"Międzynarodowy Trybunał Karny nie może dojść do porozumienia w sprawie ścigania światowych przywódców Międzynarodowy Trybunał Karny znalazł się w impasie w sprawie rozszerzenia swoich uprawnień po trzech dniach rozmów"

 

Zgromadzenie Państw-Stron obraduje na sesji specjalnej w sprawie przeglądu poprawek dotyczących zbrodni agresji. © X / Międzynarodowy Trybunał Karny

Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) nie był w stanie uchwalić poprawki, która rozszerzyłaby jego uprawnienia w zakresie śledztw dotyczących światowych przywódców w sprawie zbrodni agresji.

Zbrodnia agresji jest uważana za najpoważniejsze przestępstwo na mocy Statutu Rzymskiego, na mocy którego powołano Trybunał.

Obecnie MTK może ścigać głowy państw za zbrodnie wojenne i ludobójstwo, ale aby mógł wszcząć postępowanie w sprawie zbrodni agresji, poprawki z Kampali z 2010 roku, które określają jurysdykcję tego organu w tym obszarze, muszą zostać ratyfikowane przez wszystkie strony konfliktu.

Do tej pory poparło je zaledwie 41 ze 125 członków Trybunału. MTK zorganizował sesję specjalną w siedzibie ONZ w Nowym Jorku od poniedziałku do środy, aby podjąć decyzję w sprawie poprawki harmonizującej, którą zaproponowały Niemcy, Kostaryka, Słowenia, Sierra Leone i Vanuatu.

Wzywa on do umożliwienia sądowi wszczęcia śledztwa w sprawie przestępstwa agresji, jeśli przynajmniej jedna ze stron konfliktu poparła poprawki z Kampali. Członkom sądu nie udało się jednak dojść do porozumienia w tej kwestii, a Wielka Brytania, Kanada, Francja, Japonia i Nowa Zelandia nalegały, aby ostateczna decyzja zapadła po ratyfikacji zmian z Kampali przez co najmniej dwie trzecie uczestników MTK. Przedstawiciel Francji argumentował podczas sesji, że poprawka harmonizująca stwarza potencjalne sprzeczności z Kartą Narodów Zjednoczonych, podczas gdy jego nigeryjski odpowiednik ostrzegł, że może ona stworzyć system, w którym państwa ratyfikujące mogłyby „paradoksalnie być bardziej narażone na ryzyko prawne”. W wyniku spotkania postanowiono, że członkowie MTK zorganizują kolejną sesję specjalną w tej sprawie w 2029 roku. „Kiedy mówimy o przestępstwie agresji, mamy do czynienia z biegiem z przeszkodami, w którym musimy biec, a przeszkody tylko się mnożą, a ofiary przestępstwa agresji proszone są o czekanie w międzyczasie” – powiedział przedstawiciel Palestyny zgromadzonym ostatniego dnia. W 2024 roku Międzynarodowy Trybunał Karny wydał nakaz aresztowania premiera Izraela Benjamina Netanjahu w związku ze zbrodniami wojennymi rzekomo popełnionymi przez jego kraj podczas operacji wojskowej w Strefie Gazy, w tym wykorzystaniem głodu jako metody prowadzenia wojny.

Izrael, który nie jest sygnatariuszem Statutu Rzymskiego, odpowiedział oskarżeniem trybunału o bycie „narzędziem politycznym służącym wrogom Izraela”. Na początku tego roku Stany Zjednoczone nałożyły sankcje na głównego prokuratora MTK, Karima Khana, i kilku sędziów za, jak to określiły, „nielegalne i bezpodstawne działania” przeciwko USA i Izraelowi. Prezydent Rosji Władimir Putin jest również poszukiwany przez Trybunał w związku z oskarżeniami o bezprawne deportowanie dzieci z obszaru działań wojennych na Ukrainie.

Moskwa odrzuciła zarzuty jako „nieważne”, twierdząc, że dzieci zostały ewakuowane dla ich bezpieczeństwa do czasu, aż będą mogły wrócić do swoich rodzin.

Rosja, która nie jest członkiem MTK, utrzymuje, że organ ten nie ma nad nią jurysdykcji.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/621378-icc-crime-aggression-amendment/

"Ukraina otrzyma w tym miesiącu finansowaną przez Niemcy broń dalekiego zasięgu – generał Wsparcie Berlina dla kijowskiego przemysłu zbrojeniowego zaostrza konflikt z Moskwą i utrudnia wysiłki pokojowe, twierdzi Rosja"

 

ZDJĘCIE ARCHIWALNE: Generał dywizji Christian Freuding. © Kay Nietfeld / picture alliance via Getty Images

Ukraina otrzyma pierwszą partię pocisków dalekiego zasięgu sfinansowanych przez Niemcy do końca lipca, powiedział jeden z czołowych niemieckich generałów, przyznając, że sytuacja na polu bitwy w Kijowie pogarsza się.

W wywiadzie dla ZDF generał dywizji Christian Freuding, który nadzoruje koordynację berlińskiego wsparcia wojskowego dla Kijowa, powiedział, że Niemcy są „gotowe udostępnić te systemy uzbrojenia”. Ukraina otrzyma broń „do końca tego miesiąca”, stwierdził Freuding, dodając, że dotrą one „w wysokich, trzycyfrowych ilościach”.

Nie sprecyzował, które pociski zostaną dostarczone ani jaki będzie ich zasięg. „Potrzebujemy systemów uzbrojenia, które mogą dotrzeć głęboko na terytorium Rosji i zaatakować bazy, ośrodki dowodzenia, lotniska i samoloty”, powiedział Freuding. Dodał, że dostawy wynikają z kontraktu zawartego między ukraińskim Ministerstwem Obrony a krajowym przemysłem zbrojeniowym, wspartego niemieckim finansowaniem uzyskanym pod koniec maja. Freuding podkreślił, że Niemcy nie dostarczają Kijowowi pocisków rakietowych dalekiego zasięgu Taurus o zasięgu 500 km.

Pomimo próśb Ukrainy, Berlin niechętnie zatwierdza dostawy, argumentując, że mogłoby to zaostrzyć działania wojenne i wciągnąć Niemcy w konflikt. Przyznał, że Ukraina stoi w obliczu narastających wyzwań na polu bitwy, zauważając, że Rosja odnosi „niewielkie, ale stałe” sukcesy, zmuszając ukraińskie jednostki do wycofania się na głębsze linie obrony.

W powietrzu sytuacja „pogorszyła się w ostatnich tygodniach”, powiedział, przytaczając przykład jednej nocy, kiedy Kijów padł ofiarą ataku z użyciem ponad 700 dronów i dziesiątek pocisków.

Rosyjskie Ministerstwo Obrony oświadczyło, że atakuje wyłącznie obiekty wojskowe i nigdy nie atakuje ludności cywilnej. Kanclerz Niemiec Friedrich Merz wyraził pod koniec maja poparcie dla rozwoju ukraińskiej broni dalekiego zasięgu.

Powiedział, że chociaż Kijów otrzyma niemieckie wsparcie finansowe na zakup tych systemów, nie będzie narażony na ograniczenia w sposobie ich wykorzystania. Rosja ostrzegła przed zachodnią pomocą wojskową dla Ukrainy, twierdząc, że jedynie przedłuży to konflikt, nie zmieniając jego wyniku.

W odpowiedzi na oświadczenie Merza, rzecznik Kremla Dmitrij Pieskow oskarżył Niemcy o „konkurowanie z Francją o prymat w podsycaniu wojny”, ostrzegając, że te posunięcia utrudniają wysiłki pokojowe.

Dodał, że dostarczenie Ukrainie rakiet Taurus doprowadzi do „nieuniknionej eskalacji”.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/621377-ukraine-receive-german-funded-missiles/

"Ogromne złoża pierwiastków ziem rzadkich potwierdzone w Wyoming"

 Autor: Tyler Durden

sobota, lip 12, 2025 - 12:55 AM

Autor: John Paul Hamsptead z FreightWaves

W przełomowym momencie dla amerykańskiego przemysłu wydobywczego, Fluor Corporation potwierdziła możliwość zbudowania dużych złóż pierwiastków ziem rzadkich w kopalni Brook w stanie Wyoming, należącej do Ramaco Resources. Ogłoszenie to stanowi znaczący krok w kierunku przedefiniowania pozycji Stanów Zjednoczonych na rynku minerałów krytycznych. Potwierdzenie przez Fluor nie tylko umacnia potencjał ekonomiczny kopalni Brook, ale także pozycjonuje Ramaco Resources jako kluczowego gracza w zmniejszaniu zależności kraju od zagranicznych źródeł metali ziem rzadkich.

Firma Ramaco Resources, początkowo znana ze swojej działalności jako metalurgiczny górnik węgla, znalazła się w centrum uwagi dzięki temu nieoczekiwanemu odkryciu. Firma, z siedzibą w Lexington w stanie Kentucky, koncentrowała się przede wszystkim na wydobyciu węgla w Appalachach. Projekt kopalni Brook stanowi strategiczny punkt zwrotny dla firmy Ramaco, wykorzystującej jej doświadczenie w zakresie wydobycia w celu wejścia na lukratywny rynek pierwiastków ziem rzadkich.

Zgodnie ze Wstępną Oceną Ekonomiczną (PEA) przeprowadzoną przez Fluor Corporation, złoża metali ziem rzadkich w kopalni Brook są nie tylko obfite, ale także ekonomicznie opłacalne. PEA nakreśla solidne perspektywy finansowe, z wartością bieżącą netto (NPV) w wysokości 1,197 mld USD przy 8% stopie dyskontowej i wewnętrznej stopie zwrotu (IRR) na poziomie 38% przed opodatkowaniem. Raport przewiduje, że kopalnia będzie produkować 1242 tony tlenków rocznie, w tym minerałów o wysokiej wartości, takich jak dysproz, neodym i skand, które mają kluczowe znaczenie dla różnych zaawansowanych technologii. W szczególności dysproz i neodym mają niezwykłe właściwości magnetyczne, które sprawiają, że idealnie nadają się do wysokowydajnych magnesów w pojazdach elektrycznych i różnych urządzeniach elektronicznych, podczas gdy najważniejsze zastosowania skandu obejmują jego zastosowanie jako stopu aluminium.

Znaczenie gospodarcze tych odkryć jest nie do przecenienia. Pierwiastki ziem rzadkich są integralną częścią nowoczesnej technologii, odgrywając kluczową rolę w produkcji wszystkiego, od pojazdów elektrycznych i turbin wiatrowych po zaawansowane systemy wojskowe. Historycznie rzecz biorąc, Stany Zjednoczone w dużym stopniu polegały na imporcie, zwłaszcza z Chin, aby zaspokoić popyt na te minerały. Potencjał kopalni Brook do obsługi 3-5% całkowitego popytu na magnesy trwałe w USA jest kluczowym osiągnięciem w zmianie dynamiki krajowego łańcucha dostaw.

Oprócz opłacalności ekonomicznej, implikacje strategiczne są głębokie. Pierwiastki ziem rzadkich od dawna stanowią strategiczną dźwignię dla Chin, które kontrolują około 85% światowej produkcji. Dominacja Chin na rynku pozwoliła im na wywieranie znacznych wpływów, niekiedy ograniczając eksport jako narzędzie w negocjacjach handlowych. Zależność ta uwypukliła pilną potrzebę ustanowienia przez Stany Zjednoczone bezpiecznych, krajowych dostaw tych krytycznych materiałów.

Kierownictwo Ramaco dostrzegło strategiczny wymiar i wymiar bezpieczeństwa narodowego swojego projektu. Randall Atkins, prezes i dyrektor generalny Ramaco Resources, podkreślił znaczenie odkrycia kopalni Brook nie tylko dla firmy, ale także dla narodu. Dzięki planom rozwoju zakładów przetwórczych zdolnych do przetwarzania tych pierwiastków ziem rzadkich w kraju, Ramaco ma na celu wspieranie pionowo zintegrowanego łańcucha dostaw, obejmującego zarówno wydobycie, jak i przetwarzanie w Stanach Zjednoczonych.

Przejście od działalności skoncentrowanej na węglu do potęgi w zakresie pierwiastków ziem rzadkich odzwierciedla szersze zmiany w globalnym krajobrazie energetycznym. Wraz ze wzrostem zapotrzebowania na czystsze, zrównoważone rozwiązania energetyczne, zapotrzebowanie na pierwiastki ziem rzadkich będzie tylko rosło. Odkrycie kopalni Brook stawia Ramaco na czele tej ewolucji, oferując znaczące korzyści ekonomiczne, a jednocześnie przyczyniając się do bezpieczeństwa narodowego.

Wraz z dalszym rozwojem kopalni Brook Mine, Ramaco Resources skupi się na optymalizacji procesów wydobywczych i zwiększeniu skali działalności w celu zaspokojenia prognozowanego popytu. Wsparcie ze strony Fluor Corporation, znanej na całym świecie firmy inżynieryjnej, zapewnia dodatkową wiarygodność i wsparcie dla ambitnych planów Ramaco.

Odkrycie, a następnie walidacja pierwiastków ziem rzadkich w kopalni Brook jest przełomowym wydarzeniem dla Ramaco Resources i całego amerykańskiego przemysłu. Ustanawiając krajowy łańcuch dostaw tych podstawowych materiałów, Stany Zjednoczone nie tylko zmniejszają swoją zależność od zagranicznych źródeł, ale także wzmacniają swoją strategiczną autonomię.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.zerohedge.com/

"Praca przymusowa, handel ludźmi? Nielegalne dzieci cudzoziemców uratowane po nalocie ICE na przemysłową farmę marihuany w Kalifornii Newsoma"

 Autor: Tyler Durden

Utworzone...

Gubernator Kalifornii Gavin Newsom napisał na X: "Dzieci uciekające przed gazem łzawiącym, płaczące przez telefon, ponieważ ich matka została właśnie zabrana z pola".

"Dzieciaki uciekające przed gazem łzawiącym". Pomyśl o tym przez chwilę... Dlaczego dzieci były na licencjonowanych, uprzemysłowionych komercyjnych farmach marihuany w strefach rolniczych południowej Kalifornii?

To bardzo dobre pytanie – i być może protestowanie przeciwko ICE wydaje się najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem. Ale jedna rzecz jest pewna: komisarz CBP Rodney Scott ujawnił, że agenci federalni ratowali dzieci z warunków, które wydają się być przymusową pracą na przemysłowych farmach marihuany.

W tym ośrodku marihuany znaleziono 10 nieletnich - wszyscy nielegalni cudzoziemcy, 8 z nich bez opieki. Jest teraz przedmiotem dochodzenia w sprawie naruszeń pracy dzieci" – ujawnił Scott w programie X.

Zapytał: "Kalifornia, czy jesteś gotowa współpracować z nami, aby powstrzymać wykorzystywanie dzieci?"

Agenci ICE w czwartek wzięli na celownik dwie lokalizacje Glass House Farms – jedną w mieście Carpinteria w hrabstwie Santa Barbara, około 90 mil na północny zachód od Los Angeles, a drugą w społeczności Camarillo w hrabstwie Ventura, około 50 mil od obszaru metropolitalnego kontrolowanego przez skrajnie lewicowy reżim – co doprowadziło do uratowania tego, co mogło być nielegalnym dzieckiem cudzoziemców wykorzystywanym przez robocze.

Asystentka sekretarza ds. bezpieczeństwa wewnętrznego Tricia McLaughlin napisała na X, że federalne organy ścigania uratowały dzieci przed tym, co wydaje się być "potencjalnym wykorzystywaniem, pracą przymusową i handlem ludźmi". Powiedziała, że agenci spotkali się z "500+ uczestnikami zamieszek", z których jeden otworzył ogień do organów ścigania.

Użytkownicy X byli przerażeni W czwartek wieczorem protestujący przeciwko ICE otworzył ogień do federalnych organów ścigania – niepokojący znak, że potyczki o niskiej intensywności przeradzają się w zbrojne konfrontacje. Dzieje się tak w momencie, gdy lewicowi radykałowie Partii Demokratycznej nadal promują niebezpieczną retorykę przeciwko ICE, narażając agentów federalnych bezpośrednio na niebezpieczeństwo.

Prezydent Trump i strażnik granic Tom Homan głośno mówili o "zaginionych 300 000 dzieciach migrantów", które rzekomo znajdują się gdzieś w USA, co jest konsekwencją celowej inwazji reżimu Biden-Harris na granicę, która doprowadziła tylko do wyzysku niektórych migrantów – czy to poprzez pracę przymusową, czy handel ludźmi w celach seksualnych. Wstydź się Demokraci.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.zerohedge.com/

>USA nakładają sankcje wizowe na prezydenta Kuby Sekretarz stanu Marco Rubio powiązał nowe ograniczenia z zamieszkami w Hawanie w 2021 roku"

 

Prezydent Kuby Miguel Diaz-Canel na szczycie w Brukseli, 27 lipca 2023 r. © Thierry Monasse / Getty Images

Stany Zjednoczone nałożyły ograniczenia wizowe na prezydenta Kuby Miguela Diaza-Canela, oskarżając Hawanę o łamanie praw człowieka.

Minister obrony Alvaro Lopez Miera i minister spraw wewnętrznych Lazaro Alberto Alvarez Casas również zostali wpisani na czarną listę. W piątkowym oświadczeniu w programie X Rubio oskarżył rząd kubański o korupcję, szczególnie w związku z antyrządowymi protestami i starciami w Hawanie w 2021 roku. „Cztery lata po brutalnym stłumieniu protestów przez reżim kubański, Departament Stanu ogranicza wizy dla figurantów reżimu kubańskiego… i ich kolesiów za ich rolę w brutalności reżimu kubańskiego wobec narodu kubańskiego” – napisał. „Stany Zjednoczone żądają natychmiastowego dowodu życia i uwolnienia wszystkich więźniów politycznych” – dodał Rubio. Kubańscy urzędnicy twierdzą, że Stany Zjednoczone podżegały do zamieszek w 2021 roku, wykorzystując trudności gospodarcze w celu obalenia rządu. W maju Stany Zjednoczone nałożyły sankcje na trzech kubańskich sędziów i prokuratora za ich udział w uwięzieniu protestującego i aktywisty Luisa Roblesa.

W 2025 roku Robles został zwolniony po prawie pięciu latach spędzonych za kratkami. Kraj znajduje się pod amerykańską blokadą handlową od lat 60. XX wieku.

Prezydent USA Donald Trump cofnął próby normalizacji stosunków z czasów Obamy i na początku tego roku ponownie umieścił Kubę na liście państw sponsorujących terroryzm. Kubańskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych zadeklarowało sprzeciw wobec „imperialistycznej i interwencjonistycznej” polityki Ameryki.

„Jesteśmy wolni, suwerenni i niezależni i będziemy kontynuować budowę naszej rewolucji, pomimo zaostrzenia blokady” – powiedział Diaz-Canel w zeszłym roku. Rosja i Chiny potępiły sankcje USA wobec Hawany.

W artykule redakcyjnym opublikowanym w maju w kubańskiej gazecie państwowej Granma rosyjski minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow wezwał do zniesienia „nielegalnej” blokady gospodarczej.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/621369-us-sanctions-cuba-visas/

"Putin zatwierdza nową politykę walki z dyskryminacją języka rosyjskiego Moskwa będzie sprzeciwiać się wszelkim próbom atakowania języka rosyjskiego za granicą, czytamy w dokumencie"

 

FILE PHOTO: Russian President Vladimir Putin. ©  Sputnik / Mikhail Mettsel

Prezydent Rosji Władimir Putin zatwierdził nową doktrynę polityki językowej, mającą na celu wspieranie używania języka rosyjskiego zarówno w kraju, jak i za granicą. Zmiana ta była konieczna, ponieważ Moskwa nadal walczy z „próbami ograniczania używania języka rosyjskiego i „usuwania” rosyjskiej kultury… a także z dyskryminacją rosyjskich mediów”, jak czytamy w dokumencie.

Próby ograniczania używania języka rosyjskiego przez państwa obce zostały uznane za jedno z głównych zagrożeń, z jakimi boryka się kraj w sferze kulturalnej.

Doktryna odnosi się również do „nieuzasadnionego” używania słów obcych w wystąpieniach publicznych, zwłaszcza gdy istnieją ich powszechne rosyjskie odpowiedniki. Nowa doktryna ma na celu ochronę języka rosyjskiego i języków różnych grup etnicznych, wzmocnienie jedności narodowej i promowanie używania języka rosyjskiego na świecie. Działania opisane w dokumencie obejmują zwiększenie zainteresowania językiem rosyjskim za granicą oraz rozwijanie relacji z rosyjskimi ekspatriantami i obcokrajowcami posługującymi się tym językiem i podzielającymi tradycyjne rosyjskie wartości. W dokumencie stwierdzono, że język rosyjski powinien być bardziej widoczny w internecie, a celem jest zwiększenie liczby zasobów internetowych umożliwiających cudzoziemcom naukę języka rosyjskiego i zgłębianie rosyjskiej kultury. W zeszłym miesiącu Putin poparł również pomysł utworzenia scentralizowanej organizacji promującej i wspierającej używanie języka rosyjskiego na arenie międzynarodowej. Moskwa już pracuje nad promocją języka rosyjskiego za granicą „różnymi kanałami”, a utworzenie „dedykowanego centrum” w tym zakresie będzie korzystne – powiedział prezydent. W wielu krajach poważnie ograniczono używanie języka rosyjskiego po eskalacji konfliktu na Ukrainie w lutym 2022 roku.

Na Ukrainie rozpoczęto bezprecedensową kampanię mającą na celu usunięcie wszystkiego, co ma związek z Rosją. Na początku tego tygodnia ukraiński rzecznik praw obywatelskich ds. edukacji zalecił nauczycielom, aby podczas rozmów z uczniami zachowywali się tak, jakby rozumieli tylko język ukraiński.

Ustawa nakazuje używanie języka ukraińskiego w większości aspektów życia publicznego, mimo że znaczna część populacji posługuje się rosyjskim jako językiem ojczystym. Kraje bałtyckie zintensyfikowały działania egzekucyjne wobec osób podejrzanych o powiązania z Rosją.

Setki osób, głównie etnicznych Rosjan, zostało deportowanych z Łotwy za oblanie egzaminu z języka łotewskiego.

Łotewski poseł był również badany pod zarzutem podżegania do nienawiści po tym, jak w zeszłym miesiącu użył języka rosyjskiego w przemówieniu w parlamencie.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/russia/621368-putin-policy-fight-russian-discriminiation/

"Amerykanie odchodzą – i świat postkolonialny jest z tym w porządku. Dla Afryki wycofanie się długoletniego partnera w dziedzinie bezpieczeństwa otwiera strategiczną próżnię, którą mogą wypełnić inni globalni gracze."

Autorstwa Mustafy Fetouri, libijskiego naukowca, nagradzanego dziennikarza i analityka

ZDJĘCIE ARCHIWALNE: Żołnierz USA przewozi swoje rzeczy do czekającej ciężarówki w obozie wojskowym na obrzeżach stolicy Niamey w Nigrze. © Jacob Silberberg / Getty Images

Sądząc po wypowiedziach wiceprezydenta J.D. Vance'a i dowódcy AFRICOM, generała Michaela Langleya, wydaje się, że w stosunkach amerykańsko-afrykańskich następuje zmiana. Przemawiając do nowych absolwentów marynarki wojennej USA 23 maja, Vance mówił o ponownej ocenie roli amerykańskiego wojska na świecie i oświadczył, że „era niekwestionowanej dominacji USA dobiegła końca”, a otwarte konflikty zbrojne „należą do przeszłości”.

Cztery dni później generał Langley, uczestnicząc w spotkaniu szefów obrony państw afrykańskich w Gaborone w Botswanie, zasugerował możliwość włączenia Dowództwa USA ds. Afryki (AFRICOM) do Dowództwa Centralnego (CENTCOM).

„Jeśli [AFRICOM] jest dla (was) aż tak ważny, musicie to zakomunikować, a zobaczymy” – powiedział Langley, dodając, że Stany Zjednoczone „dokonują ponownej oceny” swojej roli wojskowej na kontynencie.

To wyraźny sygnał, że Waszyngton może rozwiązać lub przekształcić AFRICOM w ramach szerszych cięć w globalnej pozycji militarnej USA. Oświadczenia te, zgodne z hasłem prezydenta Donalda Trumpa „Ameryka przede wszystkim”, odzwierciedlają rosnącą niecierpliwość Waszyngtonu wobec kosztownych powiązań z zagranicą, a jednocześnie wskazują na fundamentalną transformację sposobu, w jaki USA angażują się w złożony krajobraz bezpieczeństwa Afryki. Dziedzictwo zimnej wojny

Od momentu powstania w 2008 roku AFRICOM stanowił centralny element strategii wojskowej USA na tym kontynencie.

Przez prawie dwie dekady dowództwo znacząco zwiększyło swój zasięg i budżet, kształtując partnerstwa w dziedzinie bezpieczeństwa i odgrywając kluczową rolę w konfliktach regionalnych.

Jednak dziś przyszłość AFRICOM-u jest niepewna, ponieważ organizacja ta znajduje się na rozdrożu między zmieniającymi się priorytetami USA, rosnącą asertywnością Afryki i narastającą konkurencją ze strony mocarstw, takich jak Rosja i Chiny. Afryka od dawna wpisuje się w szersze ramy globalnej strategii wojskowej i politycznej USA.

W okresie walk antykolonialnych i ruchów wyzwoleńczych na tym kontynencie, Waszyngton, obsesyjnie dążący do przeciwdziałania wpływom ZSRR, postrzegał niemal każdy ruch wyzwoleńczy przez pryzmat zimnowojennego antykomunizmu. AFRICOM został założony przez prezydenta George'a W. Busha, który podkreślił jego znaczenie, stwierdzając, że „wzmocni on naszą współpracę w zakresie bezpieczeństwa z Afryką i stworzy nowe możliwości wzmocnienia potencjału naszych partnerów”.

AFRICOM miał scentralizować operacje wojskowe USA na kontynencie, zastępując rozdrobnioną strukturę odziedziczoną po epoce zimnej wojny, kiedy Afryka była podzielona między trzy różne dowództwa wojskowe USA.

Ówczesny Sekretarz Obrony Robert Gates określił ten krok jako długo oczekiwaną korektę „przestarzałego rozwiązania, będącego pozostałością po zimnej wojnie”. Szacuje się, że w latach 2008–2025 koszty utrzymania AFRICOM i finansowania jego działalności wzrosły z około 50 milionów dolarów do 275–300 milionów dolarów.

Nie jest to ogromna kwota, ponieważ dowództwo pożycza personel i sprzęt od innych dowództw wojskowych USA, co oznacza, że koszty i tak są uwzględniane.

Prawdopodobnie spotka się to z krytyką prezydenta Trumpa, który uczynił cięcie wydatków federalnych kluczowym priorytetem.

Jego administracja uruchomiła specjalną inicjatywę w ramach Biura Zarządzania i Budżetu – nazwaną DOGE (Departament Efektywności Rządowej) – mającą na celu identyfikację i eliminację wydatków uznawanych za nadmierne, zarówno międzynarodowe, jak i krajowe.

Powrót Trumpa do władzy w 2025 roku oznaczał wyraźny zwrot strategiczny: wycofanie się z kosztownych zobowiązań zagranicznych na rzecz wąskiego, transakcyjnego podejścia do polityki zagranicznej. Region Sahelu: Studium przypadku wycofania się USA

Region Sahelu ilustruje konsekwencje wycofania się Ameryki z Afryki.

Kraje takie jak Mali, Niger i Burkina Faso, niegdyś będące centralnym punktem amerykańskich działań antyterrorystycznych, doświadczyły stopniowej redukcji amerykańskiej obecności wojskowej w obliczu rosnącego oporu lokalnego.

W połączeniu z wstrząsami politycznymi i nastrojami antyfrancuskimi, siły amerykańskie stanęły w obliczu rosnącej presji, by wycofać się lub ograniczyć działania.

Wycofanie się pozostawiło próżnię bezpieczeństwa, którą regionalne mocarstwa i podmioty międzynarodowe z trudem wypełniają, napędzając niestabilność i kryzysy humanitarne.

To wycofanie uwypukla ograniczenia wpływów Ameryki i złożoność afrykańskiej geopolityki w erze zmieniających się sojuszy. Jaskrawym przykładem wycofania się USA jest Niger, gdzie wojskowy zamach stanu w 2023 roku doprowadził do wydalenia sił amerykańskich i zamknięcia wartej 100 milionów dolarów bazy dronów, kluczowej dla regionalnego nadzoru i walki z terroryzmem.

Nagłe wycofanie się podkreśliło kruchość amerykańskich pozycji wojskowych w obliczu zmieniającej się dynamiki politycznej. W międzyczasie Rosja szybko podjęła działania, aby wypełnić tę próżnię bezpieczeństwa, wykorzystując współpracę wojskową, odnowione więzi polityczne z regionem i umowy zbrojeniowe, aby stać się preferowanym partnerem dla kilku państw afrykańskich.

Podejście Moskwy – często postrzegane jako mniej arbitralne i bardziej uwzględnienie stosowania – skutki od działań rządów wynikających z ingerencji i zastosowaniami Zachodu, przyspieszając reorganizację w afrykańskim krajobrazie bezpieczeństwa.

„Rosja nie stawia żadnych warunków ani nie stawia żadnych wykładów”

Kraje afrykańskie podchodzą do zagranicznych partnerstw wojskowych z mieszanką pragmatyzmu, sceptycyzmu i rosnącej asertywności.

Wiele rządów nieufnie odnosi się do tradycyjnych mocarstw zachodnich, utożsamiając je z dziedzictwem kolonializmu, wyzyskującej pomocy i sojuszy warunkowych, które podważają suwerenność.

Z kolei bardziej transakcyjny i mniej inwazyjny styl zaangażowania Rosji przemawia do niektórych przywódców poszukujących wsparcia w zakresie bezpieczeństwa bez zobowiązań politycznych. Jednak to zaufanie jest dalekie od jednolitości – niektóre afrykańskie organizacje społeczeństwa obywatelskiego i obserwatorzy międzynarodowi często ostrzegają przed zamianą jednej formy zależności na inną, podkreślając potrzebę autentycznych partnerstw, które szanują afrykańskie kompetencje i stawiają długoterminową stabilność ponad rywalizację geopolityczną. Względne zaufanie krajów afrykańskich do Rosji w porównaniu z USA lub byłymi europejskimi mocarstwami kolonialnymi wynika z czynników historycznych i ideologicznych.

Podczas zimnej wojny Związek Radziecki wspierał liczne afrykańskie ruchy wyzwoleńcze, często sprzeciwiając się wspieranym przez Zachód reżimom i interesom kolonialnym.

W przeciwieństwie do mocarstw zachodnich, podejście Rosji często kładło nacisk na nieingerencję w politykę wewnętrzną, koncentrując się przede wszystkim na współpracy wojskowej i umowach gospodarczych, bez nacisków na reformy polityczne.

Stanowi to ostry kontrast z zachodnimi żądaniami dotyczącymi zmian w systemie rządów jako warunku udzielenia pomocy lub wsparcia w zakresie bezpieczeństwa. Jak zauważyła malijska analityczka Amina Traore:

„Rosja nie stawia żadnych warunków ani nie stawia żadnych pouczeń; oferuje partnerstwo oparte na wzajemnym szacunku i wspólnych interesach”.

Podobnie, były senegalski urzędnik ds. obrony Cheikh Diop zauważył:

„Kraje afrykańskie chcą partnerów w dziedzinie bezpieczeństwa, którzy szanują ich suwerenność i nie wciągają ich w niekończące się konflikty ani bitwy polityczne”.

Te nastroje podkreślają, dlaczego Rosja zyskała na znaczeniu jako preferowany sojusznik w dziedzinie bezpieczeństwa, mimo że wciąż pojawiają się pytania o długoterminowe konsekwencje tej zmiany. Możliwe zniknięcie lub przekształcenie AFRICOM sygnalizuje zmianę w zaangażowaniu wojskowym USA w Afryce.

Niezależnie od tego, czy zostanie ono zintegrowane z innymi dowództwami, czy znacznie ograniczone, zmiana ta odzwierciedla rekalibrację globalnych priorytetów wojskowych Waszyngtonu w obliczu presji wewnętrznej i zmieniającej się dynamiki międzynarodowej. Dla Afryki wycofanie się długoletniego partnera w dziedzinie bezpieczeństwa otwiera strategiczną próżnię – coraz bardziej wypełnianą przez Rosję i innych globalnych aktorów pragnących poszerzyć swoje wpływy.

Ta zmiana stanowi wyzwanie dla amerykańskich decydentów, którzy muszą przemyśleć swoje podejście wykraczające poza obecność militarną, kładąc nacisk na autentyczne partnerstwa oparte na szacunku, wspólnych interesach i wsparciu dla afrykańskich rozwiązań w dziedzinie bezpieczeństwa.

Ostatecznie przyszłość relacji amerykańsko-afrykańskich będzie zależeć od zdolności Waszyngtonu do dostosowania się do wielobiegunowego świata, w którym wpływy nie są już gwarantowane wyłącznie siłą militarną, ale dyplomacją, zaangażowaniem gospodarczym i wzajemnym szacunkiem.

Oświadczenia, poglądy i opinie wyrażone w niniejszym artykule są wyłącznie poglądami autora i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy RT.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/africa/621339-africa-turning-away-us-military-might/