AUTOR: TYLER DURDEN
Autor: John W. Whitehead & Nisha Whitehead via The Rutherford Institute,
"Ktokolwiek chciałby obalić wolność narodu, musi zacząć od podporządkowania sobie wolności słowa".
- Benjamin Franklin
Uważaj na tych, którzy chcą monitorować, kaganiec, katalogować i cenzurować mowę.
Szczególnie miej się na baczności, gdy podane powody ograniczenia twoich swobód kończą się rozszerzeniem uprawnień rządu.
W następstwie masowej strzelaniny w Buffalo w stanie Nowy Jork, przeprowadzonej przez 18-letniego bandytę w sprzęcie wojskowym, rzekomo motywowanego obawami, że biała rasa jest zagrożona zastąpieniem, ponowiono wezwania do monitorowania mediów społecznościowych, cenzury oznaczonych treści, które mogą być interpretowane jako niebezpieczne lub nienawistne, oraz ograniczeń w działaniach związanych z wolnością słowa. szczególnie online.
Zgodnie z oczekiwaniami, ci, którzy chcą bezpieczeństwa za wszelką cenę, będą domagać się większej liczby środków kontroli broni (jeśli nie całkowitego zakazu broni dla personelu niewojskowego, niepolicyjnego), szeroko zakrojonych badań przesiewowych zdrowia psychicznego ogólnej populacji i większej kontroli weteranów wojskowych, większej liczby ocen zagrożeń i ostrzeżeń o wykrywaniu behawioralnym, więcej kamer monitorujących z możliwością rozpoznawania twarzy, więcej programów "Zobacz coś, powiedz coś" mających na celu przekształcenie Amerykanów w donosicieli i szpiegów, więcej wykrywaczy metali i urządzeń do obrazowania całego ciała w miękkich celach, więcej wędrownych oddziałów zmilitaryzowanej policji upoważnionych do przeprowadzania losowych przeszukań toreb, więcej centrów fuzji w celu scentralizowania i rozpowszechniania informacji dla organów ścigania oraz więcej nadzoru nad tym, co Amerykanie mówią i robią, dokąd idą, co kupują i jak spędzają czas.
Wszystkie te środki są na rękę rządowi.
Jak nauczyliśmy się na własnej skórze, fantomowa obietnica bezpieczeństwa w zamian za ograniczoną lub regulowaną wolność jest fałszywą, błędną doktryną, która służy jedynie temu, aby dać rządowi większą władzę do rozprawienia się, zablokowania i ustanowienia jeszcze bardziej totalitarnej polityki dla tak zwanego dobra bezpieczeństwa narodowego bez wielu zastrzeżeń ze strony obywateli.
Dodaj do tego "Radę Zarządzania Dezinformacją" Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, upoważnij ją do monitorowania aktywności online i policji tak zwanej "dezinformacji", a otrzymasz zadatki na restrukturyzację rzeczywistości rodem z 1984 roku Orwella, gdzie Ministerstwo Prawdy kontroluje mowę i zapewnia, że fakty są zgodne z jakąkolwiek wersją rzeczywistości przyjętą przez propagandystów rządowych.
W końcu jest to śliskie zbocze od cenzurowania tak zwanych nielegalnych idei do uciszania prawdy.
Ostatecznie, jak przewidział George Orwell, mówienie prawdy stanie się aktem rewolucyjnym.
Jeśli rząd może kontrolować mowę, może kontrolować myśl, a co za tym idzie, może kontrolować umysły obywateli.
Minęło dużo czasu, odkąd wolność słowa była naprawdę wolna.
Na papierze – przynajmniej zgodnie z Konstytucją Stanów Zjednoczonych – technicznie możemy swobodnie mówić.
W rzeczywistości jednak możemy mówić tylko tak swobodnie, jak pozwala na to urzędnik państwowy – lub podmioty korporacyjne, takie jak Facebook, Google czy YouTube.
To nie jest dużo wolności, zwłaszcza jeśli jesteś skłonny do wyrażania opinii, które mogą być interpretowane jako spiskowe lub niebezpieczne.
Ta stała, wszechobecna cenzura pełzająca ubrana w tyrańską obłudę i narzucona nam przez technologiczne molochy (zarówno korporacyjne, jak i rządowe) jest technofaszyzmem i nie toleruje sprzeciwu.
Ci cenzorzy internetowi nie działają w naszym najlepszym interesie, aby chronić nas przed niebezpiecznymi kampaniami dezinformacyjnymi. Kładą teraz podwaliny pod wszelkie "niebezpieczne" pomysły, które mogłyby rzucić wyzwanie władzy elity rządzącej nad naszym życiem.
Internet, okrzyknięty super-informacyjną autostradą, coraz częściej staje się tajną bronią państwa policyjnego. To "pilnowanie umysłu" jest dokładnie tym niebezpieczeństwem, przed którym ostrzegał autor Jim Keith, kiedy przewidywał, że "źródła informacji i komunikacji są stopniowo łączone razem w jedną skomputeryzowaną sieć, zapewniając możliwość niezapowiedzianej kontroli nad tym, co będzie nadawane, co zostanie powiedziane i ostatecznie co zostanie pomyślane".
To, czego jesteśmy świadkami, to współczesny odpowiednik palenia książek, który polega na pozbyciu się niebezpiecznych idei – uzasadnionych lub nie – i ludzi, którzy je popierają.
To, na czym teraz stoimy, znajduje się na styku Staromówki (gdzie słowa mają znaczenie, a idee mogą być niebezpieczne) i Nowomowy (gdzie dozwolone jest tylko to, co jest "bezpieczne" i "akceptowane" przez większość). Elity władzy jasno wyraziły swoje intencje: będą ścigać i ścigać wszelkie słowa, myśli i wyrażenia, które podważają ich autorytet.
Po zredukowaniu do kulących się obywateli – niemych w obliczu wybranych urzędników, którzy odmawiają nam reprezentowania, bezradnych wobec brutalności policji, bezsilnych wobec zmilitaryzowanej taktyki i technologii, które traktują nas jak wrogich bojowników na polu bitwy, i nagich w obliczu rządowej inwigilacji, która widzi i słyszy wszystko – nie mamy już dokąd pójść i nie pozostaje nic do powiedzenia, czego nie można źle zinterpretować i wykorzystać do kaganiec nam.
Jednak wiele osób nie rozumie, że nie tylko to, co mówisz lub robisz, jest monitorowane, ale także to, jak myślisz, że jest śledzone i ukierunkowane.
Widzieliśmy już tę grę na poziomie stanowym i federalnym z ustawodawstwem dotyczącym przestępstw z nienawiści, które rozprawia się z tak zwanymi "nienawistnymi" myślami i ekspresją, zachęca do autocenzury i ogranicza swobodną debatę na różne tematy.
Z każdym dniem jesteśmy przesuwani coraz dalej w kierunku totalitarnego społeczeństwa charakteryzującego się rządową cenzurą, przemocą, korupcją, hipokryzją i nietolerancją, a wszystko to dla naszej rzekomej korzyści w orwellowskiej dwójmowie bezpieczeństwa narodowego, tolerancji i tak zwanej "mowy rządowej".
Stopniowo Amerykanie zostali uwarunkowani, aby akceptować rutynowe naruszanie ich wolności.
W ten sposób ucisk staje się systemowy, co określa się mianem pełzającej normalności lub śmierci przez tysiąc cięć.
Jest to koncepcja przywołana przez laureata nagrody Pulitzera, naukowca Jareda Diamonda, aby opisać, w jaki sposób poważne zmiany, jeśli są wdrażane powoli w małych etapach w czasie, mogą być zaakceptowane jako normalne bez szoku i oporu, który mógłby powitać nagły wstrząs.
Obawy Diamonda dotyczyły zaginionej cywilizacji Wyspy Wielkanocnej oraz upadku społecznego i degradacji środowiska, które się do tego przyczyniły, ale jest to potężna analogia do stałej erozji naszych wolności i upadku naszego kraju tuż pod naszym nosem.
Jak wyjaśnia Diamond: "W ciągu zaledwie kilku stuleci mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej wymazali swój las, doprowadzili swoje rośliny i zwierzęta do wyginięcia i zobaczyli, jak ich złożone społeczeństwo pogrąża się w chaosie i kanibalizmie... Dlaczego nie rozejrzeli się dookoła, nie zdali sobie sprawy z tego, co robią, i nie zatrzymali się, zanim było za późno? Co myśleli, kiedy ścinali ostatnią palmę?"
Jego odpowiedź: "Podejrzewam, że katastrofa wydarzyła się nie z hukiem, ale z skomleniem".
Podobnie jak amerykańscy koloniści, wcześni koloniści z Wyspy Wielkanocnej odkryli nowy świat – "dziewiczy raj" – pełen życia. Jednak prawie 2000 lat po przybyciu pierwszych osadników, Wyspa Wielkanocna została zredukowana do jałowego cmentarza przez ludność tak skoncentrowaną na swoich bezpośrednich potrzebach, że nie udało im się zachować raju dla przyszłych pokoleń.
To samo można powiedzieć o dzisiejszej Ameryce: ona również jest redukowana do jałowego cmentarza przez ludność tak skoncentrowaną na swoich najpilniejszych potrzebach, że nie udaje im się zachować wolności dla przyszłych pokoleń.
W przypadku Wyspy Wielkanocnej, jak spekuluje Diamond:
"Las... znikał powoli, przez dziesięciolecia. Być może wojna przerwała przemieszczanie się zespołów; być może zanim rzeźbiarze skończyli swoją pracę, ostatnia lina pękła. W międzyczasie każdy wyspiarz, który próbowałby ostrzec przed niebezpieczeństwami postępującego wylesiania, zostałby zdominowany przez partykularne interesy rzeźbiarzy, biurokratów i wodzów, których praca zależała od ciągłego wylesiania. Zmiany lesistości z roku na rok byłyby trudne do wykrycia... Tylko starsi ludzie, wspominając swoje dzieciństwo sprzed kilkudziesięciu lat, mogli rozpoznać różnicę. Stopniowo drzewa stawały się coraz mniejsze, mniejsze i mniej ważne. Zanim wycięto ostatnią owocującą dorosłą palmę, palmy już dawno przestały mieć znaczenie gospodarcze. To pozostawiało tylko coraz mniejsze sadzonki palmowe do oczyszczenia każdego roku, wraz z innymi krzewami i drzewami. Nikt nie zauważyłby ścinki ostatniej małej palmy".
Brzmi boleśnie znajomo?
Zburzyliśmy już bogaty las swobód ustanowionych przez naszych założycieli. Znikał powoli, przez dziesięciolecia. Ci, którzy ostrzegali przed niebezpieczeństwami stwarzanymi przez zbyt wiele przepisów, inwazyjną inwigilację, zmilitaryzowaną policję, naloty zespołów SWAT i tym podobne, zostali uciszeni i zignorowani. Przestali uczyć o wolności w szkołach. Niewielu Amerykanów zna ich historię. A jeszcze mniej wydaje się przejmować tym, że ich rodacy są więzieni, kagańcowani, rozstrzeliwani, taserowani i traktowani tak, jakby nie mieli żadnych praw.
Erozja naszych swobód następowała tak stopniowo, że nikt zdawał się tego nie zauważać. Tylko starsze pokolenia, pamiętając, czym jest prawdziwa wolność, dostrzegły różnicę. Stopniowo swobody, z których korzystają obywatele, stawały się coraz mniejsze, mniejsze i mniej ważne. Zanim zapadnie ostatnia wolność, nikt nie będzie znał różnicy.
W ten sposób tyrania wzrasta, a wolność upada: z tysiącem cięć, z których każda jest usprawiedliwiona, ignorowana lub wzruszana ramionami jako nieistotna sama w sobie, aby zawracać sobie głowę, ale sumują się.
Każde cięcie, każda próba podważenia naszych wolności, każda utrata jakiegoś krytycznego prawa – do swobodnego myślenia, do gromadzenia się, do mówienia bez obawy, że zostaniemy zawstydzeni lub ocenzurowani, do wychowywania naszych dzieci według własnego uznania, do oddawania czci lub nieczuje, jak nakazuje nasze sumienie, do jedzenia tego, co chcemy i kochania, do życia tak, jak chcemy – składają się na niezmierzoną porażkę ze strony każdego z osobna. nas, aby zatrzymać zejście w dół tego śliskiego zbocza.
Jesteśmy teraz na tym zboczu.
Zarażenie strachem, które rozprzestrzeniło się z pomocą agencji rządowych, korporacji i elit władzy, zatruwa studnię, wybiela naszą historię, obraca obywatela przeciwko obywatelowi i pozbawia nas naszych praw.
Ameryka zbliża się teraz do kolejnego rozliczenia, takiego, które postawi nasze zaangażowanie na rzecz zasad wolności przeciwko poziomowi siania strachu, który jest wykorzystywany do siania spustoszenia we wszystkim na swojej drodze.
Jednak, jak wyjaśniam w mojej książce Battlefield America: The War on the American People i w jej fikcyjnym odpowiedniku The Erik Blair Diaries, podczas gdy kłócimy się o to, która strona wygrywa tę przegraną bitwę, zbliża się tsunami.
Przetlumaczoo przez translator Google
zrodlo:https://www.zerohedge.com/
