piątek, 8 października 2021

"SZ....IONKI C...D-19: Nanocząsteczki, mRNA i Hydra Vulgaris!!!!!!"

 NEXT

Pokryte DNA złote nanocząsteczki do wykrywania mRNA u żywych zwierząt Hydra Vulgaris

Maria Moros, Maria-Eleni Kyriazi, Afaf H. El-Sagheer, Tom Brown, Claudia Tortiglione* i Antonios G. Kanaras*

Cite this: ACS Zał. Matko. Interfejsy 2019, 11, 15, 13905–13911
Data publikacji: 11 grudnia 2018 r.
https://doi.org/10.1021/acsami.8b17846
Copyright © 2018 American Chemical Society
with CC-BYlicense
Article Views
3352
Altmetric
12
Citations

PDF (3 MB)

Supporting Info (1)»

Abstrakcyjny

Postępy w projektowaniu nanocząstek doprowadziły do opracowania systemów nanocząstek, które mogą wykrywać cząsteczki wewnątrzkomórkowe, zmieniać procesy komórkowe i uwalniać leki do określonych celów in vitro. W tej pracy pokazujemy, że pokryte oligonukleotydami nanocząstki złota są odpowiednie do wykrywania mRNA w żywym organizmie modelowym Hydra vulgaris, bez naruszania integralności zwierzęcia. Skupiamy się w szczególności na wykrywaniu mRNA Hymyc1, który odpowiada za regulację równowagi między samoodnową a różnicowaniem komórek macierzystych. Deregulacja Myc występuje w ponad połowie ludzkich nowotworów, dlatego też zdolność do wykrywania in vivo mRNA za pomocą innowacyjnych systemów fluorescencyjnych jest najbardziej interesująca.


SŁOWA KLUCZOWE:

SPECJALNA SPRAWA

Ten artykuł jest częścią Translational DNA Nanotechnology specjalna sprawa.

Wstęp

SEKCJE ARTYKUŁÓW

Jump To

W ostatnich latach nanocząstki złota (AuNP) znalazły się w czołówce badań naukowych ze względu na ich atrakcyjne właściwości, które wynikają z ich dostrajalnego kształtu, rozmiaru i funkcjonalizacji ligandów. (1) W szczególności sferyczne AuNP są szeroko stosowane ze względu na łatwość ich syntezy, a także zdolność do łatwego modyfikowania ich powierzchni różnymi funkcjonalnymi ligandami przy użyciu chemii Au-S.(2-6) Wśród różnych typów funkcjonalnych ligandów, AuNPs powlekane syntetycznymi oligonukleotydami są bardzo atrakcyjne do zastosowań biomedycznych, ponieważ łączą unikalne właściwości oligonukleotydów, takie jak selektywność i specyficzność, z optoelektronicznymi właściwościami złotego rdzenia. Hybrydy oligonukleotyd-AuNP wykazują zwiększoną stabilność koloidalną, wysoki wychwyt komórkowy bez wymogu współnośników i odporność na degradację enzymatyczną, zalety, które zostały zbadane pod kątem wykrywania oligonukleotydów, a także dostarczania leków do komórek.(2,7-9)
Specyficzne wykrywanie osiąga się dzięki starannym rozważaniom projektowym, które obejmują odpowiedni dobór oligonukleotydów pod względem długości i zawartości zasad, a także odpowiednią gęstość oligonukleotydów na powierzchni AuNP, w celu z jednej strony zapobiegania degradacji nanosondy przez enzymy, a z drugiej z drugiej strony, aby zachować funkcjonalność oligonukleotydów i stabilność nanocząstek.(10) Wykazano, że dobrze zaprojektowane nanocząstki pokryte oligonukleotydem są skuteczne w regulacji ekspresji genów.(2,11) Na przykład, Rosi et al. wykazali zastosowanie nanosond pokrytych oligonukleotydami do regulacji w dół wzmocnionego zielonego białka fluorescencyjnego (EGFP). Po wychwytywaniu zaobserwowano znaczące knockdown genu w linii komórek śródbłonka myszy (C166). (12) Z drugiej strony, Giljohann et al. wykazali znaczącą regulację w dół lucyferazy w komórkach HeLa, a Cutler et al. wykazali, w jaki sposób takie systemy mogą wyciszać receptor naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) w komórkach SCC12.(13,14) Co więcej, wyciszanie genów zostało również z powodzeniem zademonstrowane in vivo, gdzie Jensen i in. zaprojektowali nanosondy pokryte oligonukleotydami jako terapię RNAi glejaka wielopostaciowego (GBM) poprzez celowanie i obniżanie poziomu mRNA bcl2L12 i powiązanych poziomów białka, które mają tendencję do nadekspresji w GBM.(15) Po tym badaniu Sita i in. wykazali, w jaki sposób powszechnie podawany lek do leczenia GBM, temozolimid (TMZ), może być bardziej skuteczny poprzez eliminację metylotransferazy O6-metyloguaniny-DNA (MGMT), białka, które utrudnia mechanizm działania leków.(16) de la Fuente i współpracownicy donieśli również o zastosowaniu nanosond siRNA w celu namierzenia komórek nowotworowych w modelach raka płuc poprzez obniżenie poziomu c-myc.(17) Udało im się indukować RNAi zarówno in vitro, jak i in vivo, opracowując wiele strategii siRNA do złotego rdzenia nanocząsteczkowego i osiągnięcie do 80% regulacji w dół genów.(18,19)
Hybrydy oligonukleotydów i nanocząstek złota zostały również wykorzystane do wykrywania celów wewnątrzkomórkowych, w tym mikroRNA i mRNA. Mirkin i współpracownicy wykazali wykorzystanie takich nanosond do wykrywania mRNA surwiwiny, a także wykrywania markerów genetycznych krążących komórek nowotworowych (CTC) w ludzkiej krwi, w tym markerów mezenchymalnych, takich jak skręt, wimentyna i fibronektyna oraz marker nabłonkowy E-kadheryna.(20,21) Podobnie Yang i in. zastosowali nanocząsteczki złota pokryte oligonukleotydami FRET do namierzenia mRNA tk1, celu związanego z podziałem komórek i wzrostem guza, w komórkach HepG2, MCF-7 i L02, podczas gdy Wright i współpracownicy wykorzystali AuNP pokryte szpilką DNA do wykrywania specyficzne sekwencje mRNA dla dehydrogenazy 3-fosforanu aldehydu glicerynowego (GAPDH) w komórkach Hep-2 i wirusa RSV w żywych komórkach Hep-2 zakażonych RSV.(22,23) Z drugiej strony, Zhou et al. zastosował system spinki do włosów, koncentrując się na wykrywaniu mRNA mdr1, co jest związane z przewidywaniem wielolekooporności komórek nowotworowych.(24) Ponadto badania naszej grupy wykazały, że pokryte oligonukleotydami AuNP mogą być specjalnie zaprojektowane do wykrywania wimentyny, mRNA desmokoliny i keratyny8 są celami związanymi z procesem przejścia z nabłonka do mezenchymów (EMT) w żywych komórkach, podczas gdy wykrywanie mRNA wimentyny zostało również pomyślnie zademonstrowane w modelach zranionej skóry.(9,25) Ten projekt nanocząstek został rozszerzony poza ograniczeniami wykrywania pojedynczego celu, aby osiągnąć jednoczesne obrazowanie wielu celów mRNA. Prigodich i in. wykazali jednoczesne wykrywanie dwóch celów, surwiwiny i aktyny, poprzez monitorowanie dwóch oddzielnych wyników fluorescencji.(26) Tang i współpracownicy przedstawili kilka badań skupiających się na wykrywaniu multipleksowym, w tym obrazowaniu mRNA c-myc, tk1 i galnac-t in vitro w wielu różnych liniach komórkowych, a także jednoczesna wizualizacja fluorescencyjna mRNA surwiwiny i cykliny d1 w komórkach SK-BR-3 i MCF-10A.(27-29). a mRNA keratyny 8 można jednocześnie wykrywać za pomocą dimerów AuNP. (8) Oprócz mRNA wykrywano również mikroRNA za pomocą nanosond pokrytych oligonukleotydami. Tu i in. zademonstrowali wykrycie miR-122 w komórkach Huh7 przy użyciu pokrytych AuNPs DNA typu spinka do włosów. Cel ten stanowi 70% mikroRNA w wątrobie, a jego potencjalną redukcję powiązano z rakiem wątrobowokomórkowym. (30) Ponadto Huang et al. pokazali, w jaki sposób dwa cele mikroRNA, miR-21 i miR-141 mikroRNA, mogą być jednocześnie wykrywane w żywych komórkach nowotworowych, w tym komórkach HeLa i komórkach LOVE-1.(31)
Chociaż istnieje znaczna ilość badań skupiających się na zastosowaniu nanocząstek złota pokrytych oligonukleotydami w systemach in vitro, jest mniej prac związanych z systemami in vivo, co jest bardzo ważne, ale eksperymentalnie trudniejsze.
W tej pracy zademonstrowaliśmy celowaną detekcję mRNA za pomocą pokrytych oligonukleotydami nanocząstek złota w słodkowodnym polipach Hydra vulgaris. Hydra jest małym bezkręgowcem klasycznie używanym jako model w biologii rozwoju, który ostatnio pojawił się również jako podatny system do testowania toksyczności i bioaktywności nowych funkcjonalnych biomateriałów i nanourządzeń (32−39), zmniejszając obawy etyczne i koszty ekonomiczne związane z eksperymentami na kręgowcach . Anatomia strukturalna Hydra, która przedstawia strukturę tkanki bez organów i płynów biologicznych, umożliwia badanie interakcji między dowolnym związkiem zawieszonym w podłożu a całym repertuarem komórek ciała w szybki, prosty i niezawodny sposób. Polip jest zbudowany jako wydrążona i przezroczysta rurka z podstawą stopy i ustami (hipostom) otoczona pierścieniem macek w strefie wierzchołkowej (patrz Rysunek S1). Ściana ciała składa się z dwóch warstw nabłonka, ektodermy skierowanej na zewnątrz i endodermy skierowanej do jamy wewnętrznej oraz ograniczonej liczby zróżnicowanych typów komórek pochodzących z śródmiąższowych komórek macierzystych, szybko cyklicznej puli komórek zlokalizowanych w centralnej części tkanki. kolumna ciała.(40,41) Te multipotencjalne komórki macierzyste mogą występować pojedynczo (1s) lub w skupiskach 2, 4, 8 i 16 komórek (2, 4, 8, 16) i podlegać szlakom samoodnowy lub różnicowania nematocyty, komórki parzące charakteryzujące typ lub neurony (czuciowe i zwojowe), komórki wydzielnicze (komórki gruczołowe i komórki śluzowe) oraz gamety.(42) Komórki śródmiąższowe wchodzące w szlak nematocytów podlegają różnym podziałom komórkowym (4s, 8s, 16s) , co skutkuje powstaniem gniazd komórek połączonych ze sobą mostkami cytoplazmatycznymi (nematoblastami) (patrz Ryc. S1).(40) Wśród licznych genów kontrolujących szlak różnicowania komórek macierzystych, Hymyc 1 ulega swoistej ekspresji w gniazdach dzielących się nicieni i komórek gruczołowych i bierze udział w regulacji równowagi między samoodnową i różnicowaniem komórek macierzystych(43−45)
Dobrze rozpoznawalny i zdefiniowany wzór ekspresji Hymyc 1 u Hymyc 1, jego znaczenie i dostępność jego sekwencji mRNA skłoniły nas do wybrania tego genu do badania ekspresji mRNA w czasie rzeczywistym in vivo. Gen należy do rodziny protoonkogenów MYC (c-Myc, N-Myc i L-Myc) czynników transkrypcyjnych kontrolujących podstawowe procesy komórkowe, w tym proliferację, wzrost, różnicowanie, metabolizm lub apoptozę, co nadaje naszemu badaniu wysoką wartość translacyjną .(46-48) Ponieważ deregulacja ekspresji myc występuje w większości ludzkich nowotworów, dostępność zoptymalizowanych metod wykrywania może być interesująca dla szerokiej społeczności naukowej ukierunkowanej na c-myc w celach terapeutycznych.
Sekcja Eksperymentalna
SEKCJE ARTYKUŁÓW
Jump To

Synteza 13,9 ± 1,4 nm AuNPs

Mieszając (700 obr/min) doprowadzono do wrzenia roztwór tetrachlorozłoniaczanu sodu (1 mM, 100 ml). Następnie do roztworu złota wstrzyknięto roztwór cytrynianu sodu (2% wag., 5 ml). Po zmianie koloru roztworu mieszanie (700 obr./min) kontynuowano przez kolejne 15 min. Gdy mieszanina reakcyjna osiągnęła temperaturę pokojową, dodano roztwór bis-sulfonatofenylofosfiny (BSPP, 42 mg w 2 ml wody Milli-Q) i roztwór pozostawiono z mieszaniem przez noc, aby zapewnić pomyślną wymianę ligandu. Otrzymane sferyczne AuNP powleczone BSPP przepuszczono przez 0,45 (μm) filtr Millipore w celu usunięcia dużych agregatów i dalej oczyszczono w dwóch rundach wirowania (10000 obr./min, 20 min). Oczyszczanie było wspomagane przez stopniowe dodawanie stężonego roztworu NaCl aż do zaobserwowania zmiany koloru z czerwonego na niebieski, co wskazuje na wytrącanie cząstek. Zsyntetyzowane AuNPs ostatecznie ponownie zdyspergowano w 3 ml wody Milli-Q i przechowywano w 4°C.

Projektowanie oligonukleotydów

Sekwencje dla nanosond Hymyc1 zaprojektowano w oparciu o sekwencję genu Hymyc 1 (nr dostępu GenBank GQ856263). Nici „sensowne” zaprojektowano tak, aby miały długość 29 zasad (sekwencja docelowa zawierająca ogon poliA, patrz Tabela S1) z zawartością GC <50%. Nici „flare” zaprojektowano tak, aby miały temperaturę topnienia >40 °C i długość 10 zasad (sekwencje patrz Tabela S1). Narzędzie Basic Local Assignment Search Tool (BLAST) zostało użyte do oceny swoistości i braku sekwencji niezgodnych z docelowymi

Synteza DNA-AuNP do wykrywania mRNA

Zsyntetyzowane AuNPs zmodyfikowano za pomocą otoczki z „sensownych” nici oligonukleotydowych zaprojektowanych do wykrywania określonych celów mRNA poprzez przyjęcie podejścia polegającego na starzeniu się soli. Pokrótce, powleczone BSPP AuNPs w wodzie (10 nM, 1 ml) inkubowano z roztworem „sensownych” nici oligonukleotydów zakończonych grupą tiolową (3 µM, 1 ml) i wytrząsano przez 24 godziny. Następnie do mieszaniny reakcyjnej dodano BSPP (1 mg/20 μL, 10 μL) wraz z buforem fosforanowym (0,1 M, pH 7,4) i SDS (10%) w celu uzyskania końcowego stężenia 0,01 M i 1% fosforanu odpowiednio bufor i SDS. Pomyślne przyłączenie oligonukleotydów osiągnięto następnie przez stopniowe zwiększanie stężenia soli. Sześć dodawania NaCl (2 M) przeprowadzono w ciągu 8 godzin, co dało końcowe stężenie soli 0,3 M. Uzyskane AuNP pokryte oligonukleotydami oczyszczono przez trzy rundy wirowania (16400 obr./min, 20 min) i przechowywano w 4°C. C w buforze do hybrydyzacji (5 mM bufor fosforanowy, 80 mM NaCl).

Nici „sensowne” oligonukleotydów hybrydyzowano z ich komplementarnymi nićmi „flare” przez inkubację roztworu nici „sensownych” pokrytych oligonukleotydami (40 nM, 500 μl) z nadmiarem komplementarnej nici „flare” (2,4 μM, 500 μl ). Roztwór następnie ogrzewano do 65 °C przez 5 min, a następnie powoli schładzano do temperatury pokojowej. Otrzymane sondy oczyszczono przez dwie rundy wirowania (16400 rpm, 15 min) i ostatecznie ponownie zdyspergowano w soli fizjologicznej buforowanej fosforanem (PBS).

Kultura zwierząt

Hydra vulgaris hodowano bezpłciowo w pożywce Hydra (1 mM CaCl2 i 0,1 mM NaHCO3) przy pH 7. Zwierzęta utrzymywano w temperaturze 18 ± 1 °C i karmiono trzy razy w tygodniu świeżo wyklutymi Artemia salina nauplii.

Test toksyczności

Grupy po 10 polipów umieszczono w plastikowych studzienkach i inkubowano z sondami AuNP (10 nM, 300 µl) przez 24 godziny. Po przemyciu polipów pożywką Hydra, morfologię zwierząt monitorowano za pomocą stereomikroskopu (Olympus SZX-RFL2), a potencjalne działania niepożądane uszeregowano, przypisując punktację liczbową, jak opisano wcześniej.(49)

Obrazowanie w trybie Vivo

Do eksperymentów wybrano grupy po 10 polipów z jednorodnych populacji i inkubowano z sondami AuNP (10 nM, 300 µl) przez 3 h w pożywce Hydra. Zwierzęta trzymano w 18°C ​​i chroniono przed światłem. Po intensywnym płukaniu wykonano obrazowanie in vivo przy użyciu odwróconego mikroskopu fluorescencyjnego (DMI 6000, Leica wyposażonego w kamerę Leica DFC360FX) lub Nikon Eclipse TIE. Obrazy uzyskano za pomocą modułu filtrującego Cy3/TRITC (λexc = 552 nm, λem = 578 nm) i modułu filtrującego FITC (λexc = 489 nm, λem = 508 nm). Zdjęcia wykonano w tych samych warunkach akwizycji (światło i czas ekspozycji), a analizę przeprowadzono przy użyciu systemów oprogramowania LAS AS, Nikon TSI i ImageJ. Wykonano co najmniej 4 repliki biologiczne.

Wyniki i dyskusja

SEKCJE ARTYKUŁÓW

Jump To

Projektowanie i synteza DNA-AuNP

Scheme 1 demonstruje główną zasadę wykrywania mRNA za pomocą nanosond pokrytych DNA. AuNPs funkcjonalizowano oligonukleotydami modyfikowanymi tiolem, które mają końcowy barwnik FAM (dla uproszczenia te oligonukleotydy są nazywane „sensownymi” nićmi). Krótsza nić oligonukleotydowa zmodyfikowana barwnikiem Cy3 (określana jako nić „flare”) została zhybrydyzowana z nicią „sensowną”. Ze względu na bliskie sąsiedztwo obu barwników z powierzchnią AuNP ich fluorescencja była tłumiona przez złoty rdzeń (stan OFF). W obecności docelowego mRNA komplementarnego do nici sensownej, nić flare została uwolniona z nanocząstki, prowadząc do wzrostu jej sygnatury fluorescencyjnej (Cy3, stan ON), którą można było wykryć w żywej Hydrze za pomocą mikroskopii fluorescencyjnej.

Scheme 1

Schemat 1. Schematyczna ilustracja funkcji nanosondy
aW bliskiej odległości od powierzchni AuNP sygnał fluorescencyjny barwników na niciach „sensownych” i „flare” jest wygaszany. Po wykryciu mRNA konkurencyjna hybrydyzacja prowadzi do przesunięcia nici „flare” i jednoczesnego przywrócenia jej sygnatury fluorescencyjnej, co można wykryć za pomocą mikroskopii fluorescencyjnej.

 

W tym badaniu zaprojektowano i zsyntetyzowano powleczone DNA AuNPs w celu ukierunkowanego wykrywania mRNA Hymyc1 u Hymyc1 Hydra vulgaris. Przyjmując podejście stopniowego starzenia się soli, sfunkcjonalizowaliśmy 14 ± 1 nm AuNP warstwą „sensownych” nici oligonukleotydowych (patrz Rysunki S3 i S4 oraz Tabela S2 dla charakterystyki jakościowej). Wszystkie DNA-AuNP zostały dokładnie scharakteryzowane w celu określenia skutecznego „sensownego” przyłączenia nici. Poprzez degradację złotego rdzenia i analizę ilościową oligonukleotydu w roztworze ustalono, że każdy AuNP był pokryty około 110 nićmi oligonukleotydowymi bez znaczącej zmienności dla nanocząstek inkubowanych z innymi sekwencjami (patrz Tabela S3 dla charakterystyki ilościowej). Do wykrywania mRNA, każda nanosonda składała się z około 60-krotnych nici „flare”, jak pokazano w Tabeli S4, gdzie hybrydyzację oceniano również za pomocą analizy topnienia fluorescencyjnego, jak widać na Figurze S5.
Polipy Hydry inkubowano z trzema rodzajami nanosond. Pierwsza partia została zaprojektowana do wykrywania mRNA Hymyc1 (nanosonda Hymyc1), druga partia została zaprojektowana z sekwencją mieszającą (nanosondą mieszającą), która nie wykrywa żadnego mRNA w Hymyc1 (kontrola negatywna), a trzecia partia została zaprojektowana do wykrywania wszystkich wewnątrzkomórkowy mRNA (kontrola pozytywna). Kontrolę pozytywną (nanosondy gmRNA) zaprojektowano tak, aby prezentowała nić „sensowną” poliT i „flare” poliA zdolną do wykrywania wszystkich dojrzałych mRNA poprzez ich charakterystyczny ogon poliA (szczegółowe sekwencje znajdują się w tabeli S1). Schemat 2 przedstawia strategię naszego eksperymentu. Po inkubacji i wychwytywaniu nanosond Hymyc1 u żywych zwierząt, obecność specyficznego mRNA skutkowałaby ukierunkowanym przemieszczeniem nici „flare”. Z drugiej strony, w przypadku nanosondy mieszającej, brak docelowego mRNA skutkowałby brakiem przemieszczenia nici „flare”, która pozostałaby związana z komplementarną nicią „sensowną”.

Scheme 2

Schemat 2. Schematyczna ilustracja procesu wykrywania mRNA w Hydraa
aZwierzęta inkubowano z nanosondami zaprojektowanymi z sekwencją do specyficznego wykrywania mRNA Hymyc1 (nanosondy Hymyc1) lub niewykrywającą żadnego mRNA (nanosondy mieszające). Tylko w obecności docelowego mRNA uwalniana jest nić „flare” i przywracana jest fluorescencja barwnika Cy3.

 

Przed eksperymentem przeprowadzono ocenę toksyczności inkubując żywe polipy z nanosondami przez 24 godziny. Indukcję domniemanych uszkodzeń morfologicznych oceniano, przypisując punktację liczbową postępującej zmianie morfologicznej.(50) Punktacja waha się od 0, gdzie polip jest zdezintegrowany, do 10, gdzie polipy wykazują wydłużone ciało i macki. Nasze badania wykazały, że żadna z nanosond użytych w tym badaniu nie spowodowała wyraźnych zmian morfologicznych po 24-godzinnym okresie inkubacji, w którym wszystkie oceny morfologiczne polipów były równe 10. Wysoka biokompatybilność złotych nanosond znaleziona w tym badaniu jest zgodna z poprzednimi raporty, które wykazały, że AuNPs nie są toksyczne dla Hydry nawet przy wyższych stężeniach i dłuższych czasach inkubacji.(18,51)
Wykrywanie mRNA Hymyc1 w Hydra
Rysunek 1 pokazuje, że po 3 godzinach inkubacji u zwierząt leczonych nanosondami wykrywającymi mRNA Hymyc1 zaobserwowano czerwony sygnał fluorescencji, ale nie u zwierząt leczonych nanosondami mieszającymi. Sygnał był zlokalizowany głównie w kolumnie ciała zwierzęcia, jak oczekiwano, ponieważ mRNA Hymyc1 ulega ekspresji w komórkach regionu żołądka (pełny obraz zwierzęcia wykonany za pomocą mikroskopu optycznego znajduje się na rycinie S1a) i nie ma go w głowie i mackach (patrz rysunek S2b). Z drugiej strony, podczas inkubacji z ogólnymi nanosondami mRNA (nanosondami gmRNA) zdolnymi do wykrywania całego mRNA, sygnał fluorescencyjny był zlokalizowany w całym ciele zwierzęcia, w tym w głowie i mackach (patrz Rysunek S2c).(43)
Rysunek 1

Rycina 1. Obrazy z mikroskopu fluorescencyjnego kanałów (A, D, G) Cy3 i (B, E, H) FAM regionu żołądka żywej Hydry inkubowanej z nanosondami (A–C) specyficznymi do wykrywania mRNA Hymyc1, ( D–F) nanosondy zaprojektowane z sekwencją mieszającą, która nie wykrywa żadnego mRNA oraz (G–I) Hydra niepoddana działaniu nanosond. Wskaźnik kolorów dla różnych kanałów: czerwony (Cy3), sygnał fluorescencyjny odpowiadający uwolnieniu nici „flare”. Zielony (FAM), sygnał fluorescencyjny odpowiadający „sensownemu” uwolnieniu nici. Obrazy zwierzęcia w jasnym polu są również przedstawione w C, F i I. Słupki skali wynoszą 100 μm.


Jak widać na Ryc. 1 A, po inkubacji z nanosondami, które wykrywają mRNA Hymyc1, Hydra wykazała silny sygnał fluorescencji w kolumnie ciała z powodu uwolnienia nici „flare” znakowanej Cy3. Z drugiej strony, Rycina 1D pokazuje, że po inkubacji żywych zwierząt z mieszalnymi nanosondami nie wykryto sygnału odpowiadającego uwolnieniu „rozbłysku”. Słaba fluorescencja wykryta na Figurze 1D była porównywalna z sygnałem autofluorescencji wykrytym u żywych zwierząt przed leczeniem nanosondami (Figura 1G). Co więcej, uzyskano również obrazy jasnego pola i przedstawiono je na ryc. 1C, F i I, pokazując analizowaną część ciała Hydry. Dane te potwierdziły specyficzność systemu w zakresie dokładnego wykrywania docelowego mRNA. W każdym przypadku brak sygnału fluorescencji ze zmodyfikowanej FAM nici „sensownej” (Rysunek 1 B, E i H) potwierdził, że nić „sensowna” pozostała na powierzchni nanocząstek bez żadnych oznak degradacji w żywej tkance.

Ryciny 2 i 3 przedstawiają obrazy w większym powiększeniu po inkubacji z nanosondami Hymyc1. Jak widać, nanosonda Hymyc1 wytworzyła precyzyjny i rozpoznawalny wzór fluorescencyjny dzięki pojedynczym i gniazdom śródmiąższowych komórek macierzystych, odzwierciedlającym endogenny mRNA Hymyc1. Podobny wzór ekspresji został opisany przez hybrydyzację in situ na całej długości przy użyciu sond Hymyc1 RNA znakowanych digoksygeniną.(43-45)

Rysunek 2

Figure 2. Higher-magnification fluorescence microscopy images of the gastric region of live Hydra incubated with nanoprobes specific for the detection of Hymyc1 mRNA. The (A, B) Cy3, (C, D) bright-field and (E, F) merged channels are presented for images taken using a (A, C, E) 40× and (B, D, F) 63× oil immersion objective. Scale bars are 25 μm.

Figure 3

Rycina 3. Obrazy z mikroskopu fluorescencyjnego obszaru żołądka żywej Hydry inkubowanej z nanosondami specyficznymi do wykrywania mRNA Hymyc1, gdzie gniazda nematoblastów są widoczne i powiększone w prawym rogu zdjęć. (A) Obrazy uzyskane przy użyciu obiektywu 10×. (B) Obrazy uzyskane przy użyciu obiektywu 20×. Wzornik kolorów: czerwony (Cy3), sygnał fluorescencji odpowiadający uwolnieniu nici „flare”. Słupki skali mają 100 μm.


Podsumowując, wyniki te pokazują możliwość specyficznego wykrywania mRNA Hymyc1 w czasie rzeczywistym in vivo. Fakt, że w kolumnie ciała zwierzęcia nie można było zaobserwować zielonej fluorescencji oznacza, że ​​nić „sensowna” nie została przemieszczona z powierzchni AuNP. Z drugiej strony, detekcja mRNA w komórkach oznacza cytoplazmatyczne dostarczanie AuNPs, gdzie obecne jest mRNA. Chociaż mechanizm wychwytu tych nanosond nie został jeszcze zbadany, opisano już, że 14 nm sferyczne AuNP niosące siRNA mogą bezpośrednio penetrować błonę komórkową komórek ektodermalnych już po 30 minutach inkubacji z Hydrą.(52) Unikanie klasycznego szlaków endocytarnych, AuNPs były w stanie dostarczyć siRNA i wywołać regulację w dół genu.(18) AuNPs znaleziono również na błonie komórek śródmiąższowych, gdzie Hymyc1 powinien ulegać ekspresji.

Wnioski

SEKCJE ARTYKUŁÓW

Jump To

Podsumowując, wykazaliśmy, że małe ilości AuNP pokrytych DNA, jakie zastosowano w tym badaniu, nie są toksyczne dla Hydry i można je wykorzystać do wykrywania specyficznych mRNA u tych zwierząt. Tutaj z powodzeniem wykryliśmy obecność mRNA Hymyc1 przy użyciu odpowiednich nanosond oligonukleotydowych bez żadnych oznak degradacji nanosondy. Z drugiej strony nie wykryto fluorescencji, gdy zastosowano nanosondy z sekwencją mieszającą. Nasze wyniki wskazują na możliwość zastosowania AuNP pokrytych DNA jako szybkiego i niezawodnego narzędzia do jakościowego monitorowania obecności lub braku specyficznych docelowych mRNA u zwierząt Hydra. Ze względu na kluczową rolę odgrywaną przez rodzinę czynników transkrypcyjnych MYC w biologii komórek i zwierząt, wybór myc jako genu docelowego dla naszej metodologii ma duży wpływ na nasze wyniki. U kręgowców białko MYC kontroluje różnorodne procesy od cyklu komórkowego do apoptozy i równowagi między samoodnową/różnicowaniem komórek macierzystych, a zatem dostępność bezpiecznych i skutecznych narzędzi do monitorowania w czasie rzeczywistym poziomu jego ekspresji może otworzyć drogę do szerokie zastosowanie tych pokrytych DNA AuNP jako nowych narzędzi badawczych w biologii komórek macierzystych i nowotworów oraz we wszelkich kontekstach fizjologicznych i patologicznych wymagających narzędzi do wykrywania mRNA. Siła proponowanego przez nas podejścia opiera się na szybkiej kinetyce wykrywania mRNA. Wcześniejsze badania opierały się na hybrydyzacji in situ w celu oceny biodystrybucji mRNA, technice, która jest kosztowna i czasochłonna, ponieważ opiera się na klonowaniu in vitro dwuniciowego DNA kodującego interesujący gen, syntezie rybosondy znakowanej digoksygeniną (antysensowna nici) i ostatecznie na hybrydyzacji tej rybosondy z endogennym sensownym mRNA w utrwalonej tkance. Ponadto technika ta jest podatna na nasycenie sygnału i generowanie tła o wysokim sygnale. Nasza praca stanowi ważny postęp w szybkim i dokładnym wykrywaniu docelowych mRNA w środowisku in vivo i może utorować drogę do szerszego wykorzystania nanocząstek złota pokrytych oligonukleotydami w zastosowaniach klinicznych, jako szybkiej metody niezawodnej oceny ekspresji mRNA w żywej tkance.
Informacje pomocnicze
SEKCJE ARTYKUŁÓW
Jump To

Informacje uzupełniające są dostępne bezpłatnie na ACS Publications website at DOI: 10.1021/acsami.8b17846.

  • Szczegółowa charakterystyka AuNP pokrytych DNA, taka jak widma UV-vis, obrazy z elektroforezy żelowej i pomiary potencjału zeta; uzupełniające obrazy fluorescencyjne i wyniki eksperymentalne żywej Hydry inkubowanej z nanosondami pokrytymi DNA (PDF)

 

Pokryte DNA złote nanocząsteczki do wykrywania mRNA u żywych zwierząt Hydra Vulgaris



Jump To

    • Korespondujący autorzy
    • Claudia Tortiglione – Istituto di Scienze Applicate e Sistemi Intelligenti “E.Caianiello”, Consiglio Nazionale delle Ricerche, Pozzuoli 80078, Włochy; E-mail
    • claudia.tortiglione@cnr.it
  • Antonios G. Kanaras – Fizyka i Astronomia, Wydział Nauk Fizycznych i Inżynierii, Instytut Nauk Przyrodniczych, Uniwersytet Southampton, Southampton SO171BJ, United Kingdom;  Orcidhttp://orcid.org/0000-0002-9847-6706;  Email: a.kanaras@soton.ac.uk
    • Autorski
    • Maria Moros – Istituto di Scienze Applicate e Sistemi Intelligenti “E.Caianiello”, Consiglio Nazionale delle Ricerche, Pozzuoli 80078, Włochy
    • Maria-Eleni Kyriazi – Fizyka i Astronomia, Wydział Nauk Fizycznych i Inżynierii, University of Southampton, Southampton SO171BJ, Wielka Brytania
    • Afaf H. El-Sagheer – Department of Chemistry, University of Oxford, Chemistry Research Laboratory, 12 Mansfield Road, Oxford OX1 3TA, Wielka Brytania; Oddział Chemiczny, Wydział Nauki i Matematyki, Wydział Inżynierii Naftowej i Górniczej, Suez University, Suez 43721, Egipt;
    • Orcidhttp://orcid.org/0000-0001-8706-1292
  • Tom Brown – Department of Chemistry, University of Oxford, Chemistry Research Laboratory, 12 Mansfield Road, Oxford OX1 3TA, Wielka Brytania; Orcidhttp://orcid.org/0000-0002-6538-3036
  • Wkłady autorówM.M. i M.-E.K.
  • Uwagi
  • Autorzy deklarują brak sprzecznych interesów finansowych.

  • Surowe dane do tego rękopisu są dostępne pod adresem
  •  https://doi.org/10.5258/SOTON/D0727.

    Podziękowanie

    SEKCJE ARTYKUŁÓW

    Jump To

    A.K. i M.-E.K. dziękuję Leverhulme Trust (ref RPG-2015-005) i BBSRC (Grant BB/P017711/1) za finansowanie tego projektu. M.M. odnotowuje program badawczy i innowacyjny Unii Europejskiej Horyzont 2020 (umowa o grant Marie Skłodowska-Curie 660228).


    Bibliografia

    SEKCJE ARTYKUŁÓW

    Ten artykuł odwołuje się do 52 innych publikacji.


    1


    Kelly, KL; Coronado, E.; Zhao, LL; Schatz, GC Właściwości optyczne nanocząstek metali: wpływ wielkości, kształtu i środowiska dielektrycznego. J. Fiz. Chem. B 2003, 107, 668–677, DOI: 10.1021/jp026731y

    1. 2

      Cutler, J.I.; Auyeung, E.; Mirkin, CA sferyczne kwasy nukleinowe. J. Am. Chem. Soc. 2012, 134, 1376– 1391, DOI: 10.1021/ja209351u

    2. 3

      Giljohann, D.A.; Seferos, D.S.; Daniel, WL; Massich, MD; Patel, PC; Mirkin, CA Gold nanocząsteczki dla biologii i medycyny. Angew. Chem., Int. Wyd. 2010, 49, 3280–3294, DOI: 10.1002/anie.200904359

    3. 4

      Heuer-Jungemann, A.; Harimech, P.K.; Brązowy, T.; Kanaras, AG Gold Nanocząsteczki i DNA znakowane fluorescencyjnie jako platforma do wykrywania biologicznego. Nanoskala 2013, 5, 9503–9510, DOI: 10.1039/c3nr03707j

    4. 5

      Bartczak, D.; Muskens, O.L.; Sanchez-Elsner, T.; Kanaras, AG; Millar, TM Manipulacja angiogenezą in vitro przy użyciu nanocząstek złota pokrytych peptydem. ACS Nano 2013, 7, 5628- 5636, DOI: 10.1021/nn402111z

    5. 6

      El-Sayed, I.H.; Huang, XH; El-Sayed, M. A. Rozpraszanie rezonansu plazmonów powierzchniowych i absorpcja nanocząstek złota sprzężonych z przeciwciałem anty-EGFR w diagnostyce raka: zastosowania w raku jamy ustnej. Nano Lett. 2005, 5, 829–834, DOI: 10.1021/nl050074e

    6. 7

      Lytton-Jean, A.K.R.; Mirkin, CA Badanie termodynamiczne do właściwości wiązania DNA funkcjonalizowanych sond nanocząstek złota i sond molekularnych fluoroforowych. J. Am. Chem. Soc. 2005, 127, 12754– 12755, DOI: 10.1021/ja052255o

    7. 8

      Kyriazi, ME; Giust, D.; El-Sagheer, A.H.; Lackie, P.M.; Muskens, O.L.; Brązowy, T.; Kanaras, AG Multiplexed mRNA Sensing i kombinatorycznie ukierunkowane dostarczanie leków przy użyciu dimerów nanocząstek DNA-Gold. ACS Nano 2018, 12, 3333– 3340, DOI: 10.1021/acsnano.7b08620

    8. 9

      Heuer-Jungemann, A.; El-Sagheer, A.H.; Lackie, P.M.; Brązowy, T.; Kanaras, AG Selektywne zabijanie komórek wyzwalane przez ich sygnaturę mRNA w obecności inteligentnych nanocząstek. Nanoskala 2016, 8, 16857–16861, DOI: 10.1039/C6NR06154K

    9. 10

      Barnaby, S.N.; Perelman, GA; Kohlstedt, K.L.; Chinen, AB; Schatz, GC; Mirkin, CA Rozważania projektowe dla sferycznych kwasów nukleinowych RNA (SNA). Biokoniugat Chem. 2016, 27, 2124–2131, DOI: 10.1021/acs.bioconjchem.6b00350

    10. 11

      Ding, Y.; Jiang, Z.W.; Saha, K.; Kim, CS; Kim, ST; Landis, RF; Rotello, VM Gold Nanocząsteczki do dostarczania kwasów nukleinowych. Mol. Tam. 2014, 22, 1075–1083, DOI: 10.1038/mt.2014.30

    11. 12

      Rosi, N.L.; Giljohann, D.A.; Thaxton, CS; Lytton-Jean, A.K.R.; Han, MS; Mirkin, CA Nanocząsteczki złota modyfikowane oligonukleotydami do wewnątrzkomórkowej regulacji genów. Science 2006, 312, 1027–1030, DOI: 10.1126/science.1125559

    12. 13

      Giljohann, D.A.; Seferos, D.S.; Prigodich, A.E.; Patel, PC; Mirkin, CA Gene Regulacja z wielowartościowymi koniugatami siRNA-nanocząstek. J. Am. Chem. Soc. 2009, 131, 2072-2073, DOI: 10.1021/ja808719p

    13. 14

      Cutler, J.I.; Zhang K.; Zheng, D.; Auyeung, E.; Prigodich, A.E.; Mirkin, CA Nanostruktury wielowartościowych kwasów nukleinowych. J. Am. Chem. Soc. 2011, 133, 9254- 9257, DOI: 10.1021/ja203375n

    14. 15

      Jensen, SA; Dzień, ES; Ko, CH; Hurley, LA; Luciano, J.P.; Kouri, FM; Merkel, TJ; Luthi, A.J.; Patel, PC; Cutler, J.I.; Daniel, WL; Scott, A.W.; Rotz, MW; Meade, T.J.; Giljohann, D.A.; Mirkin, CA; Stegh, AH sferyczne koniugaty nanocząstek kwasu nukleinowego jako terapia oparta na RNAi dla glejaka wielopostaciowego. Nauka. Przeł. Med. 2013, 5, 209ra152, DOI: 10.1126/scitranslmed.3006839

    15. 16

      Sita, T.L.; Kouri, FM; Hurley, LA; Merkel, TJ; Chalastanis, A.; maj, J.L.; Ghelfi, ST; Cole, L.E.; Cayton, TC; Barnaby, S.N.; Sprangers, A.J.; Savalia, N.; James, CD; Lee, A.; Mirkin, CA; Stegh, AH Podwójna bioluminescencja i monitorowanie fluorescencji w bliskiej podczerwieni w celu oceny aktywności nanokoniugatów sferycznych kwasów nukleinowych in vivo. Proc. Natl. Acad. Nauka. USA 2017, 114, 4129-4134, DOI: 10.1073/pnas.1702736114

    16. 17

      Conde, J.; Tian, FR; Hernandez, Y.; Bao, CC; Cui, DX; Janssen, K.P.; Ibarra, MR; Baptista, P.V.; Stoeger, T.; de la Fuente, JM In vivo Celowanie w guza za pośrednictwem terapeutycznego siRNA za pośrednictwem nanocząstek w połączeniu z odpowiedzią zapalną w modelach myszy z rakiem płuc. Biomateriały 2013, 34, 7744–7753, DOI: 10.1016/j.biomaterials.2013.06.041

    17. 18

      Conde, J.; Ambrosone, A.; Sanz, V.; Hernandez, Y.; Marchesano, V.; Tian, F.; Dziecko, H.; Berry, CC; Ibarra, MR; Baptista, P.V.; Tortiglione, C.; de la Fuente, JM Projektowanie wielofunkcyjnych nanocząstek złota do wyciszania genów In Vitro i In Vivo. ACS Nano 2012, 6, 8316- 8324, DOI: 10.1021/nn3030223

    18. 19

      Conde, J.; Ambrosone, A.; Hernandez, Y.; Tian, FR; McCully, M.; Berry, CC; Baptista, P.V.; Tortiglione, C.; de la Fuente, JM 15 lat na dostawę siRNA: Beyond the State-of-the-Art w sprawie nieorganicznych nanocząstek dla RNAi Therapeutics. Nano Today 2015, 10, 421–450, DOI: 10.1016/j.nantod.2015.06.008

    19. 20

      Halo, T.L.; McMahon, KM; Angeloni, NL; Xu, Y.; Wang, W.; Chinen, AB; Malin, D.; Strekałowa, E.; Cryns, V.L.; Cheng, C.; Mirkin, CA; Thaxton, CS NanoFlares do wykrywania, izolacji i hodowli żywych komórek nowotworowych z ludzkiej krwi. Proc. Natl. Acad. Nauka. USA 2014, 111, 17104-17109, DOI: 10.1073/pnas.1418637111

    20. 21

      Seferos, D.S.; Giljohann, D.A.; Hill, H.D.; Prigodich, A.E.; Mirkin, CA Nano-flary: Sondy do transfekcji i wykrywania mRNA w żywych komórkach. J. Am. Chem. Soc. 2007, 129, 15477–15479, DOI: 10.1021/ja0776529

    21. 22

      Yang, YJ; Huang, J.; Yang, XH; Quan, K.; Wang, H.; Ying, L.; Xie, N.L.; Ou, M.; Wang, KM FRET Nanoflares do wewnątrzkomórkowego wykrywania mRNA: unikanie fałszywych sygnałów dodatnich i minimalizowanie skutków fluktuacji systemu. J. Am. Chem. Soc. 2015, 137, 8340 – 8343, DOI: 10.1021/jacs.5b04007

    22. 23

      Jayagopal, A.; Półpensa, K.C.; Perez, JW; Wright, DW Hairpin DNA-funkcjonalizowane koloidy złota do obrazowania mRNA w żywych komórkach. J. Am. Chem. Soc. 2010, 132, 9789–9796, DOI: 10.1021/ja102585v

    23. 24

      Zhou, Q.M.; Qian, Z.Y.; Gu, Y. Q. Wykrywanie ekspresji mRNA MDR1 za pomocą Optimized Gold Nanoparticle Beacon. W konferencji na temat reporterów, markerów, barwników, nanocząstek i sond molekularnych do zastosowań biomedycznych VIII; SPIE, 2016. DOI: 10.1117/12.2220035 .

    24. 25

      Vilela, P.; Heuer-Jungemann, A.; El-Sagheer, A.; Brązowy, T.; Muskens, O.L.; Smyth, NR; Kanaras, AG Wykrywanie mRNA wimentyny w modelach 2D i 3D zranionej skóry przy użyciu nanocząsteczek złota pokrytych DNA. Mały 2018, 14, 1703489, DOI: 10.1002/smll.201703489

    25. 26

      Prigodich, A.E.; Randeria, PS; Briley, WE; Kim, N.J.; Daniel, WL; Giljohann, D.A.; Mirkin, CA Multiplexed Nanoflares: wykrywanie mRNA w żywych komórkach. Analny. Chem. 2012, 84, 2062-2066, DOI: 10.1021/ac202648w

    26. 27

      Li, N.; Chang, C.; Pan, W.; Tang, B. A Multicolor Nanoprobe do wykrywania i obrazowania mRNA związanych z nowotworem w żywych komórkach. Angew. Chem., Int. Wyd. 2012, 51, 7426–7430, DOI: 10.1002/nie.2012103767

    27. 28

      Qiao, G.M.; Gao, Y.; Li, N.; Yu, Z.Z.; Zhuo, LH; Tang, B. Jednoczesne wykrywanie mRNA wewnątrzkomórkowego guza z obrazowaniem dwukolorowym w oparciu o nanocząsteczkę złota / latarnię molekularną. Chem. – Eur. J. 2011, 17, 11210–11215, DOI: 10.1002/chem.201100658

    28. 29

      Pan, W.; Zhang, T.; Yang, H.; Diao, W.; Li, N.; Tang, B. Multipleksowane wykrywanie i obrazowanie wewnątrzkomórkowych mRNA przy użyciu czterokolorowej nanosondy. Analny. Chem. 2013, 85, 10581–10588, DOI: 10.1021/ac402700s

    29. 30

      Tu, YQ; Wu, P.; Zhang, H.; Cai, C. X. Wygaszanie fluorescencyjne nanocząstek złota integrowanych za pomocą sondy oligonukleotydowej z przełączaną konformacją do wykrywania mikroRNA. Chem. Komunia. 2012, 48, 10718– 10720, DOI: 10.1039/c2cc35564g

    30. 31

      Li, J.; Huang, J.; Yang, X.; Yang, Y.; Quan, K.; Xie, N.; Wu, Y.; Ma, C.; Wang, K. Dwukolorowe nanorozbłyski do obrazowania multipleksowanych mikroRNA w żywych komórkach. Nanotheranostics 2018, 2, 96–105, DOI: 10.7150/ntnr 22960

    31. 32

      Ambrosone, A.; Mattera, L.; Marchesano, V.; Quarta, A.; Susha, AS; Tino, A.; Rogach, A.L.; Tortiglione, C. Mechanizmy leżące u podstaw toksyczności indukowanej przez kropki kwantowe CdTe określone w bezkręgowym organizmie modelowym. Biomateriały 2012, 33, 1991–2000, DOI: 10.1016/j.biomaterials.2011.11.041

    32. 33

      Tortiglione, C.; Antognazza, MR; Tino, A.; Bossio, C.; Marchesano, V.; Bauduin, A.; Zangoli, M.; Morata, SV; Lanzani, G. Semiconducting Polymers to lekkie nanoprzetworniki u zwierząt bez oczu. Nauka. Przysł. 2017, 3, e1601699, DOI: 10.1126/sciadv.1601699

    33. 34

      Ambrosone, A.; Roopin, M.; Pelaz B.; Abdelmonem, AM; Ackermann, L.M.; Mattera, L.; Allocca, M.; Tino, A.; Klapper, M.; Parak, WJ; Pobory, O.; Tortiglione, C. Przecinanie wspólnych i rozbieżnych ścieżek molekularnych wywoływanych przez kropki kwantowe CdSe/ZnS u bezkręgowców słodkowodnych i morskich. Nanotoksykologia 2017, 11, 289-303, DOI: 10.1080/17435390.2017.1295111

    34. 35

      Marchesano, V.; Hernandez, Y.; Salvenmoser, W.; Ambrosone, A.; Tino, A.; Hobmayera, B.; M de la Fuente, J.; Tortiglione, C. Obrazowanie wewnętrznego i zewnętrznego handlu nanocząstkami złota w całych zwierzętach. ACS Nano 2013, 7, 2431–2442, DOI: 10.1021/nn305747e

    35. 36

      Morosa, M.; Ambrosone, A.; Stępień G.; Fabozzi, F.; Marchesano, V.; Castaldi, A.; Tino, A.; de la Fuente, J.M.; Tortiglione, C. Odszyfrowywanie zdarzeń wewnątrzkomórkowych wywołanych przez łagodną hipertermię magnetyczną In Vitro i In Vivo. Nanomedycyna 2015, 10, 2167–2183, DOI: 10.2217/nnm.15.70

    36. 37

      Ambrosone, A.; Marchesano, V.; Carregal- Romero, S.; Intartaglia, D.; Parak, WJ; Tortiglione, C. Kontrola szlaku sygnałowego Wnt/beta-kateniny in vivo za pomocą kapsułek reagujących na światło. ACS Nano 2016, 10, 4828–4834, DOI: 10.1021/acsnano.5b07817

    37. 38

      Malvindi, MA; Węgiel, L.; Quarta, A.; Tino, A.; Manna, L.; Pellegrino, T.; Tortiglione, C. Nanokryształy w kształcie pręta wywołują aktywność neuronalną in vivo. Mały 2008, 4, 1747-1755, DOI: 10.1002/smll.200800413

    38. 39

      Tortiglione, C., Starożytny organizm modelowy do testowania in vivo Nowe funkcjonalne nanokryształy w inżynierii biomedycznej: od teorii do zastosowania; Fazel-Rezai, R., wyd.; InTech: 2011; Tom. Inżynieria biomedyczna: od teorii do zastosowania, s. 225-252.

    39. 40

      Bode, HR Linia komórek śródmiąższowych Hydry: układ komórek macierzystych, który powstał na początku ewolucji. J. Celi Sci. 1996, 109, 1155–1164

    40. 41

      Hobmayera, B.; Jenewein, M.; Eder, D.; Edera, MK; Glasauer, S.; Guflera, S.; Hartl, M.; Salvenmoser, W. Stemness w Hydrze – aktualna perspektywa. wewn. J. Dev. Biol. 2012, 56, 509-517, DOI: 10.1387/ijdb.113426bh

    41. 42

      David, CN; Gier A. Kinetyka cykluer naszej edycji, rozwój Hydra Attenu. III. Różnicowanie nerwów i nematocytów. J. Celi Sci. 1974, 16, 359–375

    42. 43

      Hartl, M.; Mitterstiller, AM; Valovka, T.; Breuker, K.; Hobmayera, B.; Bister, K. Specyficzna dla komórek macierzystych Aktywacja przodkowego protoonkogenu myc z zachowanymi podstawowymi funkcjami we wczesnej hydrze metazoańskiej. Proc. Natl. Acad. Nauka. USA 2010, 107, 4051-4056, DOI: 10.1073/pnas.0911060107

    43. 44

      Ambrosone, A.; Marchesano, V.; Tino, A.; Hobmayera, B.; Tortiglione, C. Hymyc1 Downregulacja promuje proliferację komórek macierzystych w Hydra Vulgaris. PLoS One 2012, 7, e30660, DOI: 10.1371/journal.pone.0030660

    44. 45

      Hartl, M.; Glasauer, S.; Valovka, T.; Breuker, K.; Hobmayera, B.; Bister, K. Hydra myc2, wyjątkowy przedbilateriański członek rodziny Myc Gene, jest aktywowany w proliferacji komórek i gametogenezie. Biol. Otwarte 2014, 3, 397– 407, DOI: 10.1242/bio.20147005

    45. 46

      Dang, C.V.; O’Donnell, K.A.; Zeller, K.I.; Nguyen, T.; Osthus, RC; Li, F. Sieć genów docelowych c-Myc. Nasienie. Rak Biol. 2006, 16, 253–64, DOI: 10.1016/j.semcancer.2006.07.014

    46. 47

      Amati, B.; Brooks, MW; Opłata, N.; Littlewood, TD; Evan, GI; Land, H. Onkogenna aktywność białka c-Myc wymaga dimeryzacji z Max. Komórka 1993, 72, 233–245, DOI: 10.1016/0092-8674(93)90663-B

    47. 48

      Eilers, M.Eisenman, R. N. Myc’s Broad ReachGenes Dev. 200822 (20), 2755– 2766 DOI: 10.1101/gad.1712408

    48. 49

      Wilby, OK; Tesh, JM The Hydra Assay jako wczesny ekran potencjału teratogennego. Toksykol. In Vitro 1990, 4, 582–583, DOI: 10.1016/0887-2333(90)90119-E

    49. 50

      Wilby, OK; Tesh, JM The Hydra Assay jako prawie ekran dla potencjału teratogennego. Toksykol. In Vitro 1990, 4, 582–583, DOI: 10.1016/0887-2333(90)90119-E

    50. 51

      Ambrosone, A.; Pino, PD; Marchesano, V.; Parak, WJ; de la Fuente, J.M.; Tortiglione, C. Złote nanopryzmaty do ablacji komórek fototermicznych in vivo. Nanomedycyna 2014, 9, 1913-1922, DOI: 10.2217/nnm.14.100

    51. 52

      Marchesano, V.; Hernandez, Y.; Salvenmoser, W.; Ambrosone, A.; Tino, A.; Hobmayera, B.; de la Fuente, J.M.; Tortiglione, C. Obrazowanie wewnętrznego i zewnętrznego handlu nanocząstkami złota w całych zwierzętach. ACS Nano 2013, 7, 2431–2442, DOI: 10.1021/nn305747e

    Cytowany przez


    Artykuł ten jest cytowany w 14 publikacjach.

    1. Jin Woong Lee, Seok-Ryul Choi, Jun Hyuk Heo. Jednoczesna stabilizacja i funkcjonalizacja nanocząstek złota za pomocą koniugacji biomolekuł: postęp i perspektywy. Materiały i interfejsy stosowane przez ACS 2021, 13 (36), 42311-42328. https://doi.org/10.1021/acsami.1c10436
    2. Miguel Xavier, Maria-Eleni Kyriazi, Stuart Lanham, Konstantina Alexaki, Elloise Matthews, Afaf H. El-Sagheer, Tom Brown, Antonios G. Kanaras, Richard O. C. Oreffo. Wzbogacenie komórek macierzystych szkieletu ludzkiego szpiku kostnego za pomocą kulistych kwasów nukleinowych. ACS Nano 2021, 15 (4), 6909-6916. https://doi.org/10.1021/acsnano.0c10683
    3. Alexander B. Cook, Paolo Decuzzi. Wykorzystanie bodźców endogennych dla materiałów reagujących w teranostyce. ACS Nano 2021, 15 (2), 2068-2098. https://doi.org/10.1021/acsnano.0c09115
    4. Maria Moros, Anna Lewińska, Francesco Merola, Pietro Ferraro, Maciej Wnuk, Angela Tino, Claudia Tortiglione. Złote nanopręty i nanopryzmaty pośredniczą w różnych mechanizmach śmierci komórek fototermicznych in vitro i in vivo. ACS Applied Materials & Interfaces 2020, 12 (12), 13718-13730. https://doi.org/10.1021/acsami.0c02022
    5. Giulia Veronesi, Maria Moros, Hiram Castillo-Michel, Lucia Mattera, Giada Onorato, Karl David Wegner, Wai Li Ling, Peter Reiss, Claudia Tortiglione. Biotransformacje in vivo kropek kwantowych fosforku indu ujawnione w mikrospektroskopii rentgenowskiej. ACS Applied Materials & Interfaces 2019, 11 (39), 35630-35640. https://doi.org/10.1021/acsami.9b15433
    6. Qinrui Fu, Zhi Li, Fengfu Fu, Xiaoyuan Chen, Jibin Song, Huanghao Yang. Zespoły plazmoniczne reagujące na bodźce i ich zastosowania biomedyczne. Nano Dzisiaj 2021, 36 , 101014. https://doi.org/10.1016/j.nantod.2020.101014
    7. Mingce Tian, ​​Zhiqin Yuan, Ying Liu, Chao Lu, Zhongju Ye, Lehui Xiao. Najnowsze postępy w analizie optycznej opartej na nanocząstkach plazmonicznych w jednorodnym roztworze i na poziomie pojedynczych nanocząstek. Analityk 2020, 145 (14), 4737-4752. https://doi.org/10.1039/D0AN00609B
    8. Jing Li, Shijun Cai, Bing Zhou, Xiangxian Meng, Qiuping Guo, Xiaohai Yang, Jin Huang, Kemin Wang. Fotoklatkowe nanorozbłyski FRET do obrazowania wewnątrzkomórkowego mikroRNA. Komunikacja chemiczna 2020, 56 (45), 6126-6129. https://doi.org/10.1039/D0CC02395G
    9. Xiaoting Ji, Zhenbo Wang, Shuyan Niu, Caifeng Ding. Synteza bez matrycy porowatych nanosfer węglowych pokrytych hydrożelem usieciowanym DNA do jednoczesnego obrazowania podwójnych biomarkerów w żywych komórkach. Komunikacja chemiczna 2020, 56 (39), 5271-5274. https://doi.org/10.1039/D0CC00499E
    10. Yao Yu, Ting Yang, Taolei Sun. Nowe spojrzenie na syntezę, toksyczność i zastosowania nanocząstek złota w obrazowaniu CT i leczeniu raka. Nanomedycyna 2020, 15 (11), 1127-1145. https://doi.org/10.2217/nnm-2019-0395
    11. Xiaoting Ji, Zhenbo Wang, Shuyan Niu, Caifeng Ding. Porowate nanosfery węglowe funkcjonalizowane DNAzymem służą jako nanosondy fluorescencyjne do obrazowania wykrywania mikroRNA-21 i jonów cynku w żywych komórkach. Microchimica Acta 2020, 187 (4) https://doi.org/10.1007/s00604-020-04226-6
    12. Maria Moros, Francesca Di Maria, Principia Dardano, Giuseppina Tommasini, Hiram Castillo-Michel, Alessandro Kovtun, Mattia Zangoli, Martina Blasio, Luca De Stefano, Angela Tino, Giovanna Barbarella, Claudia Tortiglione. In Vivo Bioinżynieria mikrowłókien fluorescencyjnych przewodzących białkowo-barwnikowych. iScience 2020, 23 (4) , 101022. https://doi.org/10.1016/j.isci.2020.101022
    13. Devleena Samanta, Sasha B. Ebrahimi, Czad A. Mirkin. Struktury kwasów nukleinowych jako sondy wewnątrzkomórkowe żywych komórek. Materiały zaawansowane 2020, 32 (13), 1901743. https://doi.org/10.1002/adma.201901743
    14. He Zhou, Hongwei Yang, Guangke Wang, Aijun Gao, Zhiqin Yuan. Najnowsze postępy plazmonicznych nanocząstek złota w wykrywaniu optycznym i terapii. Aktualny projekt farmaceutyczny 2020, 25 (46), 4861-4876. https://doi.org/10.2174/1381612826666191219130033
    Przetlumaczyla GR przez translator Gopogle

    zrodlo:http://stateofthenation.co/?p=88433
    Przetlumaczyla GR przez translator Google

    zrodlo:http://stateofthenation.co/?p=88433

    Brak komentarzy:

    "Premier państwa UE oskarża Zełenskiego o próbę przekupstwa Premier Słowacji Robert Fico powiedział, że „nigdy” nie przyjmie pieniędzy z Kijowa"

      Ukraiński przywódca Władimir Zełenski rozmawia z mediami pod koniec szczytu UE w Brukseli. © Getty Images / Thierry Monasse Słowacki pre...