"Matt Hancock uważał, że ci, którzy nie zgadzali się z jego podejściem do C....a, byli szaleni, niebezpieczni i musieli zostać zamknięci "

 Kraj ten zapłacił katastrofalną cenę za lekkomyślną nadmierną reakcję na chorobę, która zagrażała życiu tylko niewielkiej liczby ludzi, którzy mogli być chronieni bez więzienia całej populacji. Z każdym dniem pojawia się coraz więcej dowodów na to, że zamknięcie społeczeństwa na dłuższy czas w celu "powstrzymania rozprzestrzeniania się" i "ochrony NHS" było monumentalną katastrofą.

Hancock oczywiście się z tym nie zgadza. Członek Rt Hon z West Suffolk nie tylko nie okazuje skruchy: nadal całym sercem wierzy, że jako sekretarz zdrowia podczas pandemii wykonał wszystkie właściwe telefony.

Są to słowa Isabel Oakeshotta, która napisała artykuł "Prawda o Mattu Hancocku", który został opublikowany wczoraj w The Spectator. Oakeshott jest współautorką książki "Hancock's Pandemic Diaries: The Inside Story of Britain's Battle Against Covid" i zauważyła "kluczowe lekcje", które wyciągnęła z bardzo odkrywczego procesu pisania, który podjęła z mężczyzną, którego podejściu do pandemii gwałtownie się sprzeciwia.

W tym przypadku Hancock podzielił się znacznie więcej, niż mogłem sobie wyobrazić. Obejrzałem tysiące wrażliwych komunikatów rządowych dotyczących pandemii, fascynujące i bardzo pouczające ćwiczenie. Nie zapłacono mi ani grosza za tę pracę, ale czas spędzony na projekcie – prawie rok – był sowicie satysfakcjonujący pod innymi względami.

Nie jestem aż tak naiwny, by sądzić, że powiedział mi wszystko. Ponieważ jednak nadal nie wierzy, że zrobił coś złego, był zaskakująco skłonny do ujawnienia. Aby wskazać, jak daleko był gotów się posunąć, Biuro Rady Ministrów zażądało prawie 300 skreśleń i poprawek do naszego oryginalnego manuskryptu.

[W tym artykule] – opartym nie tylko na tym, co jest w Dziennikach Pandemicznych, ale na wszystkim, co zobaczyłem w procesie składania książki – są tym, co uważam za kluczowe lekcje.

Prawda o Mattu Hancocku, Isabel Oakeshott, The Spectator, 9 grudnia 2022

Artykuł Oakshott w Spectatorze dotyczy masowych misji szczepień, braku rygorystycznego monitorowania bezpieczeństwa szczepionek, jednostek antyterrorystycznych rozmieszczonych w celu zmiażdżenia sprzeciwu naukowców i mediów społecznościowych, głównych ograniczeń realizowanych z powodów politycznych bez dowodów, ignorowanych doradców ekspertów. Jednak Oakshott dochodzi do wniosku, że nie wierzy w istnienie jakiegokolwiek spisku, ale raczej, że nasi przywódcy polityczni zostali wprowadzeni w błąd i popełnili katastrofalne błędy.

Poniżej fragmenty artykułu "Prawda o Mattu Hancocku" Isabel Oakeshott. Nie dostosowaliśmy fragmentów do czytania w trzeciej osobie, więc na przykład "ja" odnosi się do Isabel Oakeshott.

Hancock jest całkowicie zjadliwy wobec każdego, kto twierdzi, że wielokrotnych blokad można było uniknąć; nie ma najmniejszych wątpliwości co do żadnego aspektu rządowej polityki szczepień; i uważa, że każdy, kto wierzy, że jakiekolwiek inne podejście do pandemii było realistyczne lub pożądane, jest idiotą.

Jest nieugięty, że nigdy nie szedł na skróty w kwestii bezpieczeństwa szczepionek, chociaż ton jego wewnętrznej komunikacji sugeruje, że w swoim pędzącym pośpiechu, aby wygrać globalny wyścig o szczepionkę, osobiście byłby skłonny podjąć większe ryzyko. Wierzę, że usprawiedliwiłby wszelkie ofiary jako ofiary konieczne dla większego dobra. Na szczęście (moim zdaniem) jego entuzjazm został stłumiony przez doradców medycznych i naukowych oraz przez cara szczepionki Covid Kate Bingham, która była tak zaniepokojona jego pośpiechem, że w pewnym momencie ostrzegła go, że może "zabijać ludzi".

Hancock, Whitty i Johnson doskonale wiedzieli, że niemedyczne maski na twarz robią bardzo niewiele, aby zapobiec przenoszeniu wirusa. Już 3 lutego 2020 r. – na długo zanim ktokolwiek spoza Departamentu Zdrowia poważnie potraktował perspektywę pandemii – ministrom powiedziano, że maski nie robią znaczącej różnicy. Ludzie i tak zostali zmuszeni do ich noszenia, ponieważ Dominic Cummings był na ich punkcie zafiksowany; ponieważ Nicola Sturgeon je lubiła; A przede wszystkim dlatego, że były symbolem stanu zagrożenia zdrowia publicznego.

Jeśli chodzi o Hancocka, każdy, kto zasadniczo nie zgadzał się z jego podejściem, był szalony i niebezpieczny i musiał zostać zamknięty. Jego relacja pokazuje, jak szybko tłumienie prawdziwej dezinformacji medycznej – wartościowe przedsięwzięcie podczas kryzysu zdrowia publicznego – przekształciło się w agresywną kampanię rządową mającą na celu oczernienie i uciszenie tych, którzy krytykowali tę odpowiedź. Wspomagany przez Biuro Rady Ministrów, Departament Zdrowia wykorzystał pełną władzę państwa do zmiażdżenia osób i grup, których poglądy były postrzegane jako zagrożenie dla publicznej akceptacji oficjalnych wiadomości i polityki. Już w styczniu 2020 roku Hancock ujawnił, że jego specjalny doradca rozmawiał z Twitterem o "poprawianiu ich algorytmów". Później osobiście wysłał SMS-a do swojego starego koalicyjnego kolegi Nicka Clegga, obecnie wielkiego sera na Facebooku, aby poprosić go o pomoc. Były wicepremier z ramienia Lib Dem chętnie się zgodził.

Strach przed "antyszczepionkowcami" był tak wielki, że Biuro Rady Ministrów wykorzystało zespół dotychczas zajmujący się zwalczaniem propagandy ISIS, aby ograniczyć ich wpływy. Podejście zerowej tolerancji rozszerzyło się na lekarzy i naukowców o odmiennych poglądach. Wybitni naukowcy stojący za tak zwaną Deklaracją Barringtona, która argumentowała, że wysiłki na rzecz zdrowia publicznego powinny koncentrować się na ochronie najbardziej narażonych, jednocześnie umożliwiając ogólnej populacji budowanie naturalnej odporności na wirusa, byli powszechnie oczerniani: Hancock naprawdę uważał ich poglądy za zagrożenie dla zdrowia publicznego.

Ze swojej strony Johnson od czasu do czasu martwił się, że mogą mieć rację. Pod koniec września 2020 roku Hancock był przerażony, gdy odkrył, że jeden z architektów Deklaracji, epidemiolog z Oxfordu, profesor Sunetra Gupta i jej kolega sygnatariusz, profesor Carl Heneghan, dyrektor Centrum Medycyny Opartej na Dowodach Uniwersytetu Oksfordzkiego, byli na Downing Street, aby zobaczyć się z premierem. W tym samym spotkaniu uczestniczył Anders Tegnell, który kierował łagodnym podejściem Szwecji do pandemii. Hancock nie chciał, aby zbliżali się do Johnsona, określając ich poglądy jako "absurdalne".

Protesty przeciwko lockdownowi zostały szybko zakazane. Kiedy we wrześniu 2020 r. Biuro Gabinetu próbowało wyłączyć demonstracje spod "zasady sześciu", Hancock zwerbował Michaela Gove'a, aby "zabił to", argumentując, że marsze "podważą publiczne zaufanie do dystansu społecznego". Gove nie miał żadnych skrupułów, by pomóc.

Podsumowując: podczas gdy ogromne sumy publicznych pieniędzy zostały zmarnowane, a szkody uboczne wynikające z blokad i innych polityk Covid były ogromne, nie wierzę, że istniał jakikolwiek spisek, a tym bardziej złośliwe intencje ze strony naszych przywódców politycznych podczas kryzysu. Być może zostali wprowadzeni w błąd; i popełniłem kilka katastrofalnych błędów, ale błędy zostały popełnione w dobrej wierze. To, czy te błędy zostaną wybaczone przez społeczeństwo, które dopiero zaczyna zdawać sobie sprawę z pełnych konsekwencji, to inna kwestia.

Przeczytaj cały artykuł TUTAJ.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://expose-news.com/