"Palenie Koranu dozwolone w stolicy Europy Sztokholmska policja wyjaśniła, że zagrożenia bezpieczeństwa nie są wystarczająco wysokie, aby uzasadnić zakaz wykonywania tego wyczynu"

 Szwedzka policja zezwoliła na demonstrację w Sztokholmie, podczas której aktywiści zamierzają spalić świętą księgę islamu w pierwszy dzień wielkiego święta dla muzułmanów. Podobne działania wywołały wcześniej oburzenie Türkiye, a Ankara ostrzegła, że takie akrobacje będą znaczącą przeszkodą w ratyfikacji przystąpienia tego kraju nordyckiego do członkostwa w NATO.

©  Getty Images/cihatatceken

Zgodnie z pozwoleniem na demonstrację cytowanym przez lokalne media, wiec miałby się odbyć w środę po południu przed meczetem w południowej części stolicy Szwecji. Oczekuje się, że w exploicie wezmą udział dwie osoby. Miejska policja nie dała wyraźnego zielonego światła na spalenie książki, odnosząc się do protestu raczej jako „demonstracji w sprawie Koranu”, jednocześnie ostrzegając przed możliwymi karami pieniężnymi, według państwowego nadawcy SVT. Uznając, że planowany wyczyn „może mieć konsekwencje dla polityki zagranicznej”, w zezwoleniu uznano, że związane z nim zagrożenia bezpieczeństwa „nie mają takiego charakteru, aby… mogły być podstawą decyzji o odrzuceniu wniosku o zorganizowanie zgromadzenia publicznego”.

Rzeczniczka sztokholmskiej policji Helena Boström Thomas powiedziała, że organy ścigania są „przygotowane na różne wydarzenia” i są gotowe „zapobiegać zakłóceniom”. Salwan Momika, iracki uchodźca, który zamierza spalić Koran, określił świętą księgę islamu jako „zagrożenie” dla praw demokratycznych i wartości ludzkich, dodając, że demonstracja ma na celu krytykę wierzeń muzułmańskich. Ahmoud Khalfi, dyrektor meczetu, powiedział, że był „zszokowany” decyzją policji. Powiedział jednak, że obchody Eid al-Adha, muzułmańskiego świętego święta, które rozpoczęły się we wtorek, będą kontynuowane zgodnie z planem. Komentując tę kwestię, szwedzki premier Ulf Kristersson odmówił spekulacji, czy wiec utrudniłby proces przystąpienia tego kraju do NATO, opisując demonstrację jako „legalną, ale nieodpowiednią”. Po początkowym spaleniu Koranu w Sztokholmie w styczniu szwedzka policja zakazała podobnych wieców, powołując się na względy bezpieczeństwa. Jednak na początku kwietnia lokalny sąd uchylił to ograniczenie, powołując się na prawo do wolności zgromadzeń i odrzucając potencjalne obawy dotyczące bezpieczeństwa. W lutym prezydent Turcji Recep Tayyip Erdogan powiedział, że dopóki Szwecja pozwala na profanację Koranu, jego rząd nie wpuści Sztokholmu do NATO. Naród nordycki złożył wniosek o przystąpienie do bloku wojskowego kierowanego przez Stany Zjednoczone po tym, jak konflikt na Ukrainie przerodził się w walki, ale proces akcesyjny jak dotąd pozostaje w zawieszeniu, częściowo z powodu żądań Türkiye, aby Szwecja rozprawiła się z grupami kurdyjskimi na swoim terytorium, które uważa się za terrorysta z Ankary.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/578851-koran-burning-permit-sweden/

"EBC naciska na banki UE, by przyspieszyły wyjście Rosji Dalszy kontakt z krajem objętym sankcjami stwarza ryzyko utraty reputacji, ostrzega główny nadzorca Europejskiego Banku Centralnego"

 Europejski Bank Centralny (EBC) wezwał pożyczkodawców do przyspieszenia wycofania się z Rosji ze względu na zwiększone ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej w kraju objętym sankcjami, poinformował we wtorek Reuters.

© Sputnik / Denis Abramov

Według gazety, powołując się na szefa nadzoru EBC Andreę Enrię, sprawa nabrała nowego znaczenia po sobotnim buncie prywatnej firmy wojskowej Grupy Wagnera. W liście do posłów do Parlamentu Europejskiego Enria podobno powiedział, że jego jednostka „nakłaniała te banki do przyspieszenia ich strategii ograniczania i wycofywania się poprzez przyjmowanie jasnych planów działania i regularne składanie sprawozdań organom zarządzającym i nadzorowi bankowemu EBC z realizacji tych strategii” plany." Urzędnik wskazał na ryzyko wizerunkowe, prawne i finansowe związane z prowadzeniem interesów z Moskwą. Enria wcześniej przyznała, że rosyjskie oddziały unijnych banków ograniczyły swoją działalność i np. nie udzielają już nowych kredytów. Przyznał też, że proces wycofywania się z Rosji staje się coraz trudniejszy ze względu na nowe przepisy, które zawierają wymóg uzyskania zgody prezydenta. Wiele zagranicznych banków opuściło Rosję w ciągu ostatniego roku w związku z zachodnimi sankcjami po rozpoczęciu operacji wojskowej Moskwy na Ukrainie. Jednak kilku pożyczkodawców, w tym niektórzy ze strefy euro, nadal działa w tym kraju. Należą do nich Raiffeisenbank i UniCredit Bank, które są spółkami zależnymi austriackiego Raiffeisen Bank International (RBI) i włoskiego UniCredit. Oba odgrywają kluczową rolę w rosyjskiej gospodarce, umożliwiając płatności w euro do iz kraju. Są też jedynymi podmiotami zagranicznymi na sporządzonej przez rosyjski bank centralny liście 13 systemowo ważnych instytucji kredytowych. Raiffeisen ogłosił w kwietniu, że rozważa sprzedaż swojej działalności w Rosji, ale ostrzegł, że poniesie znaczne straty, jeśli zdecyduje się wycofać z tego kraju. Przewodniczący rady nadzorczej banku, Erwin Hameseder, określił wówczas krytyków pracy firmy w Rosji jako „moralnie aroganckich” i zarzucił im „czarno-białe myślenie moralne”. Twierdził, że większość zachodnich firm nadal działa w kraju pomimo sankcji i kryzysów geopolitycznych. Dyrektor generalny Raiffeisen, Johann Strobl, powiedział niedawno, że pracuje „pełną parą” nad rozwiązaniem, ponieważ bank stara się przekazać akcjonariuszom swoje rosyjskie ramię w obliczu rosnącej presji ze strony UE, by opuścić kraj objęty sankcjami.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/business/578837-eu-banks-russia-sanctions/

"Moskwa reaguje na twierdzenie Kijowa, że rakieta uderzyła w pizzerię. Rosyjskie siły nie atakują infrastruktury cywilnej - powiedział rzecznik Kremla"

 Rosyjscy urzędnicy zaprzeczyli twierdzeniom, jakoby ich wojsko zaatakowało jadłodajnię pełną cywilów w mieście Kramatorsk. Rzecznik Kremla Dmitrij Pieskow odpowiedział na oskarżenia z Kijowa stwierdzeniem, że Rosja nie atakuje cywilnej infrastruktury.

Następstwa tego, co Kijów twierdził, że był rosyjskim atakiem rakietowym w Kramatorsku. © Narciso Contreras / Agencja Anadolu za pośrednictwem Getty Images

Ukraina oskarżyła Moskwę o zabicie co najmniej dziesięciu cywilów i zranienie ponad 60 w wyniku nalotu rakietowego we wtorek wieczorem w kontrolowanym przez Kijów mieście Donieckiej Republiki Ludowej (DPR). Minister spraw wewnętrznych Ukrainy Igor Klimenko stwierdził, że dwa rosyjskie pociski trafiły w centrum Kramatorska, z których jeden zniszczył pizzerię i spowodował dużą liczbę ofiar. Według ukraińskich władz w wyniku ataków, o które oskarżają Rosję, w mieście zginęło dziesięciu cywilów, w tym trzy dziewczynki w wieku od 14 do 17 lat, a ponad 60 zostało rannych. W rozmowie z dziennikarzami w środę Pieskow zapewnił, że rosyjskie ataki „celują tylko w obiekty, które są w jakiś sposób połączone z infrastrukturą wojskową”.

W codziennej odprawie z tego samego dnia rosyjskie Ministerstwo Obrony poinformowało o uderzeniu na miejsce w Kramatorsku, które określiło jako tymczasową bazę 56. Brygady Piechoty Zmotoryzowanej Sił Zbrojnych Ukrainy. Ukraińska służba bezpieczeństwa SBU poinformowała, że aresztowała mieszkańca, którego podejrzewa o przekazanie informacji wywiadowczych Rosji przed rzekomym uderzeniem. Agencja twierdziła, że mężczyzna przesłał zdjęcia samochodów zaparkowanych w pobliżu jadłodajni i zasugerował, że celem ataku było masowe zabijanie cywilów. Od początku konfliktu w lutym ubiegłego roku Kijów wielokrotnie oskarżał Rosję o celowe ataki na cele cywilne. Moskwa zaprzeczyła zarzutom, twierdząc, że jej wojsko podejmuje wysiłki w celu złagodzenia szkód wyrządzonych ludności cywilnej, ponieważ działa na rzecz zmniejszenia potencjału wojskowego Ukrainy. Rosja oskarżyła również ukraiński rząd o przeprowadzanie „ataków terrorystycznych”, w tym śmiertelne bombardowanie Mostu Krymskiego w zeszłym roku i wielokrotne próby zamachów na ludność cywilną.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/russia/578849-kramatorsk-missile-strike-pizzeria/

"Sztylet w „miękkie podbrzusze”: jak Zachód otworzył kolejny front przeciwko Rosji. Azja Środkowa stała się głównym celem UE i USA w ich ciągłych próbach osłabienia Moskwy"

 W pierwszej połowie 2023 r. zarówno Unia Europejska, jak i Stany Zjednoczone były zauważalnie aktywne w Azji Środkowej – uważanej przez niektórych za „miękkie podbrzusze” Rosji. Wielu zachodnioeuropejskich i amerykańskich polityków i dyplomatów odwiedzało ten region i próbowało przeciągnąć na swoją stronę byłe republiki radzieckie: Kazachstan, Tadżykistan, Uzbekistan, Kirgistan i Turkmenistan w toczącym się konflikcie z Moskwą.

©  RT

Zachód chce przekonać te państwa do poparcia sankcji wobec Rosji i zablokowania importu równoległego do tego kraju. Obiecał rekompensatę za straty finansowe. Co więcej, zachodnioeuropejscy przywódcy postrzegają m.in. Kazachstan jako źródło surowców naturalnych, które potencjalnie mogłyby zastąpić Moskwę.

Przy całym tym niedawnym zainteresowaniu Azja Środkowa staje się coraz bardziej świadoma własnego znaczenia politycznego – ale czy doprowadzi to do zerwania więzi z Rosją, na co ma nadzieję Zachód? Częstymi gośćmi W zeszłym tygodniu w Astanie, stolicy Kazachstanu, odbył się 10. dialog polityczny wysokiego szczebla między UE a Azją Środkową. To niewielkie wydarzenie dyplomatyczne poświęcone było stworzeniu map drogowych dla rezolucji przyjętych na znacznie większym szczycie z udziałem przywódców Azji Środkowej i przewodniczącego Rady Europejskiej, który odbył się w kirgiskim mieście Cholpon-Ata na początku czerwca. W ciągu ostatniego roku regularne stały się wizyty przewodniczącego Rady Europejskiej Charlesa Michela w Azji Środkowej – regionie, który do niedawna cieszył się bardzo małym zainteresowaniem Brukseli. Pierwszy szczyt UE-Azja Środkowa z udziałem Belga odbył się w Kazachstanie niecały rok temu, w październiku 2022 r. – zaledwie osiem miesięcy po rozpoczęciu rosyjskiej ofensywy na Ukrainie. Kolejny szczyt z udziałem przywódców UE i pięciu krajów Azji Środkowej odbędzie się w Uzbekistanie w przyszłym roku.

Wygląda na to, że tegoroczna impreza jest odpowiedzią na inauguracyjny szczyt Chiny-Azja Środkowa, który odbył się w Xi'an w drugiej połowie maja. Ale w rzeczywistości Pekin wydaje się pozostawać w tyle za swoimi zachodnioeuropejskimi konkurentami, którzy w tym samym czasie organizowali Forum Ekonomiczne UE-Azja Środkowa w mieście Ałmaty w Kazachstanie. Wzięli w nich udział wysocy rangą przedstawiciele ich rządów – wraz z przedstawicielami Europejskiego Banku Inwestycyjnego, Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju, OECD oraz organizacji prywatnych. Kazachstan, Kirgistan i Tadżykistan reprezentowali szefowie swoich rządów, delegacji uzbeckiej przewodniczył wicepremier, a delegacji turkmeńskiej minister finansów i gospodarki. Przedstawiciele Departamentu Stanu USA odbyli też znaczną liczbę podróży do Azji Centralnej. W lutym sekretarz stanu Antony Blinken odwiedził Kazachstan i Uzbekistan. Częstymi gośćmi w regionie byli także jego asystenci w Biurze ds. Azji Południowej i Środkowej, Donald Lu i Uzra Zeya. W marcu wysłannik ds. sankcji UE David O'Sullivan odwiedził Kirgistan. W kwietniu odbył roboczą wizytę w Kazachstanie i Uzbekistanie w towarzystwie Elizabeth Rosenberg, zastępcy sekretarza ds. finansowania terroryzmu i przestępstw finansowych w Departamencie Skarbu USA. Interakcja między Waszyngtonem a Azją Centralną odbywa się głównie w ramach formatu „C5+1”. Powstał w 2015 r., kiedy były sekretarz stanu USA John Kerry rozpoczął dialog na szczeblu ministrów spraw zagranicznych pięciu państw Azji Centralnej i Waszyngtonu. Od tego czasu co roku odbywają się spotkania Departamentu Stanu USA z tymi krajami.

Sekretarz stanu USA Antony Blinken odwiedza zespół obiektów kulturalnych Khast-Imam w Taschkent, Uzbekistan, 1 marca 2023 r. © OLIVIER DOULIERY / POOL / AFP Cel tej współpracy nie jest dla nikogo tajemnicą. Od samego początku prozachodnie media w Kazachstanie przyznawały, że jest to „bardziej format 1 + C5” i „kolejna struktura zaproponowana przez zewnętrznego gracza, który chce wprowadzić państwa Azji Środkowej pod swoją orbitę wpływów. ” Ale dlaczego kontakty między Zachodem a Azją Centralną stały się ostatnio tak częste i regularne?

Stare związki, nowe cele Po rozpoczęciu rosyjskiej ofensywy wojskowej na Ukrainie w lutym ub.r. USA i UE wprowadziły kilka pakietów sankcji wobec Moskwy, w tym ograniczenia importu setek towarów z krajów zachodnich. W odpowiedzi na ograniczenia rosyjskie władze zalegalizowały import równoległy – czyli bez zgody właściciela znaku towarowego. Taka wymiana handlowa z krajami sąsiadującymi z Rosją wzrosła stukrotnie i do końca ub.r. dzięki temu mechanizmowi sprowadzono do kraju 2,4 mln ton towarów o wartości ponad 20 mld dolarów. Według kazachskiego wydania Forbesa eksport z tego kraju do Rosji wzrósł w ubiegłym roku o 25% w porównaniu z 2021 rokiem. Financial Times podaje, że liczba pralek wyeksportowanych z Kazachstanu do Rosji wzrosła od zera w 2021 roku do 100 tys. w 2022 roku. Eksport sprzętu komputerowego, monitorów i projektorów wyniósł 375,4 mln USD, a dostawy wzrosły ponad 400 razy w ciągu ostatniego roku, poinformował kazachski dziennikarz. Pod koniec kwietnia, przemawiając na wystawie w stolicy Uzbekistanu, rosyjski minister przemysłu i handlu Denis Manturow zauważył, że obroty handlowe między Rosją a Azją Centralną wzrosły w ubiegłym roku o 15% i wyniosły ponad 42 mld USD. Azja Centralna jest jednym z wiodących regionów świata, jeśli chodzi o wzrost handlu z Rosją. Na przykład obroty handlowe z Uzbekistanem wzrosły o ponad 25%. Nie można powiedzieć, że wzrost ten wynika wyłącznie z importu równoległego. Jednak takiego wzrostu nigdy wcześniej nie obserwowano.

Przewodniczący Rady Europejskiej Charles Michel spotyka się z przywódcami wszystkich pięciu krajów Azji Środkowej – Kazachstanu, Kirgistanu, Uzbekistanu, Tadżykistanu i Turkmenistanu – podczas drugiego szczytu UE-Azja Środkowa w mieście Cholpon-Ata, ok. 250 km od stolicy Biszkek, 2 czerwca 2023 r. © VYACHESLAV OSELEDKO / AFP

Pośrednie dowody wskazują, że kraje Azji Centralnej starają się maksymalnie wykorzystać szansę na zaspokojenie rosyjskich potrzeb importowych. W kwietniu magazyny w regionie były prawie całkowicie zapełnione, a stawki czynszów wzrosły kilkukrotnie. Na początku wiosny popyt ze strony rosyjskich firm wzrósł o 40-50%, do prawie 400 000 metrów kwadratowych. W tamtym czasie media biznesowe jednogłośnie stwierdziły, że było to bezpośrednio związane z tworzeniem łańcuchów logistycznych dla importu równoległego do ich ogromnego sąsiada. Tym samym USA i UE robią wszystko, aby państwa Azji Centralnej nie były głównymi partnerami Rosji w unikaniu sankcji.

Odnotowując, że w 2022 r. eksport towarów z UE do Kirgistanu wzrósł ogółem o 300 proc., a w zakresie zaawansowanych technologii i produktów podwójnego zastosowania o 700 proc., kirgiski politolog Azamat Osmonow zwrócił uwagę, że Bruksela jest coraz bardziej poirytowana. „Przedstawiciele Zachodu nie wierzą, że apetyty konsumenckie Kirgizów nagle wzrosły do takich rozmiarów” – powiedział ekspert. Marchewka i patyk Podczas czerwcowego szczytu UE-Azja Środkowa Michel obiecał przywódcom pięciu byłych republik radzieckich, że Bruksela nie nałoży sankcji, jeśli ich kraje naruszą restrykcje wobec Rosji. Jednak zupełnie inną retorykę zabrzmiało kilka tygodni wcześniej podczas Forum Ekonomicznego UE-Azja Środkowa. Oprócz tradycyjnej zielonej agendy – a także zagadnień związanych z transportem i cyfryzacją – na wydarzeniu poruszono również tematy niezwiązane z ekonomią. Mimo zapewnień Brukseli, że celem szczytu jest nawiązanie relacji handlowych i inwestycji, konflikt na Ukrainie stał się jednym z głównych tematów. Wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej Valdis Dombrovskis zagroził, że uniemożliwi import towarów objętych sankcjami do Rosji przez kraje trzecie i obiecał „zidentyfikować te organizacje, które nadal podważają nasze wysiłki” i ukarać je.

II Forum Ekonomiczne Unia Europejska – Azja Centralna w Ałmaty, Kazachstan, 19 maja 2023 r. © mfa.gov.tm

Latem i jesienią ub.r. UE wielokrotnie proponowała rekompensowanie strat handlowych niektórym krajom (m.in. w regionie Azji Centralnej) i zapraszała je do poparcia sankcji wobec Rosji. Ale w ostatnich miesiącach najbardziej znacząca oferta Brukseli obejmowała proponowaną inwestycję w wysokości 20 milionów euro (22 miliony dolarów) na budowę naziemnych stacji satelitarnych. Co więcej, w maju br. UE, zamiast zaproponować zadośćuczynienie zerwanym stosunkom handlowym z Rosją, miała tylko kolejne groźby odmowy zastosowania się do amerykańskich i unijnych sankcji wobec Moskwy. Stany Zjednoczone są jeszcze bardziej aktywne w używaniu swojego „kija”. W kwietniu Departament Handlu nałożył ograniczenia eksportowe na firmy z Rosji, Chin, Uzbekistanu, Armenii i innych krajów „za próby uniknięcia kontroli eksportu”. oraz zakup towarów amerykańskich na potrzeby Rosji. W ślad za tym Komisja Europejska zaproponowała również sankcje wobec firm z kilku krajów, w tym dwóch uzbeckich i jednego ormiańskiego, za dostarczanie produktów podwójnego zastosowania.

Starania UE i USA częściowo wpłynęły na Kazachstan, który wprowadził kilka zakazów importu równoległego. W kwietniu, aby uniknąć sankcji wtórnych, Astana uruchomiła system śledzenia wszystkich towarów wwożonych i wywożonych z kraju. To również skomplikowało dostawy z Uzbekistanu do Rosji, ponieważ ładunek przechodzi przez Kazachstan. W rezultacie łańcuchy dostaw przenoszą się do Kirgistanu, Chin i Zjednoczonych Emiratów Arabskich, a koszt importowanych produktów w Rosji może wzrosnąć o 10-12%. Pod koniec maja rosyjski wiceminister spraw zagranicznych Michaił Galuzin ostrzegł kraje Azji Centralnej, że w przypadku wprowadzenia sankcji grożą im znaczne straty. Podkreślił, że strona rosyjska nie dyktuje innym państwom polityki zagranicznej i wewnętrznej, ale tylko w tych przypadkach, „gdy nie jest to sprzeczne z wzajemnymi zobowiązaniami, w tym w ramach [w ramach] OUBZ [sojuszu wojskowego], EUG [blok handlowy przypominający UE] i WNP [grupa zrzeszająca byłych członków ZSRR]”. Wyraził przekonanie, że państwa Azji Centralnej są tego świadome. „Sztuczne zerwanie więzi z Rosją może spowodować poważniejsze szkody niż wydatki związane z osławionymi sankcjami wtórnymi” – powiedział na Konferencji Azji Środkowej Międzynarodowego Klubu Dyskusyjnego Valdai. Czy naprawdę jest tak źle? Rosyjscy analitycy polityczni uważają, że Azja Centralna pozostanie ważna dla Zachodu nie tylko ze względu na antyrosyjskie sankcje, ale także jako odskocznia do ewentualnych przyszłych działań militarnych przeciwko Moskwie. „Zachód jest zainteresowany rozmieszczeniem swoich baz wojskowych w regionie Azji Środkowej, aby zagrozić „miękkiemu podbrzuszu” Rosji. Moskwa nie jest tu przygotowana do większych działań zbrojnych, w przeciwieństwie do swoich zachodnich granic, skąd zwykle nadchodzi wróg” – ostrzega Maxim Kramarenko, szef Instytutu Polityki Eurazjatyckiej. „To może być odskocznia do stwarzania realnego zagrożenia dla Rosji”. 

Prezydent Kirgistanu Sadyr Japarow, prezydent Kazachstanu Kassym-Żomart Tokajew, prezydent Rosji Władimir Putin, prezydent Tadżykistanu Emomali Rachmon i prezydent Turkmenistanu Serdar Berdymuhamedow w Astanie w Kazachstanie. © Valery Sharifulin, Sputnik, basen na Kremlu Zdjęcie za pośrednictwem AP Na razie to ostrzeżenie wydaje się przedwczesne, ponieważ Zachód nie może nawet zmusić regionu do pełnego przestrzegania sankcji. Azja Centralna czerpie ogromne korzyści z obecnej sytuacji gospodarczej, a jeśli odmówi współpracy z Rosją, to kraje w swoim regionie, a nie Moskwa, otrzymają główny cios, mówi ekspert Azji Centralnej Azamat Osmonow. „Przez te kraje Rosja otrzymuje elektronikę, produkty rolne, lekarstwa, części zamienne do samochodów i inne technologie. Jeśli możliwe stanie się zakazanie tych towarów, rosyjski rynek szybko odczuje braki. Ale Azja Środkowa straci więcej. Rosja może również dostarczać te towary przez inne republiki poradzieckie, nie wspominając o Chinach i Turcji” – powiedział.

Co więcej, według Aleksandra Kniazewa, doktora nauk historycznych i czołowego badacza Instytutu Studiów Międzynarodowych MGIMO rosyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, poważne konsekwencje, którymi państwa zachodnie grożą Azji Środkowej, są mocno przesadzone. „Groźba sankcji wtórnych USA i UE oraz ich prawdopodobieństwo są przesadzone, podobnie jak ich znaczenie. Z politycznego punktu widzenia takie sankcje wobec jakiegokolwiek kraju w regionie automatycznie wciągnęłyby ten kraj do obozu zachodnich przeciwników i uczyniły go bliższym sojusznikiem Rosji i być może Chin – uważa ekspert. Dodaje, że „próby Zachodu zwrócenia krajów Azji Centralnej przeciwko Rosji, jak to miało miejsce z Ukrainą, nie zakończą się sukcesem”. Niespokojna przyszłość Zachód być może nie ma obecnie możliwości przeciągnięcia Azji Centralnej na swoją stronę, ale nie oznacza to, że zrezygnuje z takich prób w przyszłości. W tym zakresie kraje zachodnie wykorzystują swoje tradycyjne narzędzia „miękkiej siły”: organizacje pozarządowe (NGO) i media. „W samym Biszkeku zarejestrowanych jest 18 500 takich organizacji. Wbrew dokumentom założycielskim wielu z nich ingeruje w życie polityczne kraju, m.in. finansując organizację wieców politycznych w Kirgistanie” – czytamy w nocie do projektu ustawy o zaostrzeniu kontroli nad organizacjami parlament kirgiski.

© David McNew/Getty Images

Niepokój lokalnych parlamentarzystów nie powstrzymał jednak prac nad tymi wycinankami. Na początku czerwca amerykańska Agencja ds. Rozwoju Międzynarodowego (USAID) przyznała pierwszą transzę w wysokości 12 mln USD organizacji non-profit KazAID, która ma rozdzielać środki między kazachskie organizacje pozarządowe w celu „zwiększenia odporności społeczeństwa na dezinformację” oraz „zwiększyć umiejętność korzystania z mediów wśród ludności”. To pierwsza rata z planowanego pakietu 50 mln dolarów, wskazanego w preliminarzu budżetowym programu. Ponadto w 2022 roku na projekty USAID w Kazachstanie wydano kolejne 15 mln USD.

Znaczna część tych pieniędzy jest przeznaczona na finansowanie lokalnych dziennikarzy, którzy promują program proamerykański wśród ludności. Na przykład jednym z odbiorców grantów USAID jest Central Asian Media Program (MediaCAMP). Jest nadzorowany przez amerykańską organizację pozarządową „Internews”, która została zakazana w Rosji w 2007 roku. Ta organizacja pozarządowa wygodnie zadomowiła się w Kazachstanie, gdzie działa od ponad pięciu lat i „współpracuje z partnerami z środkowoazjatyckich mediów, społeczności akademickiej i społeczeństwa obywatelskiego”. Zakres jej działalności jest bardzo szeroki. Według strony internetowej USAID „w ramach projektu przeszkolono 2830 specjalistów ds. mediów w” Tadżykistanie, Uzbekistanie i Kazachstanie. Ponadto informuje, że „ponad 10 500 młodzieży, dorosłych i seniorów z trzech krajów docelowych… uczestniczyło w [tak zwanych] zajęciach z zakresu umiejętności korzystania z mediów”. Nie wiadomo, jak szybko pracownicy mediów i stypendyści zaczną promować politykę separacji od Rosji we własnych krajach. Nie ma jednak wątpliwości, że prędzej czy później musi to nastąpić. W końcu oficjalna „Strategia USA dla Azji Środkowej 2019-2025” wyraźnie stwierdza, że „Azja Środkowa jest regionem geostrategicznym, który jest ważny dla interesów bezpieczeństwa USA”. George Trenin, rosyjski dziennikarz i politolog

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/russia/578416-carrot-and-stick-method/