Idea powstania blokady w 2006 roku
Jeffrey A. Tucker
Teraz zaczyna się wielki wysiłek, wyświetlany codziennie w tysiącach artykułów i wiadomości, aby jakoś znormalizować blokadę i całe jej zniszczenie w ciągu ostatnich dwóch miesięcy. Nie zamknęliśmy prawie całego kraju w latach 1968/69, 1957 lub 1949–1952, a nawet w 1918 roku. Ale w przerażających dniach w marcu 2020 roku zdarzyło się to nam wszystkim, powodując lawinę społecznych, zniszczenia kulturowe i ekonomiczne, które rozbrzmiewają przez wieki.
Nie było w tym nic normalnego. Postaramy się dowiedzieć, co się z nami stało przez dziesięciolecia.
W jaki sposób tymczasowy plan zachowania pojemności szpitala przekształcił się w dwa do trzech miesięcy prawie uniwersalnego aresztu domowego, który ostatecznie spowodował utratę pracy w 256 szpitalach, zatrzymanie podróży międzynarodowych, utratę pracy o 40% wśród osób zarabiających poniżej 40 USD K rocznie, dewastacja każdego sektora gospodarki, masowe zamieszanie i demoralizacja, całkowite ignorowanie wszystkich podstawowych praw i wolności, nie wspominając już o masowej konfiskacie własności prywatnej z przymusowym zamknięciem milionów firm?
Niezależnie od odpowiedzi, to musi być dziwna opowieść. Naprawdę zaskakujące jest to, jak aktualna jest teoria blokowania i przymusowego dystansowania. O ile ktokolwiek może powiedzieć, intelektualna maszyneria, która spowodowała ten bałagan, została wynaleziona 14 lat temu, a nie przez epidemiologów, ale przez modelarzy komputerowych. Został przyjęty nie przez doświadczonych lekarzy - ostro ostrzegali przed nim - ale przez polityków.
Zacznijmy od wyrażenia dystans społeczny, które zamieniło się w wymuszoną separację ludzi. Pierwszy raz usłyszałem o tym w filmie „Zaraza” z 2011 roku. Po raz pierwszy ukazał się w „New York Timesie” 12 lutego 2006 r .:
Eksperci twierdzą, że jeśli ptasia grypa ulegnie pandemii, podczas gdy Tamiflu i szczepionek wciąż brakuje, jedyną ochroną dla większości Amerykanów jest „dystans społeczny”, co jest nowym politycznie poprawnym sposobem mówienia „kwarantanna”.
Ale dystans obejmuje również mniej drastyczne środki, takie jak noszenie masek na twarz, trzymanie się z dala od wind - i uderzenie [łokcia]. Eksperci twierdzą, że takie strategie przerobią nasze interakcje, przynajmniej w tygodniach, gdy fale grypy obmywają nas.
Może nie pamiętasz, że ptasia grypa z 2006 r. Nie wyniosła wiele. To prawda, pomimo wszystkich ekstremalnych ostrzeżeń o swojej śmiertelności, H5N1 wcale się nie zmienił. Tymczasem wysłał obecnego prezydenta George'a W. Busha do biblioteki, aby przeczytać o grypie z 1918 r. I jej katastrofalnych skutkach. Poprosił niektórych ekspertów, aby przedstawili mu plany dotyczące tego, co zrobić, gdy nadejdzie prawdziwa rzecz.
New York Times (22 kwietnia 2020 r.) Opowiada historię z tego miejsca:
Czternaście lat temu dwaj lekarze rządowi federalni, Richard Hatchett i Carter Mecher, spotkali się ze współpracownikiem w burgerowym barze na przedmieściach Waszyngtonu w celu ostatecznego przeglądu propozycji, o której wiedzieli, że zostanie potraktowana jak piñata: mówiąc Amerykanom, aby pozostali w domu z pracy i szkoła następnym razem, gdy kraj został dotknięty śmiertelną pandemią.
Kiedy niedługo potem przedstawili swój plan, spotkał się on ze sceptycyzmem i wyśmiewaniem ze strony wyższych urzędników, którzy podobnie jak inni w Stanach Zjednoczonych przyzwyczaili się do polegania na przemyśle farmaceutycznym, z ciągle rosnącą gamą nowych metod leczenia, stawić czoła zmieniającym się wyzwaniom zdrowotnym.
Dr. Hatchett i Mecher proponowali zamiast tego, że Amerykanie w niektórych miejscach musieliby powrócić do podejścia, do izolacji, najpierw szeroko stosowanego w średniowieczu.
Jak ten pomysł - zrodzony z prośby prezydenta George'a W. Busha o zapewnienie lepszego przygotowania narodu do następnej epidemii chorób zakaźnych - stał się sercem krajowego podręcznika reagowania na pandemię, jest jedną z nieopisanych historii koronawirusa kryzys.
Wymagało to od kluczowych zwolenników - dr Mechera, lekarza z Departamentu Weteranów i dr Hatchetta, onkologa, który stał się doradcą Białego Domu - aby przezwyciężyć intensywny początkowy sprzeciw.
Połączył ich pracę z pracą zespołu Departamentu Obrony przydzielonego do podobnego zadania.
Miał też nieoczekiwane objazdy, w tym głębokie zanurzenie się w historię hiszpańskiej grypy w 1918 r. I ważne odkrycie zainicjowane przez projekt badawczy w szkole średniej realizowany przez córkę naukowca z Sandia National Laboratories.
Pojęcie dystansowania społecznego jest teraz ściśle znane prawie wszystkim. Ale kiedy po raz pierwszy przeszedł przez biurokrację federalną w 2006 i 2007 r., Był postrzegany jako niepraktyczny, niepotrzebny i politycznie niewykonalny.
Zauważ, że w trakcie tego planowania ani eksperci prawni, ani ekonomiczni nie zostali wezwani do konsultacji i porad. Zamiast tego padł na Mechera (wcześniej z Chicago i lekarza intensywnej terapii bez wcześniejszej wiedzy specjalistycznej w zakresie pandemii) i onkologa Hatchetta.
Ale co to jest wzmianka o córce w wieku 14 lat? Nazywa się Laura M. Glass, a ostatnio odmówiła wywiadu, gdy Albuquerque Journal dokonał głębokiej analizy tej historii.
Laura, pod przewodnictwem ojca, opracowała symulację komputerową, która pokazała, jak ludzie - członkowie rodziny, współpracownicy, uczniowie w szkołach, ludzie w sytuacjach społecznych - wchodzą w interakcje. Odkryła, że dzieci w wieku szkolnym mają kontakt z około 140 osobami dziennie, bardziej niż jakakolwiek inna grupa. Opierając się na tym odkryciu, jej program wykazał, że w hipotetycznym mieście z 10 000 osób, 5000 zostanie zainfekowanych podczas pandemii, jeśli nie zostaną podjęte żadne środki, ale tylko 500 zostanie zainfekowanych, jeśli szkoły zostaną zamknięte.
Imię Laury pojawia się w podstawowym dokumencie, argumentującym za blokadami i wymuszoną separacją ludzi. Ten artykuł jest ukierunkowany na projekty dystansowania społecznego na grypę pandemiczną (2006). Określił model przymusowej separacji i zastosował go z dobrymi wynikami wstecz w stosunku do 1957 r. Kończą mrożącym krew w żyłach apelem o totalitarną blokadę, wszystkie stwierdzone bardzo rzeczowo.
Wdrożenie strategii dystansu społecznego jest trudne. Prawdopodobnie należy je nałożyć na czas lokalnej epidemii i być może do czasu opracowania i dystrybucji szczepionki specyficznej dla szczepu. Jeśli przestrzeganie strategii jest wysokie w tym okresie, epidemii w społeczności można zapobiec. Jeśli jednak sąsiednie społeczności również nie skorzystają z tych interwencji, zarażeni sąsiedzi będą nadal wprowadzać grypę i przedłużać lokalną epidemię, aczkolwiek na obniżonym poziomie łatwiejszym do zaakceptowania przez systemy opieki zdrowotnej.
Innymi słowy, był to eksperyment naukowy w liceum, który ostatecznie stał się prawem kraju, i okrężną drogą napędzaną nie przez naukę, ale przez politykę.
Głównym autorem tego artykułu był Robert J. Glass, analityk systemów złożonych w Sandia National Laboratories. Nie miał wykształcenia medycznego, a tym bardziej specjalistycznej wiedzy z zakresu immunologii i epidemiologii.
To wyjaśnia, dlaczego Dr. D.A. Henderson, „który był liderem międzynarodowych wysiłków na rzecz wyeliminowania ospy”, całkowicie odrzucił cały program.
Mówi NYT:
Dr Henderson był przekonany, że nie ma sensu zmuszać szkół do zamykania lub publicznych spotkań, aby się zatrzymały. Nastolatki uciekają ze swoich domów i spędzają czas w centrum handlowym. Programy obiadów w szkole zostały zamknięte, a zubożałe dzieci nie miałyby dość jedzenia. Personel szpitalny miałby trudności z pójściem do pracy, gdyby ich dzieci były w domu.
Środki przyjęte przez dr. Mecher i Hatchett „spowodowaliby znaczne zakłócenia społecznego funkcjonowania społeczności i powodowałyby prawdopodobnie poważne problemy gospodarcze”, napisał dr Henderson w swoim własnym artykule akademickim, odpowiadając na ich pomysły.
Nalegał, by odpowiedzieć na to pytanie: niech rozprzestrzeni się pandemia, leczyć chorych i szybko pracować nad szczepionką, aby zapobiec jej nawrotowi.
Phil Magness z AIER zaczął szukać literatury odpowiadającej na artykuł Roberta i Sarah Glass z 2006 roku i odkrył następujący manifest: Środki łagodzące choroby w zwalczaniu pandemii grypy. Autorami byli D.A. Henderson wraz z trzema profesorami z Johns Hopkins: specjalistą chorób zakaźnych Thomasem V.Inglesby, epidemiologiem Jennifer B. Nuzzo i lekarzem Tarą O’Toole.
Ich praca jest wyjątkowo czytelnym obaleniem całego modelu blokady.
Nie ma żadnych obserwacji historycznych ani badań naukowych, które potwierdzałyby zamknięcie przez kwarantannę grup osób potencjalnie zarażonych przez dłuższy czas w celu spowolnienia rozprzestrzeniania się grypy. … Trudno jest zidentyfikować okoliczności z minionego półwiecza, kiedy kwarantanna na dużą skalę była skutecznie wykorzystywana do zwalczania jakiejkolwiek choroby. Negatywne konsekwencje kwarantanny na dużą skalę są tak ekstremalne (przymusowe zamknięcie chorych w studni; całkowite ograniczenie przemieszczania się dużych populacji; trudności w uzyskiwaniu krytycznych zapasów, lekarstw i żywności dla osób znajdujących się w strefie kwarantanny), że ten środek łagodzący należy wykluczyć z poważnego rozważenia…
Kwarantanna domowa rodzi także pytania etyczne. Wdrożenie domowej kwarantanny może spowodować, że zdrowe, niezainfekowane osoby będą narażone na zakażenie od chorych członków gospodarstwa domowego. Zalecane mogą być praktyki mające na celu zmniejszenie prawdopodobieństwa przeniesienia (mycie rąk, utrzymywanie odległości 3 stóp od zarażonych osób itp.), Ale polityka nakładająca kwarantannę domową wykluczałaby na przykład wysyłanie zdrowych dzieci do krewnych, gdy członek rodziny zachoruje. Taka polityka byłaby szczególnie trudna i niebezpieczna dla osób mieszkających w bliskich dzielnicach, gdzie ryzyko infekcji wzrosłoby…
Ograniczenia podróży, takie jak zamykanie lotnisk i kontrola podróżnych na granicach, były historycznie nieskuteczne. Grupa redakcyjna Światowej Organizacji Zdrowia doszła do wniosku, że „badania przesiewowe i kwarantanna wjeżdżające do podróżnych na granicach międzynarodowych nie opóźniły znacząco wprowadzenia wirusa w poprzednich pandemiach. . . i prawdopodobnie będzie jeszcze mniej skuteczny w epoce nowożytnej. ”… Można rozsądnie założyć, że koszty ekonomiczne zatrzymania podróży samolotem lub pociągiem byłyby bardzo wysokie, a koszty społeczne związane z przerwaniem wszystkich podróży samolotem lub pociągiem byłyby ekstremalne . …
Podczas sezonowych epidemii grypy wydarzenia publiczne, w których spodziewana jest duża frekwencja, bywały czasem odwołane lub przełożone, uzasadniając to zmniejszeniem liczby kontaktów z osobami, które mogą być zaraźliwe. Nic jednak nie wskazuje na to, by działania te miały jakikolwiek ostateczny wpływ na nasilenie lub czas trwania epidemii. Rozważając robienie tego na szerszą skalę i przez dłuższy okres, natychmiast powstają pytania, na ile takich zdarzeń miałoby to wpływ. Istnieje wiele spotkań towarzyskich, które wiążą się z bliskimi kontaktami między ludźmi, a zakaz ten może obejmować nabożeństwa, imprezy sportowe, być może wszystkie spotkania ponad 100 osób. Może to oznaczać zamknięcie teatrów, restauracji, centrów handlowych, dużych sklepów i barów. Wdrożenie takich środków miałoby poważne zakłócenia…
Szkoły są często zamknięte na 1-2 tygodnie na początku rozwoju sezonowych epidemii grypy w społeczności, głównie z powodu wysokiej liczby nieobecności, zwłaszcza w szkołach podstawowych, oraz z powodu chorób wśród nauczycieli. Wydawałoby się to rozsądne z praktycznych powodów. Jednak zamykanie szkół na dłuższy okres jest nie tylko niewykonalne, ale wiąże się z możliwością poważnego negatywnego wyniku…
Dlatego odwołanie lub przełożenie dużych spotkań prawdopodobnie nie będzie miało znaczącego wpływu na rozwój epidemii. Podczas gdy lokalne obawy mogą powodować zamknięcie określonych wydarzeń z logicznych powodów, polityka kierująca zamknięciem publicznych wydarzeń w całej społeczności wydaje się niewskazana. Kwarantanna. Jak pokazuje doświadczenie, nie ma podstaw do rekomendowania kwarantanny ani grupom, ani osobom. Problemy z wdrażaniem takich środków są ogromne, a wtórne skutki absencji i zakłóceń społeczności, a także możliwe negatywne konsekwencje, takie jak utrata zaufania publicznego do rządu i stygmatyzacja osób i grup poddanych kwarantannie, mogą być znaczne….
Wreszcie niezwykły wniosek:
Doświadczenie pokazuje, że społeczności dotknięte epidemią lub innymi zdarzeniami niepożądanymi reagują najlepiej i najmniej niepokoją się, gdy normalne funkcjonowanie społeczne społeczności jest najmniej zakłócone. Silne przywództwo polityczne i zdrowie publiczne w celu zapewnienia bezpieczeństwa i zapewnienia niezbędnej opieki medycznej są kluczowymi elementami. Jeśli którykolwiek z nich okaże się mniej niż optymalny, możliwa do opanowania epidemia może zbliżyć się do katastrofy.
Konfrontacja z możliwą do opanowania epidemią i przekształcenie jej w katastrofę: wydaje się to dobrym opisem wszystkiego, co wydarzyło się podczas kryzysu COVID-19 w 2020 r.
W ten sposób niektórzy z najlepiej wyszkolonych i doświadczonych ekspertów w dziedzinie epidemii ostrzegali z pogardliwą retoryką przed wszystkim, co proponowali zwolennicy blokady. Nie był to nawet pomysł w świecie rzeczywistym i nie wykazał faktycznej wiedzy o wirusach i łagodzeniu chorób. Ponownie pomysł zrodził się w licealnym eksperymencie naukowym z wykorzystaniem technik modelowania agentowego, które nie mają nic wspólnego z prawdziwym życiem, prawdziwą nauką lub prawdziwą medycyną.
Powstaje więc pytanie: jak zwyciężył skrajny pogląd?
New York Times ma odpowiedź:
Administracja [Busha] ostatecznie opowiedziała się po stronie zwolenników dystansu społecznego i zamykania organizacji - choć ich zwycięstwo było mało zauważalne poza kręgami zdrowia publicznego. Ich polityka stałaby się podstawą planowania rządowego i byłaby szeroko stosowana w symulacjach służących do przygotowania się na pandemie oraz w ograniczony sposób w 2009 r. Podczas wybuchu grypy zwanej H1N1. Potem przyszedł koronawirus i po raz pierwszy plan został wdrożony w całym kraju.
[Nota po publikacji: tutaj możesz przeczytać artykuł CDC z 2007 roku. Można argumentować, że ten dokument nie sprzyjał pełnej blokadzie. Rozmawiałem z dr Rajeevem Venkayya, który uważa plan na 2007 r. Za bardziej liberalny i zapewnia mnie, że nigdy nie przewidzieli takiego poziomu blokady: „blokady i schronienie na miejscu nie były częścią zaleceń”. Moim zdaniem pełne wyjaśnienie związku między tym dokumentem z 2007 r. A obecną polityką wymaga osobnego artykułu.]
The Times zadzwonił do jednego z badaczy pro-lockdown, dr Howarda Markela, i zapytał, co myśli o blokadach. Jego odpowiedź: cieszy się, że jego praca została wykorzystana do „ratowania życia”, ale dodał: „To także jest przerażające”. „Zawsze wiedzieliśmy, że będzie to miało zastosowanie w najgorszych przypadkach” - powiedział. „Nawet jeśli pracujesz nad koncepcjami dystopijnymi, zawsze masz nadzieję, że nigdy nie zostaną wykorzystane”.
Pomysły mają konsekwencje, jak mówią. Wymyśl pomysł na totalitarne społeczeństwo kontrolujące wirusy, takie bez gry końcowej i unikające dowodów opartych na doświadczeniu, że osiągnie on cel, a może kiedyś go zrealizujesz. Blokada może być nową ortodoksją, ale to nie czyni jej medycznie zdrową ani moralnie poprawną. Przynajmniej teraz wiemy, że wielu wspaniałych lekarzy i uczonych w 2006 roku dołożyło wszelkich starań, aby powstrzymać rozwój tego koszmaru. Ich potężny papier powinien służyć jako plan radzenia sobie z kolejną pandemią.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz