"Ławrow informuje afrykańskiego przywódcę o rozmowach Rosja-USA RPA oparła się naciskom ze strony zachodnich partnerów, by stanąć po stronie przeciwko Moskwie"

 

©  X/@PresidencyZA

Minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow spotkał się z prezydentem RPA Cyrylem Ramaphosą i omówił wyniki niedawnych rozmów między urzędnikami USA i Rosji na temat rozwiązania konfliktu na Ukrainie, poinformowało biuro dyplomaty.

Rozmowy Ławrowa i Ramaphosy odbyły się w czwartek w Johannesburgu, na marginesie spotkania ministrów spraw zagranicznych G20.

Oprócz przywódcy RPA Ławrow przeprowadził również zamknięte negocjacje z kilkoma swoimi odpowiednikami, w tym ministrami spraw zagranicznych Algierii, Chin, Indii, Turcji i Brazylii. Według oświadczenia rosyjskiego MSZ urzędnicy omówili „główne obszary wieloaspektowego” partnerstwa rosyjsko-południowoafrykańskiego, ze szczególnym uwzględnieniem zwiększenia współpracy politycznej, handlowej, gospodarczej, inwestycyjnej i naukowo-technicznej. „Szczególną uwagę zwrócono na obiecujące projekty w dziedzinie pokojowej eksploracji kosmosu” – oświadczyło ministerstwo. „Oba kraje podkreśliły swoje zaangażowanie w kontynuowanie konstruktywnej współpracy w kluczowych kwestiach na arenie międzynarodowej i regionalnej, w tym koordynację wysiłków w ramach ONZ, G20 i BRICS, a także sytuacji wokół Ukrainy” – dodano. Spotkanie dwustronne odbywa się w obliczu rosnącej presji na Pretorię i państwa afrykańskie, aby odizolowały Rosję z powodu konfliktu na Ukrainie.

Szefowa unijnej polityki zagranicznej Kaja Kallas powiedziała w środę, że poprosiła Pretorię o „naciskanie” na Moskwę w celu osiągnięcia „kompleksowego, sprawiedliwego i trwałego pokoju na Ukrainie”. Najbardziej rozwinięty kraj Afryki nalegał na utrzymanie stanowiska niezaangażowanego, nawet w obliczu groźby utraty dostępu do amerykańskich przywilejów handlowych na rynku podczas rządów byłego prezydenta USA Joe Bidena.

Ramaphosa zamiast tego wielokrotnie opowiadał się za zakończeniem konfliktu na Ukrainie.

W czerwcu 2023 r. poprowadził delegację przywódców afrykańskich do Rosji i Ukrainy, domagając się zobowiązań zawieszenia broni od obu stron. W przemówieniu wygłoszonym na spotkaniu G20 w piątek Ławrow potępił Zachód za sankcje wobec Rosji, które częściowo „wywołały inflację, niepowodzenia rynkowe i podważyły ​​szanse rozwojowe Globalnego Południa”. Oskarżył „neoliberalne kręgi na Zachodzie” o praktyki neokolonialne, takie jak eksploatacja zasobów naturalnych krajów rozwijających się przy niskich kosztach, nakładanie „pseudoekologicznych” podatków na ich produkty i próby blokowania współpracy Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej z Rosją i Chinami. „Pięćsetletni okres dominacji Zachodu bezpowrotnie minął.

Musimy znaleźć siłę, aby zaakceptować tę obiektywną rzeczywistość” – stwierdził minister spraw zagranicznych.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/africa/613108-russia-us-talks-lavrov-briefs-south-african-leader/

"Von der Leyen z UE wydała żądanie reparacji kolonialnych Byłe kolonie nie domagają się jałmużny, ale „odpowiednich przeprosin”, powiedział premier Grenady"

European Commission President Ursula von der Leyen @ Nicolas Economou/NurPhoto via Getty Images

Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen usłyszała, że ​​dawne mocarstwa kolonialne muszą przeprosić i zapłacić odszkodowanie za swoje historyczne zaangażowanie w niewolnictwo Afrykanów.

Przemawiając na 48. spotkaniu szefów rządów Wspólnoty Karaibskiej (Caricom) na Barbadosie w czwartek, w którym uczestniczyła von der Leyen, premier Grenady Dickon Mitchell wezwał zachodnich przywódców do uznania niewolnictwa za zbrodnię przeciwko ludzkości i zapewnienia odpowiednich reparacji, aby zapobiec powtórzeniu się takich okrucieństw. „Nie chcę być niegrzeczny” — powiedział Mitchell von der Leyen.

„Ale powiem ci: kwestia reparacji... to kwestia, którą poruszymy z tobą”. Transatlantycki handel niewolnikami doprowadził do tego, że miliony Afrykanów zostało zabranych z ich ojczyzny, kupionych przez europejskich kupców, siłą przetransportowanych do Ameryki i sprzedanych w niewolę.

W latach 1517–1867 około 12,5 miliona ludzi zostało zmuszonych do przejścia przez tzw. Przejście Środkowe przez Atlantyk, gdzie byli poddawani okrutnemu traktowaniu i chorobom.

Podróż przeżyło tylko około 10,7 miliona osób, a prawie 40% z nich zostało wysłanych do pracy na plantacjach trzciny cukrowej w Brazylii. Żądania reparacji za niewolnictwo i kolonializm trwają od lat, ale zyskują coraz większe poparcie na całym świecie, szczególnie wśród CARICOM i Unii Afrykańskiej (AU). CARICOM przedstawił plan reparacji, który obejmuje wezwania do transferu technologii i inwestycji w celu rozwiązania kryzysów zdrowotnych i analfabetyzmu.

Tymczasem UA jest w trakcie opracowywania własnej strategii. „Jesteśmy to winni sobie i przyszłym pokoleniom ludzkości, aby zapewnić, że [niewolnictwo] zostanie uznane za zbrodnię przeciwko ludzkości, że zostaną wypłacone odpowiednie przeprosiny i odszkodowania, a społeczność międzynarodowa zaakceptuje, że to nigdy więcej się nie powtórzy” — Reuters cytuje słowa Mitchella. Von der Leyen odpowiedziała Mitchellowi, ale nie wspomniała o reparacjach, mówiąc jedynie, że „niewolnictwo jest zbrodnią przeciwko ludzkości... a godność i uniwersalne prawa każdej istoty ludzkiej są nietykalne i muszą być bronione wszelkimi środkami”. Wtórując wypowiedziom Mitchella, premier Antigui i Barbudy, Gaston Browne, powiedział Guardianowi, że państwa karaibskie nie szukają „jałmużny”, ale „przeprosin za krzywdy swoich przodków”. Według przywódców Karaibów nie uzgodniono jeszcze żadnych konkretnych kwot reparacji, ale priorytetem jest konstruktywna współpraca w tej sprawie.

Po wydarzeniu na Barbadosie kwestia rekompensaty była omawiana podczas zamkniętych spotkań, w których uczestniczył również Sekretarz Generalny ONZ Antonio Guterres.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/613116-caribbean-eu-slave-reparations/

"Papież Franciszek może zrezygnować – były urzędnik watykański Papież trafił do szpitala z zapaleniem płuc w zeszłym tygodniu"

 

Papież Franciszek na cotygodniowej audiencji generalnej w Auli Pawła VI w Watykanie, Watykan, 12 lutego 2025 r. © Vatican Media za pośrednictwem Vatican Pool/Getty Images

Papież Franciszek może zrezygnować z funkcji głowy Kościoła rzymskokatolickiego, jeśli jego stan zdrowia ulegnie dalszemu pogorszeniu, ostrzegł w czwartek były szef watykańskiego departamentu ds. kultury. Kardynał Gianfranco Ravasi powiedział, że papież nie będzie chciał pozostać na swoim stanowisku, jeśli problemy zdrowotne uniemożliwią mu „bezpośredni kontakt” z ludźmi.

Papież Franciszek trafił w zeszły piątek do szpitala z poważnymi trudnościami w oddychaniu po długim ataku zapalenia oskrzeli.

Według urzędników watykańskich 88-latek rozwinął zapalenie płuc w obu płucach.

Jest również leczony z powodu infekcji dróg oddechowych. „Myślę, że mógłby [zrezygnować], ponieważ jest osobą, która z tego punktu widzenia jest dość zdecydowana w swoich wyborach”, stwierdził Ravasi w wywiadzie dla włoskiej stacji radiowej RTL.

Zauważył, że chociaż papież jest znany ze swojej skłonności do „walki” i poradził sobie z wieloma „wymagającymi” podróżami, mimo że musiał korzystać z wózka inwalidzkiego, może zdecydować się na ustąpienie, jeśli jego zdolność do komunikowania się ze swoją wspólnotą zostałaby ograniczona. „Nie ma wątpliwości, że gdyby znalazł się w sytuacji, w której jego zdolność do bezpośredniego kontaktu – jak to uwielbia – zostałaby ograniczona w możliwości komunikowania się w sposób natychmiastowy, bezpośredni, przenikliwy i zdecydowany, to z pewnością mógłby rozważyć [rezygnację]” – dodał. Ravasi przypomniał również wywiad papieża z 2023 r., z okazji dziesiątej rocznicy objęcia urzędu papieża, w którym powiedział, że ustąpi, jeśli nie będzie w stanie wypełniać swoich obowiązków z powodu problemów zdrowotnych lub wypadku.

Papież zauważył wówczas, że złożył już swoją wcześniej podpisaną rezygnację kardynałowi Bertone, byłemu sekretarzowi stanu Watykanu.

W wywiadzie Franciszek powiedział, że czuł się „stary” i fizycznie upokorzony po tym, jak został przykuty do wózka inwalidzkiego z powodu kontuzji kolana. Źródła bliskie papieżowi Franciszkowi twierdzą, że stopniowo wraca on do zdrowia.

Jezuita, ojciec Antonio Spadaro, osobisty przyjaciel papieża, powiedział włoskiemu dziennikowi Il Corriere della Sera w środę, że „sytuacja jest delikatna”, ale „nie ma powodu do niepokoju”.

AP poinformowała w środę, że papież Franciszek był w stanie wstać z łóżka, a jego praca serca była prawidłowa, powołując się na urzędnika watykańskiego. Badania laboratoryjne wykonane w środę również wykazały niewielką poprawę stanu papieża, podały włoskie media, powołując się na oświadczenie Watykanu.

Papież podobno kontynuował pracę ze swojego pokoju szpitalnego i odbył krótkie spotkanie z włoską premier Giorgią Meloni. Poprzednik papieża, Benedykt XVI, został pierwszym papieżem, który zrezygnował od 600 lat, kiedy zrezygnował w 2013 roku z powodu problemów zdrowotnych.

Papież Franciszek wcześniej pochwalił Benedykta za jego rezygnację, mówiąc, że dał „świetny przykład”, mówiąc papieżom, aby „zatrzymali się w porę”.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/613104-pope-francis-could-resign/

"Siły Obronne Izraela rozpoczynają operację na Zachodnim Brzegu po eksplozjach autobusów Policja bada zamach jako atak terrorystyczny"

 

Izraelscy technicy kryminalistyczni sprawdzają trzy puste autobusy, które eksplodowały na przedmieściach Tel Awiwu w Bat Jam. © Ilia Yefimovich / picture alliance / Getty Images

Premier Izraela Benjamin Netanjahu zarządził militarną inwazję na Zachodni Brzeg po tym, jak trzy puste autobusy eksplodowały w krótkich odstępach czasu na parkingach w Tel Awiwie w czwartek wieczorem.

„Premier nakazał Siłom Obronnym Izraela przeprowadzenie intensywnej operacji przeciwko ośrodkom terroryzmu w Judei i Samarii.

Premier nakazał również izraelskiej policji i ISA zwiększenie działań zapobiegawczych przeciwko kolejnym atakom w izraelskich miastach” — poinformowało biuro Netanjahu w oświadczeniu. Według Times of Israel policja odkryła i zneutralizowała dwie kolejne bomby w autobusach po tym, jak trzy puste pojazdy eksplodowały na przedmieściach Bat Jam i Holon.

Biuro premiera opisało incydent jako „próbę przeprowadzenia serii masowych zamachów bombowych na autobusy”. Szef policji Tel Awiwu Haim Sargarof powiedział reporterom, że atak „wygląda na coś, co [miało swój początek] na Zachodnim Brzegu”.

W zeszłym miesiącu IDF rozpoczęło szeroko zakrojoną „operację antyterrorystyczną” w obozie dla uchodźców w Dżaninie, którą później rozszerzono na obóz dla uchodźców w Tulkarem.

Według Al Jazeery, wtargnięcie jest największą akcją IDF w tym rejonie od 1967 roku. Walki wysiedliły 40 000 Palestyńczyków z północnych części Zachodniego Brzegu, poinformowała ONZ.  

Eskalacja ma miejsce miesiąc po zawieszeniu broni między Hamasem a Izraelem, które wstrzymało działania bojowe w Strefie Gazy.

Palestyńska grupa bojowników uwolniła od tego czasu dziesiątki zakładników w zamian za Palestyńczyków uwolnionych z izraelskich więźniów.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/613085-israel-bus-blasts-operations/

"Przywódcy UE boją się Ameryki bardziej niż Rosji Blok jest sparaliżowany strachem przed USA i każdy o tym wie"

Autor: Timofey Bordachev, dyrektor programowy klubu Valdai

ZDJĘCIE ARCHIWALNE: Premier Polski Donald Tusk, prezydent Francji Emmanuel Macron i kanclerz Niemiec Olaf Scholz. © Sean Gallup / Getty Images

Wrzawa wokół transatlantyckiego konfliktu, która miała miejsce na niedawnej Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa, potrwa jeszcze jakiś czas. Zobaczymy więcej oświadczeń zachodnioeuropejskich polityków, artykułów wstępnych w brytyjskich gazetach wzywających Europę do przeciwstawienia się Waszyngtonowi i apeli o strategiczną autonomię. Jednak pomimo całego tego hałasu i wściekłości, nic fundamentalnego prawdopodobnie nie zmieni się w stosunkach USA-UE.

Prawdziwym problemem nie jest to, czy Waszyngton porzuci Europę.

To fałszywy pretekst – zasłona dymna stworzona przez przywódców UE, aby uzasadnić dalsze podporządkowanie się ich amerykańskim patronom.

Europa pozostaje w centrum globalnej polityki nie ze względu na swoją siłę, ale dlatego, że znajduje się na linii uskoku konfrontacji USA-Rosja.

Obecność amerykańskiej broni jądrowej na europejskiej ziemi, tysiące żołnierzy USA stacjonujących na całym kontynencie i ciągła przydatność NATO podkreślają jeden prosty fakt: Waszyngton nie ma zamiaru rozluźniać uścisku na swoich europejskich sojusznikach. Zachowanie dzisiejszych europejskich polityków najlepiej oddaje stara amerykańska opowieść ludowa o Bracie Króliku.

Przyparty do muru przez Brata Lisa królik błaga:

„Zrób wszystko, ale nie wrzucaj mnie w cierniowy krzew!” – doskonale wiedząc, że cierniowy krzew jest jego najbezpieczniejszym schronieniem.

Europejscy przywódcy odgrywają podobne sztuczki, ubolewając nad perspektywą porzucenia przez USA, doskonale wiedząc, że Waszyngton nigdy naprawdę nie odejdzie. Europejski blef: strach jako strategia Od Berlina do Paryża, od Rzymu do Madrytu, zachodnioeuropejscy przywódcy publicznie potępiają ryzyko wycofania się Ameryki.

Ale to wielki teatr.

Ich prawdziwym strachem nie jest Rosja – to możliwość, że Waszyngton faktycznie wysłucha ich skarg i pozwoli im radzić sobie samemu. Prawda jest taka, że ​​żadne z głównych państw UE – Niemcy, Francja czy Włochy – nie chce angażować się w wojnę z Rosją.

Ich obywatele nie mają na to ochoty.

W przeciwieństwie do 1914 czy 1939 roku nie ma masowej mobilizacji społeczeństwa do konfliktu.

Nawet Polska, pomimo agresywnej retoryki, wie, że jej elektorat nie ma żołądka na przedłużające się uwikłania militarne.

Kilka tysięcy najemników może zostać wysłanych na Ukrainę, ale nie zmienią oni biegu wojny. Wyjątkiem od tego pragmatyzmu są małe, głośno antyrosyjskie państwa – republiki bałtyckie, Czechy i niektóre rządy skandynawskie.

Ale gdyby Niemcy i Francja kiedykolwiek zdecydowały się na prawdziwą dyplomację z Moskwą, obawy tych drugorzędnych graczy byłyby nieistotne.

Historycznie rzecz biorąc, gazociągi Nord Stream budowano pomimo pogarszających się stosunków Rosja-UE, ponieważ dyktowały to interesy gospodarcze Berlina.

To samo mogłoby się zdarzyć ponownie, gdyby istniały odpowiednie warunki.

Prawdziwy strach: francusko-niemieckie zbliżenie z Moskwą

Największym strachem wśród najbardziej zagorzałych atlantystów Europy – zwłaszcza w państwach bałtyckich i Kijowie – nie jest Rosja.

Jest nią możliwość zawarcia przez Niemcy i Francję odrębnego porozumienia z Moskwą.

Taki scenariusz zepchnąłby je w nieistotność, a ta perspektywa przeraża je bardziej niż cokolwiek innego. Jednak zdolność Europy Zachodniej do wytyczenia niezależnego kursu jest ograniczona przez wpływy amerykańskie.

USA utrzymują swoją dominację poprzez obecność militarną, penetrację gospodarczą i operacje wywiadowcze w kluczowych krajach europejskich.

Niemcy i Włochy, oba pokonane w II wojnie światowej, pozostają pod de facto amerykańskim nadzorem.

Dopóki ta rzeczywistość będzie trwać, Europa pozostanie w niewoli geopolitycznej – niezależnie od tego, czy tego chce, czy nie. Przedstawiciele Donalda Trumpa, zamiast sygnalizować strategiczny odwrót, po prostu wyśmiewali przywódców UE za ich zależność.

A mimo to ci sami europejscy politycy nadal trzymają się amerykańskiej linii, powtarzając wyczerpane narracje o zagrożeniu rosyjskim i potrzebie obrony Ukrainy.

Dlaczego?

Ponieważ obawiają się konsekwencji amerykańskiego odwetu. Amerykański uścisk na Europie: lekcja z historii

Przez prawie 80 lat zachodnioeuropejscy przywódcy rozumieli, że wyjście poza linię Waszyngtonu niesie ze sobą konsekwencje.

Kiedy Niemcy i Francja sprzeciwiły się wojnie w Iraku w 2003 r., reakcja USA była szybka i ostra.

Europejscy przywódcy dobrze to pamiętają.

Wiedzą, że żadne poważne wyzwanie dla amerykańskiej dominacji nie pozostanie bezkarne. Ten schemat powtarza się w ostatnich latach. Podczas gdy UE poszła za przykładem Waszyngtonu w kwestii sankcji wobec Rosji, szkody gospodarcze dotknęły przede wszystkim przemysł europejski, a nie amerykański.

Mimo to europejscy przywódcy niewiele zrobili, aby przeciwstawić się tej polityce, obawiając się reperkusji sprzeciwienia się swojemu transatlantyckiemu władcy. Kontynent bez przywódców

Poza strachem, innym czynnikiem paraliżującym Europę Zachodnią jest brak przywództwa politycznego.

Europejska elita została zastąpiona przez zawodowych biurokratów bez wizji wykraczającej poza utrzymanie status quo.

Nowemu pokoleniu polityków brakuje strategicznej dalekowzroczności ich poprzedników.

Zamiast mężów stanu pokroju De Gaulle’a, Adenauera czy Mitterranda, UE jest teraz zarządzana przez administratorów, którzy stawiają na pierwszym miejscu swoje osobiste perspektywy kariery po zakończeniu kariery politycznej – często w ramach amerykańskich struktur korporacyjnych lub instytucjonalnych.

Dotyczy to w szczególności mniejszych państw, takich jak Finlandia czy republiki bałtyckie, gdzie politycy rozpaczliwie zabiegają o względy Waszyngtonu.

Kraje te działają jako wewnętrzni sabotażyści w UE, utrudniając wszelkie poważne wysiłki Niemiec lub Francji zmierzające do przywrócenia pragmatycznych stosunków z Moskwą. Gdyby Europa została naprawdę pozostawiona sama sobie, Niemcy i Francja prawdopodobnie podjęłyby bardziej racjonalne podejście:

zawarłyby umowę z Rosją, dostosowały się do polskich ambicji utrzymania stabilności regionalnej i nadałyby priorytet więziom gospodarczym nad ideologicznymi bitwami. Jednak dopóki kontrola USA pozostaje nienaruszona, pozostaje to odległą perspektywą. Zachód zna Rosję — ale boi się Waszyngtonu Pomimo dziesięcioleci antyrosyjskiej retoryki, żaden poważny polityk UE nie boi się Rosji.

Europa Zachodnia ma do czynienia z Rosją od ponad 500 lat.

Europejskie elity rozumieją mocne i słabe strony Rosji i ufają pragmatycznemu podejściu Moskwy do dyplomacji.

Boją się nie Kremla, ale nieprzewidywalnej, przymusowej siły Waszyngtonu. Obecnie nie widać żadnego realnego ruchu w kierunku uwolnienia się od amerykańskich wpływów.

Idea suwerennej doktryny strategicznej Europy Zachodniej pozostaje w najlepszym razie teorią.

Polityka Trumpa „America First” będzie nadal wstrząsać stosunkami transatlantyckimi, ale na razie podstawowe struktury amerykańskiej kontroli nad Europą pozostają mocno na miejscu. Dopóki to się nie zmieni, UE pozostanie sparaliżowana — nie przez Rosję, ale przez własne podporządkowanie się Waszyngtonowi. Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w gazecie „Vzglyad”, a przetłumaczony i zredagowany przez zespół RT.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/613075-eu-leaders-fear-america/