"Transmisyjna mikroskopia elektronowa ujawnia tlenek grafenu w szczepionkach COVID-19!!!!"

 

Mikroskopia z kontrastem fazowym, transmisyjna mikroskopia elektronowa i spektroskopia rentgenowska z dyspersją energii ujawniają składniki szczepionek CoV-19!

Dr hab. Robert O Young, Naturopathic Practitioner

Zarazki rodzą się w nas i z nas jako infekcja, a nie infekcja komórek ciała. Innymi słowy zarazki są objawami dezorganizacji komórkowej i genetycznej, a NIE konkretną przyczyną dezorganizacji komórkowej i genetycznej! GERM to NIC, a TEREN to WSZYSTKO i może tylko przyczynić się do stanu nierównowagi toksycznej, ale nie może wywołać ŻADNEJ konkretnej choroby! – Dr Robert O. Young

Na rycinie 1 widać, jak wygląda bomba klastrowa o zredukowanym tlenku grafenu (rGO) w żywej, niezabarwionej ludzkiej krwi po zaszczepieniu CoV-19 i powodującej patologiczną krzepliwość krwi![1][2]

Figura 1 jest mikrografią skupiska węgla zredukowanego tlenku grafenu (rGO) oglądanego w żywej, niebarwionej ludzkiej krwi z mikroskopem z kontrastem pHazy przy 1500x. Zauważ, że czerwone krwinki krzepną wi wokół kryształu rGO w stanie znanym jako Rouleau! Francuskie słowo, które oznacza łańcuch.

Jakie są nieujawnione składniki zawarte w CoV – 19 tak zwanych szczepionkach?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, wodna frakcja Pfizer, Moderna, Astrazeneca i Janssen została pobrana z każdego podłego osadu, a następnie oglądana oddzielnie pod mikroskopem z kontrastem fazowym przy powiększeniu 100x, 600x do 1500x, pokazując zredukowane cząstki tlenku grafenu (rGO), które zostały porównane z mikrofotografami rGO z Choucair et al, 2009 w celu identyfikacji i weryfikacji.[3]

 

Nieujawnione składniki „szczepionki” firmy Pfizer

Mikrografy na rycinach 2 i 3 uzyskano przy użyciu kontrastu pHazy 100X, 600X i 1500X, mikroskopii optycznej ciemnego pola i jasnego pola [3].

 

Po lewej stronie każdej mikrofotografii zobaczysz mikrofotografie uzyskane z wodnej frakcji szczepionki Pfizer zawierającej rGO.

 

Po prawej stronie każdej mikrofotografii zobaczysz dopasowanie ze znanych źródeł zawierających rGO do walidacji anatomicznej.

Figura 2 przedstawia obraz frakcji wodnej z próbki szczepionki Pfizer (po lewej) i ze standardu zredukowanego tlenku grafenu (rGO) (po prawej) (Sigma-777684). Mikroskopia optyczna, 100X

Rysunek 3 – Obrazy frakcji wodnej zawierające zredukowany tlenek grafenu z próbki szczepionki Pfizer (po lewej) i standard sonikowanego zredukowanego tlenku grafenu (rGO) (po prawej) (Sigma-777684). Optyczna mikroskopia kontrastowa pHazy, 600X

Stosując transmisyjną mikroskopię elektronową (TEM) zaobserwowaliśmy skomplikowaną matrycę lub siatkę złożonych półprzezroczystych elastycznych arkuszy rGO z mieszaniną ciemniejszych wielowarstwowych aglomeracji i jaśniejszych barw rozwiniętych monowarstw, jak widać na rysunku 4. [3]

Rysunek 4 przedstawia klaster nanocząstek grafenu w szczepionce Pfizer. Wydają się być zagregowane.

Ciemniejsze obszary liniowe na rysunku 4 wydają się być miejscowym nakładaniem się arkuszy i lokalnym układem poszczególnych arkuszy równolegle do wiązki elektronów.[4]

 

Za siatką pojawia się duża gęstość niezidentyfikowanych zaokrąglonych i eliptycznych wyraźnych kształtów, prawdopodobnie odpowiadająca otworom generowanym przez mechaniczne wymuszanie siatki rGO podczas obróbki, jak widać na rysunku 5. [4]

Figura 5 przedstawia obserwację mikroskopową TEM, w której obecne są cząstki zredukowanego tlenku grafenu w „szczepionce” firmy Pfizer. Dyfraktometria rentgenowska ujawnia ich naturę krystalicznych nanocząstek węglowych rGO

Spektroskopia rentgenowska z dyspersją energii ujawnia rGO w szczepionce Pfizer[5][6][7]

 

Ciekła frakcja szczepionki Pfizer została następnie przeanalizowana pod kątem zawartości chemicznej i pierwiastkowej za pomocą spektroskopii rentgenowskiej z dyspersją energii (EDS), jak pokazano na rysunku 5. Widmo EDS wykazało obecność węgla, tlenu, weryfikując rGO i chlorek sodu od próbki pokazane na rysunkach 2, 3, 4 i 5 rozcieńczono w roztworze soli fizjologicznej.

Rysunek 6 przedstawia widmo EDS „szczepionki” firmy Pfizer pod mikroskopem ESEM w połączeniu z mikrosondą rentgenowską EDS (oś X = KeV, oś Y = zliczenia) identyfikująca węgiel, tlen, sód i chlorki

Kwantyfikacja mRNA w szczepionce Pfizer

 

Ilościowe oznaczenie RNA w próbce firmy Pfizer przeprowadzono przy użyciu konwencjonalnych protokołów (Fisher).

 

Według specjalnego oprogramowania do kontroli kalibracji spektrofotometru NanoDropTM 2000 (Thermofisher), widmo absorpcji UV całkowitej frakcji wodnej skorelowano z 747 ng/ul nieznanych substancji absorbujących.

 

Jednak po ekstrakcji RNA za pomocą komercyjnego zestawu (Thermofisher), kwantyfikacja za pomocą sondy fluorescencyjnej Qbit specyficznej dla RNA (Thermofisher) wykazała, że tylko 6 t ug/ul może być związane z obecnością RNA. Widmo było zgodne ze szczytem rGO przy 270 nm.

 

Zgodnie z przedstawionymi tutaj obrazami mikroskopowymi, większość tej absorbancji może być spowodowana warstwami grafenopodobnymi, obfitującymi w zawiesinę płynów w próbce.

 

Wnioski są dodatkowo poparte wysoką fluorescencją próbki z maksimum przy 340 nm, zgodnie z wartościami szczytowymi dla rGO. Należy przypomnieć, że RNA nie wykazuje spontanicznej fluorescencji pod wpływem promieniowania UV.

Rysunek 7 – Widmo UV frakcji wodnej próbki szczepionki Pfizer.[1][2][3][4][5]

Badanie fluorescencji ultrafioletowej frakcji wodnej Pfizer dla zredukowanego tlenku grafenu (rGO)[5]

 

Absorpcję ultrafioletu i widma fluorescencji uzyskano za pomocą spektrofotometru z czytnikiem wielomodowym Cytation 5 Cell Imaging (BioteK). Widmo absorbancji UV potwierdziło maksymalny pik przy 270 nm, zgodny z obecnością cząstek stałych rGO.

 

Maksimum fluorescencji UV przy 340 nm również sugeruje obecność znacznych ilości rGO w próbce (Bano i wsp., 2019).

Rysunek 8 – Widma absorpcji UV i fluorescencji uzyskano za pomocą spektrofotometru z czytnikiem wielomodowym Cytation 5 Cell Imaging (BioteK). Widmo absorbancji UV potwierdziło maksymalny pik przy 270 nm, zgodny z obecnością rGO. Maksimum fluorescencji UV przy 340 nm również sugeruje obecność znacznych ilości rGO w próbce (Bano i wsp., 2019).

Rysunek 9 – Analiza spektroskopowa UV wykazała adsorpcję spowodowaną obecnością zredukowanego tlenku grafenu, co potwierdza obserwacja pod mikroskopem w zakresie widzialnym w ultrafiolecie.

Ryciny 10 i 11 poniżej przedstawiają mikrografię różnych mikro- i nanocząstek, które zostały zidentyfikowane w Pfizer, Moderna, Astrazeneca i Janssen, tak zwanych „szczepionkach” i przeanalizowane pod mikroskopem elektronowym skaningowym w połączeniu z mikrosondą rentgenowską system dyspersji energii, który ujawnia chemiczny charakter obserwowanych mikro- i nanocząstek.[5][6][7]

Rysunek 10 przedstawia ostre mikronowe szczątki o długości 20 µm zidentyfikowane w tak zwanej „szczepionce” firmy Pfizer zawierającej węgiel, tlen, chrom, siarkę, glin, chlorki, azot.

Rysunek 11 przedstawia cząstki stałe o długości 20 mikronów zidentyfikowane w tak zwanej „szczepionce” firmy Pfizer. Składa się z węgla, tlenu, chromu, siarki, glinu, chlorku i azotu.

 

Rysunki 12 i 13 poniżej przedstawiają mikrografię różnych mikro- i nanocząstek, które zostały zidentyfikowane w Pfizer, Moderna, Astrazeneca i Janssen, tak zwanych „szczepionkach” i przeanalizowane pod mikroskopem elektronowym skaningowym w połączeniu z mikrosondą rentgenowską System Dyspersyjny Energii, który ujawnia chemiczną naturę obserwowanych mikro- i nanocząstek.

 

Czy w „szczepionkach” firmy Pfizer znajdują się pasożyty?

 

Wydłużone ciało o długości 50 mikronów, jak widać na rycinie 12, jest ostrą tajemniczą obecnością w szczepionce Pfizera. Pojawia się i jest identyfikowany anatomicznie jako pasożyt Trypanosoma cruzi, którego kilka odmian jest śmiertelnych i jest jedną z wielu przyczyn zespołu nabytego niedoboru odporności lub AIDS. [Atlas of Human Parasitology, wydanie 4, Lawrence Ash i Thomas Orithel, strony 174 do 178 ][8]

Rycina 12 przedstawia pasożyta Trypanosoma o długości około 20 mikronów, znalezionego w tak zwanej „szczepionce” firmy Pfizer. Składa się z węgla, tlenu, chromu, siarki, glinu, chlorku i azotu.

Rysunek 13 przedstawia skład nanocząstek, w tym węgla, tlenu, chromu, siarki, glinu, chlorku i azotu, które występują również w „szczepionkach” CoV-19.

Figure 13

Rysunki 14 i 15 poniżej przedstawiają mikrografię różnych mikro- i nanocząstek, które zostały zidentyfikowane i przeanalizowane za pomocą środowiskowego skaningowego mikroskopu elektronowego w połączeniu z mikrosondą rentgenowską systemu dyspersji energii, która ujawnia chemiczny charakter obserwowanych mikro i nanocząstek .

 

Białe cząstki o długości 2 mikronów składają się z bizmutu, węgla, tlenu, glinu, sodu, miedzi i azotu.

 

Rysunek 14 przedstawia cząstki nano- i mikronowe zidentyfikowane w „szczepionce” firmy Pfizer. Białe cząstki o długości 2 mikronów składają się z bizmutu, węgla, tlenu, glinu, sodu, miedzi i azotu.

Rysunek 15 pokazuje, że białe cząstki o wielkości 2 mikrony znajdujące się w tak zwanej „szczepionce” firmy Pfizer składają się z bizmutu, węgla, tlenu, glinu, sodu, miedzi i azotu.

Rysunki 16 i 17 pokazują identyfikację cząstek węgla organicznego, tlenu i azotu z agregatem osadzonych nanocząstek, w tym bizmutu, tytanu, wanadu, żelaza, miedzi, krzemu i aluminium, które wszystkie zostały znalezione w tak zwanej „szczepionce” firmy Pfizer.

Frysunek 16 – przedstawia agregat organiczny (węgiel-tlen-azot) z osadzonymi nanocząstkami bizmutu, tytanu. wanad. żelazo, miedź, krzem, aluminium zatopione w „szczepionce!” firmy Pfizer

Bibliografia

 

[1] Ou, L., Song, B., Liang, H. i in. Toksyczność nanocząstek z rodziny grafenów: ogólny przegląd pochodzenia i mechanizmów. Część Włókno Toxicol13, 57 (2016). https://doi.org/10.1186/s12989-016-0168-y

 

[2] Young RO (2016) Patologiczna koagulacja krwi i mikotoksyczny test stresu oksydacyjnego (MOST). Int J Vaccines Vaccin 2(6): 00048. DOI: 10.15406/ijvv.2016.02.00048

 

[3] Xu i in., (2019) Identyfikacja tlenku grafenu i jego cech strukturalnych w rozpuszczalnikach metodą mikroskopii optycznej, RSC Adv., 9, 18559-18564

 

Zestaw 1 do ekstrakcji RNA https://www.fishersci.es/shop/products/ambion-purelink-rna-mini-kit7/10307963

 

2- NanoDrop™ https://www.thermofisher.com/order/catalog/product/ND-2000#/ND-2000

 

3- QUBIT2.0: https://www.thermofisher.com/es/es/home/references/newsletters-andjournals/bioprobes-journal-of-cell-biology-applications/bioprobes-issues-2011/bioprobes-64- kwiecień2011/the-qubit-2-0-fluorometer-april-2011.html

 

[4] Kim i wsp., Patrząc na arkusze na bazie grafenu, Materials Today, Volume 13, Issue 3,2010,Strony 28-38,ISSN 1369-7021,https://doi.org/10.1016/S1369-7021(10) 70031-6

 

[5] Bano, I. et al , 2019. Badanie właściwości fluorescencyjnych zredukowanego tlenku grafenu z przestrajalną wydajnością urządzenia,Diament i materiały pokrewne, Tom 94,59-64,ISSN 0925-9635,https://doi.org/ 10.1016/j.diament.2019.02.021.

 

[6] Biroju, Ravi i Narayanan, Tharangattu i Vineesh, Thazhe Veettil. (2018). Nowe postępy w elektrochemii 2D — kataliza i wykrywanie. 10.1201/9781315152042-7.

 

[7] Choucair, M., Thordarson, P. & Stride, J. Produkcja grafenu w skali grama w oparciu o syntezę solwotermiczną i sonikację. Natura Nanotech 4, 30-33 (2009). https://doi.org/10.1038/nnano.2008.365

 

[8] Atlas of Human Parasitology, wydanie 4, Lawrence Ash i Thomas Orithel, strony 174 do 178

 

[9] Mano, SS; Kanehira, K.; Sonezaki, S.; Taniguchi, A. Wpływ modyfikacji glikolem polietylenowym nanocząstek TiO2 na cytotoksyczność i ekspresję genów w ludzkich liniach komórkowych. wewn. J. Mol. Sci.2012, 13, 3703-3717. https://doi.org/10.3390/ijms13033703

 

[10] Srivastava AK, Dwivedi N, Dhand C, et al. Potencjał materiałów na bazie grafenu w walce z COVID-19: właściwości, perspektywy i perspektywy. Mater Dzisiaj Chem. 2020;18:100385. doi:10.1016/j.mtchem.2020.100385

 

[11] Young, RO, „Wpływ częstotliwości elektromagnetycznych (EMF) na krew i teren biologiczny”. https://www.drrobertyoung.com/post/the-effects-electromagnet-frequencies-on-the-blood-and-biological-teren

 

[16] Gatti AM, Manti A, Valentini L, Montanari S, Gobbi P, et al. (2016) Nano biointerakcja cząstek stałych w krążeniu krwi. Granice 30: 3.

 

[13] Nikazar, S., Sivasankarapillai, V.S., Rahdar, A. i in. Ponowne spojrzenie na cytotoksyczność kropek kwantowych: szczegółowy przegląd. Biophys Rev 12, 703-718 (2020). https://doi.org/10.1007/s12551-020-00653-0

 

[14] Kropki kwantowe Ritesh Banerjee, Priya Goswami, Manoswini Chakrabarti, Debolina Chakraborty, Amitava Mukherjee, Anita Mukherjee, selenek kadmu (CdSe) powodują genotoksyczność i stres oksydacyjny u roślin Allium cepa, badania mutacji, toksyczność genetyczna i toksyczność środowiskowa 865 2021, 503338,ISSN 1383-5718, https://doi.org/10.1016/j.mrgentox.2021.503338.

 

[15] Wanjun Cao, Lin He, Weidong Cao, Xiaobing Huang, Kun Jia, Jingying Dai, Najnowsze postępy tlenku grafenu jako potencjalnego nośnika szczepionki i adiuwanta, Acta Biomaterialia, tom 112, 2020, strony 14-28, ISSN 1742- 7061, https://doi.org/10.1016/j.actbio.2020.06.09. (https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1742706120303305)

 

[16] Zwięzła encyklopedia materiałów kompozytowych, wyd. Anthony Kelly, MIT Press, 1989, ISBN0-262-11145-4

 

[17] L. Harivardhan Reddy, José L. Arias, Julien Nicolas i Patrick Couvreur, „Nanocząstki magnetyczne: projektowanie i charakterystyka, toksyczność i biokompatybilność, zastosowania farmaceutyczne i biomedyczne”. Recenzje chemiczne 2012 112 (11), 5818-5878 DOI: 10.1021/cr300068p

 

[18] Aktualizacja raportu Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej USA (1996): Skutki uboczne szczepionki, reakcje niepożądane, przeciwwskazania i środki ostrożności. CDC 45 (RR-12): 1-35.

[19] Ottaviani G, Lavezzi AM, Matturri L (2006) Zespół nagłej śmierci niemowląt (SIDS) wkrótce po szczepieniu sześciowartościowym: patologia w podejrzeniu SIDS? Łuk Virchows 448(1): 100-104.

 

[20] Taylor B, Miller E, Farrington CP, Petropoulos MC, Favot-Mayaud I, et al. (1999) Szczepionka przeciwko autyzmowi i odrze, śwince i różyczce: brak dowodów epidemiologicznych na związek przyczynowy. Lancet 353(9169): 2026-2029.

 

[21] Demicheli V, Rivetti A, Debalini MG, Di Pietrantonj C (2012) Szczepionki na odrę, świnkę i różyczkę u dzieci. Cochrane Database Syst Rev 15(2): CD004407. Nowe badania kontroli jakości szczepionek: mikro- i nanoskażenia 13/13 Prawa autorskie: ©2016 Gatti et al. Cytat: Gatti AM, Montanari S (2016) Nowe badania kontroli jakości szczepionek: mikro- i nanokontaminacja. Int J Vaccines Vaccin 4(1): 00072. DOI: 10.15406/ijvv.2017.04.00072

 

[22] Carola Bardage, Ingemar Persson, Åke Örtqvist, Ulf Bergman, Jonas F. Ludvigsson, et al. (2011) Zaburzenia neurologiczne i autoimmunologiczne po szczepieniu przeciwko pandemicznej grypie A (H1N1) monowalentną szczepionką z adiuwantem: populacyjne badanie kohortowe w Sztokholmie, Szwecja. BMJ 343: d5956.

 

[23] Johann Liang R (2012) Aktualizacja tabeli urazów poszczepiennych w następstwie raportu IOM z 2011 r. na temat niepożądanych skutków szczepionek. HRSA, s. 1-27.

 

[24] L Tomljenovic, CA Shaw (2011) Aluminiowe adiuwanty szczepionkowe: czy są bezpieczne? Aktualna chemia medyczna 18(17): 2630-2637.

 

[25] Shaw CA, Petrik MS (2009) Zastrzyki z wodorotlenku glinu prowadzą do deficytów motorycznych i degeneracji neuronów ruchowych. J Inorg Biochem 103(11): 1555-1562.

 

[26] Authier FJ, Sauvat S, Christov C, Chariot P, Raisbeck G, et al. (2006) Wywołane szczepionką z adiuwantem AlOH3 makrofagowe zapalenie mięśnia powięziowego u szczurów jest zależne od podłoża genetycznego. Zaburzenia nerwowo-mięśniowe 16(5): 347-352.

 

[27] Exley C, Esiri MM (2006) Ciężka mózgowa angiopatia kongofilna zbiegająca się ze wzrostem zawartości glinu w mózgu u mieszkańca Camelford, Cornwall, Wielka Brytania. J Neurol Neurosurg Psychiatry 77(7): 877-879.

 

[28] Wills MR, Savory J (1985) Zawartość wody w glinie, otępienie dializacyjne i osteomalacja. Perspektywa zdrowia środowiska 63: 141-147.

 

[29] Brinth L, Pors K, Theibel AC, Mehlsen J (2015) Podejrzewane skutki uboczne czterowalentnej szczepionki z brodawczaka ludzkiego. Duński medyczny J 62(4): 1-12.

 

[30] Palmieri B, Poddighe D, Vadalà M, Laurino C, Carnovale C, et al. (2016) Ciężkie zespoły somatyczne i dysautonomiczne po szczepieniu przeciwko HPV: seria przypadków i przegląd literatury. Immunol Res.

 

[31] Visani G, Manti A, Valentini L, Canonico B, Loscocco F, et al. (2016) Nanocząstki środowiskowe są znacznie nadeksprymowane w ostrej białaczce szpikowej. Leuk Res 50: 50-56.

 

[32] Artoni E, Sighinolfi GL, Gatti AM, Sebastiani M, Colaci M i in. (2016) Mikro i nanocząstki jako możliwe czynniki patogenetyczne w krioglobulinemii mieszanej. Medycyna pracy.

 

[33] T Hansen, L. Klimek, F. Bittinger, I Hansen, A Gatti i in. (2008) Reiches komórek tucznych Ziarniniak glinu Pathologe 29(4): 311-313.

 

[34] Gatti AM, Manti A, Valentini L, Montanari S, Gobbi P, et al. (2016) Nano biointerakcja cząstek stałych w krążeniu krwi. Granice 30: 3.

 

[35] Tenzer S, Docter D, Rosfa S, Wlodarski A, Kuharev J, et al. (2011) Rozmiar nanocząstek jest krytycznym fizykochemicznym wyznacznikiem korony ludzkiego osocza krwi: kompleksowa ilościowa analiza proteomiczna. ACS Nano 5(9): 7155-167.

 

[36] Radauer Preiml, Andosch A, Hawranek T, Luetz-Meindl U, Wiederstein M, et al. (2015) Interakcje nanocząstek z alergenami pośredniczą w ludzkich reakcjach alergicznych: charakterystyka korony białka i odpowiedzi komórkowe. Toksykologia włókien 13: 3.

[37] Cedervall T, Lynch I, Lindman S, Berggård T, Thulin E, et al. (2016) Zrozumienie korony nanocząstkowo-białkowej przy użyciu metod ilościowego określania kursów wymiany i powinowactwa białek do nanocząstek. PNAS 104 (7): 2050-2055.

 

[38] Lynch I, Cedervall T, Lundqvist M, Cabaleiro-Lago C, Linse S, et al. (2007) Kompleks nanocząstka-białko jako jednostka biologiczna; złożone wyzwanie nauki o płynach i powierzchniach w XXI wieku. Postępy w nauce o koloidach i interfejsach 134-135: 167-174.

 

[39] Gatti AM, Quaglino D, Sighinolfi GL (2009) Morfologiczne podejście do monitorowania interakcji nanocząstek z komórkami. International Journal of Imaging and Robotics 2: 2-21.

 

[40] Urban RM, Jacobs JJ, Gilbert JL, Galante JO (1994) Migracja produktów korozji z modułowych protez stawu biodrowego. Mikroanaliza cząstek i wyniki badań histopatologicznych. Dziennik Chirurgii Kości i Stawów 76(9): 1345-1359.

 

[41] Kirkpatrick CJ, Barth S, Gerdes T, Krump-Konvalinkova V, Peters (K 2002) Patomechanizmy upośledzenia gojenia ran przez metaliczne produkty korozji. Mund Kiefer Gesichtschir 6(3): 183-190.

 

[42] Lee SH, Brennan FR, Jacobs JJ, Urban RM, Ragasa DR, i in. (1997) Odpowiedź ludzkich monocytów/makrofagów na produkty korozji kobaltowo-chromowej i cząstki tytanu u pacjentów z całkowitą alloplastyką stawów. J Orthop Res 15 (1): 40-49.

 

[43] Shaw CA, Seneff S, Kette SD, Tomljenovic L, Oller Jr JW, et al. (2014) Entropia indukowana glinem w systemach biologicznych: implikacje dla chorób neurologicznych. Dziennik Toksykologii 2014: 491316.

 

[44] Shaw CA, Kette SD, Davidson RM, Seneff S (2013) Rola aluminium w interakcjach układu odpornościowego OUN prowadzących do zaburzeń neurologicznych. Badania immunologiczne 9: 069.

 

[45] Seneff S, Swanson N, Chen Li (2015) Aluminium i glifosat mogą synergistycznie wywoływać patologię szyszynki: połączenie z dysbiozą jelit i chorobami neurologicznymi. Nauki rolnicze 6(1): 42-70.

 

[46] Pegaz B, Debefve E, Ballini JP, Konan-Kouakou YN, van den Bergh HJ (2006) Wpływ wielkości nanocząstek na wynaczynienie i aktywność fototrombiczną mezo(p-tetrakarboksyfenylo)porfiryny. J Photochem Photobiol B 85(3): 216-222.

 

[47] Brinth LS, Pors K, Hoppe AG, Badreldin I, Mehlsen J (2015) Czy zespół przewlekłego zmęczenia/mialgiczne zapalenie mózgu i rdzenia jest istotną diagnozą u pacjentów z podejrzewanymi skutkami ubocznymi szczepionki przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego? Międzynarodowy Dziennik Szczepionek i Szczepień 1(1):1-5.

 

[48] ​​Moos WH, Faller DV, Harpp DN, Kanara I, Pernokas J, et al. (2016) Mikrobiota i zaburzenia neurologiczne: przeczucie jelit. Biores otwarty dostęp 5(1): 137-145.

 

[49] Sekirov I, Russell SL, Caetano L, Antunes M, Brett (2010) Mikrobiota jelit w zdrowiu i chorobie. Rev fizjologiczna 90(3): 859-904.

 

[50] Umbrello G, Esposito S (2016) Mikrobiota i choroby neurologiczne: potencjalne skutki probiotyków. J Transl Med 14 (1): 298.

 

[51] Kinoshita T, Abe RT, Hineno A, Tsunekawa K, Nakane S i in. (2014) Dysfunkcja obwodowych nerwów współczulnych u dorastających japońskich dziewcząt po immunizacji szczepionką przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego. Praktykant 53(19): 2185-2200.

 

[53] Zhang L, Richards A, Khalil A, Wogram E, Ma H, Young RA, Jaenisch R. SARS-CoV-2 RNA poddane odwrotnej transkrypcji i zintegrowane z ludzkim genomem. bioRxiv [Preprint]. 2020 13.12.2020.12.12.422516. doi: 10.1101/2020.12.12.422516. PMID: 33330870; PMCID: PMC7743078.

 

[53] Młody RO: „Zapomnij o wszystkim innym! Spójrz na LICZBY VAER dotyczące obrażeń i zgonów!”. https://www.drrobertyoung.com/post/forget-everything-else-you-ve-heard-just-look-at-the-numbers5

 

[54] Cytat: Young RO (2016) Kto miał swój palec na magii życia – Antoine Bechamp czy Louis Pasteur?. Int J Vaccines Vaccin 2(5): 00047. DOI: 10.15406/ijvv.2016.02.00047

Przetlumaczyla GR przez translator Googl;e

___
https://www.drrobertyoung.com/post/transmission-electron-microscopy-reveals-graphene-oxide-in-cov-19-vaccines