AUTOR: TYLER DURDEN
Autor: Christopher Balding za pośrednictwem The Epoch Times,
Po przystąpieniu do Światowej Organizacji Handlu w 2000 roku i zakotwiczeniu chińskiego juana (znanego również jako renminbi) do dolara amerykańskiego, Chiny połączyły swoją gospodarkę ze Stanami Zjednoczonymi. Egzekwując system stałego kursu walutowego ze ścisłą kontrolą kapitału, Chiny skorzystały z dużych napływów i stosunkowo niskich stóp procentowych, głównie ze względu na środowisko niskich stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych. Co stanie się z chińską gospodarką, gdy stopy procentowe wzrosną w Stanach Zjednoczonych?
Suwerenna polityka walutowa stoi przed trudnym dylematem tego, co ekonomiści nazywają "niemożliwą trójcą". Kraje mogą mieć stały kurs walutowy, swobodny przepływ kapitału lub suwerenną politykę pieniężną, ale muszą wybrać tylko dwa z trzech. Podręczniki ekonomii podają czyste i jasne definicje każdego z nich. Mimo to w rzeczywistości Chiny próbowały manipulować każdym z nich i wychodzić gorzej z powodu prób manipulowania prawami ekonomii.
Technokraci Komunistycznej Partii Chin (KPCh) próbowali stworzyć system, w którym mogliby cieszyć się najlepszą z trzech opcji i pozostawić za sobą najgorsze części. Chiny wprowadziły quasi-stały kurs walutowy, który jest w rzeczywistości indeksem dolara amerykańskiego, ze ściśle kontrolowanymi przepływami kapitału i półsuwerenną polityką pieniężną.
To, czego prawie nikt nie zauważył po zawiłym tworzeniu chińskiej polityki walutowej próbującej trzymać się "niemożliwej trójcy", to fakt, że przez ostatnie 20 lat Chiny korzystały z synchronizacji cyklu koniunkturalnego ze Stanami Zjednoczonymi. Ponieważ juan był bezpośrednio powiązany z dolarem amerykańskim, a Stany Zjednoczone utrzymywały niskie stopy procentowe, Chiny mogły utrzymać niskie stopy procentowe.
Teraz, gdy Rezerwa Federalna (Fed) podnosi stopy procentowe, jaki będzie to miało wpływ na Chiny?
Po pierwsze, skończyły się dni łatwego przepływu pieniędzy do Chin. Przez dużą część ostatnich 20 lat chińskie stopy procentowe były o 3-5 procent wyższe niż w Stanach Zjednoczonych. Przy stałym lub stałym kursie wymiany dało to inwestorom w Chinach dostęp do łatwych wyższych zwrotów. Dzięki zwrotom z portfela i bezpośrednim inwestycjom zagranicznym opartym na różnicach stóp procentowych między Stanami Zjednoczonymi a Chinami, przyciągnęło to kapitał inwestorów ze stałymi lub silnie zarządzanymi kursami walutowymi, tworząc łatwe zwroty. Inwestorzy z różnych powodów skupili się na Chinach jako miejscu docelowym inwestycji. Ale gdy bazowe zwroty z długu publicznego USA są wyższe bez żadnych problemów z Chinami, motywacja finansowa wyschnie największy powód do wysyłania pieniędzy.
Po drugie, spowoduje to ogromną presję na wzrost chińskich stóp procentowych, ponieważ chińska gospodarka balansuje na krawędzi. Przez większą część okresu od 2000 r. gospodarki Chin i USA były silnie skorelowane. Pozwoliło to chińskim stopom procentowym podążać za Stanami Zjednoczonymi i cieszyć się trwałym okresem tanich pieniędzy. Jednak teraz, gdy Fed stara się stłumić inflację i przegrzany popyt, Chiny cierpią z powodu najsłabszej gospodarki w historii prawdopodobnie po otwarciu. Rosnące stopy procentowe z chwiejącym się sektorem bankowym, wysokim zadłużeniem konsumentów i sektorem korporacyjnym cierpiącym z powodu fali niewypłacalności grożą nadmiernym obciążeniem problemu kryzysem. Ludowy Bank Chin (LBCh) stoi przed kompromisem, czy utrzymać juana związanego z dolarem amerykańskim i podnieść stopy procentowe, czy też zmniejszyć powiązanie i pozwolić juanowi zatonąć.
Po trzecie, rosnące stopy procentowe w USA zaostrzą presję na odpływ kapitału z Chin. Kiedy stopy procentowe chińskiego rządu były o 3-5 procent wyższe niż w Stanach Zjednoczonych, pieniądze płynęły do Chin, szukając wyższych zwrotów. Obecnie dług publiczny USA o krótkim czasie trwania przynosi więcej niż podobny chiński dług publiczny. Dodajmy do tego słaby sektor korporacyjny i presję na rynku nieruchomości, a chińscy inwestorzy widzą wiele powodów, aby wyprowadzić swoje pieniądze z Chin.
Dla krajów takich jak Japonia czy Wielka Brytania odpływ kapitału oznacza spadki waluty. Podczas gdy Chiny mogą pochwalić się rezerwami w wysokości 3 bilionów dolarów, biorąc pod uwagę wielkość ich gospodarki i lokalnego rynku finansowego, te 3 biliony dolarów są w rzeczywistości znacznie mniejsze, niż się wydaje. Stany Zjednoczone uzyskują obecnie wyższą stopę zwrotu z bezpiecznych aktywów przy znacznie mniejszym ryzyku i staje się oczywiste, dlaczego organy regulacyjne ostrzegają banki i inwestorów przed przenoszeniem kapitału z Chin.
Chiny próbują wyrównać krąg polityki finansowej, ignorując realia polityki gospodarczej. Nawet jeśli chińscy regulatorzy uznają, że dzienna cena fixingowa juana LBCh znacznie odbiega od ważonej formuły opartej na cenie dolara amerykańskiego, próbują niewiele więcej niż błagać banki, aby nie odchodziły od oficjalnej ceny. Jeśli stopy procentowe w USA pozostaną powyżej chińskich stóp procentowych przez dłuższy czas, wymusi to zmianę polityki Pekinu w obliczu szeregu okoliczności, których nie widziano we współczesnej historii. Obecnie Pekin mówi rynkom, jak mają się zachowywać i wycenia aktywa. Może się to zdarzyć tylko wtedy, gdy rynki znajdą sposoby na przeniesienie pieniędzy lub czarny rynek, który płaci lepsze ceny.
Biorąc pod uwagę oczekiwany wieloletni cykl stóp procentowych i prawdopodobną wynikającą z tego siłę dolara amerykańskiego, Pekin musi zmierzyć się z trudnymi decyzjami. Czy podnosi stopy procentowe, aby powstrzymać spadek juana w obliczu chwiejącej się gospodarki? Czy broni juana i jeszcze mocniej ogranicza międzynarodowe przepływy finansowe, biorąc pod uwagę wszystkie zewnętrzne przecieki?
Realistycznie rzecz biorąc, powinniśmy oczekiwać, że Pekin opóźni jakąkolwiek realną decyzję tak długo, jak to możliwe, biorąc pod uwagę bardzo negatywne kompromisy, przed którymi stoi. Dalsze ograniczanie przepływów kapitałowych tylko odciągnie inwestycje międzynarodowe od i tak już nieatrakcyjnego miejsca docelowego. Podniesienie stóp procentowych grozi wypchnięciem chińskiej gospodarki na krawędź. Jednak nic nie robienie stwarza również ryzyko, jeśli rynki zostaną wystraszone przez chwiejące się banki, spadające ceny aktywów i podejście Pekinu do nicnierobienia.
Rzeczywistość jest taka, że nie ma dobrych opcji, a Pekin będzie unikał tej rzeczywistości tak długo, jak to możliwe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz