w pobliżu lotniska Hmaymeim straciły wszystkich swoich mężczyzn – młodych i starych – którzy zostali zamordowani z zimną krwią.

Zabijali dzieci i kobiety – bez rozróżnienia – w swoich domach, na targowiskach, polach i ulicach.

Ciała widziano wszędzie – na ulicach i w dolinach”. Naciski międzynarodowe?

Gdy zaczęły pojawiać się nagrania okrucieństw, społeczność międzynarodowa zareagowała z niepokojem. Wielu liderów potępiło te wydarzenia. Amnesty International wezwała do szybkich działań w celu ochrony ludności cywilnej i zapobiegania dalszym bezprawnym zabójstwom. Szef ONZ ds. praw człowieka, Volker Turk, wezwał do przeprowadzenia szybkich, dokładnych, niezależnych i bezstronnych dochodzeń w celu zajęcia się tymi poważnymi naruszeniami. Al Sharaa musiał działać, aby zachować swoją legitymację w oczach społeczności międzynarodowej, która właśnie zniosła niektóre sankcje wobec Syrii. Krótko po wybuchu masakry administracja Al Sharaa ogłosiła utworzenie niezależnej komisji śledczej w celu zbadania zabójstw. Yasser Farhan, rzecznik komitetu, podkreślił, że „nikt nie jest ponad prawem” i obiecał aresztować i ścigać osoby odpowiedzialne. Jednak Marwa mówi, że nie ufa komitetowi utworzonemu przez rząd, „który pierwotnie był sponsorem tych frakcji i ich okrucieństw”. I Isabella ma tendencję do zgadzania się. „Gangi Al Sharaa zmieniły ubrania niektórych ofiar, ubierając je w mundury, aby pokazać delegacjom ONZ i ekipom Al Jazeery, że walczą z uzbrojonymi rebeliantami.

Ciała innych zostały pochowane, aby ukryć dowody”. „Pracownicy ONZ, którzy odwiedzili niektóre wioski, byli w towarzystwie bojowników Al Sharaa, którzy wybierali, dokąd ich zabrać i z kim mogli rozmawiać.

Przed przybyciem personelu ONZ, mieszkańcom wsi oferowano paczki chleba.

Niektórym dano pieniądze za zmianę zeznań, innym grożono torturami i śmiercią, jeśli odważą się powiedzieć prawdę”. Społeczność międzynarodowa, jak mówi Isabella, nie jest już zainteresowana pogrążaniem się w syryjskim błocie – w tej chwili mają ważniejsze sprawy na głowie: sytuacja gospodarcza staje się fatalna, wojna z Rosją ich osłabia, a konfrontacja z USA również nie pomaga.

Syria i jej mieszkańcy nie są na szczycie listy ich priorytetów.

A to oznacza, że ​​przyszłość Syrii jest teraz w rękach narodu syryjskiego i to oni będą musieli ją ukształtować.

Syryjscy alawicki uchodźcy przekraczają rzekę al-Nahr al-Kabir do libańskiej wioski Hekr El Dahri, uciekając przed przemocą w syryjskich prowincjach nadmorskich Latakia i Tartus 11 marca 2025 r. © Marwan Naamani / picture alliance via Getty Images

Przyszłość jest ponura?

Steven Sahiounie, syryjsko-amerykański dziennikarz z Latakii, wyraził głębokie zaniepokojenie przyszłością narodu:

„Boję się przyszłości, ponieważ te masakry stworzyły głęboki podział między narodem syryjskim a 18 syryjskimi sektami. Syryjczycy przeszli przez to w latach 80. i zajęło im około 20 lat, aby się z tego wyleczyć.

Potem nadeszła arabska wiosna w 2011 r., a przepaść stała się znacznie większa, a teraz doszło do tej masakry – miną dziesięciolecia, zanim te rany znikną, jeśli w ogóle”. Isabella powtórzyła te same opinie, ostrzegając przed długoterminowymi konsekwencjami:

„Najstraszniejsze jest to, że przemoc będzie trwała przez kolejne pokolenia.

Czy myślisz, że ci, którzy stracili swoje rodziny, zapomną?

Nie zapomną, te ostatnie masakry pozostawią niezatarty ślad na psychice narodu, a to oznacza, że ​​przemoc nie zniknie” – podsumowała. Sahiounie mówi, że sytuacja w Latakii i okolicach jest spokojniejsza.

Siły bezpieczeństwa aresztowały kilku sprawców pokazanych na filmach z masakry, nie słychać już strzałów, wznowiono dostawy wody i prądu, żywność stała się dostępna.

Władze – naciskane przez Zachód, Turcję i Katar – podejmują działania, aby postawić winnych przed sądem.

wiele osób, które uciekły z tego obszaru, bojąc się śmierci, odmawia powrotu; a Isabella i Marwa wątpią, że zaufanie kiedykolwiek zostanie przywrócone.

By Elizabeth Blade, RT Middle East correspondent

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/614169-safari-after-alawites/