Potężny artykuł wakcynologiczny Stephanie Seneff i Grega Nigha na temat niebezpieczeństw związanych z potencjalnie śmiertelnymi szczepionkami mRNA
Krytycznie ważna nauka o szczepionkach – prawdopodobnie zostanie ocenzurowana – z najnowszego wydania International Journal of Vaccine Theory, Practice and Research
Cz. 2 nr 1 (2021): epidemiczne choroby niezakaźne
Gorzej niż choroba? Przegląd niektórych możliwych niezamierzonych konsekwencji (nadal eksperymentalnych) szczepionek mRNA przeciwko COVID-19
Autorski
- Stephanie Seneff Laboratorium Informatyki i Sztucznej Inteligencji, MIT, Cambridge MA, 02139, USA
- Greg Nigh Naturopathic Oncology, Immersion Health, Portland, OR 97214, USA
https://ijvtpr.com/index.php/IJVTPR/article/view/23
Plik PDF z referencjami: https://ijvtpr.com/index.php/IJVTPR/article/view/23/49
Słowa kluczowe:
wzmocnienie zależne od przeciwciał, choroby autoimmunologiczne, edycja genów, nanocząsteczki lipidowe, informacyjne RNA, choroby prionowe, odwrotna transkrypcja, szczepionki SARS-CoV-2
Abstrakcyjny
Operacja Warp Speed wprowadziła na rynek w Stanach Zjednoczonych dwie szczepionki mRNA, produkowane przez firmy Pfizer i Moderna. Dane tymczasowe sugerowały wysoką skuteczność obu tych szczepionek, co pomogło w legitymizacji zezwolenia na stosowanie w sytuacjach nadzwyczajnych (EUA) przez FDA. Jednak wyjątkowo szybkie przemieszczanie tych szczepionek w kontrolowanych badaniach i do masowego rozmieszczenia budzi wiele obaw dotyczących bezpieczeństwa.
W tym przeglądzie najpierw szczegółowo opisujemy technologię leżącą u podstaw tych szczepionek. Następnie dokonujemy przeglądu zarówno składników, jak i zamierzonej odpowiedzi biologicznej na te szczepionki, w tym wytwarzania samego białka kolczastego oraz ich potencjalnego związku z szerokim zakresem zarówno ostrych, jak i długoterminowych patologii, takich jak zaburzenia krwi, choroby neurodegeneracyjne i autoimmunologiczne. choroby. Wśród tych potencjalnie indukowanych patologii omówiono znaczenie sekwencji aminokwasowych związanych z białkiem prionowym w białku wypustkowym.
Przedstawiamy również krótki przegląd badań potwierdzających możliwość „wyrzucania” białka kolczastego, przenoszenia białka z osoby zaszczepionej na osobę nieszczepioną, co skutkuje objawami wywołanymi u tej ostatniej.
Kończymy odniesieniem się do wspólnego punktu debaty, a mianowicie, czy te szczepionki mogą modyfikować DNA osób otrzymujących szczepienie. Chociaż nie ma badań, które definitywnie wykazałyby, że tak się dzieje, przedstawiamy prawdopodobny scenariusz, poparty wcześniej ustalonymi szlakami transformacji i transportu materiału genetycznego, dzięki którym wstrzyknięte mRNA może ostatecznie zostać włączone do DNA komórek zarodkowych w celu transmisji międzypokoleniowej.
Kończymy naszymi zaleceniami dotyczącymi nadzoru, które pomogą wyjaśnić długoterminowe skutki tych eksperymentalnych leków i pozwolą nam lepiej ocenić prawdziwy stosunek ryzyka do korzyści tych nowatorskich technologii.
Biografie autorów
Stephanie Seneff, Laboratorium Informatyki i Sztucznej Inteligencji, MIT, Cambridge MA, 02139, USA
Laboratorium Informatyki i Sztucznej Inteligencji, MIT, Cambridge MA, 02139, USA
Greg Nigh, Naturopathic Oncology, Immersion Health, Portland, OR 97214, USA
Onkologia naturopatyczna, Immersion Health, Portland, OR 97214, USA
________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Wprowadzenie
Bez precedensu.
To słowo tak bardzo zdefiniowało rok 2020 i pandemię związaną z SARS-CoV-2. Oprócz bezprecedensowej choroby i jej globalnej reakcji, COVID-19 zainicjował również bezprecedensowy proces badań, produkcji, testowania i publicznej dystrybucji szczepionek (Shaw,
]
Poczucie pilności walki z wirusem doprowadziło do stworzenia w marcu 2020 r. Operacji Warp Speed (OWS), programu ówczesnego prezydenta Donalda Trumpa, mającego na celu jak najszybsze wprowadzenie na rynek szczepionki przeciwko COVID-19 (Jacobs i Armstrong, 2020). OWS ustalił jeszcze kilka bezprecedensowych aspektów COVID-19.
Po pierwsze, skłonił Departament Obrony USA do bezpośredniej współpracy z departamentami zdrowia USA w zakresie dystrybucji szczepionek (Bonsell, 2021).
Po drugie, National Institutes of Health (NIH) współpracował z firmą biotechnologiczną Moderna przy wprowadzaniu na rynek bezprecedensowego rodzaju szczepionki przeciwko chorobom zakaźnym, wykorzystującej technologię opartą na informacyjnym RNA (mRNA) (National Institutes of Health, 2020). Zbieg tych bezprecedensowych wydarzeń szybko uświadomił opinii publicznej obietnicę i potencjał szczepionek mRNA jako nowej broni przeciwko chorobom zakaźnym w przyszłości.
Jednocześnie wydarzenia bez precedensu są z definicji bez historii i kontekstu, na podstawie których można by w pełni ocenić ryzyko, oczekiwane korzyści, bezpieczeństwo i długoterminową rentowność jako pozytywny wkład w zdrowie publiczne. W tym artykule pokrótce omówimy jeden szczególny aspekt tych bezprecedensowych wydarzeń, a mianowicie opracowanie i wdrożenie szczepionek mRNA przeciwko docelowej klasie chorób zakaźnych pod parasolem „SARS-CoV-2”.
Wierzymy, że wiele problemów, które tutaj poruszamy, będzie miało zastosowanie do każdej przyszłej szczepionki mRNA, która może być wytwarzana przeciwko innym czynnikom zakaźnym lub w zastosowaniach związanych z rakiem i chorobami genetycznymi, podczas gdy inne wydają się szczególnie istotne dla szczepionek mRNA obecnie wdrażanych przeciwko podklasie wirusów koronowych. Chociaż obietnice dotyczące tej technologii były szeroko głoszone, obiektywnie ocenione zagrożenia i kwestie bezpieczeństwa poświęcono znacznie mniej szczegółowej uwagi. Naszym zamiarem jest dokonanie przeglądu kilku wysoce niepokojących aspektów molekularnych technologii mRNA związanych z chorobami zakaźnymi i skorelowanie ich z udokumentowanymi i potencjalnymi skutkami patologicznymi.
Rozwój szczepionki
Rozwój szczepionek mRNA przeciwko chorobom zakaźnym jest pod wieloma względami bezprecedensowy.
W publikacji z 2018 roku sponsorowanej przez Fundację Billa i Melindy Gatesów szczepionki zostały podzielone na trzy kategorie: proste, złożone i bezprecedensowe (Young i in., 2018).
Szczepionki proste i złożone reprezentowały standardowe i zmodyfikowane zastosowania istniejących technologii szczepionek.
Bezprecedensowy reprezentuje kategorię Bezprecedensowy. Wiele aspektów Covid-19 i późniejszego rozwoju szczepionek jest bezprecedensowych dla szczepionki stosowanej do stosowania w populacji ogólnej. Niektóre z nich obejmują następujące.1.
Najpierw użyj PEG (glikolu polietylenowego) w zastrzyku (patrz tekst) 2. Najpierw użyj technologii szczepionki mRNA przeciwko czynnikowi zakaźnemu3.
Moderna po raz pierwszy wprowadziła na rynek dowolny produkt4.
Po pierwsze, aby urzędnicy ds. zdrowia publicznego mówili osobom otrzymującym szczepienie, aby spodziewali się wystąpienia niepożądanej reakcji5.
Pierwsze, które zostaną wprowadzone do publicznej wiadomości, z niczym więcej niż wstępnymi danymi dotyczącymi skuteczności (patrz tekst)6.
Pierwsza szczepionka, która nie zawiera wyraźnych twierdzeń o ograniczeniu infekcji, przenoszenia lub zgonów 7. Pierwsza szczepionka przeciwko koronawirusowi, jaką kiedykolwiek zastosowano u ludzi8. Pierwsze wstrzyknięcie genetycznie zmodyfikowanych polinukleotydów w szczepionce populacji ogólnej przeciwko chorobie, na którą nigdy wcześniej nie było odpowiedniej szczepionki.
Przykładem są szczepionki przeciwko HIV i malarii. Jak wskazuje ich analiza, jak pokazano na rycinie 1, oczekuje się, że opracowanie bezprecedensowych szczepionek zajmie 12,5 roku. Co jeszcze bardziej złowieszcze, mają oni szacowaną na 5% szansę przejścia przez badania fazy II (ocena skuteczności) i, z tych 5%, 40% szans na przejście przez badania fazy III (ocena korzyści dla populacji).
Innymi słowy, przewidywano, że bezprecedensowa szczepionka ma 2% prawdopodobieństwo sukcesu na etapie III fazy badań klinicznych. Jak wprost ująli to autorzy, istnieje „niskie prawdopodobieństwo sukcesu, szczególnie w przypadku bezprecedensowych szczepionek”. (Young i in., 2018) Wykres 1.
Wprowadzenie na rynek innowacyjnych szczepionek jest kosztowne i czasochłonne, a prawdopodobieństwo sukcesu jest niskie, zwłaszcza w przypadku szczepionek bezprecedensowych (na podstawie Young et al, 2018).
Mając to na uwadze, dwa lata później mamy bezprecedensową szczepionkę o skuteczności 90-95% (Baden i wsp. 2020).
W rzeczywistości te raporty o skuteczności są główną motywacją publicznego poparcia dla przyjęcia szczepień (Departament Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych, 2020).
To przeczy nie tylko przewidywaniom, ale także oczekiwaniom. British Medical Journal (BMJ) może być jedyną znaczącą konwencjonalną publikacją medyczną, która dała platformę głosom zwracającym uwagę na obawy dotyczące skuteczności szczepionek COVID-19.
Rzeczywiście istnieją powody, by sądzić, że szacunki skuteczności wymagają ponownej oceny.
Peter Doshi, zastępca redaktora BMJ, opublikował dwie ważne analizy (Doshi 2021a, 2021b) surowych danych udostępnionych FDA przez producentów szczepionek, które są podstawą do twierdzenia o wysokiej skuteczności.
Niestety, zostały one opublikowane na blogu BMJ, a nie w recenzowanej treści. Doshi opublikował jednak badanie dotyczące skuteczności szczepionek i wątpliwej użyteczności punktów końcowych prób szczepionek w recenzowanej treści BMJ (Doshi 2020). Centralnym aspektem krytyki Doshi dotyczącej wstępnych danych dotyczących skuteczności jest wykluczenie ponad 3400 „podejrzewanych przypadków COVID-19”, które nie zostały uwzględnione w tymczasowej analizie danych dotyczących szczepionek firmy Pfizer przedłożonych FDA. Co więcej, niski, ale nietrywialny odsetek osób zarówno w badaniach Moderna, jak i Pfizer został uznany za SARS-CoV-1-dodatni na początku badania, mimo że wcześniejsze zakażenie stanowiło podstawę do wykluczenia.
Z tych i innych powodów, tymczasowa ocena skuteczności obu szczepionek na poziomie około 95% jest podejrzana.
Nowsza analiza dotyczyła w szczególności kwestii redukcji ryzyka względnego i absolutnego .
Chociaż wysokie szacunki redukcji ryzyka opierają się na ryzyku względnym, bezwzględna redukcja ryzyka jest bardziej odpowiednią miarą dla członków społeczeństwa do określenia, czy szczepienie zapewnia osobiście znaczące zmniejszenie ryzyka.
W tej analizie, wykorzystując dane dostarczone przez producentów szczepionek do FDA, szczepionka Moderna w czasie analizy okresowej wykazała bezwzględną redukcję ryzyka o 1,1% (p = 0,004), podczas gdy bezwzględne zmniejszenie ryzyka szczepionki Pfizer wyniosło 0,7% (p <0.000) (brązowy 2021).
Inni poruszyli ważne dodatkowe pytania dotyczące rozwoju szczepionki przeciw COVID-19, pytania mające bezpośrednie znaczenie dla omawianych tutaj szczepionek mRNA. Na przykład Haidere i in. glin. (2021) identyfikują cztery „krytyczne pytania” związane z opracowaniem tych szczepionek, pytania, które są istotne zarówno dla ich bezpieczeństwa, jak i skuteczności:
- Czy szczepionki stymulują odpowiedź immunologiczną?
- Czy szczepionki zapewnią zrównoważoną wytrzymałość immunologiczną?
*Jak mutuje SARS-CoV-2?
- Czy jesteśmy przygotowani na backfire'y związane ze szczepionkami?
Brak standardowych i rozszerzonych badań przedklinicznych i klinicznych dwóch wdrożonych szczepionek mRNA sprawia, że z czasem na każde z tych pytań trzeba będzie odpowiedzieć. Tylko dzięki obserwacji odpowiednich danych fizjologicznych i epidemiologicznych generowanych przez dostarczanie szczepionek na szeroką skalę do ogółu społeczeństwa, kwestie te zostaną rozwiązane. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy istnieje swobodny dostęp do bezstronnego raportowania wyników – coś, co wydaje się mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę powszechną cenzurę informacji związanych ze szczepionkami z powodu postrzeganej potrzeby ogłaszania sukcesu za wszelką cenę.
Dwie szczepionki mRNA, które przeszły próby fazy 3 i są obecnie dostarczane do ogólnej populacji, to szczepionka Moderna i szczepionka Pfizer-BioNTech. Szczepionki mają ze sobą wiele wspólnego. Oba są oparte na mRNA kodującym białko wypustek wirusa SARS-CoV-2. Oba wykazały „względny” wskaźnik skuteczności wynoszący 94-95%. Wstępne wskazania wskazują, że przeciwciała są nadal obecne po trzech miesiącach. Obaj zalecają dwie dawki w odstępie trzech lub czterech tygodni, a ostatnio pojawiły się doniesienia o konieczności corocznych zastrzyków przypominających (Mahose, 2021).
Oba są dostarczane przez wstrzyknięcie do mięśni i oba wymagają przechowywania w głębokim zamrożeniu, aby zapobiec rozpadowi RNA. Dzieje się tak dlatego, że w przeciwieństwie do dwuniciowego DNA, który jest bardzo stabilny, produkty jednoniciowego RNA są podatne na uszkodzenia lub ubezwłasnowolnienie w wysokich temperaturach i muszą być trzymane w ekstremalnie niskich temperaturach, aby zachować ich potencjalną skuteczność (Pushparajah i wsp., 2021).
Producenci twierdzą, że szczepionka Pfizer wymaga przechowywania w temperaturze -94 stopni Fahrenheita (-70 stopni Celsjusza), co sprawia, że jej transport i trzymanie w chłodzie przed ostatecznym podaniem jest bardzo trudne. Szczepionkę Moderna można przechowywać przez 6 miesięcy w temperaturze -4 stopni Fahrenheita (-20 stopni Celsjusza), a po rozmrożeniu można ją bezpiecznie przechowywać w lodówce przez 30 dni (Zimmer et al., 2021).
Dwie inne szczepionki, które są obecnie podawane w sytuacjach awaryjnych, to szczepionka Johnson & Johnson i szczepionka AstraZeneca.
Oba są oparte na technologii wektorowego DNA, która bardzo różni się od technologii stosowanej w szczepionkach mRNA.
Chociaż te szczepionki zostały również wprowadzone na rynek bez wystarczającej oceny, nie są one przedmiotem tego artykułu, więc pokrótce opiszemy, jak są opracowywane.
Te szczepionki są oparte na wadliwej wersji adenowirusa, dwuniciowego wirusa DNA, który powoduje przeziębienie.
Adenowirus został genetycznie zmodyfikowany na dwa sposoby, tak że nie może się replikować z powodu krytycznych brakujących genów, a jego genom został rozszerzony o kod DNA dla białka wypustkowego SARS-CoV-2. Produkcja AstraZeneca obejmuje unieśmiertelnioną ludzką linię komórkową o nazwie Human Embryonic Kidney (HEK) 293, która jest hodowana w hodowli wraz z wadliwymi wirusami (Dicks i wsp., 2012).
Linia komórkowa HEK została genetycznie zmodyfikowana w latach siedemdziesiątych XX wieku poprzez wzbogacenie jej DNA segmentami adenowirusa, które dostarczają brakujących genów potrzebnych do replikacji wadliwego wirusa (Louis i wsp., 1997). Johnson & Johnson stosuje podobną technikę opartą na linii komórek siatkówki płodu. Ponieważ produkcja tych szczepionek wymaga genetycznie zmodyfikowanych ludzkich linii komórek nowotworowych, istnieje możliwość zanieczyszczenia ludzkiego DNA, jak również wielu innych potencjalnych zanieczyszczeń.
Media wzbudziły ogromne podekscytowanie tą rewolucyjną technologią, ale istnieją również obawy, że możemy nie zdawać sobie sprawy ze złożoności potencjału reakcji organizmu na obce mRNA i inne składniki tych szczepionek, które wykraczają daleko poza prosty cel: nakłanianie organizmu do wytwarzania przeciwciał przeciwko białku kolce. W dalszej części tego artykułu najpierw bardziej szczegółowo opiszemy technologię stojącą za szczepionkami mRNA. Poświęcamy kilka rozdziałów konkretnym aspektom szczepionek mRNA, które nas dotyczą w odniesieniu do potencjalnych zarówno przewidywalnych, jak i nieprzewidywalnych negatywnych konsekwencji. Kończymy apelem do rządów i przemysłu farmaceutycznego o rozważenie zachowania większej ostrożności w obecnym przedsięwzięciu szczepienia jak największej liczby osób przeciwko SARS-CoV-
- Technologia szczepionek mRNA
We wczesnej fazie rozwoju terapii genowej opartej na nukleotydach znacznie więcej wysiłku zainwestowano w dostarczanie genów za pośrednictwem plazmidów DNA niż technologii mRNA. Dwie główne przeszkody dla mRNA to jego przejściowy charakter ze względu na jego podatność na rozkład przez RNAzy, a także jego znaną zdolność do wywoływania silnej odpowiedzi immunologicznej, która zakłóca jego transkrypcję do białka. Wykazano, że plazmidowy DNA utrzymuje się w mięśniach do sześciu miesięcy, podczas gdy mRNA prawie na pewno znika znacznie wcześniej.
W przypadku szczepionek początkowo uważano, że immunogenna natura RNA może działać na korzyść, ponieważ mRNA może podwoić się jako adiuwant szczepionki, eliminując argumenty przemawiające za toksycznym dodatkiem, takim jak aluminium.
Jednak odpowiedź immunologiczna skutkuje nie tylko odpowiedzią zapalną, ale także szybkim usuwaniem RNA i tłumieniem transkrypcji. Pomysł ten okazał się więc niepraktyczny. Istniał długi okres czasu, w którym badano różne pomysły, aby powstrzymać mRNA przed rozpadem, zanim zdąży wytworzyć białko. Dużym postępem było uświadomienie sobie, że zastąpienie wszystkich nukleotydów urydyny metylo-pseudourydyną ustabilizuje RNA przed degradacją, pozwalając mu przetrwać wystarczająco długo, aby wytworzyć odpowiednie ilości antygenu białkowego potrzebnego do immunogenezy (Liu, 2019).
Ta forma mRNA dostarczana w szczepionce nigdy nie występuje w naturze i dlatego może mieć nieznane konsekwencje. Szczepionki mRNA Pfizer-BioNTech i Moderna oparte są na bardzo podobnych technologiach, w których nanocząstka lipidowa zawiera sekwencję RNA kodującą białko wypustek SARS-CoV-2 o pełnej długości. W procesie produkcyjnym pierwszym krokiem jest złożenie cząsteczki DNA kodującej białko kolce. Proces ten został już utowarodzony, więc stosunkowo łatwo jest uzyskać cząsteczkę DNA na podstawie specyfikacji sekwencji nukleotydów (Corbett i wsp., 2020).
Po bezkomórkowej transkrypcji in vitro z DNA, wykorzystującej reakcję enzymatyczną katalizowaną przez polimerazę RNA, jednoniciowy RNA jest stabilizowany poprzez specyficzne modyfikacje nukleozydów i wysoce oczyszczony. Firma Moderna (Cambridge, MA) jest jednym z twórców wdrożonych szczepionek mRNA dla SARS-CoV-2.
Kierownictwo Moderna ma wielką wizję rozszerzenia technologii do wielu zastosowań, w których organizm może być skierowany do produkcji białek terapeutycznych nie tylko do produkcji przeciwciał, ale także do leczenia między innymi chorób genetycznych i raka. Opracowują ogólną platformę, w której DNA jest elementem magazynującym, informacyjny RNA jest „oprogramowaniem”, a białka, które koduje RNA, reprezentują różne domeny aplikacji.
Wizja jest imponująca, a teoretyczne potencjalne zastosowania są ogromne (Moderna, 2020). Technologia robi wrażenie, ale manipulacja kodem życia może prowadzić do zupełnie nieoczekiwanych negatywnych skutków, potencjalnie długoterminowych lub nawet trwałych. SARS-CoV-2 należy do klasy wirusów z dodatnią nicią RNA, co oznacza, że kodują one bezpośrednio białka kodowane przez RNA, a nie wymagają kopii nici antysensownej przed translacją na białko. Wirus składa się głównie z jednoniciowej cząsteczki RNA umieszczonej w otoczce białkowej, składającej się z białek strukturalnych wirusa, w szczególności białka wypustek, które ułatwia wiązanie wirusa z receptorem (w przypadku SARS-CoV-2 jest to jest receptorem ACE2) i fuzja wirusa z błoną komórki gospodarza.Białko szczytowe SARS-CoV-2 jest głównym celem przeciwciał neutralizujących. Jest to glikoproteina fuzyjna klasy I i jest analogiczna do hemaglutyniny wytwarzanej przez wirusy grypy i glikoproteiny fuzyjnej wytwarzanej przez wirusy syncytialne, a także gp160 wytwarzanej przez ludzki wirus niedoboru odporności (HIV) (Corbett i wsp., 2020).
Szczepionki mRNA są kulminacją lat badań nad możliwością wykorzystania RNA zamkniętego w cząsteczce lipidowej jako przekaźnika. Istniejąca maszyneria biologiczna komórki gospodarza została dokooptowana, aby ułatwić naturalną produkcję białka z mRNA. Dziedzina ta rozkwitła częściowo ze względu na łatwość, z jaką specyficzne sekwencje oligonukleotydowego DNA mogą być syntetyzowane w laboratorium bez bezpośredniego udziału żywych organizmów. Technologia ta stała się utowarowizowana i może być wykonywana na dużą skalę przy stosunkowo niskich kosztach. Enzymatyczna konwersja DNA do RNA jest również prosta i możliwe jest wyizolowanie zasadniczo czystego jednoniciowego RNA z zupy reakcyjnej (Kosuri i Church, 2014).
<<SNIP>> ( Aby przeczytać usunięte fragmenty tego artykułu naukowego (w tym ważną bibliografię), przejdź do: https://ijvtpr.com/index.php/IJVTPR/article/view/23/49 )
Wniosek
Eksperymentalne szczepionki mRNA zostały ogłoszone jako potencjalnie przynoszące ogromne korzyści, ale niosą one również za sobą możliwość potencjalnie tragicznych, a nawet katastrofalnych nieprzewidzianych konsekwencji. Szczepionki mRNA przeciwko SARS-CoV-2 zostały wdrożone z wielkimi fanfarami, ale istnieje wiele aspektów ich powszechnego stosowania, które zasługują na niepokój. Dokonaliśmy tutaj przeglądu niektórych, ale nie wszystkich z tych obaw i chcemy podkreślić, że obawy te są potencjalnie poważne i mogą nie być widoczne przez lata, a nawet międzypokoleniowe.
W celu odpowiedniego wykluczenia niekorzystnych potencjalności opisanych w tym artykule, zalecamy co najmniej zastosowanie następujących praktyk badawczych i nadzoru:
- Ogólnokrajowe wysiłki na rzecz zebrania szczegółowych danych na temat zdarzeń niepożądanych związanych ze szczepionkami zawierającymi mRNA, przy dużej alokacji środków, śledzone znacznie dłużej niż pierwsze kilka tygodni po szczepieniu.
- Wielokrotne testowanie autoprzeciwciał w populacji zaszczepionej. Testowane autoprzeciwciała mogą być standaryzowane i powinny opierać się na wcześniej udokumentowanych przeciwciałach i autoprzeciwciałach potencjalnie wywołanych przez białko wypustek. Należą do nich autoprzeciwciała przeciwko fosfolipidom, kolagenowi, aktynie, tyreoperoksydazie (TPO), zasadowemu białku mieliny, transglutaminazie tkankowej i być może innym
.
- Profilowanie immunologiczne związane z równowagą cytokin i powiązanymi skutkami biologicznymi. Testy powinny obejmować co najmniej IL-6, INF-α, D-dimer, fibrynogen i białko C-reaktywne.
- Badania porównujące populacje, które zostały zaszczepione szczepionkami mRNA i te, które nie miały potwierdzić oczekiwanego spadku wskaźnika infekcji i łagodniejszych objawów w zaszczepionej grupie, przy jednoczesnym porównywaniu wskaźników różnych chorób autoimmunologicznych i prionowych w tych samych dwóch populacjach.
- Badania mające na celu ocenę, czy osoba nieszczepiona może nabyć specyficzne dla szczepionki formy białek kolców od osoby zaszczepionej znajdującej się w bliskim sąsiedztwie.
- Badania in vitro mające na celu ocenę, czy nanocząstki mRNA mogą być pobierane przez plemniki i przekształcane w plazmidy cDNA.
- Badania na zwierzętach mające na celu ustalenie, czy szczepienie na krótko przed zapłodnieniem może spowodować, że potomstwo będzie nosiło w swoich tkankach plazmidy kodujące białko wypustek, prawdopodobnie zintegrowane z ich genomem.
- Badania in vitro miały na celu lepsze zrozumienie toksyczności białka kolczastego dla mózgu, serca, jąder itp. Polityka publiczna dotycząca masowych szczepień zasadniczo opierała się na założeniu, że stosunek ryzyka do korzyści dla nowych szczepionek mRNA to „slam dunk”. ”.
W związku z trwającą na szeroką skalę kampanią szczepień w odpowiedzi na ogłoszoną międzynarodową sytuację kryzysową związaną z COVID-19, rzuciliśmy się do eksperymentów ze szczepionkami na skalę światową. Powinniśmy przynajmniej skorzystać z danych dostępnych z tych eksperymentów, aby dowiedzieć się więcej o tej nowej i wcześniej nietestowanej technologii. A w przyszłości wzywamy rządy do większej ostrożności w obliczu nowych biotechnologii.
Wreszcie, jako oczywista, ale tragicznie ignorowana sugestia, rząd powinien również zachęcać ludność do podejmowania bezpiecznych i niedrogich kroków w celu naturalnego wzmocnienia ich układu odpornościowego, takich jak wyjście na światło słoneczne w celu podniesienia poziomu witaminy D (Ali, 2020) i spożywanie głównie pełnowartościowej żywności ekologicznej, a nie przetworzonej żywności naładowanej chemikaliami (Rico-Campà i in., 2019). Ponadto należy zachęcać do spożywania pokarmów, które są dobrym źródłem witaminy A, witaminy C i witaminy K2, ponieważ niedobory tych witamin są powiązane ze złymi skutkami COVID-19 (Goddek, 2020; Sarohan, 2020).
Przetlumaczyla GR przez translator google
zrodlo:http://stateofthenation.co/?p=67663
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz