AUTOR: TYLER DURDEN
Autor: Andrew Korybko za pośrednictwem bloga The Automatic Earth,
Integracja geoekonomiczna Eurazji zrobiła wielki krok naprzód w wyniku zbliżenia irańsko-saudyjskiego, które odblokowuje potencjał handlowy Rady Współpracy Zatoki Perskiej (GCC) z Rosją i Chinami. Jego bogaci członkowie mogą teraz za jednym zamachem skorzystać z dwóch serii megaprojektów tranzytowych przez Iran, z Korytarzem Transportowym Północ-Południe (NSTC) łączącym ich z Rosją, podczas gdy Korytarz Gospodarczy Chiny-Azja Środkowa-Azja Zachodnia (CCAWAEC) zrobi to samo wobec Chin.
Saudyjski przywódca de facto bloku priorytetowo traktuje kompleksową politykę reform gospodarczych znaną jako "Wizja 2030", która została wprowadzona przez księcia koronnego i pierwszego w historii premiera Mohammeda Bin Salmana (MBS) po jego dojściu do władzy w 2015 roku. Niestety potknął się w wyniku katastrofalnej wojny w Jemenie, którą prowadzi od tego samego roku, ale wszystko wróciło na właściwe tory i jest bardziej obiecujące niż kiedykolwiek po zabezpieczeniu inwestycji o wartości 50 miliardów dolarów z Chin w grudniu ubiegłego roku.
Republika Ludowa uważa Wizję 2030 za uzupełnienie Inicjatywy Pasa i Szlaku (BRI) ze względu na koncentrację MBS na inwestycjach w sektorze realnym w celu prewencyjnej dywersyfikacji gospodarki saudyjskiej, odchodząc od obecnie nieproporcjonalnej zależności od eksportu ropy. Położenie jego kraju na skrzyżowaniu Afro-Eurazji sprawia, że inwestycje w tym kraju są niezwykle atrakcyjne z punktu widzenia interesów logistycznych Chin, stąd ich ogromne zaangażowanie w kompleksową politykę reform gospodarczych.
Bez zeszłotygodniowej umowy wynegocjowanej przez Pekin, Chiny musiałyby polegać na szlakach morskich pod kontrolą potężnej marynarki wojennej USA, aby ułatwić nadchodzącą eksplozję dwustronnego handlu w sektorze rzeczywistym, ale teraz wszystko może być prowadzone znacznie bezpieczniej za pośrednictwem tranzytu irańskiego CCAWAEC. Patrząc w przyszłość, istnieje również teoretyczna możliwość chińskich inwestycji energetycznych w Iranie, łączących Zatokę Perską z Azją Środkową, a następnie z Republiką Ludową, w ten sposób w pełni zabezpieczając swoje strategiczne interesy.
To wciąż daleka droga, jeśli w ogóle się zdarza, ale mimo to nie można tego wykluczyć. Pragnienie Arabii Saudyjskiej, aby dołączyć do BRICS i SCO, które są obecnie najbardziej wpływowymi organizacjami wielobiegunowymi na świecie, może urzeczywistnić ten scenariusz znacznie szybciej, niż nawet najbardziej optymistyczni obserwatorzy mogliby się spodziewać. Wszystko to samo w sobie zwiastuje rewolucję w sprawach geoekonomicznych, i to nawet bez tego, że Arabia Saudyjska nie wyraziła jeszcze pełnego poparcia dla "petrojuana".
Kiedy ten główny eksporter ropy zacznie sprzedawać swoje zasoby w walutach niedenominowanych w dolarach, takich jak Chiny, wówczas petrodolar, na którym opiera się ekonomiczno-finansowy aspekt jednobiegunowej hegemonii USA, otrzyma śmiertelny cios. Globalne systemowe przejście do wielobiegunowości i zbliżające się rozwidlenie stosunków międzynarodowych, które poprzedzi ostateczną nieuniknioną formę tego procesu, bezprecedensowo przyspieszy, gdy to nastąpi, co jeszcze bardziej przyspieszy trwający upadek Ameryki.
Jeśli chodzi o te wyżej wymienione procesy, były one już nieodwracalne przez operację specjalną, którą Rosja została zmuszona do rozpoczęcia w obronie swoich czerwonych linii bezpieczeństwa narodowego na Ukrainie po tym, jak NATO potajemnie je tam przekroczyło, a następnie odrzuciło prośby Moskwy o gwarancje bezpieczeństwa w celu politycznego rozwiązania wynikającego z nich dylematu bezpieczeństwa. W ciągu ostatniego roku New York Times był zmuszony przyznać, że nie tylko sankcje zawiodły, ale nawet spisek mający na celu "izolację" Rosji.
Wyniki te były w dużej mierze wynikiem przykładu Rosji, który zainspirował globalne Południe do powstania przeciwko neokolonializmowi, odmawiając spełnienia żądań postawionych im przez kierowany przez USA złoty miliard Zachodu, aby jednostronnie poświęcić własne interesy tylko po to, by służyć de facto nowej zimnej wojnie bloków. Indie odegrały wiodącą rolę w tym względzie ze względu na swój status największego kraju rozwijającego się na świecie, co dało stosunkowo średnim i mniejszym krajom pewność siebie, aby pójść w ich ślady.
To znaczące na całym świecie wielkie mocarstwo, które znajduje się na południowoazjatyckim krańcu NSTC, który przechodzi przez Iran w drodze do Rosji, również zwiększyło zakupy ropy z Moskwy po obniżonej cenie do punktu, w którym jej wieloletni partner strategiczny jest obecnie jej największym dostawcą. Kluczowe znaczenie dla obecnej analizy ma to, że coraz więcej transakcji odbywa się w walutach niedenominowanych w dolarach, co przyspieszyło procesy dedolaryzacji do tego stopnia, że nawet Reuters poczuł się zmuszony o tym napisać.
Biorąc pod uwagę ten nowo odkryty kontekst finansowy, nie ma wątpliwości, że nadchodzące saudyjskie ruchy wspierające petrojuan, które są podejmowane w koordynacji z Iranem i Rosją, katalizowałyby kolejną naturalną fazę dedolaryzacji. Handel realnym między Rosją a GCC, który będzie prowadzony przez Iran przez NSTC, będzie prowadzony w walutach krajowych, a tym samym przygotuje tych trzech na moment, w którym ostatecznie zdecydują się zadać śmiertelny cios petrodolarowi.
Podsumowując, nie jest przesadą stwierdzenie, że wcześniejsza dominacja dolara jest wynikiem zbliżenia irańsko-saudyjskiego. Ta wynegocjowana przez Pekin umowa sprawia, że wynik ten jest nieunikniony, chyba że dojdzie do jakiegoś wywrotowego czarnego łabędzia, takiego jak wspierany przez USA zamach stanu przeciwko MBS, choć jest mało prawdopodobne, aby stało się to po tym, jak z powodzeniem skonsolidował swoją władzę pod koniec 2017 r. Mając to na uwadze, można śmiało stwierdzić, że rozwój wydarzeń z zeszłego tygodnia będzie postrzegany z perspektywy czasu jako przełom.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo|:https://www.zerohedge.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz