Przez Paul Robinson , profesor na Uniwersytecie w Ottawie. Pisze o historii Rosji i ZSRR, historii wojskowości i etyce wojskowej, jest autorem bloga Irrussianality.
Prawdopodobnie można śmiało powiedzieć, że przed tym tygodniem prawie nikt na Zachodzie nie słyszał o białoruskim działaczu opozycyjnym Romanie Protasewiczu, redaktorze kanału Telegram zakazanego przez urzędników w jego rodzinnym kraju. W niedzielę wszystko się jednak zmieniło.
Protasewicz stał się międzynarodowym celebrytą sprawy po tym, jak samolot pasażerski, którym podróżował z Grecji na Litwę, został skierowany do stolicy Białorusi Mińsk, a on i jego dziewczyna, Sofia Sapega, zostali aresztowani na płycie lotniska.
RÓWNIEŻ NA RT.COMZachodni wrogowie Białorusi używają tego kraju jako „poligonu doświadczalnego” przed atakiem na Rosję, mówi walczący prezydent ŁukaszenkoWraz ze sławą zwraca się uwagę. Wkrótce krytycy rzucili światło na przeszłość Protasewicza, podając w wątpliwość jego kwalifikacje jako bohatera liberalnej demokracji. Powiedzieli, że zamiast bronić zachodnich wartości, aktywista jest neonazistowskim fanatykiem, który walczył z osławionym batalionem Azow na Ukrainie.
Wkrótce udostępniono dowód służby Białorusina w skrajnie prawicowej milicji, a zdjęcia krążą w Internecie, a także wypowiedzi jego ojca i byłego dowódcy pułku Andrieja Biletskiego. Pozostają pytania, czy Protasevich służył w wydziale propagandowym jednostki, czy też jako bojownik na pierwszej linii, ale jego powiązania z pułkiem nie budzą już wątpliwości. W międzyczasie pojawiły się zdjęcia przedstawiające go w koszulce z neonazistowskimi insygniami, a także historie jego zaangażowania w białoruską milicję nacjonalistyczną.
Ale czy to ma znaczenie? Wiele osób w młodości robi głupie rzeczy, ale potem idzie dalej. Liczy się to, co teraz robi Protasevich. Po co wyciągać cały swój bagaż z przeszłości?
To nie są nierozsądne pytania. Można się zastanawiać, dlaczego skrajnie prawicowe koneksje Protasewicza mają jakikolwiek związek z jego aresztowaniem i dywersją cywilnego samolotu pasażerskiego.
Zasadniczo zarzuty, jakie białoruskie państwo wysuwa Protasewiczowi, nie mają nic wspólnego z jego związkami ze skrajną prawicą. Zamiast tego dotyczą jego pracy organizującej antyrządowe protesty na Białorusi. Gdyby można było wykazać, że w trakcie tego działania aktywista propagował skrajnie prawicowe poglądy, to jego przeszłość mogłaby rzeczywiście mieć znaczenie. Ale jeśli wszystko, co robił, to mobilizowanie sprzeciwu wobec tego, co wielu uważa za oszukańcze wybory, to jego wątpliwej przeszłości nie ma ani tu, ani tam. Był zaangażowany w legalną działalność demokratyczną i powinien zostać uwolniony.
Po drugie, jego poglądy polityczne nie mają wpływu na status prawny działań Białorusi polegających na zmianie kierunku lotu jego samolotu. Albo uziemienie samolotu pasażerskiego w celu aresztowania poszukiwanego człowieka jest legalne, albo nie - polityczne opinie pasażerów są nieistotne.
Po trzecie, podnoszenie tych opinii może być postrzegane jako próba usprawiedliwienia nielegalnego czynu, po prostu zmieniając rozmowę.
Wzmianka o faszystowskich powiązaniach Protasewicza odwraca rozmowę od obelżywego charakteru białoruskiego reżimu do rzekomych grzechów jego przeciwnika. Ofiara staje się sprawcą. Można argumentować, że udział w tej grze jest darem dla władz i że należy unikać dyskusji na temat wszystkiego, co umniejsza rozwiązanie kryzysu humanitarnego w kraju.
To wszystko są uczciwe argumenty. Ale to nie jest cała historia.
RÓWNIEŻ NA RT.COMUwięziony białoruski działacz Protasewicz spędził wojnę w Donbasie z neonazistowskim batalionem Azow, ale czy był to żołnierz czy dziennikarz?Na początek można śmiało powiedzieć, że relacje medialne powinny być dokładne i kompletne. Opisywanie Protasewicza jako „dziennikarza” lub „reportera” i malowanie go jako działacza demokratycznego, nie wspominając o jego skrajnie prawicowych koneksjach, pozbawia czytelników pełnego zrozumienia. Ludzie mogą mieć całkowicie błędne wyobrażenie o tym, kim on jest - po prostu dlatego, że redaktorzy uważają, że opinia publiczna może radzić sobie tylko w kategoriach bohaterów i złoczyńców.
Po drugie, w momencie, gdy ktoś angażuje się w działalność polityczną, jego przeszłość jest w rzeczywistości uczciwą grą. Istotą demokracji jest rozliczalność, która z kolei wymaga pełnego ujawnienia faktów i rozliczenia wszystkich osób zaangażowanych w politykę z dotychczasowych działań. Protasevich nie może rościć sobie prawa do prywatności za błędy swojej młodości.
Po trzecie, nie należy ukrywać faktów tylko dlatego, że są politycznie niewygodne. Zasady demokratyczne wykluczają pogląd, że niewygodne prawdy powinny być zamknięte w szafce, tylko po to, by je wypuścić, gdy publiczność będzie mogła je bezpiecznie poznać. Kiedy już zejdziemy tą ścieżką, wszelkie pozory demokratycznej wolności wychodzą przez okno. Ludzie zasługują na poznanie prawdy.
Poza tym sprawa ta rodzi również ważne pytania dotyczące typów ludzi, których zachodnie państwa i działacze polityczni uważają za swoich orędowników. W artykule dla Politico dziennikarz Leonid Ragozin przekonywał, że Protasevich był dokładnie tym typem osoby, którą Zachód powinien wspierać, aby promować demokratyczne zmiany w krajach takich jak Białoruś, nalegając, aby państwa „zapewniały ludziom takim jak oni bezpieczne schronienie i możliwości wykonywać swoją pracę w UE ”.
Według Ragozina „obejmując zdrową część społeczeństwa w obu krajach i współpracując z ludźmi takimi jak Protasewicz i Nawalny w celu zbudowania wspólnej europejskiej przyszłości, UE zrobi więcej, aby doprowadzić do końca dyktatur, niż jakakolwiek liczba sankcji może kiedykolwiek oferta."
Ale czy naprawdę sprawiedliwe jest nazywanie kogoś ze skrajnie prawicowymi koneksjami Protasewicza „zdrową częścią społeczeństwa” ? Większość ludzi prawdopodobnie by nie pomyślała. Ale jeśli ogół społeczeństwa nie wie o przeszłości aktywisty, absurdalność propozycji Ragozina nie byłaby tak oczywista. Innymi słowy, ukrywanie prawdy może mieć niebezpieczne konsekwencje - w tym przypadku zobowiązanie się do wspierania „zdrowych” części społeczeństwa, które wyglądają na znacznie bardziej chore, niż powinny.
Często mówi się, że „wróg mojego wroga jest moim przyjacielem”. Ale nie w każdym przypadku jest to prawdą, a promocja ekstremistów może mieć bardzo negatywne konsekwencje. Ukraina jest najlepszym przykładem tej smutnej rzeczywistości. Prozachodni rewolucjoniści, którzy obalili prezydenta Wiktora Janukowycza w 2014 roku, zrobili to przy wsparciu skrajnie prawicowych ugrupowań, mimo że sami bronili bardziej liberalnego stanowiska. Zarówno oni, jak i ich zachodni zwolennicy udawali, że neonaziści nie istnieją, a jeśli tak, zakładali, że nie stanowią problemu. Ale inni ich zauważyli, a ich obecność pomogła w delegitymizacji nowego rządu i wywołała bunt we wschodniej Ukrainie.
To wszystko pokazuje, że ignorujesz nieprzyjemne prawdy tylko na własne ryzyko. Mroczna przeszłość Protasewicza nie ma znaczenia dla praw i krzywd jego aresztowania i rzeczywiście może odwrócić uwagę od występków państwa białoruskiego. Ale to nie znaczy, że powinniśmy zachowywać się tak, jakby ta przeszłość nie istniała - ludzie zasługują na to, by usłyszeć całą historię. Uczciwe raportowanie wymaga, aby mówić prawdę - całą prawdę i tylko prawdę - nie tylko jej fragmenty, które pasują do programu.
Przetlumaczyla GR przez translator google
zrodlo:https://www.rt.com/russia/525032-protasevich-arrest-neo-nazi-links/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz