Autorstwa Glenna Diesena, profesora na University of South-Eastern Norway i redaktora w czasopiśmie Russia in Global Affairs. Obserwuj go na Substack.
Podczas gdy prawo międzynarodowe opiera się na równej suwerenności wszystkich państw, oparty na regułach porządek międzynarodowy podtrzymuje hegemonię na zasadzie suwerennej nierówności.
Porządek międzynarodowy oparty na regułach jest powszechnie przedstawiany jako prawo międzynarodowe plus międzynarodowe prawo praw człowieka, które wydaje się łagodne i postępowe. Jednak pociąga to za sobą wprowadzanie sprzecznych zasad i reguł. Konsekwencją jest system pozbawiony jednolitych reguł, w którym „siła stanowi prawo”. Międzynarodowe prawo praw człowieka wprowadza zestaw reguł w celu podniesienia praw jednostki, jednak bezpieczeństwo zorientowane na człowieka często stoi w sprzeczności z bezpieczeństwem zorientowanym na państwo jako podstawą prawa międzynarodowego.
Stany Zjednoczone jako państwo hegemoniczne mogą wówczas wybierać między bezpieczeństwem zorientowanym na człowieka a bezpieczeństwem zorientowanym na państwo, podczas gdy przeciwnicy muszą ściśle przestrzegać bezpieczeństwa zorientowanego na państwo ze względu na ich rzekomy brak liberalnych demokratycznych referencji. Na przykład bezpieczeństwo zorientowane na państwo jako podstawa prawa międzynarodowego kładzie nacisk na integralność terytorialną państw, podczas gdy bezpieczeństwo zorientowane na człowieka pozwala na secesję na podstawie zasady samostanowienia.
USA będą zatem nalegać na integralność terytorialną w krajach sojuszniczych, takich jak Ukraina, Gruzja czy Hiszpania, jednocześnie wspierając samostanowienie w państwach wrogich, takich jak Serbia, Chiny, Rosja i Syria.
USA mogą ingerować w sprawy wewnętrzne przeciwników, aby promować liberalne wartości demokratyczne, ale przeciwnicy USA nie mają prawa ingerować w sprawy wewnętrzne USA.
Aby ułatwić hegemoniczny porządek międzynarodowy, nie może być równej suwerenności dla wszystkich państw.
Konstruowanie hegemonicznego porządku międzynarodowego opartego na zasadach
Proces konstruowania alternatywnych źródeł legitymizacji w celu ułatwienia suwerennej nierówności rozpoczął się od nielegalnej inwazji NATO na Jugosławię w 1999 r. bez mandatu ONZ.
Naruszenie prawa międzynarodowego uzasadniano liberalnymi wartościami. Nawet legitymacja Rady Bezpieczeństwa ONZ była kwestionowana, ponieważ argumentowano, że należy ją obejść, ponieważ weto Rosji i Chin wobec interwencjonizmu humanitarnego było rzekomo spowodowane brakiem liberalnych wartości demokratycznych. Wysiłki na rzecz ustanowienia alternatywnych źródeł władzy były kontynuowane w 2003 r. w celu uzyskania legitymizacji nielegalnej inwazji na Irak.
Były ambasador USA przy NATO, Ivo Daalder, wezwał do ustanowienia „Sojuszu Demokracji” jako kluczowego elementu polityki zagranicznej USA. Podobna propozycja sugerowała ustanowienie „Koncertu Demokracji”, w którym liberalne demokracje mogłyby działać w duchu ONZ bez ograniczeń ze strony prawa weta państw autorytarnych. Podczas wyborów prezydenckich w 2008 roku republikański kandydat na prezydenta, senator John McCain, argumentował za ustanowieniem „Ligi Demokracji”. W grudniu 2021 roku Stany Zjednoczone zorganizowały pierwszy „Szczyt Demokracji”, aby podzielić świat na demokracje liberalne i państwa autorytarne.
Biały Dom ujął suwerenną nierówność w języku demokracji: ingerencja Waszyngtonu w sprawy wewnętrzne innych państw była „wsparciem dla demokracji”, podczas gdy podtrzymywanie suwerenności Zachodu pociągało za sobą obronę demokracji.
Wspomniane inicjatywy stały się „opartym na zasadach porządkiem międzynarodowym”. Przy imperialistycznym nastawieniu istniałby jeden zestaw zasad dla „ogrodu”, a inny dla „dżungli”. Oparty na zasadach porządek międzynarodowy stworzył dwupoziomowy system państw prawowitych i nielegalnych. Paradoks liberalnego internacjonalizmu polega na tym, że liberalne demokracje często wymagają, aby dominowały nad instytucjami międzynarodowymi w celu obrony wartości demokratycznych przed kontrolą większości.
Jednak trwały i odporny system międzynarodowy zdolny do wypracowania wspólnych zasad jest konieczny dla międzynarodowego zarządzania i rozwiązywania sporów między państwami. Prawo międzynarodowe zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych opiera się na westfalskiej zasadzie suwerennej równości, ponieważ „wszystkie państwa są równe”.
Natomiast oparty na zasadach porządek międzynarodowy jest systemem hegemonicznym opartym na suwerennej nierówności.
Taki system suwerennej nierówności podąża za zasadą z „Folwarku zwierzęcego” George’a Orwella, która stanowi, że „wszystkie zwierzęta [państwa] są równe, ale niektóre zwierzęta [państwa] są równiejsze od innych”.
W Kosowie Zachód promował samostanowienie jako normatywne prawo do secesji, które musiało być priorytetem ponad integralnością terytorialną.
W Osetii Południowej i na Krymie Zachód nalegał, aby świętość integralności terytorialnej, zgodnie z zapisami Karty Narodów Zjednoczonych, była priorytetem ponad samostanowieniem.
Jednolite zasady zastąpione przez trybunał opinii publicznej
Zamiast rozwiązywać konflikty za pomocą dyplomacji i jednolitych zasad, istnieje zachęta do manipulowania, moralizowania i propagandy, ponieważ spory międzynarodowe rozstrzyga trybunał opinii publicznej, gdy istnieją sprzeczne zasady.
Oszustwo i skrajny język stały się zatem powszechne. W 1999 r. Stany Zjednoczone i Wielka Brytania przedstawiły fałszywe oskarżenia o zbrodnie wojenne, aby uzasadnić interwencjonizm.
Brytyjski premier Tony Blair powiedział światu, że władze Jugosławii „zdecydowały się na ludobójstwo w stylu Hitlera, równoważne eksterminacji Żydów podczas II wojny światowej.
Nie będzie przesadą stwierdzenie, że to, co się dzieje, jest ludobójstwem rasowym”. Oparty na zasadach porządek międzynarodowy nie ustanawia wspólnych, ujednoliconych zasad zarządzania stosunkami międzynarodowymi, co jest podstawową funkcją porządku światowego.
Zarówno Chiny, jak i Rosja potępiły oparty na zasadach porządek międzynarodowy jako podwójny system ułatwiający stosowanie podwójnych standardów.
Chiński wiceminister spraw zagranicznych Xie Feng stwierdził, że oparty na zasadach porządek międzynarodowy wprowadza „prawo dżungli”, o ile powszechnie uznawane prawo międzynarodowe jest zastępowane unilateralizmem.
Rosyjski minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow podobnie skrytykował oparty na zasadach porządek międzynarodowy za stworzenie równoległych ram prawnych w celu legitymizacji unilateralizmu:
„Zachód wymyślił wiele formatów, takich jak Francusko-Niemiecki Sojusz na rzecz Multilateralizmu, Międzynarodowe Partnerstwo przeciwko Bezkarności za Użycie Broni Chemicznej, Globalne Partnerstwo na rzecz Ochrony Wolności Mediów, Globalne Partnerstwo na rzecz Sztucznej Inteligencji, Wezwanie do Działania na rzecz Wzmocnienia Poszanowania Międzynarodowego Prawa Humanitarnego – wszystkie te inicjatywy dotyczą tematów, które są już w programie ONZ i jej wyspecjalizowanych agencji.
Te partnerstwa istnieją poza powszechnie uznawanymi strukturami, aby uzgodnić, czego Zachód chce, w ograniczonym kręgu bez żadnych przeciwników.
Następnie przekazują swoje decyzje ONZ i przedstawiają je w sposób, który de facto sprowadza się do ultimatum.
Jeśli ONZ się nie zgadza, ponieważ narzucanie czegokolwiek krajom, które nie podzielają tych samych „wartości”, nigdy nie jest łatwe, podejmują jednostronne działania”. Oparty na zasadach porządek międzynarodowy nie składa się z żadnych konkretnych zasad, nie jest akceptowany na arenie międzynarodowej i nie zapewnia porządku.
Oparty na zasadach porządek międzynarodowy należy uznać za nieudany eksperyment z jednobiegunowego porządku świata, który należy zdemontować, aby przywrócić prawo międzynarodowe jako wymóg stabilności i pokoju.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:https://www.rt.com/news/610007-us-tried-to-replace-international-law/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz