W niedawnym artykule dr Sherri Tenpenny wyjaśniła toksyczność adiuwantów stosowanych w szczepionkach. W szczególności wyjaśniła, czym jest MF59 i ostrzegła przed potencjalnymi szkodami wstrzykiwania ludziom tego adiuwantu na bazie skwalenu.
Fluad (aQIV), szczepionka przeciw grypie wprowadzona w Wielkiej Brytanii w sezonie grypowym 2018-19 dla dorosłych w wieku 65 lat i starszych, zawiera MF59. MF59 to adiuwant na bazie skwalenu firmy Novartis. "Głównym składnikiem MF59 jest olej skwalenowy ... z oleju z ryb" – czytamy na stronie internetowej Uniwersytetu Oksfordzkiego poświęconej szczepionkom. I dalej twierdzi, że "Nie ma dowodów na to, że MF59 powoduje [ ] poważne niekorzystne skutki".
Innym adiuwantem na bazie skwalenu jest AS03 stosowany w różnych produktach szczepionkowych przez GlaxoSmithKline ("GSK"). W maju 2020 roku GSK podpisała umowy oferujące adiuwant AS03 kilku twórcom zastrzyków covidowych. Jedną ze "szczepionek" covidowych, która zawiera AS03, jest SKYCovion, którą MHRA zatwierdziła do użytku w Wielkiej Brytanii w maju tego roku.
Pomimo tego, że Uniwersytet Oksfordzki odważnie stwierdził, że "nie ma dowodów na to, że MF59 powoduje poważne działania niepożądane", nie zajęło nam dużo czasu, aby znaleźć dowody online na poważne działania niepożądane. W ciągu kilku minut znaleźliśmy artykuł opublikowany przez Berry Law poniżej dotyczący szczepionek przeciw wąglikowi:
Artykuł Berry Law wymienia 13 długoterminowych skutków ubocznych szczepionki przeciw wąglikowi na bazie skwalenu.
Uniwersytet Oksfordzki nie mógł bardzo starać się prowadzić żadnych badań nad adiuwantami na bazie skwalenu. A dr Tenpenny ma znacznie więcej informacji niż nasze kilka minut wyszukiwania online. Poniżej znajduje się skrócona wersja artykułu napisanego przez dr Tenpenny. Cały artykuł możesz przeczytać TUTAJ.
Oprócz szkody dla ludzkiego zdrowia, jest szkoda dla świata przyrody. Skwalen należy do rekinów, a nie do naszych ramion. W październiku 2020 r. ekolodzy ostrzegli, że pół miliona rekinów może zostać zabitych, aby wyżywić sam przemysł iniekcji covid. Ile jeszcze dla wszystkich innych szczepionek zawierających skwalen? A potem, dla przemysłu kosmetycznego, 2,7 miliona rekinów jest chwytanych i zabijanych dla ich wątroby każdego roku.
Obrzydliwe chemikalia w szczepionkach: MF59
Adiuwant jest substancją dodaną w celu wytworzenia wysokiej odpowiedzi przeciwciał przy użyciu najmniejszej ilości roztworu zawierającego wirus (antygen) możliwej w zastrzyku. Z definicji adiuwanty są uważane za "leki aktywne farmakologicznie". Są one zaprojektowane tak, aby były obojętne, bez nieodłącznej aktywności lub toksyczności same w sobie. Trudno jest wyjaśnić, w jaki sposób substancję można zdefiniować jako "aktywną farmakologicznie", a jednocześnie opisać ją jako "obojętną i niemającą działania ani toksyczności".
Pierwsze adiuwanty zostały użyte w 1925 roku przez francuskiego badacza G. Ramona. Po ponad 75 latach stosowania mechanizm działania większości adiuwantów jest nadal "nie do końca poznany". Innymi słowy, nie wiadomo, co robią ciału.
Aby adiuwant działał, musi być przyłączony do cząsteczki zwanej "nośnikiem" lub "pojazdem". Kombinacja (adiuwant + nośnik) jest określana jako "formuła adiuwantowa", rzekomo obojętny związek.
Adiuwanty mogą powodować poważne problemy zdrowotne. Częściowa lista zagrożeń związanych z adiuwantami obejmuje supresję immunologiczną, zaburzenia autoimmunologiczne i zdarzenia genetyczne, takie jak rak, wady wrodzone i aborcje. Czy to brzmi dla ciebie obojętnie?
Dziesięciolecia eksperymentów wykazały, że "udane przewidywania dotyczące bezpieczeństwa, siły działania lub skuteczności u ludzi dla konkretnego adiuwantu nie mogą być wiarygodnie wykonane na podstawie modeli [zwierzęcych]. Niestety, absolutne bezpieczeństwo szczepionek zawierających adiuwanty lub jakiejkolwiek szczepionki nie może być zagwarantowane. (Podkreślenie dodane.)
MF59 i skwalen
Jedynymi adiuwantami obecnie dopuszczonymi do stosowania u ludzi w Ameryce Północnej są związki glinu, które są używane od 1920 roku. Czynnikiem ograniczającym zatwierdzanie nowych adiuwantów jest to, że większość z nich jest zbyt toksyczna, aby można je było stosować u ludzi. Jednak jeden adiuwant został zatwierdzony w 1992 roku. Jest to adiuwant na bazie oleju o nazwie MF59, składający się głównie ze skwalenu, ale zawiera również dwa środki emulgujące, Tween80 (polisorbat 80) i Span85.
Wytwarzany w wątrobie skwalen jest prekursorem cholesterolu, tłuszczu, który jest niezbędnym budulcem hormonów i częścią powierzchni wszystkich komórek. Znajduje się w różnych produktach spożywczych, w tym jajach i oliwie z oliwek, lekach dostępnych bez recepty i suplementach zdrowotnych. Można go również kupić w sklepach ze zdrową żywnością w bardziej znanej formie, oleju z wątroby rekina.
Na początku 1970 roku, naukowiec UCLA Medical Centre Carl M. Pearson rozpoczął eksperymenty z różnymi olejami jadalnymi, mając nadzieję na odkrycie bezpieczniejszego, mniej toksycznego adiuwantu szczepionkowego. Zakładał, że ponieważ oleje te występują naturalnie i mogą być metabolizowane przez organizm, będą bezpieczne.
W swojej dobrze opisanej książce "Szczepionka A: Rządowy eksperyment, który zabija naszych żołnierzy i dlaczego żołnierze są tylko pierwszymi ofiarami", wielokrotnie nagradzany dziennikarz śledczy, Gary Matsumoto, podaje doskonałe wyjaśnienie różnicy między spożyciem jadalnego związku a wstrzyknięciem go do organizmu:
To samo dotyczy skwalenu w oleju z rekina i innych olejach jadalnych.
Dane naukowe, opublikowane w recenzowanych czasopismach, pokazują, że wstrzykiwany skwalen nie jest metabolizowany jak pokarm przechodzący przez przewód pokarmowy. Wstrzyknięte cząsteczki skwalenu nie są rozkładane ani wydalane z organizmu; Trafiają do tkanek, w których mogą wystąpić reakcje toksyczne.
Oleje wtryskiwane
Svelander, i wsp. Wstrzyknął dziesiątki metabolizowalnych olejów, w tym skwalenu, szczurom i stwierdził, że wszystkie oleje były toksyczne, wywołując zapalenie stawów o różnym stopniu nasilenia. Ponadto u wszystkich szczurów, którym wstrzyknięto skwalen, rozwinęła się choroba podobna do stwardnienia rozsianego, która pozostawiła je kalekami, ciągnąc sparaliżowane kończyny tylne po klatkach.
Podobnie, gdy cząsteczki skwalenu są wstrzykiwane ludziom, nawet w stężeniach tak małych jak 10 do 20 części na miliard, olej może prowadzić do autodestrukcyjnych odpowiedzi immunologicznych, takich jak autoimmunologiczne zapalenie stawów i toczeń.
Opublikowano ponad dwa tuziny recenzowanych artykułów naukowych z dziesięciu różnych laboratoriów w USA, Europie, Azji i Australii dokumentujących rozwój choroby autoimmunologicznej u zwierząt poddanych adiuwantom na bazie skwalenu. Przekonująca propozycja, dlaczego tak się dzieje, obejmuje koncepcję "mimikry molekularnej", w której przeciwciało stworzone przeciwko skwalenowi w MF59 może reagować krzyżowo ze skwalenem organizmu na powierzchni ludzkich komórek. Zniszczenie własnego skwalenu w organizmie może prowadzić do wyniszczających chorób autoimmunologicznych i ośrodkowego układu nerwowego.
Skwalen w MF59 nie jest jedynym powodem do niepokoju. Jeden z jego składników, Tween80 (polisorbat 80) jest uważany za obojętny, ale daleko mu do tego. Ostatnie badania (grudzień 2005) wykazały, że Tween80 może powodować anafilaksję, potencjalnie śmiertelną reakcję charakteryzującą się gwałtownym spadkiem ciśnienia krwi, pokrzywką i trudnościami w oddychaniu. Naukowcy doszli do wniosku, że ciężka reakcja nie była typową reakcją alergiczną, ale była spowodowana poważnym zakłóceniem, które wystąpiło w układzie odpornościowym. [viii] [ix]
MF59 jest zdolny do przyspieszonej aktywacji układu odpornościowego, szczególnie wrodzonego (wrodzonego) lub komórkowego układu odpornościowego. Gdy reakcja immunologiczna jest "włączona", nie ma dostępnego "przełącznika", aby ją wyłączyć. MF59 indukuje ekspresję (aktywację) co najmniej 891 genów. Jest najsilniejszym aktywatorem ze wszystkich dotychczas przebadanych adiuwantów. Długoterminowe wyniki tej aktywacji są nieznane i najprawdopodobniej nie będą znane. Obserwowanie pacjentów przez dłuższy czas w poszukiwaniu rozwoju poważnych reakcji nie jest tym, co przemysł szczepionkowy jest zainteresowany badaniem.
Badania kliniczne szczepionek interesują przede wszystkim dwa wyniki:
- ocenę reakcji, zwykle w ciągu pięciu do czternastu dni od otrzymania szczepionki, oraz
- rozwój "odpowiedniej odpowiedzi przeciwciał".
Jeśli liczba reakcji była "akceptowalnie" niska, a poziom przeciwciał okazał się "akceptowalnie" wysoki, szczepionkę uważa się za "bezpieczną i skuteczną". Ale są problemy z tym wnioskiem.
Po pierwsze, może to potrwać dłużej niż 14 dni, aby rozwinąć reakcję autoimmunologiczną w organizmie; W rzeczywistości może to potrwać miesiące. Nie opracowano żadnych długoterminowych badań w celu zbadania rozwoju tych problemów, ponieważ badania te są kosztowne i czasochłonne.
Drugim problemem jest definicja "skuteczności" stosowana przez badaczy klinicznych. Większość klinicystów interpretuje "skuteczny" jako "ochronny". Innymi słowy, jeśli szczepionka zostanie uznana za skuteczną, osoba, która ją otrzyma, będzie chroniona przed infekcją. Jednak w badaniach nad szczepionkami "skuteczność" definiuje się jako zdolność szczepionki do wywoływania "akceptowalnie wysokiej odpowiedzi przeciwciał", zwanej mianem. Zakłada się, że jeśli miano jest podwyższone, ochrona jest automatycznie przyznawana. Założenie to nie zostało udowodnione. W rzeczywistości główne czasopismo medyczne Vaccine opublikowało artykuł w 2001 roku, wyraźnie stwierdzając: "Wiadomo, że w wielu przypadkach miano przeciwciał specyficznych dla antygenu nie koreluje z ochroną". (Podkreślenie dodane).
Oznacza to, że możesz otrzymać szczepionkę, wytworzyć przeciwciała i nadal chorować na chorobę, przed którą szczepionka została zaprojektowana, aby cię chronić. Ponadto istnieje ryzyko związane z toksycznymi składnikami szczepionki.
Pomimo znanych zagrożeń, MF59 został dopuszczony do użytku w Fluad w Europie w 1997 roku i w USA w 2016 roku. Adiuwant został wybrany w związku z obawami, że aluminium nie zwiększa znacząco poziomu przeciwciał u pacjentów w podeszłym wieku, którzy otrzymali szczepionkę przeciw grypie, ale po dodaniu MF59 odpowiedź przeciwciał wzrosła ponad dwukrotnie. Szczepionka została uznana przez badaczy za "bezpieczną i skuteczną", ale wyniki badania mogą być poważnie wadliwe. W badaniu klinicznym uczestniczyły wyłącznie osoby starsze w domach opieki; Średni wiek wynosił 71,5 lat. Jeśli problemy autoimmunologiczne, takie jak zmęczenie i ból stawów, rozwinęły się w tej populacji geriatrycznej, lekarze mogą nie przypisywać tych dolegliwości czemukolwiek poza starością. Jeśli problemy autoimmunologiczne wystąpią w populacji ogólnej po szczepieniu, lekarze mogą przypisać te dolegliwości "wszystkiemu oprócz szczepionki".
Ryzyko jest spotęgowane przez fakt, że MF 59 nie był testowany, aby sprawdzić, czy wywołuje nadwrażliwość lub czy zwiększa ryzyko anafilaksji, alergii, a nawet raka. Producenci Fluad przyznali się do tego braku testów na pierwotnym spotkaniu zatwierdzającym. Przekazali to, mówiąc:
"Nie testujemy MF59 osobno, ponieważ nie jest to produkt."
Jeśli termin "MF59" dzwoni, może to być związek ze szczepionką wąglika. Książka Matsumoto jest mrożącym krew w żyłach opisem MF59 użytego w szczepionce przeciw wąglikowi podawanej dziesiątkom tysięcy żołnierzy amerykańskich udających się do Zatoki Perskiej. Ta zawierająca skwalen, nielicencjonowana, eksperymentalna szczepionka została uznana za przyczynę syndromu wojny w Zatoce Perskiej u tysięcy wojskowych mężczyzn i kobiet.
Ostrzeżenie podane przez Matsumoto w jego książce dotyczące powszechnego stosowania MF59 jest otrzeźwiające:
Miał na myśli szczepionkę przeciw wąglikowi i wojsko. Ponieważ jednak adiuwanty zawierające skwalen będą kluczowym składnikiem całej nowej generacji szczepionek przeznaczonych do masowych szczepień na całym świecie, problemy mogą być tuż za horyzontem.
Poważna rzeczywistość jest taka, że pomimo zaprzeczeń ze strony rządu, przemysłu szczepionkowego i wojska, wysoce zalecana książka Szczepionka A była przeczuciem poważnych problemów zdrowotnych, które nadejdą, gdy MF59 lub podobne adiuwanty będą stosowane w szczepionkach dla ogółu populacji.
O autorze
Dr Sherri Tenpenny jest lekarzem osteopatycznym i założycielem Tenpenny Integrative Medical Centre w Cleveland w stanie Ohio. Zainwestowała 21 + lat i znacznie więcej niż 40 000 godzin na badania, dokumentowanie i ujawnianie problemów związanych ze szczepionkami. Jest częstym prelegentem na krajowych i międzynarodowych konferencjach oraz regularnym gościem w audycjach radiowych, podcastach i telewizji, dzieląc się swoimi wysoce zbadanymi informacjami na temat tego, dlaczego powinniśmy po prostu powiedzieć "nie" szczepionkom.
Na swojej stronie publikuje artykuły i podcasty, które można subskrybować TUTAJ. Publikuje również artykuły na swojej stronie Substack zatytułowanej "Dr. Tenpenny's Eye on the Evidence", które można subskrybować i śledzić TUTAJ.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:https://expose-news.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz