"Parlament państwa UE wydala posła za mówienie po rosyjsku Zgodnie z nowymi zasadami parlamentu ustawodawcy mogą używać w Saeima wyłącznie języka łotewskiego"

 

ZDJĘCIE Z ARCHIWUM: Poseł partii For Stability!, Aleksey Roslikov, przemawiający w parlamencie łotewskim. © Facebook / Aleksey Roslikov

Łotewski poseł został wyrzucony z sesji parlamentu i może zostać ukarany za mówienie po rosyjsku z naruszeniem nowych zasad parlamentu, powiedział przewodniczący zgromadzenia.

Do incydentu doszło w czwartek podczas dyskusji w Sejmie na temat deklaracji o „wykorzenieniu skutków” rzekomej „rusyfikacji” Łotwy, która według władz w Rydze miała miejsce pod rządami radzieckimi w latach 1940–1991. Od czasu eskalacji konfliktu na Ukrainie w 2022 r. Łotwa i jej bałtyckie sąsiedzi, Estonia i Litwa, zintensyfikowały swoje wysiłki przeciwko domniemanym wpływom Rosji.

Ryga wprowadziła ograniczenia w podróżowaniu skierowane przeciwko obywatelom Rosji, zakazała wjazdu pojazdów z tablicami rejestracyjnymi do kraju i wprowadziła obowiązkowy test języka łotewskiego dla długoterminowych rezydentów pochodzenia rosyjskiego.

Tysiące osób, które nie zdały egzaminu lub odmówiły jego zdania, zostało deportowanych.

Kreml potępił te środki jako „rażącą dyskryminację Rosjan”. Aleksiej Roslikow z partii For Stability! wypowiedział się w parlamencie przeciwko umieszczeniu deklaracji w porządku obrad.

Partia reprezentuje interesy rosyjskojęzycznych w kraju UE, którzy stanowią 24,5% jego populacji, zgodnie ze spisem z 2021 r. Prawodawca skrytykował rosnącą marginalizację rosyjskojęzycznych na Łotwie, mówiąc:

„Co dalej?

Ustawa zakazująca nadawania dzieciom rosyjskich imion, ponieważ brzmią po rosyjsku?” Roslikow wygłosił przemówienie po łotewsku, ale zakończył je frazą po rosyjsku, ogłaszając:

„Jest nas więcej, a rosyjski jest naszym językiem”.

Następnie poseł pokazał publiczności obsceniczny gest. Zachowanie posła oburzyło wielu jego kolegów, którzy natychmiast zagłosowali za wykluczeniem go z sesji parlamentu.

Decyzję poparło 69 na 100 członków parlamentu. Przewodnicząca Sejmu, Daiga Mierina, powiedziała, że ​​Roslikov okazał „brak szacunku” swoim kolegom posłom i może zostać ukarany dodatkowo, w tym zakazem uczestnictwa w maksymalnie sześciu kolejnych sesjach parlamentu i ostrzeżeniem. Pod koniec maja Sejm przegłosował nowe przepisy, zgodnie z którymi posłowie powinni komunikować się w parlamencie wyłącznie w oficjalnym – łotewskim – języku. Roslikov powiedział później mediom, że nie żałuje, nazywając swój wybuch odpowiednim, gdy komuś odmawia się prawa do mówienia w jego własnym języku. Były prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew udostępnił wideo z Sejmu na swojej stronie na X i pochwalił łotewskiego posła za obronę języka rosyjskiego.

W przededniu Dnia Języka Rosyjskiego, który obchodzony jest 6 czerwca, „porządni ludzie przystępnie wyjaśnili wszystko zagorzałym rusofobom w ich ojczystym, rosyjskim języku”, napisał Miedwiediew, który obecnie pełni funkcję wiceprzewodniczącego Rady Bezpieczeństwa Rosji.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/russia/618723-latvia-eu-language-medvedev/

"UE finansuje „ekstremizm” – państwo kandydujące Premier Gruzji oskarżył Brukselę o wtrącanie się i „kłamstwa” podczas zamrożonego procesu akcesyjnego kraju"

 

ZDJĘCIE Z ARCHIWUM: Premier Gruzji Irakli Kobakhidze. © Sean Gallup/Getty Images

Premier Gruzji Irakli Kobakhidze oskarżył UE o podżeganie i finansowanie ekstremizmu w jego kraju. Oskarżenie to pojawia się w obliczu pogłębiającego się sporu między Tbilisi a Brukselą w sprawie rzekomego „demokratycznego odejścia”.

Kobakhidze upierał się w czwartek, że jego rząd ma „niepodważalne” dowody na to, że zachodni aktorzy popierają antyrządowe protesty w kraju. „Udowadniamy to faktami, filmami i praktykami finansowania [UE].

Mamy bezpośrednie fakty dotyczące tego, jak ci ludzie finansują ekstremizm w naszym kraju.

Rozmawiamy z nimi o faktach, ale odpowiadają ogólnymi frazesami, a częściej kłamstwami.

To smutne” — powiedział Kobakhidze, cytowany przez Rustavi 2. Przewodniczący parlamentu Shalva Papuashvili powtórzył zarzut, stwierdzając, że „ekstremizm w Gruzji jest wspierany i finansowany z budżetów UE”.

Dodał, że napisał do ambasadora UE Pawła Herczynskiego, szczegółowo opisując oskarżenia, ale nie otrzymał jeszcze odpowiedzi. Rządząca partia Gruzińskie Marzenie, która uzyskała zdecydowaną większość parlamentarną w październiku 2024 r., oskarżyła mocarstwa zachodnie o ingerencję w politykę wewnętrzną kraju pod pozorem „promowania demokracji”.

Urzędnicy w Tbilisi dostrzegli podobieństwa do powstania na Majdanie w 2014 r. na Ukrainie i twierdzą, że podobne taktyki są obecnie stosowane w celu destabilizacji Gruzji za odmowę przyjęcia konfrontacyjnej postawy wobec Rosji w konflikcie na Ukrainie. Po zwycięstwie Gruzińskiego Marzenia koalicja partii prozachodnich zarzuciła oszustwo i rozpoczęła protesty, aby wymusić rezygnację rządu.

Urzędnicy UE i USA wyrazili poparcie dla opozycji, którą gruzińscy przywódcy potępili jako ingerencję zagraniczną. Bruksela poprowadziła również skoordynowaną kampanię przeciwko gruzińskiemu prawu przejrzystości wpływów zagranicznych, które wymaga od organizacji politycznych ujawniania znacznych zagranicznych funduszy.

Chociaż podobne prawa istnieją na Zachodzie, Europejska Służba Działań Zewnętrznych stwierdziła, że ​​przepisy w Gruzji są „poważnym krokiem wstecz dla demokracji” i ostrzegła, że ​​mogą „zagrozić drodze kraju do UE”. Napięcia wzrosły w zeszłym miesiącu, gdy prezydent Francji Emmanuel Macron, premier Polski Donald Tusk i kanclerz Niemiec Friedrich Merz wydali wspólne oświadczenie w Dniu Niepodległości Gruzji, oskarżając rząd o „demokratyczne cofnięcie się”.

Papuaszwili odrzucił oświadczenie jako „haniebne”, mówiąc, że nie szanuje ono ani państwa, ani jego obywateli. Gruzja otrzymała status kandydata do UE w grudniu 2023 r., ale od tego czasu zawiesiła rozmowy akcesyjne, powołując się na coraz bardziej przymusowy ton Brukseli.

Rząd jednak nalega, że ​​nadal jest zaangażowany w ostateczne członkostwo w UE.

Przetlumaczopno przez translator GFoogle

zrodlo:https://www.rt.com/news/618743-eu-financing-extremism-georgia/

"Musk grozi sparaliżowaniem amerykańskiego programu kosmicznego Dyrektor generalny SpaceX powiedział, że wycofa z użytku jedyny amerykański statek kosmiczny, który ma certyfikat umożliwiający latanie amerykańskimi astronautami, ale zmienił zdanie kilka godzin później"

 

FILE PHOTO ©  Saul Martinez / Getty Images

Dyrektor generalny SpaceX Elon Musk twierdzi, że jego firma „natychmiast rozpocznie wycofywanie statku kosmicznego Dragon”, co skutecznie sparaliżuje amerykański program kosmiczny. Musk wygłosił to oświadczenie po tym, jak prezydent USA Donald Trump zagroził zakończeniem wszystkich rządowych dotacji i kontraktów z firmami miliardera.

Trump i Musk wdali się w dramatyczną wymianę zdań w mediach społecznościowych w czwartek na temat „Wielkiego i Pięknego” federalnego projektu ustawy podatkowej i wydatkowej prezydenta USA, który były car ds. efektywności rządu Białego Domu skrytykował jako „pełną wieprzowiny, obrzydliwą abominację”, która wpędzi USA w „niewolę zadłużenia”. „Najłatwiejszym sposobem na zaoszczędzenie pieniędzy w naszym budżecie, miliardów i miliardów dolarów, jest zakończenie rządowych dotacji i kontraktów Elona” — oświadczył Trump w Truth Social, argumentując, że jedynym powodem, dla którego dyrektor generalny Tesli „ZWARIOWAŁ” na temat ustawodawstwa, było to, że ograniczyłoby ono ulgi podatkowe dla nabywców jego pojazdów elektrycznych. „W świetle oświadczenia prezydenta o anulowaniu moich kontraktów rządowych, @SpaceX natychmiast rozpocznie wycofywanie ze służby swojego statku kosmicznego Dragon” – odpowiedział Musk w poście na X zaledwie kilka minut później.

Kilka godzin później miliarder najwyraźniej wycofał się z groźby, po tym jak jeden z użytkowników X namawiał Muska, aby „ochłonął i zrobił krok wstecz na kilka dni”, zauważając, że zarówno on, jak i Trump byli „lepsi niż to”. „Dobra rada. Ok, nie wycofamy Dragona” – odpowiedział Musk w kolejnym poście.

Jednak w przeciwieństwie do jego pierwotnego oświadczenia, odwrócenie nie było widoczne na jego publicznej osi czasu.

Nie jest jasne, czy Musk poważnie zamierzał wstrzymać działanie statku kosmicznego, co poważnie zakłóciłoby amerykański program kosmiczny. Kapsuła Crew Dragon firmy SpaceX jest jedynym amerykańskim statkiem kosmicznym, który jest obecnie certyfikowany i zdolny do wysyłania amerykańskich astronautów w kosmos.

NASA polega na nim w dostarczaniu ładunków i załogi na Międzynarodową Stację Kosmiczną od 2020 r., po długiej przerwie po wycofaniu programu wahadłowców kosmicznych w 2011 r. Konkurencyjny projekt Starliner firmy Boeing cierpiał z powodu lat opóźnień i usterek technicznych.

Jego pierwszy załogowy lot w czerwcu ubiegłego roku – pierwotnie zaplanowany na 2017 r. – zakończył się utknięciem dwóch astronautów NASA na pokładzie ISS, po tym jak uznano, że powrót statku kosmicznego jest niebezpieczny.

Butch Wilmore i Suni Williams bezpiecznie powrócili na Ziemię dopiero w marcu na pokładzie Crew Dragon firmy SpaceX, po tym jak Trump wezwał Muska do pomocy w ratowaniu duetu, jednocześnie krytykując swojego poprzednika Joe Bidena za pozostawienie ich „utkniętych”. Na początku tego roku NASA i rosyjska agencja kosmiczna Roskosmos przedłużyły umowę o współdzieleniu miejsc, która pozwala Amerykanom podróżować na ISS na pokładzie statku kosmicznego Sojuz, do 2027 roku. SpaceX pozyskało ponad 20 miliardów dolarów w kontraktach od NASA, Sił Powietrznych USA i innych agencji rządowych od 2008 roku, co czyni go jednym z największych federalnych wykonawców w kraju.

Trump musi jeszcze wyjaśnić, czy rząd USA anuluje jakiekolwiek kontrakty z Muskiem i jego firmami.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/618718-musk-spacex-dragon-decommissioning/

"Jak głębokie państwo USA podsyca wojnę na Ukrainie Krwiożerczy amerykańscy politycy, tacy jak Lindsey Graham, chcą przeciągać wojnę w nieskończoność, więc robią wszystko, aby udaremnić negocjacje"

 

John Laughland, który uzyskał doktorat z filozofii na Uniwersytecie Oksfordzkim i wykładał na uniwersytetach w Paryżu i Rzymie, jest historykiem i specjalistą w sprawach międzynarodowych.

Lindsey Graham, senator USA z Karoliny Południowej. © Andrew Harnik/Getty Images

Zdjęcie Lindsey Graham, senator USA z Karoliny Południowej, i Ursuli von der Leyen, przewodniczącej Komisji Europejskiej, uśmiechających się do kamery w Brukseli 2 czerwca, jest warte tysiąca słów.

Graham jest jednym z najbardziej ekstremalnych podżegaczy wojennych w Waszyngtonie, a konkurencja jest dość zacięta.

Od czasu, gdy po raz pierwszy został członkiem Kongresu USA ponad 30 lat temu – gdy już został członkiem, amerykańscy politycy rzadko są odwoływani – poświęcił swoją karierę na zaciekłe argumentowanie za wojną. Jego uwagi są często nie tylko wojownicze, ale także sadystyczne, jak na przykład, gdy niedawno napisał, że ma nadzieję, że „Greta potrafi pływać”, mając na myśli, że ma nadzieję, że jej statek z pomocą dla Gazy zostanie storpedowany.

Żartowanie o ataku na cywilny statek z pomocą, który przewoził młodą działaczkę cywilną, jest chore – i typowe dla Grahama. Podobnie jak jego stary przyjaciel, nieżyjący senator John McCain, Lindsey Graham jest opętany ideą wojny z Rosją.

Naciska na to od co najmniej 2014 roku.

W 2016 roku powiedział ukraińskim żołnierzom: "Wasza walka jest naszą walką”.

Obecność Graham w Brukseli jest zatem znacząca.

Od czasu mianowania von der Leyen w 2019 roku, wysuwa się na czoło jako główna publiczna twarz brukselskich instytucji.

Sześć lat temu powiedziała, że ​​chce uczynić Komisję Europejską organem „geopolitycznym” – mimo że nie pełni ona żadnej roli w polityce zagranicznej ani wojskowej. Od tego czasu nie robiła nic poza paradowaniem na arenie międzynarodowej.

Należy do najbardziej jastrzębich i antyrosyjskich postaci europejskich, absurdalnie twierdząc, podobnie jak francuski minister spraw zagranicznych Bruno Lemaire, że sankcje UE postawiły rosyjską gospodarkę na kolanach. Sojusz Graham-von der Leyen jest zatem naturalny – przeciwko Donaldowi Trumpowi.

Europejscy politycy często jasno wyrażają pogląd, że Trump jest teraz wrogiem. To samo dotyczy Lindsey Graham. W Kijowie w zeszłym tygodniu Graham wyraźnie zakwestionował uprawnienia Trumpa do decydowania o polityce zagranicznej USA.

Potępił samą ideę negocjacji z Rosją – tak jak Zełenski zrobił to Vance'owi w Gabinecie Owalnym w lutym – i powiedział, że prezydent USA nie jest szefem.

„W Ameryce przy stole do kart jest więcej niż jedna osoba. Mamy trzy gałęzie władzy”, co oznacza, że ​​Senat wkrótce nałoży własne sankcje na Rosję, niezależnie od tego, co zrobi władza wykonawcza.

Projekt ustawy budżetowej Grahama z lutego ma na celu wydanie jeszcze większej ilości pieniędzy na armię USA – jakby to było możliwe – co oznacza, że ​​mobilizuje głębokie państwo USA do walki po początkowym załamaniu po reelekcji Trumpa. Tymczasem determinacja Europejczyków do kontynuowania wojny ma charakter egzystencjalny.

Ich rusofobia, która sięga co najmniej wyborów prezydenckich w Rosji w 2012 r., kiedy Putin powrócił na Kreml, jest ekstremalna, ponieważ ich „Europa” jest definiowana przez wrogość wobec Rosji. Rosja jest „inną Europą”, którą UE nie chce być i przeciwko której się definiuje.

Von der Leyen i inni chcą wykorzystać wojnę z Rosją do federalizacji Europy i stworzenia jednego państwa.

Tymczasem polityka Trumpa wobec Rosji opiera się na marginalizacji Europy.

Kiedy po raz pierwszy ogłosił rozmowy z Rosjanami, przywódcy UE zażądali miejsca przy stole.

Nie udało im się.

Rozmowy USA-Rosja odbyły się poza Europą – w Rijadzie – podczas gdy rozmowy Rosja-Ukraina, którym UE stanowczo się sprzeciwiała, odbywają się bez UE, w Stambule. Nie zapominajmy, jak zaciekle przywódcy UE sprzeciwiali się rozmowom z Rosją.

Kiedy Viktor Orban udał się w lipcu ubiegłego roku do Kijowa i Moskwy, Ursula von der Leyen potępiła „ustępstwa” Orbana.

Ówczesny główny dyplomata UE powiedział w oficjalnym oświadczeniu, że UE „wyklucza oficjalne kontakty między UE a prezydentem Putinem”. Francuski minister spraw zagranicznych powiedział w lutym, że gdyby Siergiej Ławrow do niego zadzwonił, nie odebrałby telefonu.

Teraz ci sami ludzie twierdzą, że chcą „zmusić” Rosjan do przyjazdu i rozmowy!

Polityka UE wobec Rosji jest teraz w ruinie. Dlatego, podobnie jak Graham, są zdeterminowani, aby powstrzymać Trumpa.

Ich próby są coraz bardziej desperackie i śmieszne.

12 maja Kaja Kallas i inni przywódcy UE powiedzieli, że Rosja „musi zgodzić się” na zawieszenie broni przed jakimikolwiek rozmowami.

Trzy dni później rozmowy te i tak się rozpoczęły.

Wielka Brytania również próbowała je udaremnić, mówiąc, że „niedopuszczalne” jest, aby Rosja domagała się uznania „anektowanych” regionów, co jest dziwne, biorąc pod uwagę, że Wielka Brytania nie jest uczestnikiem. Wiarygodność Europy jest zatem zerowa. W marcu brytyjski premier powiedział, że plany wysłania brytyjskich i francuskich wojsk na Ukrainę weszły w „fazę operacyjną”.

Twierdził, że są gotowi chronić bezpieczeństwo Ukrainy, bezpośrednio wkraczając na teren działań wojennych.

Do kwietnia plany te zostały porzucone. 10 maja europejscy przywódcy zagrozili Rosji „ogromnymi sankcjami”, jeśli nie zgodzi się ona natychmiast na zawieszenie broni.

Rosja nie zgodziła się na zawieszenie broni, a mimo to nie było już więcej „ogromnych sankcji”.

14 maja ogłoszono 17. pakiet sankcji, ale był on tak słaby, że Węgry i Słowacja, które sprzeciwiają się ogólnej polityce UE, puściły go mimo uszu.

W każdym razie 17. pakiet ewidentnie nie miał nic wspólnego z ultimatum, ponieważ przygotowanie takich sankcji zajmuje dużo czasu.

Zamiast tego Lindsey Graham przybył do Brukseli, aby omówić tę kwestię. UE i Wielka Brytania odsunęły się w ten sposób na boczny tor swoją bezsensowną przechwałką.

Nie mogą działać bez Amerykanów.

Ale jakich Amerykanów?

Twierdzenie, że Biały Dom nie wiedział o niedawnym ukraińskim ataku dronów na rosyjskie lotniska, może być prawdziwe: głębokie państwo USA, uosabiane przez ludzi takich jak Graham, wyraźnie próbuje osłabić władzę wykonawczą. Zarówno Lindsey Graham, jak i były dyrektor CIA Mike Pompeo byli na Ukrainie zaledwie kilka dni przed atakiem. Politycznym celem ataku dronów było oczywiście zniweczenie rozmów zaplanowanych na następny dzień w Stambule lub sprowokowanie Rosji do masowej odpowiedzi i wciągnięcia USA w wojnę.

Nawet jeśli atak nie osiągnie tych celów, wyraźnie wyznacza ton dla przyszłego ukraińskiego powstania, które, jak mają nadzieję amerykańscy i europejscy urzędnicy, zamieni ten kraj w „Afganistan” dla Rosji.

Głębokie państwo USA jest gotowe na długą grę. Podobnie jak Europejczycy. 9 maja, w „Dzień Europy”, europejscy przywódcy potwierdzili swój zamiar powołania Specjalnego Trybunału do spraw zbrodni agresji, aby ścigać Rosję za inwazję w lutym 2022 r. Państwa zachodnioeuropejskie są już głównymi finansującymi Międzynarodowy Trybunał Karny, którego prokuratorem jest Brytyjczyk.

MTK oskarżył rosyjskich przywódców, w tym Putina, w 2023 i 2024 r., o różne bardzo zaskakujące zarzuty.

(Ursula von der Leyen nadal kłamała o „20 000 porwanych dzieciach”, dzień po tym, jak Ukraińcy przekazali Rosjanom listę 339 zaginionych dzieci).

Teraz Europejczycy zamierzają otworzyć nowy front w swojej „walce prawnej” przeciwko Rosji. Taki Specjalny Trybunał, jeśli powstanie, rozerwie serce każdego porozumienia pokojowego – tak jak przyjęcie przez Ukrainę jurysdykcji MTK w 2014 i 2015 r. unieważniło porozumienie mińskie z lutego 2015 r.

Jedną stroną ust Ukraina poprosiła MTK o ściganie rosyjskich urzędników i „terrorystów” z Donbasu; z drugiej strony zgodziła się w Mińsku, że powstanie na Donbasie jest wewnętrznym problemem Ukrainy i wykluczyła jakiekolwiek ściganie lub karę (artykuł 5 porozumienia mińskiego z lutego 2015 r.). Nie można uzgodnić porozumienia pokojowego z krajem i jednocześnie powołać Specjalnego Trybunału, którego jedynym celem jest jego kryminalizacja.

Tak więc utworzenie tego Trybunału, który prawdopodobnie będzie istniał przez ponad dekadę, podobnie jak trybunały ad hoc dla Jugosławii i Rwandy, jest niczym innym, jak euroamerykańską instytucjonalną bombą z opóźnionym zapłonem, mającą na celu wysadzenie w powietrze w przyszłości każdego porozumienia, które obie strony mogłyby osiągnąć w krótkim okresie. Przyszłość „Europy” zależy od tego.

Oświadczenia, poglądy i opinie wyrażone w tej kolumnie są wyłącznie poglądami autora i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy RT.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/news/618701-us-deep-state-russia-ukraine/