Niezwykły wspólny wysiłek nazistów i syjonistów w 1933 r. - medal wydobywa go z Dziury Pamięci
Zapytaliśmy, kto może zidentyfikować ten niezwykły dwulicowy medalion, i otrzymaliśmy dziesiątki odpowiedzi:
Mark Weber of the IHR writes:
Więcej informacji na ten temat można znaleźć w moim artykule „Syjonizm i Trzecia Rzesza” opublikowanym pod adresem
http://www.ihr.org/jhr/v13/v13n4p29_Weber.html
W tym czasie wielu niemieckich syjonistów, takich jak Tuchler, było zwolennikami nazistów i zdecydowanie oddawało się temu, co uważali za uczciwość i dobrą wolę polityki NSDAP wobec przesiedleń Żydów: sprzyjało to również ich celom politycznym. Dlatego przychylny raport Mildensteina był poszukiwany zarówno przez niemieckich syjonistów, jak i nazistów w ich zbiorowych wysiłkach na rzecz nawracania ludności Palestyny przez żydowskich semitów. Czasopisma z tej wizyty zostały następnie opublikowane w Der Angriff w połowie lat 30-tych. Uważam, że Von Mildenstein był również orędownikiem awansu Eichmanna w Wydziale Przesiedleńczym.
Nigdy nie można lekceważyć pokręconego geniuszu Goebbelsa.
Pozdrowienia,
Nowy imigrant do kontrolowanego przez Żydów obszaru Palestyny i jego rodzina otrzymaliby pracę, zazwyczaj w kibucu, i zostaliby robotnikiem rolnym - z traktorem i sprzętem rolniczym zakupionym z Niemiec (ale będącym własnością Agencji Żydowskiej). To był trudny wybór dla Żyda, który nienawidził rolnictwa i paskudnego klimatu w Palestynie - ale jeśli oznaczało to życie jego i jego rodziny, często z niego korzystał.
W związku z tym syjoniści zachęcali reżim nazistowski do jak najbardziej przerażającego uprzykrzania życia kontrolowanym przez nich Żydom. Do wyboru był obóz koncentracyjny lub Palestyna (Izrael). Wiele tysięcy wybrało Palestynę. Niemcy pozbyły się Żydów i poprawiły swoją gospodarkę, a żydowska Palestyna (wówczas komunistyczna istota) przyjęła kolonistów, których rozpaczliwie potrzebowała, aby przewyższyć liczebnie ludność tubylczą, której to była ziemia. Istnieje wiele publikacji dokumentujących to porozumienie, w tym książka zatytułowana „Umowa przeniesienia”. Innymi słowy, syjoniści zdecydowanie popierali najostrzejsze traktowanie europejskich Żydów przez Hitlera. Reżim nazistowski stworzył ten Medal na cześć ich współpracy w uwolnieniu Europy od Żydów, przy jednoczesnym ocaleniu ich życia.
WEDŁUG powyższego artykułu medal upamiętnił wizytę barona von Mildensteina w Palestynie.
Zobacz: Syjonizm w dobie dyktatorów, Lenni Brenner.
PS - Liczyłem na to, że w końcu znajdę kopię lub skan tego raportu, chociaż nie mam pojęcia, gdzie można znaleźć poprzedni numer Der Angriff
David F.
„… Tak więc na początku 1933 roku baron Leopold Itz Edler von Mildenstein, człowiek, który kilka lat później miał zostać szefem żydowskiej sekcji SD (Sicherheitsdienst, czyli służba bezpieczeństwa, oddział wywiadu SS kierowany przez Reinharda Heydricha) , został zaproszony wraz z żoną na tournee po Palestynie i do napisania serii artykułów dla Der Angriff Goebbelsa. I tak właśnie Mildensteinowie, w towarzystwie Kurta Tuchlera, czołowego członka Berlińskiej Organizacji Syjonistycznej i jego żony, odwiedzili żydowskie osiedla w Eretz Israel. Bardzo pozytywne artykuły zatytułowane „Nazistowska wizyta w Palestynie” zostały należycie opublikowane, a z tej okazji specjalny odlew medalionu ze swastyką po jednej stronie i gwiazdą Dawida po drugiej ”.
http://archives.econ.utah.edu/archives/a-list/2003w27/msg00029.htm
http://randompottins.blogspot.com/2007/05/coin-with-two-sides.html
PIĄTEK 4 MAJA 2007
Moneta z dwiema stronami
Pod koniec 1979 roku w Wielkiej Brytanii wybuchła awantura o dość niewinne i szanowane czasopismo History Today, które łączy zawodowych historyków piszących większość jego kopii z nauczycielami, studentami i zainteresowanym ogólnym czytelnikiem. Były skargi do wydawców, listy do gazet, a nawet próby usunięcia magazynu z półek niektórych kiosków.
Taka reklama musiała być pewnym szokiem dla redaktorów i pisarzy magazynu, chociaż, jak sądzę, nie mogła zaszkodzić osobom z obiegu. Sam zainwestowałem nawet 60 pensów w egzemplarz ze stycznia 1980 roku. (Obecnie wydaje mi się, że to czasopismo kosztuje ponad 3,00 GBP).
Furorę wywołał artykuł Jacoba Boasa zatytułowany „Podróż nazisty do Palestyny”. A raczej był to rozgłos dla artykułu, ponieważ ludzie zaczęli robić zamieszanie, zanim zdążyli przeczytać, co Boas miał w nim do powiedzenia.
W artykule Boasa opisano, jak baron Leopold Itz von Mildenstein, członek partii nazistowskiej i SS Hitlera, wyruszył wiosną 1933 roku w towarzystwie swojej żony i Kurta Tuchlera, urzędnika Federacji Syjonistycznej Niemiec, również z żoną w podróży do Palestyny.
Hitler właśnie został kanclerzem i rozpoczął swoją antyżydowską politykę. Julius Streicher chciał wypędzić Żydów z Niemiec. Ale naziści nie byli do końca pewni, jak zamierzają się do tego zabrać, nie zakłócając i tak już ogarniętej kryzysem niemieckiej gospodarki, ani też nie wiedzieli, jaki może to mieć wpływ na stosunki Niemiec z resztą świata.
Syjoniści ze swej strony cieszyli się wzrostem poparcia wśród niemieckich Żydów po objęciu urzędu przez Hitlera w styczniu 1933 r. Większość wcześniej nie widziała sensu opuszczania kraju, w którym mieli ugruntowaną pozycję, aby ryzykować w biednej i niespokojnej Palestynie. Uważali się za dobrych Niemców, których przyszłość, podobnie jak większość ich przeszłości, była w Ojczyźnie. Ale teraz Hitler mówił im inaczej.
Juedische Rundschaue, dwutygodnik Federacji Syjonistycznej, odnotował wzrost nakładu z mniej niż 10 000 do prawie 38 500 do końca 1933 r. Oświadczył, że tylko ci, których zaangażowanie na rzecz narodu żydowskiego było bez zarzutu, mogą bronić praw Żydów. Stwierdzono również, że tylko syjoniści są w stanie zwracać się do nazistów w dobrej wierze jako „uczciwych partnerów”.
Syjoniści zaproponowali grupowe uregulowanie statusu niemieckich Żydów i zwrócili się do rządu o pomoc w emigracji. Von Mildenstein, poprosił o napisanie czegoś przychylnego o syjonizmie i jego projekcie w Palestynie, zgodził się pod warunkiem, że złoży wizytę w towarzystwie Kurta Tuchlera. Był pod pozytywnym wrażeniem i widział korzyści dla Niemiec, a także dla SS jako zwolenników polityki.
Cykl artykułów zatytułowany „Ein Nazi faehrt nach Palestina” rozpoczął się we wrześniu 1934 r. W Der Angriff, gazecie Goebbelsa. Trwał przez dwanaście części. Von Mildenstein dostrzegł w osadnictwie żydowskim na ziemi formę odrodzenia pasującą do nazistowskich wyobrażeń o krwi i ziemi, a także sposób na pozbycie się Żydów z Niemiec. Ale życie w Palestynie było trudne i pojawiały się problemy w oporze palestyńskich Arabów wobec syjonistycznej kolonizacji i rządów brytyjskich.
Chociaż SS dawało przywileje syjonistom w stosunku do innych grup żydowskich, pomagając ich ruchom młodzieżowym i dając im prawo do noszenia mundurów i wywieszania niebiesko-białej flagi, własna gwiazda Von Mildensteina zgasła pośród rywalizacji i niepowodzeń politycznych, podczas gdy człowiek, którego przyprowadził do wydziału żydowskiego wyszedł na pierwszy plan niejaki Adolf Eichmann.
Sam ocalały, urodzony w obozie koncentracyjnym Westerbork, Boas jest znanym historykiem Holokaustu i pedagogiem, który nie robił nic, aby sensacjonować ten epizod ani demonizować uczestniczących w nim osób. Nie rozważał późniejszych obowiązków, roli konferencji w Evian, umów Agencji Żydowskiej, ani tego, czy więcej Żydów można by uratować, gdyby mogli udać się gdzie indziej. Na tym kończy się jego część historii, w 1936 roku.
Ale podczas gdy Von Mildenstein wpływał na politykę, Der Angriff miał wybity medal upamiętniający jego podróż do Palestyny, medal z nazistowską swastką po jednej stronie i gwiazdą Dawida po drugiej. History Today wykorzystało ten motyw w reklamie w styczniowym wydaniu w 1980 roku z artykułem Jacoba Boasa.
To wywołało okrzyki oburzenia syjonistycznych rzeczników studentów i innych osób, które przekonały się, że ich obowiązkiem jest ochrona syjonizmu przed wszelkimi sugestiami, że jego przywódcy kiedykolwiek współpracowali z nazistami, oraz potępienie rzekomych motywów History Today, a także artykułu, którego jeszcze nie przeczytali. Dla niektórych temat ten pozostaje tematem tabu, nawet jeśli został poruszony przez obiektywnego, a nawet dość sympatycznego historyka, jakim był Boas.
Kiedy przyszedł Lenni Brenner, autor Syjonizmu w dobie dyktatorów
przemawiam w Wielkiej Brytanii kilka lat po tej kłótni, wybuchło piekło, jak mogę zaświadczyć, otrzymując kilka ciosów, gdy próbowałem powstrzymać kilku syjonistycznych yobbów przerywających spotkanie i rzucających meblami. Niezależnie od tego, czy ktoś lubi Brennera, czy zgadza się z jego podejściem, jego przeciwnicy nie byli w stanie dyskutować z faktami w jego książkach i musieli przekonać samych siebie, że zajmują się czymś innym.
Teraz jestem wdzięczny Lenni Brennerowi za przesłanie zdjęcia solidnego przypomnienia przeszłości. Pisze, że John Sigler, antysyjonistyczny Żyd, znalazł jeden z medali Goebbelsa, wybity dla upamiętnienia podróży Von Mildensteina.
„John kupił swój medal od szanowanego sprzedawcy monet. Ma około 1,5 ″ średnicy i był pierwotnie wykonany z brązu. Jest grubszy niż moneta. Na zdjęciu posrebrzany brąz. (Posrebrzane medale są powszechne).
„Boczny napis Gwiazdy Dawida brzmi: EIN NAZI FĘHRT NACH PALĘSTINA - Nazista podróżuje do Palestyny. Boczny napis ze swastyką to UND ERZĘHLT DAVON IM Angriff - I opowiada o tym w Angriff ”.
W koszmarze lat trzydziestych naziści i syjoniści nie byli równo dobrani, a ich motywy nie były równie złe. Ale dzisiejszy rewizjonizm i negacja Holokaustu, czy to ze strony neonazistów, czy ich naiwniaków, ma jako drugą stronę medalu lub medal, sposób, w jaki syjonistyczna machina propagandowa usiłowała zmonopolizować i zniekształcić ten kawałek historii dla własnych celów, pozostawiając zaprzeczać temu, co nie pasuje do jego mitu. Historię trzeba uratować przed obiema grupami wrogów.
wysłane przez Charliego Pottinsa o godzinie 7:40
William C. Carlotti, Vermont wrote:
W PAŹDZIERNIKU 2002 r. Napisałem artykuł dla The Voice News zatytułowany „Palestine, Immigration and Ha’avara”, dotyczący współpracy syjonistycznej z nazistowskimi SS i Stanami Zjednoczonymi. Artykuł wyodrębnił znaczną ilość informacji ze stron internetowych bez odpowiedniego przypisania źródła, które mogło być konieczne w przypadku czasopisma naukowego, ale które uznałem za konieczne ze względu na ograniczenia miejsca umieszczanego na takich artykułach prasowych.
Zawsze zastanawiałem się, gdzie można by zdobyć zdjęcie medalu i kopię dwunastu pochlebnych artykułów napisanych przez nazistę, który odwiedził Palestynę.
Oto kopia mojego artykułu
Palestine, Immigration and Ha’avara
By William C. Carlotti, Vermont
W PAŹDZIERNIKU 2002 r. Napisałem artykuł dla The Voice News zatytułowany „Palestine, Immigration and Ha’avara”, dotyczący współpracy syjonistycznej z nazistowskimi SS i Stanami Zjednoczonymi. Artykuł wyodrębnił znaczną ilość informacji ze stron internetowych bez odpowiedniego przypisania źródła, które mogło być konieczne w przypadku czasopisma naukowego, ale które uznałem za konieczne ze względu na ograniczenia miejsca umieszczanego na takich artykułach prasowych.
Zawsze zastanawiałem się, gdzie można by zdobyć zdjęcie medalu i kopię dwunastu pochlebnych artykułów napisanych przez nazistę, który odwiedził Palestynę.
Oto kopia mojego artykułu
MARVIN Peyser utrzymuje, że jedna z korzyści ze wspierania Izraela wynika z faktu, że „większość 3 miliardów dolarów (rocznie) na pomoc wojskową (dla Izraela) jest wydawana właśnie tutaj, w USA” wspierający „amerykański przemysł obronny”, który według pana Peysera jest „istotną częścią naszej gospodarki”. [Wspieranie Izraela leży w najlepszym interesie Ameryki, 21 czerwca] W rzeczywistości wymagana jest pomoc z amerykańskimi producentami uzbrojenia, bomb, kul, pistoletów, broni, samolotów i innych urządzeń do zabijania (w tym projektowanie i rozwój specjalne czołgi, które są znane z ich wtargnięć do społeczności palestyńskich). Europejscy (głównie niemieccy) Żydzi zawarli podobny układ z nazistowskim niemieckim rządem Hitlera mniej więcej siedem miesięcy po dojściu Hitlera do władzy w 1933 r. Porozumienie stało się znane jako Ha'avara (Umowa Przeniesienia). Nazistowskie Niemcy i Agencja Żydowska zakończyły negocjacje transferowe, pozwalając Żydom emigrującym z Niemiec do Palestyny na zdeponowanie swojego majątku w Niemczech i otrzymanie palestyńskich funtów po przybyciu do Palestyny. Federacja Syjonistyczna Niemiec, Anglo-Palestine Bank i niemieckie władze gospodarcze podpisały 25 sierpnia 1933 r. Porozumienie zezwalające na transfer kapitału żydowskiego z Niemiec do Palestyny przez imigrantów lub inwestorów.
Dzięki temu niezwykłemu układowi Żydzi udający się do Palestyny zdeponowali pieniądze na specjalnym koncie w Niemczech. Za te pieniądze zakupiono niemieckie narzędzia rolnicze, materiały budowlane, pompy, nawozy, transport samochodowy i inne towary wszelkiego rodzaju i rodzaju, które były eksportowane do Palestyny i tam sprzedawane przez należącą do Żydów firmę Ha'avara w Tel. -Aviv. Pieniądze ze sprzedaży zostały przekazane emigrantom po przybyciu do Palestyny w wysokości odpowiadającej ich depozytom w niemieckich bankach.
Niemieckie towary napływały do Palestyny przez Ha’avara, do której wkrótce potem dołączyła umowa barterowa, na mocy której palestyńskie pomarańcze i produkty rolne wymieniano na niemieckie drewno, samochody, maszyny rolnicze i inne towary. Porozumienie umożliwiło niemieckim Żydom spełnienie wymogów brytyjskiego świadectwa imigracyjnego i służyło syjonistycznemu celowi sprowadzenia żydowskich osadników i kapitału rozwojowego do Palestyny, a jednocześnie służyło niemieckiej gospodarce wzrostem produkcji i eksportu niemieckich towarów w celu zrównoważenia kryzys gospodarczy. Przez pewien czas porozumienie z Ha’avara pomagało nazistom podważać antynazistowski bojkot zainicjowany przez Kongres Żydów Amerykańskich zaledwie kilka tygodni przed podpisaniem porozumienia.
Negocjacje w sprawie porozumienia rozpoczęły się pół roku po dojściu Hitlera do władzy Federacja Syjonistyczna Niemiec (zdecydowanie największa grupa syjonistyczna w kraju), która przedstawiła szczegółowe memorandum nowemu rządowi. W memorandum dokonano przeglądu stosunków niemiecko-żydowskich i formalnie zaoferowano syjonistom wsparcie w „rozwiązaniu” irytującej „kwestii żydowskiej”. Sugerował, że pierwszym krokiem powinno być szczere uznanie fundamentalnych różnic narodowych:
„Syjonizm uważa, że odrodzenie narodowego życia narodu, które teraz dokonuje się w Niemczech poprzez akcentowanie jego chrześcijańskiego i narodowego charakteru, musi nastąpić także w żydowskiej grupie narodowej. Również dla narodu żydowskiego pochodzenie narodowe, religia, wspólny los i poczucie jego wyjątkowości muszą mieć decydujące znaczenie w kształtowaniu jego egzystencji ... ponieważ my także jesteśmy przeciwni małżeństwom mieszanym i jesteśmy za utrzymaniem czystości żydowskiego pochodzenia. grupować i odrzucać wszelkie wykroczenia w dziedzinie kultury, wychowawszy się w języku niemieckim i kulturze niemieckiej, możemy z podziwem i wewnętrzną sympatią interesować się dziełami i wartościami kultury niemieckiej… ”
W rezultacie rząd Hitlera energicznie poparł propozycję syjonizmu dotyczącą emigracji Żydów do Palestyny w latach 1933-1941. Współpraca była tak dokładna, że SS z entuzjazmem poparło porozumienie o transferze syjonizmu. Oficer SS Leopold von Mildenstein i urzędnik Federacji Syjonistycznej Kurt Tuchler i ich żony podróżowali razem po Palestynie przez sześć miesięcy, aby ocenić tam rozwój syjonizmu. Opierając się na własnych obserwacjach, von Mildenstein napisał serię dwunastu ilustrowanych artykułów dla ważnego berlińskiego dziennika Der Angriff, który ukazał się pod koniec 1934 r. Pod tytułem „Podróż nazistów do Palestyny”, chwaląc sukces porozumienia transferowego. Wydawcy Der Angriff wydali specjalny medal ze swastyką po jednej stronie i gwiazdą Dawida po drugiej, dla upamiętnienia wspólnej wizyty SS-syjonistów. Kilka miesięcy po ukazaniu się artykułów von Mildenstein został awansowany na szefa działu spraw żydowskich w służbie bezpieczeństwa SS w celu skuteczniejszego wspierania migracji i rozwoju syjonistów.
W latach 1933–1941 około 60 000 najbogatszych i najlepiej wykształconych Żydów w Niemczech (czyli około 10% ludności żydowskiej w Niemczech w 1933 r.) Wyemigrowało do Palestyny poprzez Ha’avara i inne układy niemiecko-syjonistyczne. (Ci niemieccy Żydzi stanowili około 15% żydowskiej populacji Palestyny w 1939 r.) Całkowita kwota przekazana z Niemiec do Palestyny przez Ha'avara między sierpniem 1933 a końcem 1939 roku wynosiła 8,1 miliona funtów lub 139,57 miliona marek niemieckich (wówczas równowartość ponad 40 milionów dolarów, ale równowartość 516 milionów dolarów w dolarach z 2002 roku). Kwota ta obejmowała 33,9 mln marek niemieckich (13,8 mln USD) przekazanych przez Bank Rzeszy w związku z Umową. Dzięki kapitałowi z Niemiec zbudowano kilka dużych przedsiębiorstw przemysłowych, w tym wodociąg Mekoroth i firmę tekstylną Lodzia. Napływ towarów i kapitału Ha’avara spowodował eksplozję gospodarczą w żydowskiej Palestynie.
Wyciągając wnioski ze współpracy z hitlerowskimi Niemcami, elita rządząca Izraela & emdash; obecnie internowana w partii Likud & emdash; zawarła taką samą umowę ze Stanami Zjednoczonymi na kwotę 90 miliardów dolarów pomocy wojskowej od 1948 roku, która została wydana w Stanach Zjednoczonych na wzmocnić kompleks militarno-przemysłowy. Trwająca kolonialna ekspansja Izraela, przekształcona w Stany Zjednoczone „Fort Apache” na Bliskim Wschodzie, jest zapisana w śmierci i cierpieniach narodów żydowskich i palestyńskich.
http://www.thevoicenews.com/news/2002/1004/In_Response/R01.html
To samo dotyczy twoich francuskich czytelników
http://mounadil.blogspot.com/2007/05/le-revers-peu-connu-dun-cheminement.html#links
Sincerely, David Stolz
http://www.thevoicenews.com/news/2002/1004/In_Response/R01.html
To samo dotyczy twoich francuskich czytelników
http://mounadil.blogspot.com/2007/05/le-revers-peu-connu-dun-cheminement.html#links
Na medalu jest dużo, jeśli wygooglujesz: Ein Nazi fahrt nach Palestina
Wśród artykułów: http://www.marxists.de/middleast/brenner/ch07.htm#n19
David F.
przetlumaczyla GR przez translator google
zrodlo:http://stateofthenation.co/?p=61168
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz