Wizyta chińskiego ministra spraw zagranicznych Wang Yi na wyspach południowego Pacyfiku w dniach od 26 maja do 4 czerwca zakończyła się zawarciem wielu umów w sprawie połowów z kilkoma krajami wyspiarskimi.
Stany Zjednoczone i ich sojusznicy podejrzewają, że porozumienia są zawoalowaną próbą Komunistycznej Partii Chin (KPCh) rozszerzenia swoich wpływów w regionie i niesprawiedliwego wykorzystania lokalnego przemysłu rybnego.
Wśród osób zaniepokojonych ostatnimi porozumieniami jest Charles Edel, australijski przewodniczący amerykańskiego think tanku Center for Strategic and International Studies.
"Chiny stały się największym na świecie sprawcą nielegalnych połowów" - powiedział Edel.
"Drastycznie wyczerpały globalne zasoby rybne i podważyły tradycyjne źródła utrzymania wielu krajów, więc wszelkie kroki podjęte w celu śledzenia, identyfikacji i ograniczenia takiej działalności przyniosłyby korzyści dla środowiska i bezpieczeństwa dla regionu".
Gdy Wang zawarł umowy na południowym Pacyfiku, amerykańska straż przybrzeżna patrolowała region w celu monitorowania nielegalnej, nieraportowanej i nieuregulowanej działalności połowowej (NNN). Straż przybrzeżna prowadzi patrole NNN w imieniu państw wyspiarskich zgodnie z amerykańską operacją Blue Pacific.
Operacja Blue Pacific to umowa o egzekwowaniu prawa morskiego między Stanami Zjednoczonymi a krajami wyspiarskimi Południowego Pacyfiku, w tym Wyspami Salomona, Kiribati, Samoa, Fidżi, Tonga i Papuą Nową Gwineą. Jego celem jest pomoc tym wyspiarskim narodom w ochronie ich ważnego gospodarczo przemysłu rybnego. Obejmuje to zniechęcanie chińskich statków do angażowania się w połowy NNN.
Podczas Czterostronnego Szczytu (QUAD) w Tokio 24 maja prezydent Joe Biden ogłosił inicjatywę ograniczenia nielegalnych połowów w regionie Indo-Pacyfiku. Obecni byli liderzy z Japonii, Indii i Australii.
Plan Bidena obejmuje wykorzystanie technologii satelitarnej do połączenia kilku istniejących centrów monitorowania w regionie w celu ustanowienia systemu śledzenia w celu monitorowania połowów NNN na Oceanie Indyjskim, w Azji Południowo-Wschodniej i na południowym Pacyfiku.
Ważną cechą nowej technologii śledzenia jest możliwość identyfikacji i monitorowania nielegalnych statków rybackich, które próbują ukryć swoją lokalizację, wyłączając transpondery.
Raport opublikowany 30 marca przez londyńską Fundację Sprawiedliwości Środowiskowej (EJF) mówi, że chińskie statki rybackie na dalekich wodach są często podejrzane o nielegalne połowy. Ich największy nakład połowowy znajduje się w wyłącznej strefie ekonomicznej Afryki Zachodniej, gdzie ponad 60 procent statków używa włoków. Ta wysoce kontrowersyjna metoda połowów jest "tak destrukcyjna, że może zniszczyć niezliczone życie morskie w ciągu kilku minut".
Na początku 2020 r. ekwadorska marynarka wojenna odkryła, że 150 chińskich statków rybackich wyłączyło swoje systemy śledzenia, aby mogły nielegalnie trałować ryby u wybrzeży Wysp Galapagos. Archipelag ten został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1978 roku.
Ekwadorska marynarka wojenna powiedziała, że chińskie okręty zrobiły to samo wcześniej w 2017 roku. Setki ich statków zostały zauważone w rezerwacie morskim Galapagos, w tym jeden przewożący 300 ton chronionej przyrody morskiej, głównie rekinów.
Maskowanie wielkości floty rybackiej
Liczba chińskich statków rybackich na dalekich wodach eksplodowała w ostatnich latach, przyćmiewając liczbę amerykańskich statków rybackich. Chińskie statki można znaleźć na prawie wszystkich wodach świata, w tym w strefach ekonomicznych niektórych krajów.
Raport opublikowany w czerwcu 2020 r. przez londyński Overseas Development Institute (ODI) mówi, że w latach 2017-2018 monitorowano łącznie 16 966 chińskich statków rybackich na dalekich wodach. Spośród nich 927 zostało zarejestrowanych w innych krajach, a 183 uznano za związane z połowami NNN. W tym samym okresie Stany Zjednoczone miały mniej niż 300 statków rybackich w eksploatacji.
Chińskie Ministerstwo Rolnictwa i Spraw Wsi zakwestionowało te liczby w raporcie z listopada 2020 r. zatytułowanym "Biała księga w sprawie zgodności Chin z połowami na odległych wodach". W raporcie stwierdzono, że Chiny zatwierdziły tylko 2 701 statków rybackich na odległych wodach do końca 2019 r. i zobowiązały się, że nie więcej niż 3 000 nowych statków zostanie zatwierdzonych. W raporcie nie uwzględniono liczby statków, które Chińczycy dzierżawili innym krajom lub zawierali umowy połowowe z innymi krajami.
W sprawozdaniu ODI z 2020 r. ujawniono również, że chińskie władze wykorzystują mechanizm zarządzania konsensusem Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem (RFMO) w celu ustalenia wyższych kwot w celu uzyskania większego udziału w połowach.
W raporcie przytoczono przykład. Podczas spotkania Komisji Rybołówstwa Zachodniego i Środkowego Pacyfiku (WCPFC) w 2014 roku Chińczycy nalegali na zwiększenie floty na dalekich wodach w regionie ze 100 do 400 statków. Stało się tak pomimo tego, że naukowcy obawiali się już, że istniejąca flota może potencjalnie zagrozić zasobom tuńczyka albakora.
Chińska obecność w przemyśle rybnym na południowym Pacyfiku gwałtownie rośnie
Chociaż podróż Wanga nie zaowocowała porozumieniem regionalnym, Chiny podpisały umowy w sprawie połowów i ustanowiły platformy komunikacyjne z kilkoma krajami w regionie.
W listopadzie 2020 roku Chiny podpisały protokół ustaleń z Papuą-Nową Gwineą w sprawie zainwestowania 200 milionów dolarów w "zintegrowany wielofunkcyjny park przetwórstwa rybnego" na wyspie Daru, u wybrzeży Cieśniny Torresa między Chinami a Australią.
Wcześniej, 9 listopada 2018 r., Chiny i Fidżi podpisały protokół ustaleń dotyczący wspólnego rybołówstwa w regionie i utworzyły bazę przetwórstwa rybnego w Suva, stolicy kraju.
W sierpniu 2019 r. oficjalne media KPCh Xinhua poinformowały, że chińskie przedsiębiorstwo państwowe, CNFC Overseas Fisheries, nawiązało partnerstwo z Republiką Vanuatu w celu budowy tam zakładu przetwórstwa tuńczyka.
Jednak oprócz korzystania z lokalnych zezwoleń połowowych, chińska flota dalekowodna nadal prowadzi nielegalne połowy na południowym Pacyfiku.
Pod koniec stycznia 2021 roku Vanuatu przejęło dwa chińskie statki do połowu tuńczyka, oskarżając je o nielegalne połowy na wodach terytorialnych Vanuatu.
Incydent w Vanuatu miał miejsce zaledwie miesiąc po tym, jak Palau, inny kraj wyspiarski Pacyfiku, przechwycił i zatrzymał chiński statek rybacki na swoich wodach terytorialnych pod zarzutem nielegalnego połowu ogórków morskich.
Aby poprawić swój wizerunek i jeszcze bardziej rozszerzyć swoją obecność w rybołówstwie na południowym Pacyfiku, KPCh zorganizowała pierwsze Forum Współpracy i Rozwoju Rybołówstwa Między Chinami a Krajami Pacyfiku w grudniu 2021 r. Spotkanie odbyło się w Kantonie w Chinach, podczas którego Chińczycy starali się zwiększyć swoją obecność w rybołówstwie w regionie i zaproponowali ustanowienie "międzyrządowego wielostronnego mechanizmu konsultacji w sprawie rybołówstwa" w celu rozwiązania problemu połowów NNN.
Rekordowe połowy zmniejszają zasoby
Chociaż wiele wysp na południowym Pacyfiku ma małe populacje, wyłączna strefa ekonomiczna regionu jest rozległa i bogata w szeroką gamę ryb. Sam tuńczyk stanowi ponad połowę całkowitej światowej podaży. Ale technologia połowowa stosowana przez te wyspy nie jest dobrze rozwinięta.
Na przykład powierzchnia lądowa 33 wysp Kiribati wynosi 7 500 kilometrów kwadratowych z populacją nieco ponad 120 000. Jego wyłączna strefa ekonomiczna, rozciągająca się na zewnątrz 200 mil morskich od linii brzegowej, ma powierzchnię morską 3, 44 miliona kilometrów kwadratowych, co utrudnia monitorowanie działalności statków rybackich na dalekich wodach. Aby spojrzeć na to z perspektywy, obszar morski Kiribati jest prawie taki sam jak obszar morski Chin, który ma 3, 88 miliona kilometrów kwadratowych.
Chińska flota rybacka na dalekich wodach utrzymuje dużą obecność na Pacyfiku. Liczba statków wzrosła pięciokrotnie od 2012 r. i nadal rośnie. W 2016 r. liczba licencjonowanych statków Chin na Pacyfiku wyniosła 290, czyli o 50 więcej niż wszystkie kraje Pacyfiku łącznie.
Intensywne połowy w ostatnich latach doprowadziły do spadku zasobów morskich Pacyfiku. Według WCPFC połowy tuńczyka w regionie rosły z roku na rok i osiągnęły rekordowy poziom 2,989 mln ton w 2019 r. Ale jednocześnie zasoby tuńczyka błękitnopłetwego na Pacyfiku zostały przełowione. W 2020 r. połów tuńczyka spadł do 2 668 mln ton, co stanowi spadek o 320 000 ton w porównaniu z rokiem poprzednim.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:https://www.theepochtimes.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz