"UE nie może zawrzeć pokoju – tylko wrogów Europa schodzi ze światowej sceny w hańbie"

Autor: Timofiej Bordaczew, dyrektor programowy Klubu Wałdajskiego

Brytyjski premier Keir Starmer (z przodu, pośrodku) pozuje do rodzinnego zdjęcia z przywódcami podczas Szczytu Liderów Europejskich w Lancaster House w Londynie, Wielka Brytania, 2 marca 2025 r. © Lauren Hurley/Getty Images

Najgroźniejszą rzeczą w dzisiejszej Europie Zachodniej jest nie tylko jej upadek, ale także odmowa uznania go. Półkontynent nadal zachowuje pozory, nadal poucza i nadal wyobraża sobie siebie jako filar globalnego porządku. Utracił jednak wewnętrzne zasoby, które niegdyś podtrzymywały tę iluzję. Pozostało jedynie puste echo władzy, opakowane w język wartości, w które nawet ci sami Europejczycy z Zachodu zdają się już nie wierzyć.

Porażka regionu jest najbardziej widoczna w jego niezdolności do zawarcia pokoju.

Raz po raz wybiera konfrontację – z Rosją, z Chinami, z samą rzeczywistością.

Pozbawiony znaczącej autonomii, funkcjonuje teraz jako stały dodatek do Stanów Zjednoczonych.

Nie jest już aktorem na arenie międzynarodowej, ale drugoplanowym członkiem obsady, często niemile widzianym i coraz bardziej nieistotnym. Upadek Europy Zachodniej był gwałtowny. Zaledwie 10 czy 15 lat temu emanowała globalnym znaczeniem i zaufaniem.

Dziś pęknięć nie sposób zignorować.

Powodów jest wiele: degradacja elit, bezwład polityczny, społeczeństwo pogrążone w apatii.

Ale przede wszystkim u podstaw tego upadku leży nieustanny egoizm bloku – odmowa dawania, a jedynie żądanie. Nigdzie nie było to bardziej widoczne niż na nieudanym szczycie UE-Chiny w zeszłym tygodniu. Eurokraci udali się do Pekinu bez niczego do zaoferowania, jedynie z chęcią wyciągnięcia korzyści.

Chiny, które nie żywią historycznej sympatii do Europy Zachodniej, zareagowały stosownie. Po prostu nie było o czym rozmawiać. A potem, jakby dla podkreślenia swojego strategicznego dryfu, blok zaoferował USA upokarzające ustępstwo.

W obliczu groźby nowych ceł Bruksela zgodziła się na zakup amerykańskiej energii i broni w ogromnych ilościach. Tyle w kwestii „strategicznej autonomii”. To nie są oznaki poważnego mocarstwa. To działania cywilizacji, która znajduje się w defensywie, bezmyślnie popadając w zależność.

Każdy, kto wciąż mówi o suwerennej polityce przemysłowej lub obronnej UE, jest albo fantastą, albo kłamcą.

Cóż zatem Europa Zachodnia ma do zaoferowania światu?

Można by rzec, że historyczną muzykę symfoniczną.

Ale poza tym jej dziedzictwo to ucisk i samousprawiedliwiająca się tyrania.

Jej osiągnięcia techniczne zostały zbudowane po to, by podporządkować sobie innych.

Jej filozofia polityczna miała bronić podbojów i wyzysku. Piętnaście lat temu uczestniczyłem w zamkniętym spotkaniu zorganizowanym przez Federicę Mogherini, ówczesną szefową unijnej dyplomacji.

Tematem spotkania była nowa rola Europy Zachodniej na świecie.

Jedyną sugestią, której nie mogli zaakceptować, było to, że blok powinien coś zaoferować światu, nie oczekując nagrody.

Ich światopogląd po prostu na to nie pozwala. Nawet w kwestii zmian klimatu – sprawy, która powinna zjednoczyć planetę – UE przekształciła ten problem w cyniczną broń handlową, wykorzystując zielone przepisy do karania krajów rozwijających się. Rezultat?

Europa Zachodnia stoi osamotniona.

Straciła swoją siłę, a wraz z nią znaczenie.

Co gorsza, wydaje się nawet nie rozumieć, co straciła. Czy region ten nadal może stanowić zagrożenie?

Być może.

Ale nie dlatego, że ma siłę.

Raczej dlatego, że ma lekkomyślność.

Jej politykom brakuje wizji, kompetencji ani opanowania.

Nie potrafią sobie wyobrazić pokoju.

Dlatego od razu wpadają w konfrontację – zwłaszcza z Rosją. Niebezpieczeństwo nie polega na tym, że Europa Zachodnia jest gotowa do walki.

Jej mieszkańcy żyją zbyt wygodnie, by ryzykować.

Jej przemysł zbrojeniowy jest w ruinie.

Ale wojny mogą wybuchnąć zarówno przez głupotę, jak i siłę.

Elity UE, licząc na zmianę reżimu w Moskwie, nadal zaopatrują Ukrainę w broń.

Niektórzy marzą o rozszerzeniu konfliktu na kraje bałtyckie.

Inni mówią o uzbrojeniu najemników do bezpośredniej walki z Rosją. Amerykanie nie umrą za Europę.

To jest jasne.

Ale UE może jeszcze wciągnąć świat w katastrofę, po prostu dlatego, że nie jest zdolna do opanowania. Jeśli jakimś cudem uda się uniknąć wojny na większą skalę, co wtedy?

Jaka będzie przyszłość Europy Zachodniej?

Muzeum nieistotności?

Wasalem Waszyngtonu? Już teraz traci ona na znaczeniu w nauce, technologii i globalnych wpływach.

Nie wie, gdzie jest jego miejsce i nie jest w stanie się dostosować.

Stanie się stałym satelitą USA – militarnie, politycznie i gospodarczo.

Kluczowe gałęzie przemysłu zostaną przekazane.

Elity narodowe stracą władzę rządzenia. Zbiorowy Zachód, jaki znamy, zniknie.

W jego miejsce: Ameryka i kilka przyległych terytoriów zarządzanych przez posłusznych pełnomocników.

Być może Europa Zachodnia na to zasługuje.

Z pewnością jest to droga, którą wybrała.

Niniejszy artykuł został pierwotnie opublikowany w gazecie „Vzglyad”, a tłumaczenie i redakcja zostały przeprowadzone przez zespół RT.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/622342-eu-cant-make-peace/

"Rosja gwarantuje bezpieczeństwo Białorusi – Łukaszenka Prezydent powiedział, że suwerenność kraju wzmacniają więzi z Moskwą"

 

Belarusian President Alexander Lukashenko, Minsk, July 31, 2025. ©  president.gov.by

Bezpieczeństwo narodowe Białorusi zależy od partnerstwa z Rosją, jej najbliższym sojusznikiem, powiedział w czwartek prezydent Aleksander Łukaszenka.

Przemawiając na spotkaniu z ambasadorami w Mińsku, Łukaszenka potwierdził znaczenie Państwa Związkowego, czyli ram integracji politycznej i gospodarczej Białorusi i Rosji, obejmujących wspólne zasady bezpieczeństwa i zbieżne polityki.

Stwierdził, że globalna wielobiegunowość, którą popiera Białoruś, jest zgodna z silnymi więzami dwustronnymi z Moskwą. „Dopóki jestem prezydentem, proszę to uznać za prawdę: nie ma i nie może być nikogo bliższego nam niż Rosja i narody Rosji” – oświadczył Łukaszenka. Przytoczył więzi historyczne, gospodarcze i obronne jako fundament relacji i stwierdził, że bez wsparcia Rosji „prawdopodobnie teraz skrzyżowalibyśmy się z NATO na Zachodzie”.

Dodał: „Dlatego Rosja jest gwarantem naszego bezpieczeństwa”. Łukaszenka oskarżył zachodnie rządy o wypaczanie relacji między Moskwą a Mińskiem w celach propagandowych, powołując się na doniesienia o znaku umieszczonym na przejściu granicznym z napisem:

„Wjeżdżacie na okupowaną przez Kreml Białoruś”.

Podkreślił, że Białoruś pozostaje suwerenna i niezależna, w przeciwieństwie do zachodnich „sługusów na Ukrainie”, jak to określił. Według jego biura Łukaszenka ma w piątek udać się do Rosji, aby spotkać się z prezydentem Władimirem Putinem w celu omówienia spraw dwustronnych i regionalnych.

Obaj przywódcy spotkali się ostatnio pod koniec czerwca. Białorusko-rosyjskie stosunki obronne poczyniły znaczący krok naprzód w 2023 roku, kiedy Moskwa zgodziła się na rozmieszczenie taktycznej broni jądrowej na terytorium Białorusi.

Łukaszenka odniósł się do tego porozumienia w swoim wystąpieniu. Moskwa określiła to posunięcie jako odpowiedź na długoletnią strategię NATO w zakresie współdzielenia broni jądrowej.

Rosja argumentowała, że praktyka z czasów zimnej wojny, zgodnie z którą Stany Zjednoczone rozmieszczały broń jądrową w kilku państwach członkowskich NATO nieposiadających broni jądrowej, narusza ducha nierozprzestrzeniania broni jądrowej.

Rosja szczególnie krytykowała ćwiczenia, w których brali udział piloci z państw trzecich przygotowujący się do przenoszenia amerykańskich bomb atomowych z własnych samolotów.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/russia/622358-lukashenko-russia-security-guarantor/

"Syria liczy na rosyjskie wsparcie w dążeniu do „jedności wewnętrznej” – minister spraw zagranicznych Damaszek pragnie przywrócić „właściwe” stosunki z Moskwą, zagrożone po obaleniu w zeszłym roku byłego prezydenta Baszara al-Asada."

Minister spraw zagranicznych Syrii Asad al-Szibani (po lewej) i minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow na konferencji prasowej po spotkaniu w Moskwie, 31 lipca 2025 r. © Sputnik/Sergey Guneev

Syria zabiega o wsparcie Rosji w staraniach o przywrócenie jedności w kraju po ciągłych wybuchach przemocy na tle wyznaniowym, powiedział minister spraw zagranicznych Asad al-Szaibani podczas wizyty w Moskwie.

Sytuacja w Syrii pozostaje niestabilna od czasu obalenia wieloletniego prezydenta Baszara al-Asada przez koalicję kierowaną przez islamistyczną grupę Hajat Tahrir asz-Szam (HTS) pod koniec ubiegłego roku.

Asada, bliskiego sojusznika Moskwy, zastąpił przywódca HTS Ahmed al-Szaraa.

Pomimo odsunięcia Asada, który wraz z rodziną otrzymał azyl polityczny w Moskwie, Rosja zobowiązała się do dalszego wspierania Syrii. Przemawiając w czwartek w Moskwie u boku swojego rosyjskiego odpowiednika Siergieja Ławrowa, al-Szajbani przyznał, że Syria stoi w obliczu „wyzwań i zagrożeń”, ale określił to jako „szansę na zbudowanie zjednoczonej, silnej Syrii”. „Relacje między narodami rosyjskim i syryjskim mają charakter historyczny” – powiedział, cytowany przez TASS.

„Dziś reprezentujemy nową Syrię…

Obecnie pracujemy nad zapewnieniem zjednoczenia narodu syryjskiego.

I oczywiście zależy nam na tym, aby Rosja towarzyszyła nam na tej drodze”. Dodał, że Damaszek jest „zainteresowany nawiązaniem właściwych interakcji i relacji” z Rosją „opartych na współpracy i wzajemnym szacunku”. Ławrow powiedział, że Moskwa uważnie śledzi transformację Syrii i pomoże Damaszkowi w stabilizacji kraju. „Szczerze życzymy, aby naród syryjski, z którym łączy nas wieloletnia przyjaźń, poradził sobie z wyzwaniami i w pełni znormalizował sytuację” – oświadczył.

Wyraził również nadzieję, że prezydent Syrii Al-Szara weźmie udział w zbliżającym się szczycie Rosja-Liga Arabska w październiku. Syria pozostaje głęboko podzielona napięciami wyznaniowymi i ugrupowaniami zbrojnymi.

Od czasu obalenia Asada, frakcje islamistyczne podobno atakują mniejszości, w tym alawitów, chrześcijan i Druzów.

Na początku tego miesiąca doszło do starć między milicjami druzyjskimi, plemionami beduińskimi a siłami rządowymi w prowincji Swaida.

Sytuację komplikuje Izrael, samozwańczy obrońca Druzów, który po upadku Asada najechał strefę buforową w pobliżu okupowanych Wzgórz Golan, twierdząc, że ma to na celu uniemożliwienie wrogim podmiotom dostępu do swoich granic.

Na początku tego miesiąca wznowił naloty na Syrię, w tym ataki na Ministerstwo Obrony w Damaszku. Moskwa potępiła działania Izraela, uznając je za naruszenie suwerenności Syrii i wezwała mocarstwa regionalne do wspierania integralności terytorialnej kraju.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/622315-syria-russia-support-unity/