Według Yuvala Noah Harariego "kryzys covidowy" był przełomowym momentem pod względem nadzoru i danych osobowych. Podczas dyskusji panelowej na Athens Democracy Forum 2020 Harari został zapytany, jakie są jego obawy i obawy dotyczące nadzoru cyfrowego. Powiedział, że telewizory nie tylko wiedzą, co oglądamy, ale mogą również wiedzieć, jak się czujemy podczas oglądania.
Ateńskie Forum Demokratyczne 2020 odbyło się w dniach 30 września – 30 października 2 r. jako wydarzenie wirtualne. Forum zostało zorganizowane już drugi rok przez Fundację Demokracja i Kultura, we współpracy z The New York Times i pod patronatem J.E. Prezydent Republiki Greckiej, Pani Kateriny Sakellaropoulou.
Kiedy ludzie patrzą wstecz na "kryzys covidowy", powiedział Harari panelowi Forum, pamiętają, że był to moment, w którym wszystko stało się cyfrowe, kiedy wszystko stało się monitorowane i "że zgodziliśmy się na cały czas inwigilację".
"To jest moment, kiedy nadzór zaczął iść pod skórę ... Myślę, że wielkim procesem, który dzieje się teraz na świecie, jest zdolność do hakowania ludzi, aby głęboko zrozumieć, co dzieje się w tobie ... Możliwość prawdziwego monitorowania ludzi pod skórą jest największą zmianą gry ze wszystkich "- powiedział.
W dalszej części dyskusji opisał emocje, takie jak gniew, jako "zjawisko biologiczne [...] biologiczny wzorzec w twoim ciele".
Przy tego rodzaju inwigilacji, na temat tego, co dzieje się pod skórą, "oglądasz wielkiego prezydenta, wielkiego przywódcę, wygłasza przemówienie w telewizji", powiedział, "telewizja może cię monitorować i wiedzieć, czy jesteś zły, czy nie, po prostu analizując sygnały, sygnały biologiczne, pochodzące z twojego ciała".
"Więc teraz ludzie oglądają nas online na całym świecie - ta rozmowa teraz - może nawet teraz ludzie, którzy nas obserwują, są obserwowani i analizowani.
"Nie chodzi tylko o to, że wiemy, że to oglądasz... Wiemy też, jak się czujesz".
Aby zacząć rozumieć siłę inwigilacji za pośrednictwem naszych telewizorów ("TV") i jak to się robi, warto przeczytać esej napisany w 2018 roku przez Anandę Mitrę i opublikowany w IntechOpen w 2019 roku.
W swoim eseju Mitra argumentowała, że telewizja, pierwotnie kanał oferowania pasywnych narracji publiczności, przekształca się w narzędzie, które może czuwać nad publicznością i konstruować dynamiczną narrację publiczności, działając w ten sposób jako narzędzie nadzoru.
Poniżej znajdują się fragmenty eseju Mitry. Możesz przeczytać jej pełny esej "Przyszłość telewizji" TUTAJ.
Oglądane przez telewizję
W lutym 2018 r. w analizie renomowanego magazynu Consumer Reports ogłoszono, że ich testy wykazały, że coraz bardziej wszechobecny "smart TV" jest w stanie "obserwować" widza i prowadzić szczegółowy zapis wzorców oglądania telewizji i związanych z nimi zachowań. Ponieważ coraz więcej inteligentnych urządzeń znajduje miejsce w przeciętnym domu, istnieją inne gadżety, które mogą współpracować z inteligentnymi telewizorami, aby wykonać zadanie "oglądania".
Weźmy na przykład urządzenie Alexa, które reaguje na polecenia głosowe w celu wykonywania prostych zadań, w tym łączenia się z inteligentnym telewizorem w celu sterowania inteligentnym telewizorem. Wszystkie takie urządzenia i funkcje polegają na tym, że urządzenia te zawsze "nadzorują" swoje otoczenie - oglądając za pomocą wbudowanych kamer, słuchając za pomocą wbudowanych mikrofonów i przechwytując dane za pomocą wbudowanych czujników. Prawdziwi ludzie zajmują przestrzeń, która jest pod nadzorem tych urządzeń.
Warto krótko rozważyć sposób, w jaki proces nadzoru był badany przez pewien okres czasu. Praktyka inwigilacji istnieje od czasów, gdy ludzie chcieli "czuwać" nad innymi. Potrzeba obserwowania była przede wszystkim związana z pojęciem bezpieczeństwa, w którym obserwator był zaniepokojony faktem, że obserwowany stanowi zagrożenie dla interesów obserwatora. Interesy te mogą być również splecione z interesami obserwowanych; Tak więc proces oglądania staje się szczególnie ważny dla utrzymania poczucia porządku w określonym systemie społecznym. Rzeczywiście, ta perspektywa została trafnie podsumowana przez Mike'a Rogersa, przewodniczącego komisji wywiadu w amerykańskiej Izbie Reprezentantów, po żenującym raporcie z 2013 r., że Agencja Bezpieczeństwa Narodowego ("NSA") inwigilowała rozmowy telefoniczne europejskich przywódców, takich jak Angela Merkel. Pan Rogers miał powiedzieć: "To dobra rzecz. zapewnia bezpieczeństwo Francuzom. Zapewnia bezpieczeństwo USA. Zapewnia bezpieczeństwo naszym europejskim sojusznikom".
Ścisły związek między utrzymaniem porządku a dyscypliną staje się główną tezą akademickiego badania procesu inwigilacji, gdy uczeni tacy jak Foucault zaczynają łączyć nadzór z władzą i dyscypliną.
Wśród różnych idei inwigilacji, które okazały się ważne, była koncepcja Panoptikonu, która twierdzi, że potężni nieustannie obserwują wszystko przez cały czas. Społeczeństwo Panopticonu zostało zbudowane wokół ścisłej definicji dyscypliny, a pod koniec lat 1800. i na początku 1900. metafora ta była głównie używana do opisania sposobów, w jakie totalitarne narody i despoci chcieli stale obserwować wszystko, aby utrzymać władzę i dyscyplinę.
W niektórych przypadkach pojawia się jednak zainteresowanie zbadaniem, w jaki sposób obserwatorzy mogą również obejmować korporacje i instytucje, które miały motyw niezwiązany z dyscypliną i władzą, ale bardziej zainteresowany zrozumieniem "rynku", któremu instytucja byłaby zainteresowana obsługą. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku rodzaju technologii interaktywnych opisanych w tym eseju. Pojawienie się technologii opisanych wcześniej w tym eseju dotyczy jednak korporacyjnego obserwowania, a nie opartego na dyscyplinie i władzy świata Panopticonu, którym zajmowali się wcześniejsi uczeni.
W nowym Panoptikonie stworzonym przez telewizję w domu mniej chodzi o dyscyplinę i władzę, a znacznie bardziej o sposób, w jaki "klient", który jest oglądany, może być analizowany jako towar, który można sprzedać tym, którzy są zainteresowani sprzedażą oglądanym. Jednocześnie stan Panoptikonu staje się o wiele bardziej łagodny, a może nawet pocieszający dla oglądanego, tworząc kokon komfortu, w którym oglądany może mieszkać, gdzie kokon jest tworzony przez sam telewizor. Proces ten jest możliwy, ponieważ klient dobrowolnie wchodzi w interakcję z telewizorem, oferując informacje telewizorowi i szeroki zakres zainteresowań, które reprezentuje telewizor. Istnieją zasadniczo dwa rodzaje informacji, które oglądany oferuje widzowi za pośrednictwem nowoczesnej telewizji – postawy i zachowanie.
Informacje o postawach, zainteresowaniach, przekonaniach i gustach są oferowane przez konkretny dyskurs, który oglądany oferuje różnym dostawcom informacji, które wprowadzają treści do telewizora.
Rozważmy na przykład prosty akt dostępu do cyfrowej usługi wideo, takiej jak YouTube, do której można uzyskać dostęp na smartfonie, a następnie wyświetlić ją na telewizorze. W niektórych przypadkach sam telewizor oferowałby opcję bezpośredniego połączenia z usługą taką jak YouTube. Szacuje się, że prawie 80% telewizorów w amerykańskich domach będzie podłączonych do Internetu do 2019 r., A każda telewizja podłączona do Internetu może potencjalnie uzyskiwać dostęp do YouTube bez potrzeby korzystania z jakiegokolwiek innego urządzenia pomocniczego.
To połączenie sprawia, że telewizja jest kanałem dla ogromnej ilości danych dostępnych w YouTube, a także wielu innych segmentach przestrzeni cyfrowej, które zawierają dane z możliwością wyszukiwania. Jednym z kluczowych aspektów tego połączenia jest zdolność obserwowanej osoby do wyszukiwania określonych rodzajów treści, do których telewizja ma dostęp i które są wyświetlane na ekranie. Osoba wpisuje postawy i preferencje w język poszukiwań.
Firmy takie jak Google od dawna wykorzystują podobne informacje i dzięki temu są w stanie oferować spersonalizowane reklamy, gdy dana osoba pracuje na komputerze. Istnieją sposoby, dzięki którym taką personalizację komunikatów marketingowych można wyłączyć poprzez dostosowanie określonych ustawień w aplikacji dostarczonej przez korporację. Sprawa staje się nieco inna w telewizji, gdzie głównym celem narzędzia, telewizji, jest oglądanie narracji, a w środowisku usług takich jak YouTube widz musi ujawnić informacje o zainteresowaniach, aby dostosować to, co dana osoba ogląda lub chce oglądać. Proces korzystania z telewizji w celu uzyskania dostępu do treści narracyjnych jest ściśle związany z procesem ujawniania telewizji, zainteresowań, postaw i przekonań widza.
Informacje te są również związane z ujawnianiem wzorców zachowań. Biorąc pod uwagę, że znaczna część konsumpcji treści odbywa się za pośrednictwem dostawców treści, takich jak YouTube, Hulu, Netflix i inne internetowe systemy dostarczania treści, istnieje stały zapis tego, co zostało obejrzane, kiedy zostało obejrzane, jak zostało opłacone, aw niektórych przypadkach bardziej szczegółowe informacje związane z konkretnym obserwatorem w domu wieloosobowym. Na przykład Netflix oferuje możliwość założenia wielu subkont w ramach jednego konta podstawowego dla każdego członka gospodarstwa domowego, a gromadzone dane faktycznie pokazują, która konkretna osoba faktycznie korzystała z określonych treści. W domach, które mają wiele telewizorów, możliwe jest również monitorowanie, który konkretny telewizor był używany do oglądania jakich treści, oferując szczegółowe zrozumienie konkretnych członków, którzy są oglądani przez korporacje za pośrednictwem kanału telewizyjnego.
Dane dotyczące postaw i zachowań, które oferuje taki inwigilacja, ostatecznie stają się narracją o ludziach, którzy są obserwowani. To właśnie ta narracja staje się szczególnie ważna w nowym systemie Panopticon produkowanym przez nowoczesną telewizję.
Dokąd nas to prowadzi, obserwowanych?
Jeśli telewizja będzie mogła inwigilować i jest połączona z innymi narzędziami otaczającymi telewizor, to w końcu będzie w stanie stworzyć coraz pełniejszą historię życia osoby, która korzysta z telewizji. Ta kompletna historia życia może stać się sposobem, w jaki telewizja konstruuje zapośredniczoną rzeczywistość dla osoby, która jest oglądana. Jak wspomniano wcześniej, rzeczywistość ta może stać się stopniowo krótkowzroczna i komora echa, w której osoba przebywa, podczas gdy telewizor Panopticon tworzy wygodną przestrzeń medialną dla osoby.
Wiele firm, takich jak Amazon, Roku i Apple, oferuje akcesoria, które można podłączyć do telewizora, a program byłby dostarczany za pośrednictwem połączenia akcesorium z Internetem. W ten sposób "kij" Roku może łączyć się z Internetem, a programy byłyby oferowane przez Roku we współpracy z innymi agregatorami treści, takimi jak Sling, YouTube i Hulu, by wymienić tylko kilka. W niektórych przypadkach kompletny ekosystem jest produkowany przez firmę taką jak Amazon, która oferowałaby akcesorium do telewizora, domowy system wyszukiwania informacji aktywowany głosem, taki jak Alexa, oraz treści za pośrednictwem ogromnego magazynu treści, które posiada Amazon. Ponieważ użytkownik migruje do tych opcji, jest również zobowiązany do udostępniania informacji za pośrednictwem kanału telewizyjnego wszystkim tym różnym korporacjom, które nadal oglądają oglądającego. To rzeczywiście świat ciągłej inwigilacji, gdy telewizor jest włączony.
Linki zewnętrzne:
- Oglądasz telewizję. Telewizor obejrzy go z powrotem. Washington Post, 18 września 2019 r.
- Twój inteligentny telewizor Cię obserwuje, ale oto jak możesz to zatrzymać, Action News, 11 października 2019
- Inteligentne telewizory mogą oglądać i słuchać w twoim domu, FBI ostrzega, Patch, 2 grudnia 2019
